CILGIN

selamualeykumm bende senın gıbı dusunuyordum yaa bunlar neyın pesınde acaba ankarada dayımız yok ne yapalımm bızımde dayımız olsun dıye DTP lerı meclıse yolamısız ama bızım DTP lerın bı farkı var hayatında ögretmen lık yapmamıs bırını mudur yapamazlarr bazı vekıller gıbıde mafyacılık yapmıyorlar devletın bankalarını soymuyorlarr bunları yapsalar daha cok sevılırler sanırımm

waww guzel arastırma guzel cevap pekı o vagonların ıcınde neler cıktı ıran suryeye su yoluyormus sanırımm vagonların ıcınde su cıkmıstı saygılarla

Oyunuzu KENDINIZE VERIN BENIM OYUM YOK AMA OLSAYDI BAGIMSIZA VERIRDIM

HANİ KURŞUN SIKSAN GEÇMEZ GECEDEN (25337 Hit) Yiğit harmanları, yığınaklar, Kurulmuş çetin dağlarında vatanların. Dize getirilmiş haydutlar, Hayınlar, amana gelmiş, Yetim hakkı sorulmuş, Hesap görülmüş. Demdir bu... Demdir, Derya dibinde yangınlar, Kan kesmiş ovalar üstünde Mayıs... Uçmuş, bir kuştüyü hafifliğinde, Çelik kadavrası korugan'ların. Ölünmüş, canım,ölünmüş Murad alınmış... Gelgelelim, Beter, bize kısmetmiş. Ölüm, böyle altı okka koymaz adama, Susmak ve beklemek, müthiş Genciz, namlu gibi, Ve çatal yürek, Barışa, bayrama hasret Uykulara, derin, kaygısız, rahat, Otuziki dişimizle gülmeğe, Doyasıya sevişmeğe,yemeğe... Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri, Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret Ve asıl biz biliriz kederi. İçim, bir suskunsa tekin mi ola? O Malta bıçağı,kınsız,uyanık, Ve genç bir mısradır Filinta endam... Neden, neden alnındaki yıkkınlık, Bakışlarındaki öldüren buğu? Kaç yol ağlamaklı oluyorum geceleri... Nasıl da almış aklımı, Sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan, Dost, düşman söz eder kendi kavlince, Kınanmak, yiğit başına. Bu, ne ayıp, ne de yasak, Öylece bir gerçek, kendi halinde, Belki, yaşamama sebep... Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu. Hani, kurşun sıksan geçmez geceden, Anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık... :Ve zehir - zıkkım cıgaram. Gene bir cehennem var yastığımda, Gel artık... AHMED ARİF

SEVGİ NEYDİ SEVGİ NEYDİ SEVGİ İMKANSIZI YENMEK, İMKANSIZI HER YENDİĞİMDE ÇİLE ÇEKMEK. BAZEN; SEVDİĞİM KİŞİDEN AYRILMAK, BAZEN İSE GÖZ YAŞIM OLUYOR. BAZEN; SADECE ÜZÜLMEK KENDİ HALİMDE GÜLMEYİ BEKLEMEK. GÜLMEYİ BEKLERKEN HAYAL KURMAK. VEVATTA SABAHA KADAR HİÇ UYUMADAN ONU DÜŞÜNMEK. BENİM İÇİN SEVGİ, SEVDİĞİMİ BAŞKALARIYLA PAYLAŞMAK OLUYOR. BAZEN İSE DÖNÜP DOLAŞIP AYNI KİŞİYİ SEVMEK. ASLINDA SEVGİ BENİM İÇİN YAŞARKEN ÖLMEK, VE ASLINDA BENİM İÇİN SEVGİ YAŞARKEN ÖLMEK OLUYOR.

Doğum Günü Doğum günü hep ilktir. Aşık ilk tutulandır. Doğum günü sevgidir. Aşık delice sevendir. Doğum günü yaşlılık içerir. Aşık ihtiyarlayıncada gençtir. Doğum günü elemdir. Aşık hep kederlidir. Doğum günü hüzündür. Aşık deli divanedir. Doğum günü dönencedir. Aşık olan pervanedir. Doğum günü birlikteliktir. Aşık ayrıykende birdir. Doğum günü içtenliktir. Aşık içten içe bitendir. Doğum günü gelip geçer. Aşk ebediyete değin sürer.

