Evlin

Resim Tahmin Yarışması doğru tahmin ettim ilk denememde! Kazandığım puan 100 Puan!

Caniçi Mavi direnmek hep kazandırmasa insanlaştırır.İşte bunun için direne direne insan kalabildik :clover:

CILGIN'A Bağışla beni şiir, Bu yıl da yeni yılın umut veren ilk şiirini yazamadım... Bu ayazda, sokakta evsiz barksız insanları düşündüm... Daha dün güneşe aldanıp da sürgün veren filizi; Kursağı boş sığınağına varamayan kuşu, Bir şiirde okyanusu üç yılda geçen serçeyi düşündüm... Dünyanın dört bir yanında ölüm gibi büyüyen açlığı; Bitmek bilmeyen savaşları, Acılı anaların daha da artacağını, Ölüm oruçlarını, acıyı, zulmü ve kan emicileri; İşbirlikçileri, itirafçıları, Yağlı urganlarıyla iftiracıları düşündüm... Yeni Hiroşimalara gebe dünyayı; İşkenceyi, kayıpları, katliamları, Zevki sefa içinde tepinen Kapitalizmin insan kanlarıyla besili hayvanlarını düşündüm... Üzüldüm, ağladım, tiksindim... Ve sıktım yumruğumu dağ gibi bir öfkeyle Kavgayı güzel eyleyen emeğin önünde saygıyla eğildim... Bağışla beni şiir, Bu yıl da yeni yılın umut veren ilk şiirini yazamadım... 1 Ocak 2001, Enfield Island Village, Londra, İngiltere Bülent ÖZCAN

Güler DUMAN - Var Gibi Hasretinle öldür be yar sevmelerle yor beni Bana hatırın kalmaz yad ellerden sor beni Gündüzlere sıgdıramam hasretin baştan aşar Bu cefayı hakettim mi ihmal eden yar beni Hayal etmek mümkün degil gül cemalin sır gibi Sesin duymak şurda dursun gelecegin zor gibi Arınmadım dertlerinden seller gezer tug gibi Hiç mi yüregin sızlamaz bir sevenin var gibi Gözüm hep yollarda kaldı sonunda sen var gibi Manalı bakışlarından yandı gönlüm kor gibi Gözler kiprige yalvarır görem geldi der gibi Yemin mi ettin dönmemeye bir engelin var gibi

Ömrünü yemek yerine iletişim bozukluğu diye düzeltiyorum Şevom garagözlüm Ne projesi hepsi düşünsel emeğimdir ayrıca saygı duymaya davet ediyorum sizi

MARX'a ölümüne yakın zamanda sorarlar; -Ölmeden önce söylemek istediğin son bişey var mı ? Marx; - Ölmeden önce son şeyler söylemeye çabalayan insanlar, yaşamları boyunca tamı tamına hiçbirşey söyleyememiş *******. Söylemediklerimiz bizi ne insan yapar ne akıllı yapar nede başka bir şey yapar. Bunlar söylenirken kuş bakışı dolananlar olur tepemizde o yükseklerden kuş bakışı bakmak ayrıdır kuş gibi bakmak ayrıdır. Kuş gibi bakanlar bazen bilinçli yaparlar o zman sahiden kendilerini kandırırlar.Bazende bilinç dışı olur o dahada kötüdür o zaman bilinçsiz olurlar. Senin söylediklerin sevgili dostum birazda benim söylemediklerimdir.Bu beni rahatsız etmez ama senin açtığın kapıdan ben de aralamaya çalışırım.Belki ben senden belki sen benden fazla bilirsin felsefeyi ama inanki bu söylemediklerimiz söylenirken buğday yiyemeyen bir insana buğday tarlasını göstermeye benzer. İnsanlık alemi içler acısı durumda.Ve, fakat daha farklı bir toplumsal insani yaşamın potansiyellerinide oluşturmuş bir durum bu aynı zamanda.Kararlı varlıklar olarak yaşayabilmekte mutluluk. Seni yazdıklarını kararlı buluyorum mavi.Gökyüzü inan olsun ki bir gün senin renginde olacak.

