xminex

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM BİDENEM... GÖNÜLL GÜSELLİĞİN İÇİNN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM MELEĞİMM.. KALBİNİ BANA AÇTIĞIN İÇİN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM SARDUNYAMM ABLAMM.. BANA SEVGİNİ HİSSETTİRDİĞİN İÇİN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM ABLACIMM.. SEVGİNİ HİSSETTİĞİM İÇİN....

canııımmmm sevgii çoook güsell.. kalplerrinn sevigiyle doluup taşması herşeydenn güselll... kalbimdee sevginn çookk büyükkk canımm... BEN DEDİKTEN SONRA SENİ ARADIM KELİMELRDE ne fark ettıkı sen yokken yanlızlık yaram kanamak ıcın havadakı kucuk bı ısı kaybını bıle bahane goruyorken ellerım hıc bır zaman bır derece olsun ısıınmadıo artık kanım bıle akmıyor yaramdan dondum cunku hıc bır mesafeyı gozlerınle aramda olan mesafeden uzun saymadım sayamazdım senı aramak ıcın artık ama bır dılencının bastonunu kullanıyorum gozlerım karanlıga senın resmını cızmekte ellerım boslukta heykelını yapıyor hıc dokunmadıgım vucudunun saırler ne kadar kullansada kelımelerı ben yınede ask adına yazılmamıs bır ıkı kelıme aradım ben dedım once sonra yutkundum ne yaptıysam sen cıkmadı artık.........

canımmm benimmm... İmkansızdık Sen; içinde baharı gizleyen kışımsın benim... Ve biliyorum ki o baharın güneşinde tenim esmer olmayacak hiç. Bana susmak düşecek, payıma kilitlenmiş bir yürek kalacak. Kaderi önceden belirlenmiş konuşmalar, paylaşmalar, bakışmalar olacak. Bir yerde aykırılığım tutup sarılsam da içimde sana, sen bunu hiçbir zaman bilemeyeceksin... Git diyorum sana, kalma yüreğimde, bu kadar özleteceksen kendini. Bir bakış; gözüm gözüne değiyor; hissediyorum... Gitme diyorum. Kal geldiğin yerde. Ne gitmelerin bitiyor; ne de benim sana kal demelerim... Hangi aralıkta girmiştin içime anlamadım. Tüy gibi hafif, usul usul inivermiştin yüreğime. Kabullenemedim önce. kocaman yalanlar söyledim kendime. Ben dışımda tutmaya çalışırken seni, meğer içerde hakimiyetin çoktan başlamıştı. Kuşatmıştın dört yanımı; ve kendim için çok geçti. Yerle bir olmuştu her şey. Olmazsa olmazlarım; ilkelerim, yargılarım... Nasıl bir şeydi, bu beni böyle yağmalayan. Şimdi karşı durmuyorum Sana, nasılsa buluyorsun bir yolunu ve sarmalıyorsun içimi dışımı. Ayak seslerini duyuyorum hangi yöne gittiğini bilemeden. Ben yaşanmış bir aşkta eski yaralarıma yanıyorum, Sen yaralarına benden sevda sürüyorsun. "Belki"lerden, "ihtimal"lerden, "keşke"lerden medet umuyorum, Senin belki de yabancısı olduğun düşler büyüterek... Ben, suretine değil, aslına dokunma ihtimallerinde mutlu oluyordum. Ben seninle, aynı coğrafyada yaşayabilme ihtimalinden huzur buluyordum. Şimdi, bilinci küflerinden kurtulmuş bir yürekle, süresi diğer aşklardan çok daha uzun olacak bir aşkın ömrünü anlatıyorum, Sana dair yazılanlarda... Şimdi, bir sayfa dolusu cümlelerle; bir imkansızlığın mucizeye dönüşünü anlatıyorum... Şimdi, bozgun sonrası imkansız bir zafer kazanan bir orduyum, bir yenilgide zafer ne kadar anlam taşıyorsa o kadar anlamlaşıyorum... Şimdi ben, dağıldıkça kurulan yeni düşlerde Sana bakıyorum… Umut; hep var olacak çünkü...