ZİLAN Bu kara yazgıdır Zilan; Topraksız olmak, yetim kalmak yetmezmiş kimin Sensiz de olmak kara yazgıdır kurban... Bilisen Kaç gece kaç gündüz adını sayıklamışam İçimden atamamışam Köçelerde yolunu gözlemişem El etmişem, işmar etmişem Sen gülmüş geçmişsen Zilan... Ne zaman büyümüşsen farketmemişem Ne zaman ellerin büyümüş Ne zaman gözlerin büyümüş Ne zaman bürünmüşsen kara çarşafa Bir gözlerin görmüşem ceylan kimin vurulmuşam. Sen gülmüş geçmişsen Zilan... Daracık köçelere sığmamış sevdam Seni Halilrahman'da sormuşam Anzılha'da Urfa kalasında Nemrut köşküne adını kazımışam Sen gülmüş geçmişsen Zilan... Şimdi gelin olisen telli duvaklı Yine gülü misen biye? Kara Şar'dan gelen deli oğlan deyi misen? Sevdanı içime gömdüm bilesen Bu kentin hampara taşlarına sır sakladım. Üç kuruşluk başlık parasına değer miydi Zilan... Bilirem dahlin yoktur bu işde. Töreler böyle demiş, yazgılar böyle çizmiş. Kim karşı gelmiş ki sen de gelesen. Atalar boynumuz kıldan incedir demiş... Her şafak seninle sökerdi Zilan. Sıcak yaz geceleri seninle eserdi. Ben siye şiirler okurdum. Sen biye Urfa türkülerini... Yediveren gülleri kimin açılırdın baharla Karakoyun deresinden çiçekler getirirdin. Önceleri inanmamıştım sevdiğine. Fakat anladım zamanla. Seni yitirmek kor kimin yaktı yüreğimi; Acımı anla... Kar ender yağardı Urfa'ya Sevdamız yağan kar kimin aktı. Hatırlı misen bir de tutkumuz Yağmurda "çömçe gelin" oynamaktı... Şimdi sen mi gelin olisen Zilan? Sevgin bir yanda Töreler diğer yanda Duydum ki "KUMA" olmişsen Akar suda saman çöpü gibi çaresiz Ve de köle kimin itaatkar, sessiz gidisen Oldu mu ya?... Kaçıncı asrını yaşamakta Harran'da toprak? Bu kenti terkediyem Zilan. Anzılha'da kutsal balıklar şahidim olsun ki, Bu kenti terkediyem... Yasak mayın tarlalarını, Kaçakda kol verenleri, Can verenleri terkediyem... Efsunlu akrepleri, çıyanları Urfa kalasında kenetlenen efsane şahmaranı Kümbetlerde barınan sahipsiz insanları, terkediyem. Körpecik bedenine uzanan hoyrat elleri itmediğin için Yıllardır söylenen ninniyi yazgı bellidiğin için Bu kenti terkediyem... Bu sana son satırlarım Zilan... Biliyem unutacaksan beni. "Unutmam" deme biye Davullar uranda unutmalısan. Yoksa nasıl yaşayabilir insan... Hani ağaçları çiçek açardı ya Hani Urfa divanı çalınırdı sıra gecelerinde. İşte ben Her çiçek açanda nar ağaçları Ve söylenende Urfatürküleri Seni ve gülüşünü hatırlayacağam... Bundan böyle cigaramda dumansın Kaçak tütünden sarılmış... Her içime çekişde ağun yakacak beni. Kendini düşünmedin, beni düşünmedin Sevdanı düşünmedin, çocuklarını düşün. Seni tutsak, beni esrik eden töreler; Çocuklarını da yakacak bir gün... Bu kara yazgı değildir ZİLAN... Topraksız olmak, yetim kalmak yetmezmiş kimin Sensiz olmak da kara yazgı değildir kurban... Bu çağlar boyu insanları kul eden Bağnazlıktır ki, yıkılacak. Bilisen ZİLAN. Sen görmesen de Ben görmesem de Ceylan gözlü çocukların görecek ZİLAN... Celal Ülgen (Not: sayfanın altında Celal Ülgenin Balca'ya yazmış olduğu e-mektubu bulabilirsiniz..) Zilan'ın Şairi Celal Ülgen'den Gelen e-mektup ----------------------------------------------------- Değerli Dost ! Zilan şiirimi Ahmet Ertem'in uyarısı ile sayfanızda gördüm. Sevindim. Zilan 1968 Li yıllarda yazıl 1992 yılında yayınladığım Zilan /Sevda Çiçekleri adlı şiir kitabımda yer alan bir şiir. Bu şiiri Doğuanadolu ve Güneydoğuanadoluda okuyanlar var. Ancak ismimi bilmiyorlar. Önemli olan bir şiirin içeriğinin paylaşılmasıdır. Bu beni üzmüyor. Ancak teknoloji sayesinde iletişim kurabilme olanağı bulduğum için size ulaşmayı doğru buldum. Varlık dergisinde, Türkdili Dergisi'nde ve Güzel yazılar dergilerinde yayınlanan şiirlerimden bir kaçını daha size gönderiyorum. Sayfanızda "Bilinmiyor" sözcüğü yerine ismimi koyarsanız sevinirim. Selamlar. 17.Haziran.2000 ----------------------------------------------------- kendisinden gelen bu e-mektup'tan sonra daha önceden "BİLİNMİYOR" şeklinde belirttiğim "ŞAİR" kısmını kendi ismiyle değiştirdim. Şiirin önemli olan işlevinin PAYLAŞIM olduğunu düşünmesi çok sevindirici, kendisine teşekkür eder ve yaşanılan gecikmeden dolayı özür dilerim...

Mutlu Yıllar Yalnızlık! Sevgililer atlasının gözyaşlarında boğulduğun okyanus, Yalnızlığın coğrafyasında bir çöl çiçeği, İklimsiz çatlamış dudaklarınla sevişen rüzgar, Ayrılığın doğum gününü kutlar. Ve her sevdayı elinden alır, Aşkı bilmeyen aç kurtlar...

GÖZÜN GİBİ Bak ki büyüsün her çiçek Sev ki aşkımdır diyerek Sakla ki yar sansın yürek Gözün gibi koru gülüm Demet demet topla gülüm Buram buram kokla gülüm Esen yelden sakla gülüm Gözün gibi koru gülüm Varım yoğum budur deyip Bak her gün yanına gidip Canından bile çok sevip Gözün gibi koru gülüm ENGİN NAMLI

bilmem söledımı sence TİT ben yaptım dıye ılan vermişti duydunmu sende

28 yıldır bıtı bıtecek bıtı denıldı ama her gecen gun daha cok guclenıyorlar sılah cözum degılmıs bak demeki

akılı cocuk canımm sence martı öle degılmı

aneye söle sölenmesı ıyı degıl onun ıcın bence o anenın ellını opmesi lazım aclıktan ölen ınsanlar cok farr Allah kımseyı o dereceye getırmesın dusmanımı bıle saygılarla

merhaba arkadaslar aysun ya sen oradaydında ıyıkıne sana bisey olmamıs yapanlari kınım kınımm kınıyorum kımın yaptıgıda belı zaten ama tv ve medya kımın yaptıgını sölemedı neden acaba sevgilerımle Allah rahmet eylesın yaralı ınsanlarımıza da Allah acıl sifalar fersin