Kayıplar diyarından geleydim keşke Birce.Marsilya'yı hiç sevemedim.Mevsimsiz bir memleket.Soğuk yağmurlu ne havasına ne insanlarına alışamadım bir türlü.Hiç anlatıldığı gibi değil.Yok sokakları temizmiş, avrupa medeniyetiymiş falan gibi janjanlı sözleri hiç haketmiyorlar.Dünyaca ünlü başkentleri Paris sokakları bile pislikten geçilmiyor.İklimsel sorunlar dışında herşey güzel. Turkish Media da tanıştığım ve hala beraber yürüyebileceğimi bildiğim bir çok arkadaşım var biliyorum..Ben beraber başladıklarımızla devam edelim dedim. Kimseyi bıraktığım yerde bulamadım.Herşey herkes değişmiş.Nasıl beceriyorlar bunu banada öğretseler.Hiç görmeden bu kalemler nasıl kılıç gibi kesiyor birbirini.Ama kendimi bu işe adadım.Hepsini toparlarım ben.Özgörevim olarak görüyorum artık bunu burda olmayı. İçtenlikle gittim içtenlikle geldim.

Ne deliyim ne divaneyim.Ben bir sevgi kelebeğiyim.Kelebek kelebeğe demiş gel bu akşam görüşelim,olmaz demiş kelebek zaten bir gün yazışıyoruz. Kendinizi ömürlü zannetmeyin ey faniler.Kelebekler kadar ömürsüzdür insanlarda.Sözleriniz olmayan mahşere divana kalmasın diyorum Ciwan Haco/çavreş Çav reşa min, sîrîna min Çav resa min, delala min Tu dermanê birîna min Nikarim bijîm bê te Dinalim ji derdê te Dimirim ezji bo te Sîrîna min delala min Yar yar yara min Xwîna dilê min ziwa dikî Dixwazim bême ba te Disewitim ji bo te Bi hesreta dîtina te Her dem tuyî xeyala min Kesê çavres nedîtî Nizanê ew çiye Nizanê ew kî ye

Forumun ilk günleriydi.Aklıma gelen ne varsa yazıyordum.Yazdıkça tepkilerde gelmeye başlamıştı.Hele bazı arkadaşlarınki çok sertti. İlk işim Şevval'le Emily'e koşa koşa gidip bunları anlatmak oldu.Ben bir yerde yazıyorum siz nasıl insansınız gelip bir bakmıyorsunuz beni savunmuyorsunuz demiştim.Bir kaç gün bunlarla konuşmayınca dayanamadılar geldiler.Geliş o geliş.Yani hepsini zehirleyen bendim.Sonra bana Avrupa yolları gözüktü hiç arkama bakmadan çektim gittim.Ülkeme her geldiğimde sanki bu forumda beni bekliyor gibi geliyor.Mutlaka gelir bakar bir selam veririm. Biz bu forumda ne başlıklar açmışız.Kolay değil 2005'li yıllar siyasi atmosferde sisli.Korkular daha egemen.Genede yazmışız. Üç hatun forumun altını üstüne getiriyorduk.Şimdilerde küsmüşler ben biliyorum bu küskünlük forumun kendisine değil.Bu forum kimsenin malı değil. Sabah kendisine dedim forumu özledim girip yazıcam.Ne halin varsa gör dedi fazla saçmalama ama dedi.Döküldüm işte rahatladım şimdi.Keşke sizde insanların düşüncelerini çok önemsemeden bu kadar açık olabilseniz.İster saçmalarım, ister dökülürüm hepsi benim ne olacak sanki. Hani altın kızlardık biz.Hani giden korkaktı kalmak çarpışmak cesaret. Burdaki günlerimizi bazen çok özlüyorum.Her güzel şeyin bir sonu olsada burdaki son biraz erken değilmi. Sağ baştan sayıyorum Emily açelya burda hadi sizde geçin sıraya

Süpersiniz güzelsiniz. Convers ekstra bir şey katmamış gül cemalinize.Nedir espirisi derken, başka türlü bir şey sanmıştım.