Önsöz Hulyalariyle yaşardı, Bir Behçet Necati vardı. Gece yarılarında, sokakta Kâğıda birşeyler yazardı. Şairliğinden yadigâr Bu YELDEĞİRMENLERİ kaldı. Lâdes Uzayacağa benzer Tutuştuğumuz lâdes. İşi gücü bırakıp Mezarlığa nâzır Bir eve taşındım. Ölüm, sen beni aldatamazsın, Aklımda! Bayram Ziyareti Gidecek yeri olmayan biri Aslanları görmeye parka gitti. Aslanlar taştan O bir insan Nasıl anlaşırlar? Anlaştılar. Evler İnsanlar yüzyıllar yılı evler yaptılar. İrili ufaklı, birbirinden farklı, Ahşap evler, kâgir evler yaptılar. Doğup ölenleri oldu, gelip gidenleri oldu, Evlerin içi devir devir değişti Evlerin dışı pencere, duvar. Vurulmuş vurgunların yücelttiği evlerde Kalbi kara insanlar oturdu. Gündelik korkuların çökerttiği evlerde O fıkara insanlar oturdu. Evlerin çoğu eskidi gitti tamir edilemedi. Evlerin çoğu gereği gibi tasvir edilemedi. Kimi hayata doymuş göründü, Bazıları zamana uydular. Evlerin içi oda oda üzüntü, Evlerin dışı pencere, duvar. Evlerde saadetler sabunlar gibi köpürdü: Dışardan geldi bir tane, nar gibi, Arttı, eksilmedi. Evleri felâketler taunlar gibi süpürdü: Kaderden eski fırtınalar gibi, Ardı kesilmedi. Evlerin çoğunda dirlik düzen, Kalan bir hâtıra oldu geçmişte. Gönül almak, hatır saymak arama! Evlâtlar aileye âsî işte, Bir çığ ki kopmuş gider, üzüntüden. Evlerde nice nice cinayetler işlendi, Ruhu bile duymadı insanların. Dört duvar arasında aile sırları, Dört duvar arasında dünyanın kahırları: Bunca çocuk, bunca erkek, bunca kadın Gözyaşlarıyla beslendi. Küçükler, büyük adam yerine evlerin kiminde: Çocukları işe koştu kalabalık aileler. Okul çağlarının kadersiz yavruları, Ufacık avuçlardan akşamları akan ter, Tuz yerine geçti evlerin yemeğinde. İnsanların kaderi besbelli evlere bağlı: Zengin evler fakirlere çok yüksekten baktılar, Kendi seviyesinde evler kız verdi, kız aldı Bâzıları özlediler daha yüksek hayatı, Çırpındılar daha üste çıkmaya, Evler bırakmadılar. Yeni yeni tüterken ocakların dumanı - Kadın en büyük kuvvet erkeğinin işinde - Erkekleri kaçtı, kadınları kaçtı Evler dilsiz şikâyet, kaçmışların peşinde. Şu dünyada oturacak o kadar yer yapıldı: Kulübeler, evler, hanlar, apartmanlar Bölüşüldü oda oda, bölüşüldü kapı kapı Ama size hiçbir hisse ayrılmadı Duvar dipleri, yangın yerleri halkı, Külhânlarda, sarnıçlarda yatanlar! Yıldızlar Seni karanlıkta yatırıyorlar. Korkuyorsun geceden: Bakıp bakıp pencereden, Yatağına sokuluyorsun. Ben hep eski yerimdeyim, biliyorsun. Hava açık olduğu zamanlar Beni seyrediyor, seviniyorsun. Ne olurdu, ben de, Sana göründüğüm şekilde Odana gelseydim. Ateşböcekleri gibi, Küçücük avucunda Yanıp yanıp sönseydim. Seneler geçip gider, büyürsün. Bir gün olur, hepsi biter: Endişeler, o çocuk üzüntün Hepsi biter. Aydınlanır seninçin geceler, Güneş gibi görünürsün. Biraz sabır, küçük çocuk, biraz sabır. Ama, Allahın koyduğu yerde, Yıldızlar daima yalnızdır. Keyif Meyhane sen güzelsin, Satıcıların olmasa. Ezilir siteminde ufalmış gözlerin Masalar, bir masa İhtiyar adam gelir, açlıktan kalma, yanık Börek satar, taze. Aldınız, yiyemezsiniz, Oturur midenize. Siz kızarsınız başka, irin gibi yüzlü, Çiçekçi kadın gelir. Çoğaltır bardaktaki hüznü, Uzattığı karanfil. - Karides, deniz gülü karides... Tatmadınız ömrünüzde. Duyarsınız al bir utanç gibi bikes, Pörsük antenleri gönlünüzde. -Parfümlerim var esans.. Babacan bir adam. Muhteremdir, Diretiyor madem. Dolması, midye, sıcak.. Kirli beyaz önlüğü. Gizler bir pırıltı, içli, yaltak, Uykulu gözlerdeki yorgunluğu. Sen küçük kız ver bir gazete, Hangisi olursa olsun. Öperdim ellerini kötüye çekilmese Çocukluğunu satıyorsun. Hiç düşündünüz mü, sarhoşsunuz, İğrençtir adeta. İstediğiniz kadar sarhoş olunuz Keyfediyorsunuz ya! Gözleri Badem Ben annemin evinde Fındık fıstık üzüm İlerde evlenince Çuvalla düşünürdüm. Aşk idi beni iten Heyamola Ben onsuz yaşar isem Dünyalar haram ola. Aşk idi beni iten Sev seni seveni Bir yavru ceylân iken Yâd avcı vurdu beni. Evlendim kocam Bir güzel âdem Odalarda fıstık yok Gözleri badem. Mavi değilmiş deniz Hey gidi fıstık üzüm Kızlar günün birinde sevip evlenirseniz Sizleri de görürüm. Kurşun Bitkinim, bitkinsin Saçlar ağarır ümitlerle beraber İnsanın evi olması Büyülenmiş gibisin. Satırlarda soldu yüzün Kalabalık evlerde eğreti Üzgünüm, üzgünsün Mumlar eridi. Sokaklar, eğlenceler uzakta Farkında bile değilsin Hasadını esirgeyen toprakta Bitkinim, bitkinsin. Çökmüş siperlerden kurtulan yorgun Askerleri düşün Yeraltında saatler Yılları ömrümüzün. Bilmezden gelsek de Gün sönmeye başladı Seneler eriyor cenkte Yaşamaya vakit kalacak mı? Diyelim kurtardık hayatı Ya ansızın yalnızsak Ya külçeleşir de ayaklar Yürüyemez olursak? Yahut askerleri düşün Tam çıkmışlar siperden Bakıyorsun Pusudaki tepelerden bir kurşun. Gizli Sevda Hani bir sevgilin vardı Yedi sekiz sene önce, Dün yolda rasladım Sevindi beni görünce. Sokakta ayaküstü Konuştuk ordan burdan, Evlenmiş, çocukları olmuş Bir kız, bir oğlan. Seni sordu Hiç değişmedi, dedim, Bildiğin gibi... Anlıyordu. Mesutmuş, kocasını seviyormuş, Kendilerininmiş evleri.. Bir suçlu gibi ezik, Sana selâm söyledi. Yay Derinden sesler geliyor Durduramaz beni aşkın Bekle geçinceye kadar Yayı daha germe Kıracaksın. Karanlıkta kımıldayan düşünceyi Göremez sendeki göz Örtülere büründüğüm şu anda Düşmüş senden kumaşlar Çıplaksın. Eser serin bir rüzgâr Sen çok sıcaksın Koptu senden ellerim, köprü yıkıldı Seni benim tarafa nasıl alabilirim Uzaksın. Saklı Su Ürperen yaralara çıplak Havaların değmesi Acır. Korkunuz nerdeyse Bir şey söylenecek, bir şey sorulacaktır. Sekiz sokak önceden sezmeniz Adımlar yöneldi, Bir daralış gönlünüzde Ortalık karardı. Anla sıkıntımı geç git dost, Nedendir sorma. Gür bitkiler altında bir benim için akar Alıngan, onurlu İstemez görsünler saklı su. Donmuş Dallarda Çiçek İyidir beraber olmamız Yaklaşmış, değişik. Duyulur çevrenin gürültüsünde Issız Bizde bir şey eksik. Belki de bir şey fazla, yıllarca bilmedik Çökmüş birdenbire ağır; Bir kırık gülüşte Yitik Ümitsiz hatırlanır. Bulmak gibi tıpkı Karlar altında kayıp uzanırken ova Yolu kendiliğinden, Donmuş dallar esen ılık rüzgâra Çiçek açar çekingen. Aldanarak, unutulmuş Senin yolun ayrı, benimki ayrı Az sonra ikimiz de yalnız. Kısa bir zaman için, saat beş suları İyidir beraber olmamız. Yalan Ses Ben seni duvarların arkasına sakladım, Karşıdan düz taş. Varsın hepsi yanılsın, sevincime son yok: Bahçem yalnız benimsin. Bilerek değişik anlattım, seni duvar sandılar Değilsin. Gözler üstünkörü gördü: Bahçem yalnız benimsin. Ben buralardan giderken Sen de benimle gelirsin. Bizimle biter hikâye, geride kalan yalan ses: Bahçem yalnız benimsin. Engeller Sen benim engelimsin beyaza. Yaparım yıkılır, Saldıran sularda silinen Kumdan kuleler deniz kıyısında. Sen benim düşmanımsın değişen, Her seferinde ismin başka. Ama hiç tadı yok yaşamanın Tam doğrulurken yeniden Tarlamı suların basmasa. İnsanınla vur, hastalığınla yere ser, Sars beni paraca Her yıkılışımda kuvvetim artar Işıyan köşe er geç benim Sen benim geçidimsin beyaza. Sevgilerde Sevgileri yarınlara bıraktınız Çekingen, tutuk, saygılı. Bütün yakınlarınız Sizi yanlış tanıdı. Bitmeyen işler yüzünden (Siz böyle olsun istemezdiniz) Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi Kalbinizi dolduran duygular Kalbinizde kaldı. Siz geniş zamanlar umuyordunuz Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek. Yılların telâşlarda bu kadar çabuk Geçeceği aklınıza gelmezdi. Gizli bahçenizde Açan çiçekler vardı, Gecelerde ve yalnız. Vermeye az buldunuz Yahut vakit olmadı Şimdi Değil Sonra Ürperen sokakları süpüren tipide Yürürken hızlı Şimdi değil sonra Vurur yüzünüze aralık kapımdan Bir garip yaz sıcaklığı. Bir an durursunuz beklemiyor gibi bunu İçeriye girseniz Şimdi değil sonra Yaşamak telâşı çekip götürür sizi Esen soğuk rüzgârda. Şimdi değil sonra Bakarsınız yaşamak bir gün bırakıverir Sizi benim yollara. Bir zamanlar kayıtsız önünden geçtiğiniz Eski kapı Çıkar sisler içinden karşınıza açık. Sahi İçerde Sizin de Hayatınız vardı. Ve ancak o zaman anlarsınız Yıllar önce gösterdiğimi kışı. Yazdı Şimdi değil sonra. Sevgilerde Sevgileri yarınlara bıraktınız Çekingen, tutuk, saygılı. Bütün yakınlarınız Sizi yanlış tanıdı. Bitmeyen işler yüzünden (Siz böyle olsun istemezdiniz) Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi Kalbinizi dolduran duygular Kalbinizde kaldı. Siz geniş zamanlar umuyordunuz Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek. Yılların telâşlarda bu kadar çabuk Geçeceği aklınıza gelmezdi. Gizli bahçenizde Açan çiçekler vardı, Gecelerde ve yalnız. Vermeye az buldunuz Yahut vakit olmadı Şimdi Değil Sonra Ürperen sokakları süpüren tipide Yürürken hızlı Şimdi değil sonra Vurur yüzünüze aralık kapımdan Bir garip yaz sıcaklığı. Bir an durursunuz beklemiyor gibi bunu İçeriye girseniz Şimdi değil sonra Yaşamak telâşı çekip götürür sizi Esen soğuk rüzgârda. Şimdi değil sonra Bakarsınız yaşamak bir gün bırakıverir Sizi benim yollara. Bir zamanlar kayıtsız önünden geçtiğiniz Eski kapı Çıkar sisler içinden karşınıza açık. Sahi İçerde Sizin de Hayatınız vardı. Ve ancak o zaman anlarsınız Yıllar önce gösterdiğimi kışı. Yazdı Şimdi değil sonra. İçerlek Onlar evlerde yaşamazlar mı, şaşıyorum. Evlere uğramaz, evlerde iş yapmaz, Bakmazlar mı bir şeye, şaşıyorum. Bakkallar, kasaplar, çarşılar.. Onlar evlere hiç bir şey almazlar mı, şaşıyorum. Yollarla, sokaklarla, kahvelerle iş bitmiyor ki! Trenler, gemiler, düşler bırakıyor insanı bir yerde, Sonra gene dönülmez bir yol gibi ev! Onların yolları, akşam üstleri, gece Sona ermez mi evlerde, şaşıyorum. Yorgunlukları yollara yaymak, iyi ama sonu yok ki! Sevdalar sokaklarda serin ama sonu yok ki! Bölüşmek umutları, paylaşmak acıları, bunalmak, Ummak yarınlardan bir şey, evcek yok mu, Şaşıyorum. Evcek, uzaktan da olsa, yüzlerine tutulan ayna Yansıtmaz mı hiçbir şey onlara? Yaldızlı süslerle örttüğümüz oyuklarda Yalnız en yeni çorapları asıp ele güne karşı Tespih böcekleri gibi kaçınık yaşamak! Hangi utançtır alıkor bizi bu kadar Vermekten evlerdeki yitik şarkıları, şaşıyorum. Şiirlere bir insan, evlerden bir şey katmadan Nasıl girer, şaşıyorum. Örneğin daha demin kavgalar, dargınlıklar Varken - işliyen saatler gibi alışılmış - Kapı çalınsa, biri gelse, gülüşlerin, kaynaşmaların Birden başlaması yok mu afallamış odalarda? Onlar huysuzluklarda donmuş, katı Bir türlü bitmek bilmeyen ay sonlarını Hiç mi yaşamazlar, şaşıyorum. Kanlı kırmızı yollarda, beyaz sinirli soluyan O azgın yatıştırıcı ay başlarını onlar Hiç mi bilmezler, şaşıyorum. Geçer gider ömürler kışlar, baharlarla değil, Eriyen yağlar, tükenen sabunlarla geçer gider. Çocuklar büyür gider, başlayan şarkılarla değil, Eskiyen giysiler, tükenen güçlerle büyür gider. Evde hasta oldu mu hepimiz hastayız Onlar hastalık nedir bilmezler mi, şaşıyorum. Onlar hep ev dışında mı, şaşıyorum. Sırlı küplerden sızan iplik-ince bir su iken ömrümüz İçerdeki seslere nasıl tıkanır kulak, şaşıyorum. Ah, bu çılgın oyunlardan uzaklara da kaçsak Değil mi ki odaların eni boyu belli, Değil mi ki görmekten hep aynı yüzleri, bıkmış İnsanların soluğunu iletir birbirine Hattâ ayrı odalarda ayrı yataklar. Değil mi ki kezzap gibi damlar göze Kimi gece düşman Sıcak kollar gibi sarar soğuklarda bizi Kimi gece dost ev. Nasıl yaşanırdı dönüşler de olmasa unutuşlarda Bir şifalı su gibi ılık, arı dönüşler Ah, nasıl taşınırdı sürüp gitseydi hınç! Gene de hiç kimse kurtulamaz içinde büyüyen Bu korkunç boşluktan, diyorum. Kurtarırsa o kurtarır bizi, ne aşklar, ne yaşlanmak Ne avuntular dışarda. Dünyada mutluluk adına ne varsa başkaca Evcek, evlerde yaşar yaşarsa. Kitaplarda Ölmek Adı, soyadı Açılır parantez Doğduğu yıl, çizgi, öldüğü yıl, bitti Kapanır parantez. O şimdi kitaplarda bir isim, bir soyadı Bir parantez içinde doğum, ölüm yılları. Ya sayfa altında, ya da az ilerde Eserleri, ne