Anaaa Mavicim sen aşık mı oldun yoksam En güzel bir duygudur.Gelişsin, serpilsin, yüzünü güldürsün diyelim

Altın kızlar için gönderiyorum.Şevval-Emily_pandora ve.... Biz üç kişiydik; Bedirhan, Nazlıcan ve ben Üç ağız, üç yürek, üç yeminli fişek... Adımız bela diye yazılmıştı dağlara taşlara, Boynumuzda ağır vebal, koynumuzda çapraz tüfek... El tetikte kulak kirişte Ve sırtımız toprağa emanet... Baldıran acısıyla ovarak üşüyen ellerimizi, Yıldız yorgan altında birbirimize sarılırdık. Deniz çok uzaktaydı Ve dokunuyordu yalnızlık. Gece uçurum boylarında, Uzak çakal sesleri Yüzümüze, ekmeğimize, Türkümüze çarpar geçerdi. Göğsüne kekik süredi Nazlıcan, Tüterdi buram buram. Gizlice ona bakardık, Yüreğimiz göçerdi... Belki bir çoban kavalında yitirdik Nazlıcan'ı, Ateşböcekleriyle bir oldu kırpışarak tükendi. Bir narin kelebek ölüsü bırakıp tam ortamıza, Kurşun gibi, mayın gibi tutuşarak tükendi... Oy Nazlıcan vahşi bayırların maralı, Nazlıcan saçları fırtınayla taralı, Sen de gider miydin böyle yıldızlar ülkesine, Oy Nazlıcan oy can evinden yaralı... Nazlıcan serin yayla çiçeği Nazlıcan deli dolu heyecan Göğsümde bir sevda kelebeği Nazlıcan ah Nazlıcan... Artık yenilmiş ordular kadar Eziktik, sahipsizdik Geçip gittik, parka ve yürek paramparça, Gerisi ölüm duygusu, gerisi sağır sessizlik, Geçip gittik, Nazlıcan boşluğu aramızda... Bedirhan'ı bir geçitte sırtından vurdular... Yarıp çıkmışken nice büyük ablukaları, Omuzdan kayan bir tüfek gibi usulca, Titredi ve iki yana düştü kolları... . Ölüm bir ısırgan otu gibi sarmıştı her yanını Devrilmiş bir ağaçtı ayışığında gölgesi Uzanıp bir damla yaş ile dokundum kirpiklerine Göğsümü çatlatırken nabzımın tükenmiş sesi... Sanki bir şakaydı bu, birazdan uyanacaktı, Birazdan ateşi karıştırıp bir sigara saracaktı Oysa ölüm sadık kalmıştı randevusuna ah O da Nazlıcan gibi bir daha olmayacaktı... Ey Bedirhan; Katran gecelerin heyulası, Ey Bedirhan; Kancık pusuların belası Sen de böyle düşecek adam mıydın konuşsana, Ey Bedirhan ey mezarı kartal yuvası... Bedirhan mor dağların kaçağı Bedirhan mavi gözleri şahan Zulamda suskun gece bıçağı Bedirhan ah Bedirhan... Biz üç kişiydik Üç intihar çiçeği Bedirhan, Nazlıcan ve ben Suphi...

Convers fotoğrafının bir espirisi var mıdır acaba ?

Filmin adı küfür içerdiği için insanlar konusunu da öyle zannetti galiba. Belki başka bir isim bulunsaydı daha fazla gişe yapabilirdi. Senaryosu gerçek.Sırrı Süreyya Önder tıpkı "Beynelmilel" gibi "O.çocukları' kendi yaşamından kesitlerdir. Filmin kendisi önemlidir.Çünkü biz bu kadınları ve çocuklarını çamura batmış, onların insaniyet gibi duyguları taşıdığına pek ihtimal veren bir toplum değiliz.Film bu anlamdaki toplumsal yargılarıda paramparça etmiştir. Kendisinin adı benim için yeterli referansdır.Ne çekerse çeksin gider sinema salonundaki yerimi alırım.

Mavicim seni daha yakından tanımış olduk.Yanlız 49 kilonun bir sırrı var mıdır Hayatı boyunca 60 kilodan bir gram aşağıya inememiş bir faninin merakı işte...