zaman basıldıkları Kısa, uzun bir liste. Kitap adları Can çekişen kuşlar gibi elinizde. Parantezin içindeki çizgi Ne varsa orda Ümidi, korkusu, gözyaşı, sevinci Ne varsa orda. O şimdi kitaplarda Bir çizgilik yerde hapis, Hala mı yaşıyor, korunamaz ki, Öldürebilirsiniz. Çocuklar Çarşılarda birşey Biz pek aramazdık çocuklar olmasaydı. Kasaplarda manavlarda bazı yorgun kadınlar Hep de tenha saatleri seçerler Sonra yavaş bir sesle Çocuk için hasta kaç gündür yemiyor Biraz et biraz meyve isterler Sevdiği bir reçeli gün aşırı yalnız ona Kaşıklarla beraber büyük bir üzüntü Yağların şekerlerin çayların Uykularda bile bitiyorsa Annelere düşündürdüğü. İnsanlara, tezgâhlara, kâğıtlara kolaydı Biz bu kadar eğilmezdik çocuklar olmasaydı. Dönme Dolap Nerden niçin mi geldim Bilmeden bir şey diyemem, ya siz? Hem hiç önemli değil Geldim, yer açtılar, oturdum Girip çıkanlar vardı Zaten ben geldiğimde. Başka şeyler de vardı, ekmek gibi, su gibi Gülüşler öpüşler ne bileyim hepsi Doğrusu anlamadım bir düğün-dernek mi Sonra da kimileri düşünceli, durgundu Gidenler neye gitti doğrusu anlamadım Zaten ben geldiğimde. Bir lunapark mı bir konser bir gösteri Bilmem pek anlamadım önüm kalabalıktı Sıkıştığım yerde vakit çabuk geçti. Bak dediler baktım pek bir şey göremedim Hem her yer karanlıktı Zaten ben geldiğimde. Benim tek düşüncem büzüldüğüm köşede Nasıl çekip gideceğim kalk git dediklerinde Çünkü çıkmak sıkışık sıralardan mesele Kalkacaklar yol vermeye bakacaklar ardımdan Az mı söylendilerdi şuracığa ilişirken Zaten ben geldiğimde. Çıkmak Bizi kimi kitaplara, mektuplara, yapılara Çeken, kendimizden dışarı çıkmak. Yürür kaplumbağa bir yolu sessiz Yaprakları sonbahar, ölü park. İşte ancak bir yerde birazcık oturmak Ve ayrılmak çıkınca, yollar, dünya! Siz dolaşırken gece sokaklarında Striptiz evlerinde bir delikanlı Sorar: Çıkalım mı? Belki aşk bu! Bir gün bakar ilerde kendi gibi biri Ama artık çok geç! Işık söner, karanlık karşı kıyı Ve dolaşır lâbirentte yumak. O ki bir gözüpekliği yiğit şövalyelerde O ki dağlarda Ferhat yalın ayak. Bu çağlar kıt zamanlar bizi bize komazlar O ki aşk, ürkmüş ceylân ve tutsak. Açar üzgün, kumaşlar hışırtıyla yanarsa Urban kırk mı, kırkını da çıkarmak - - Çöz! Açar göze aldın mı, tut ki açtı: Çok kısa bir süre - - başlar güz. Dünya! Yu ellerini yalnızlık sularında. Nilüfer Ben oraya koymuştum, almışlar, Arasına sıkışık saatlerin. Çıkarır bakardım kimseler yokken; Beni bana gösterecek aynamdı, almışlar. Kışken ilkyaz, sularımda açardı Buzlu dağlar gerisine kaçıracak ne vardı? Eski defterlerde sararırmış yaprak. Beni bana gösterecek anlamdı, almışlar. Bir ışıktı yanardı gecelerde; Akşam, çiçekler uykuya yattı, Sardı karşı kıyıları karanlık- - Beni bana gösterecek lambamdı, almışlar. Solgun Bir Gül Dokununca Çoklarından düşüyor da bunca Görmüyor gelip geçenler Eğilip alıyorum Solgun bir gül oluyor dokununca. Ya büyük şehirlerin birinde Geziniyor kalabalık duraklarda Ya yurdun uzak bir yerinde Kahve, otel köşesinde Nereye gitse bu akşam vakti Ellerini ceplerine sokuyor Sigaralar, kâğıtlar Arasından kayıyor usulca Eğilip alıyorum, kimse olmuyor Solgun bir gül oluyor dokununca. Ya da yalnız bir kızın Sildiği dudak boyasında Eşiğinde yine yorgun gecenin Başını yastıklara koyunca. Kimi de gün ortası yanıma sokuluyor En çok güz ayları ve yağmur yağınca Alçalır ya bir bulut, o hüzün bulutunda. Uzanıp alıyorum, kimse olmuyor Solgun bir gül oluyor dokununca. Ellerde, dudaklarda, ıssız yazılarda Akşamlara gerili ağlarla takılıyor Yaralı hayvanlar gibi soluyor Bunalıyor, kaçıp gitmek istiyor Yollar, ya da anılar boyunca. Alıp alıp geliyorum, uyumuyor bütün gece Kımıldıyor karanlıkta ne zaman dokunsam Solgun bir gül oluyor dokununca. Panik Artık ıssız kırları bıraktı Pan; Şimdi birçok ülkelerin milyonluk kentlerinde Asfaltlarda, betonlarda dolaşıyor Kızgın, uzun yazların öğlen saatlerinde. Blok apartmanların şahane katlarından En çalımlı taşıtlara atlıyor. Devcileyin arkalar, koskoca bankalardan Yanında yardakçılar, yaşıyor. Sessiz dilsiz kimseleri kestiriyor gözüne, Dişlilerden kaçıyor. Fabrika duvarları sağır kale kapıları Yılgın yorgun adamlar, bezgin ürkek kadınlar.. Çullanıyor onların az ekmek sevincine. Değil yalnız yazların kızgın sıcaklarında Hemen her gün, hele büyük kentlerde Bulvarları tarıyor, hain gülüşleri sessiz. Pan’la karşı karşıya, gözleri kararıyor Katı cıvık asfaltta yalın ayak bir işsiz. Yoksullar açlar hastalar sürünürken Kentlerin göbeğinde, kuytu köşelerinde; Hıncını alamamış sanki insanlardan Uygarlığı zalim, daha da azıtıyor Atom bombalarında, uzay füzelerinde. Yarınlar? Gizli kara gazte haberlerinde O varsa ekmeklerde, sularda ağulu Hattâ çocuk yüzlerine düşmüşse gölgesi, Keser bizim gibiler yarınlardan umudu. Renklerde, emeklerde, ırklarda.. Yahudiler, işçiler, zenciler.. Pan! Şu dünyada insanca yaşamak da yoksa Ne kalıyor geriye, yüzyıllardan? Açık Geceleri korkulu yollara gittiniz mi Biz çok şeyi vakit yok pek kısa geçiyoruz Limanda bilinen gemiler oysa açıklardadır Kullanırız bir sözü ama hangi anlamda? İnsan duyar bir yerde birdenbire uyanıp Bir elin bir ışığı neden söndürdüğünü Yandaki odalarda her zaman hasta vardır Sağır duvarlarda eski inilti Şiirlere üşenmemiz bir yerde iyidir Hiç işittiniz miydi? Bir top çizer havada, uzunca bir eğri Ayağına, belki kader, geçmiş gün, bir kadının Düşer bir karanfil.. (neyse kısa keselim) Soğurken bir ölü, çok ince bir eli Tutup ısıttınız mı? Aşınmış tahtaları kim yeniler gelince Döner azdan başımız, sonra uzar ıssız kır Bir bizdik san sen, oysa gelir hep biri Kurar yeni barınak kullanıp aynı taşları Yani ne mi diyorum, çok kurak tarla Çünkü asıl şiirler bekler bazı yaşları. Liman Güçlü fırtınalarda direkleri kırılmış Gemiler bize sığınır - - bulduk sanırız. Görmezler. Varsa yoksa uzaklar - - Onarırız. Giderler, kalırız. Sonra gecelerde. Bu son olsun, son Gönderme - - Engine yalvarırız. Sonra büyür daha da Korkunç yalnızlığımız. Küskün Yolcunun Türküsü Uzun yürümelerden Sonra bitkin düşerek - - Bu bir çocuk oyunu: Ben seni çektim çekerek. Şimdi hangi kitaplardan Öğreneceksiniz onu, Gelmiyorsa bazı şeyler Çocukluktan geçerek. Kasırgayı, doluyu Yemiş de düşmüş gibi Issız kaldırımlarda Garip gece kelebeği Düşe kalka sekerek. Şimdi hangi yollardan Siliniyor izleri Çağ dışı bir çağrıyı Sigara içer gibi İçine çekerek. Dünya böyle gidiyorsa Elbet bir nedeni var Ben sana küstüm küserek. Teyel Artık eski bir yere gidemez oldunuz mu Hele hiç yenisine Akşamdan kalma sabah, yazdan kalma günler De geçer kış. Tek yön çıkmaz gömlek İkinci/siz sizde Belki var bir iki yolunuzu gözler Onları arasanız – - (Bulsan ne olacak?) Bir kişiyle bile konuşulamaz şeylerle Doluyken bardak Saplandığın derinden çıkma söz! (Çıksan ne olacak?) Yıllar ki katlanmaya katkı Geçtiği kadar var daha bir derviş Gülümseme yükümlü (Bıksan ne olacak?) Bir şey ancak sonradan yararsa yarar işe Bir makina, sesleri çapaklı Çekilen bir teyel Olur gider daha olmadı. Siper Siz ki değişmez çizgilerle Evler eşler çocuklar - - katlanmış kendinize Ya günün bir yarısı Bu giderken giderken sürçen adımlarınız Durur bir yol sağa sola bakınır Nasıl katlanacaksınız? Siz ki kat kat kendine Siper etmiş yakınları güvenli Ya o boşluk duygusu Siz ki dolu acıyla - - Onlar nasıl katlanır? Siz ki düzgün bir mendil Gibi geçmiş ütülerden - - Dölsüz, bekâr, kaytarmışlar Onlar nasıl katlanır? Eski Sokak Küçük ahşap bir dizi evlerdi On yıl önce o sokak Sonra geniş caddelere çıktık Apartman -- sizden uzak. Çocuklar orda büyüdü Orda okula gitti, Komşunuzduk ama görüşemedik Hiç vakit yoktu. Sizdendik, yalnız biraz okumuş, İki kadın, bir erkek, iki çocuk Uykulu, acele bir karıkoca Bizdik geçen önünüzden başları eğik. Akşamları çanta, file –- yorgun, ağır Dönerdik eve. Bir hamal bile tutmaz, cimriler! Diye düşünürdünüz herhalde. Bilmezdik, siz (Hiçbir şey paylaşılamazdı) Çarşılardan neler getirirdiniz (Herkese kendi telâşı). Girer miydi evinize, yer miydi Turfanda bir meyva, iyi bir besin Kalın kâğıtlarda çöplerimiz –- Çocuklar görüp imrenmesin! Açılan kapıyı hemen kapatmak Karşılıklı gizlemekti bir şeyleri. Gelip gidenimiz olurdu ya Gülüşmeler bizden değildi. Kimi günler evdeydim Masada kâğıtlara kapanarak Ne de çok çocuk Sesleriyle dolardı sokak. Bir cami avlusunda kuşlarca Bunun sekiz, onun on –- duyardım. Ürküp kaçmasınlar, pencereden Yavaşça bakardım. Hadi ben çok sigara –- öksürükler Hele çalışırken. Ya gece yarısı göğsü parçalanırdı O kadın, iki ev öteden. Bilmezdik kaç nüfus, her hâne –- Duyulurdu sertçe sesi bir kapının. Bağıran bir erkek boşluğa karşı Ağlayan bir genç kadın. Kimdin sen, karşımızdaki ev, Sarı ampul söner onbire doğru. Eğilirdim, havasız sokak –- Camlar kararırdı. Bitmezdi makinede dikişin, Kimdin sen, bitişik komşu? Üç yavrunla kalmışsın Bir tanıdık söylemişti. Kimdin sen -– sorsaydım hepinize, Gelirdi aynı yankı hepinizden: Sana mı kaldı, işine bak, Kimsin sen? Bilinmedi, ne çare, sizdendik Yalnız biraz daha iyi yaşamaya özlemli. Şimdi aynı uzaklık, aynı utanç Düşündükçe o sokağı, o evleri. sevgilerlee Sanki düğün olmuştur Sevmiş, sevilmiş, yenmiş, yenilmiş Çekmiş, çektirmiş Oyun hüzün olmuştur. Düştür doğaldır içlenme Bezginlik göllerinde bir gece Karanlıkta senin de Yüzdüğün olmuştur. Ay peşinde Bitkin akşamlar nikotin Düşer bir gün giyotin Aksâdeler giyindiğin olmuştur. Süleyman ve Sabâ, hüthüt ve Belkis Söylerdi sorsaydık, geç git, bunlar - - Necatigil yok şimdi Belki bir gün olmuştur. Yukarı Yedikule Küçük kent kapıları, sur dibi dükkânlar Her zaman olmalıdır. Yolları nasılsa oralara düşenler Eskilerin durduğu bir zaman olmalıdır. Üstübeç, örümcek, ispit, poyra Yaş toprak, duvarlar Kühercile –- tekerlek İlkel ocaklarda dövülür olmalıdır. Bahçemsi geride bir lağar beygir Sıska bir köpek, sırtı az kambur Aralık kapıdan yalpalı alevde Bir usta, bir çırak görülür olmalıdır. Az ilerde basık, dar Sur kapısından geniş Sularında akşam bir gün Bostanlara yürür olmalıdır. Yukarı Meddah İsmet (Cevdet Kudret, Karagöz, cilt II, 1969, 129’da, not Meddah İsmet 1851 - 1914 Ünlü meddah ve ortaoyuncusu Camcı esnafındandı Ölümünden sonra Beşiktaş’ta bir sokağa Adı verildi Ben de ona benzesem Dipnot bir kitapta : Behçet Necatigil Doğum ölüm yılları Şair, radyo oyunları yazarı Öğretmendi Ölümünden sonra Beşiktaş’ta bir sokağa Adı verildi. Yukarı Filigran Kimi kâğıtlar Aydınlığa tutsanız Çizgi, resim, bir şekil. Ya da gizli mürekkeple yazılmış Boş görünen sayfa Okunur ısıya yaklaştırınca. Kimi şiirler Okunur arkasında Kendi ateşiniz varsa. Yukarı Bir İstanbullunun Not Defterinden II Sokaklarda gerçeğin yüzleri Park etmiş kaç yüz kaldırımlarda Bir yol Bulmaya çabalar arabasız. Yalvarmalı izleyerek taşıtları Bir araca bin de nasıl binersen bin Zifoslar fışkırtarak üstüme Basar gider arabalı. Bir mahşerde itile kakıla Sindikçe sinerek Ben bu yaşa gelmiş adam Başka yere gidemem ki. Bu duraktan bu otobüs Ne zamanları geçer Sorarım, gülerler: Bekle, Baba! Beklerim kış yaz ayaz Kuyruklarda İstanbul'da yaşıyorum Yaşamaksa. Yukarı Temmuz Tikleri Yanda, altta, üsttekiler Yirmi yedi daire apartman Yatmış sanki ölüm uykusuna Donmuş zaman. Çıt yok Eriyen camlardan Kavrulmuş perdelerde En ufak bir kıpırtı. Ne sokaktan geçen taşıt, Su saatlerinde tıkırtı - - Ne kapı önündeki ağaçta Kuş sesleri. Onca çocuk hiçbiri - - İnsan loş bir odada çok eski Bir uykuya yatsa da Gergin saat, uyunmaz. Bıkkın kapandığın hücrede Gönlünce ölümleri düşle: Bir uçurum, otobüs - - Yalnız sen kurtulmasan! Tenha sokak, yürüyorsun Dursa kalbin ve zaman Bir kadın tam o anda Tüller arasından baksa. Serseri bir kurşun O kadar geniş bulvarda Gelse seni bulsa ve yanında Kimse olmasa. Çıkmaz sokak, bir küçük kız Daldığı tatlı oyunda Yerde seni görse ve bunu da Oyun sansa, hiç korkmasa. Yirmi yedi daire apartman Yatmış sanki ölüm uykusuna Çıt yok Bekler gibi pusuda SEVGİLERLE

suanda tek dusundugum sey zilanın dogum gunu zilan seni asla unutmadım unutamamda dogum gunun kutlu olsun

Doğum günlerini özler oldum Oyuncağı kırılmış dedeler gibi gözlerim Gün ki yaşların en güzeli Huzurumun adını doğum günü koydum Söylesem kaç huzur geçirdim karanlıkta Yada kaç miğfer şehit olduk siperlerde Çiçekler yerine anaların gözyaşları alkışladı doğumyaşımı Huzurumun adını doğum günü koydum Dostlar şahit oldu nisanlara Bahar bahar çiçek koktular Sıcak birer nefes oldular gurbetlerde Huzurumun adını doğum günü koydum Adımın rengi kahverengi, soyum kankırmızı Hislerimin tadı sarı yesil kirmizi beyaz ve mor tuzu köylü kızı Denizler ötesi sabah yıldızı Huzurumun adını doğum günü koydum nice saglık dolu yıllara Bu gün sevinçliyim üzmeyin beni Kınalı parmaklar yad eyle gamı Doğan her güneştir ağzımın tadı Huzurumun adını doğumgünüm koydum

merhaba martı senı gördugumesevındım uzun zaman oldu kendıne ıyı bakk ıyı geceler hayırlı ramazanlar

BEN YÜRÜREM YANE YANE Ben yürürem yane yane, Aşk boyadi beni kane Ne akilem ne Divane, Gel gör beni aşk neyledi Gah eserem yeller gibi, Gah tozaram yollar gibi Gah akaram seller gibi, gel gör beni aşk neyledi *** *** Akan sulayın çağlaram, Dertli cigerem dağlaram Şeyhim anuban ağlaram, gel gör beni aşk neyledi Ya elim al kaldır beni, ya vaslına erdir beni Çok ağladım güldür beni, gel gör beni aşk neyledi *** *** Mecnun oluban yürürem, ol yari düşte görürem Uyanıp melul oluram, gel gör beni aşk neyledi Miskin Yunus biçareyem, baştan aşağı yareyem Dost ilinden avareyem, gel gör beni aşk neyledi *** ***

Ağustos Kuşları Ağustos kuşları Derin, saf, mavi bir gökyüzünde kara noktalardan oluşmuş kıpırtılı kara bir yumak helezonlar çizerek dönüyor. Onlara bakıyorum. Bir ucundan katılan kalabalık ve karışık siyah noktalarla büyüyen yumak diğer ucundan zarif ve düzenli bir ok gibi çıkarak maviliğin içlerine doğru uçuyor. Gidiyorlar. Onlara bakıyorum. Garip bir hüzünle bakıyorum onlara. Bir şeyin bittiğini söylüyorlar bana. Başka bir şeyin başlayacağını da. Onlar gittikten sonra bir zaman boş kalacak o saf mavilik. Bilmediği bir şeyi özler gibi bomboş bekleyecek. Ayrıldığımız sevdiklerimizle, buluşacağımız ve henüz kim olduklarını bilmediğimiz seveceklerimiz arasındaki o kederli, yalnız ve yalnızlığında gizli ümitlerle beklentiler taşıyan boşluk. Uzaklaşanları görüyoruz, anıları taze. Tanıyoruz gidenleri. O berrak mavilik bir zaman sonra yeni kuşlar bulacak, ışıkları değişecek, bulutları, yağmurları, sonbaharla şeffaflaşmış güneşleri olacak. Yaşanmış olanlardan kopmak zor. Yaşanacak olanları beklemek heyecanlı. İkisinin arasında, derin ve yalnız bir gökyüzü gibi hüzünlü bir boşluk var. İçinden geçilmesi en zor olan zaman. Kendi boşluğuyla daralmış o kederli ruh nasıl da gidenleri yakalamak, geçmişe tutunmak ister. Nasıl da hüzünle bakar gitme vakti gelenlere. Ne çok insan, böyle bir kederli boşlukta, geleceği beklemeye sabrı ve gücü yetmediğinden yanlış bir karar verip geçmişi yaşatmaya çalıştı. Halbuki kural ne kadar açık. Gitme vakti gelen gidecek. Boş bir gökyüzü gibi gelecek olanları bekleyeceksin. Kederle, hüzünle ve sabırla. Gitmenin bir mevsimi var. Gelecek olanları karşılamanın bir mevsimi. Bir mevsimi var boş bir gökyüzü gibi beklemenin. Gidenleri biliyoruz. Sesleri, fısıltıları, kokuları, gülüşleri ne kadar da tanıdık, ne kadar yakın. Bize değdikleri yerleri kopartacaklar giderken. Kopmanın sancısını duyacağız. Kuşlarını yitirmiş bir gökyüzü gibi kendi acısıyla yankılanacak içimiz. Bir zaman, sonsuza dek öyle bomboş kalacağından korkacak. Sonra tek tük yeni kuşlar gelecek. Sonra değişik ötüşleri olan dağınık sürüler. Bulutlar, yağmurlar, yeni ışıklar, şeffaflaşmış güneşler. Gelecek olanları tanımıyoruz. Yüzleri nasıl, sesleri nasıl, kokuları nasıl bilmiyoruz, üzülünce nasıl bakıyorlar, sevinince nasıl, bilmiyoruz. Yeni gülüşlere alışacağız. Yeni dokunuşlara. Sözcüklerin bir başka biçimde söylenebileceğini de göreceğiz. Şu anda hiç tanımadığımız bir beden birkaç ay sonra sıcak bir sokulganlıkla yanımıza uzandığında, bir yabancıdan bir sevgili yaratan bu tabiata şaşacağız. Giden kuşlara bakıyorum hüzünle. Süzülerek uzaklaşıyorlar. Gitmenin bir mevsimi var. Gelecek olanları karşılamanın bir mevsimi. Bir mevsimi var bomboş bir gökyüzü gibi beklemenin. Niceleri, bomboş bir gökyüzü gibi durmanın azabına dayanamadığından gidenleri yolundan döndürdü. Ölü kuşları oldu onların. Ölü kuşlarla doldu mavilikleri. Derin, saf, boş bir gökyüzü gibi kederle durun. Gelecekler. Yeni sesleri, yeni kokuları, yeni dokunuşlarıyla gelecekler. Sözcüklerin başka türlü söylenebileceğini de öğreneceksiniz. Her kederden bir ümide kapı açan bu tuhaf tabiata şaşacaksınız. Unutmayın, gitmenin bir mevsimi var. Gelecekleri beklemenin bir mevsimi. Bir mevsimi var bomboş bir gökyüzü gibi durmanın. Gelenler, sadece beklemesini bilenlere geliyor. Bekleyin... Gelecekler. . Ahmet Altan

MEVSİMLİK ŞARKI Kanıyor takvimden gamsız ağaçsız evlatlarını döver gibi seven bir sonbahar güvertesinde adresini şaşırmış kayıp bir nisan yağmuru ömrümün sol anahtarısın hazan makamının kapısını açan ne nisanlar gördüm ben ilkbahardan kaçarken bir mızrapa tutunan ne bileyim ben böyle bir şeydir herhalde bir mevsimin şarkısı ya da mevsimlik bir vivaldi sancısı... ekim kasım işlerini öğrenirken bir keman ağlamayı bir de, şarkıya söz yürür, yeşile aldanır suyun kudreti ve sen hiçbir zaman sol anahtarı yaptıracak bir çilingir bulamazsın bana kalırsa sen, ömrümün sonuna kadar, o şarkının kapısında kalacaksın! YILMAZ ERDOĞAN

rica ederim aplası begendigine sevindimm sevgilerle

az sonra kahve ıcecem

Ne Güzel İkimizde seni seviyoruz ne güzel Olmuş yerlerine bakıyoruz Bütün aynalarda ikimizde seni beğeniyoruz ne güzel mevsimler geçiyor üstümüzden susuz bir yolculuk tıka basa dolu mataralar arasında ikimizde seni seviyoruz ne güzel söylenmiş sözleri tekrarlamaktan ve incinmekten yine eski yaralarımızdan korkuyoruz ikimizde saklanıyoruz ne güzel gözlerimizdeki ölü çocukları besliyoruz bütün gördüklerimizle ikimizde körüz kendimize ne güzel sakındığımız yerlerimizden korkular açıyor iyi niyetli çiçekler kılığında birbirimize hiç armağan vermiyoruz ne güzel iz bırakmak istemiyoruz tenlerimizde evlerimizde çünkü kolay tespit ediliyor acılar hemen ele veriyor bizi uğruna ihanetler verdiğimiz şarkılar silemiyoruz ne güzel yüreğimizdeki parmak izlerini ikimizde seni seviyoruz ne güzel eski sevgililerimizi okumaktan ve yazmaktan geçtik ama dilimize çeviremedik aşk yazısını okumaktan ve yazmaktan geçtik cebimizde yaralı sözcükler ne biriktirdiysek ona vurulduk entelektüel ay ışıklı aşkamlarda hiç yanmadığı için bitmeyen mumlarımız işe yaramaz şamdanlarda okumaktan ve yazmaktan geçtik ortam iyi koksun diye yaktığımız aromalı mumların hijyenik ışığında kendimize o kadar güveniyorduk ki birbirimize ihtiyacımız yoktu oysa aşk güvensizlerin işiydi unuttuk sakındığımız yerlerimizden ayrılıklar açıyor zehir zemberek gece kılığında ama korkmuyoruz çünkü biz zeki okumuş yazmış zeki yazanı görmüş yazmayı seçmiş okumaktan usanmış zeki kendini beğenmiş zeki hiçbir şeyi beğenmemiş deneyimli bilgili zeki çok şey öğrenmiş öğrendiğinden fazlasını öğretmiş zeki korkusuz ve çocuktuk... o kadar çok ağlamıştık ki hiç ağlamayacakmış gibi yaşadık ikimiz birlikte hiç ağlamadık ne güzel şimdi tanıdık –ki bizim için tanıdık olmayan bir şey kalmadı hayatta- bir yol çatalında elele duruyoruz ikimizde ağlamaklı değiliz ne güzel ikimiz de hala seni seviyoruz ne güzel . Yılmaz Erdoğan sevgilerle

Pablo Neruda - savaşan toprak Önce, toprak dayandı Araconya karı Beyaz bir ateş gibi yaktı Saldırganın ayaklarını Parmakları soğuktan düşüyordu Almgros’un elleri, ayakları Karanlığın mezar kazıcıları Ve yırtıcı pençeleri, karda Sadece donmuş birer et Ve sıradağlar denizinde Bir sessizlik idiler Şili rüzgarı kırbaçlıyordu Yıldızları özümleyerek Süvarileri, açgözlüleri devirerek Almagro’yu açlık Görünmez ve çınlayan bir çene gibi izledi Atlar, bu buz bayramına Kurban edilmiştiler Ve Güney’in ölümü Tesbih taneleri gibi döktü Almagro’nun tırısını Atı Peru’ya dönünceye dek Orda Kuzey’in ölümü Yolun kıyısına oturmuş Bir baltayla Bu püskürtülen fatihi bekliyordu Pablo NERUDA