ÖLMÜŞ SEVDA Ayı ufuktan saldım bu gece Batsın yüreğinde diye okşadım yüzünü Sevginle beslediğim beyaz karanfil Ulaşamadığım özlemlerin gölgesinde Denizlerin bulutlara yükselmesi bundan Aklımı yuyduğunda gözlerinin tanesi Şimşek ininde karanlığa çekildi Arınmak istedim kirlendiğim ormanlarda Bahtımı morartan sevdalardan Kalbime akan gecelerde ince bir sızı vardı Her yanım serap her yanım çöl Zakkumlar susuz kuyular Yusufsuz Yoruldum yorgun zamanların akışından Varın gidin bu diyardan gidin ötelere Bırakın bütün sevda çöllerini bana Goncalarıma bırakacağım sevdayı aşkla Karanlıklarla beslediğim onbir lalemi Uykularımda sakladığım derin ağrılarımı Hüseyinsem haberimi duyurmayın Fatmaya Duyurmayın yaşanmamış sevdaları turnalara Sen şiirlerin dizelerinde bir hayat misali Davulu hoyratça döven tokmak benim Tebessüme hasret dudaklarının sırrı ezberim Biliyorum isyanın tüm şiirlerini ta çocukluktan Ama ne sen çocuksun ne de ben konuşkan Ayı saldığımız ufuklar bir sevdayı besler Sessiz çığlıkları kabartır denizleri Büzüşecek biliyorum tüm karanlıklar senin koynunda Yürek rengine boyanacak her akşam ufuklar Sevgiyle örülmüş sütunlar belirecek gözlerinde Belki de ilk kez bir yüreği kurtaracaktı sözlerin…

HERŞEY SENDE GİZLİ Yerin seni çektiği kadar ağırsın Kanatların çırpındığı kadar hafif.. Kalbinin attığı kadar canlısın Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç... Sevdiklerin kadar iyisin Nefret ettiklerin kadar kötü.. Ne renk olursa olsun kaşın gözün Karşındakinin gördüğüdür rengin.. Yaşadıklarını kar sayma: Yaşadığın kadar yakınsın sonuna; Ne kadar yaşarsan yaşa, Sevdiğin kadardır ömrün.. Gülebildiğin kadar mutlusun Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin Sakın bitti sanma her şeyi, Sevdiğin kadar sevileceksin. Güneşin doğusundadır doğanın sana verdiği değer Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın Bir gün yalan söyleyeceksen eğer Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın. Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın Unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak. Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü. Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin.. İşte budur hayat! İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun Çiçek sulandığı kadar güzeldir Kuşlar ötebildiği kadar sevimli Bebek ağladığı kadar bebektir Ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren, Sevdiğin kadar sevilirsin…

YALAN Yer yok, Mekan önemsiz, Zaman sıfır... Bana şah damarımdan daha yakın olana sığınarak!.. Hala acının acemisiyim ve hala sensizliğe bakamaz gözlerim. Kaybolmuyorsun, Bitmiyorsun, Çoğalmıyorsun, Eksilmiyorsun. Çıkmaz bir vuslata sürüklenen yüreğimde sen yanıyorsun! Bu gün kelimelerin tutsaklığına yer yok yüreğimde; ister anla, ister es geç ve vur sensizliği yalnızlığıma. Çiğne kalabalığımı, tıkansın yürüyüşlerimi ve duyma ayak seslerimi gidişinin ardından. Gittin, durdum. Duydum, sustum. Konuştun, kırıldım. geldin, yıkıldım. Susturduğum sabır taşı bu gün dillendi. Ah, zaman!... Nereden sürgülendiğini bir bilsem. Derdim ne seninle, ne de sensizliğe... Sürülsem kendimden ve benliğim el sulieti gibi yansısa aynalardan. Ve hırçın bir fırtına sonunda durulsa içim. Seni düşünmedim, Yalan! Seni beklemedim, Yalan! Seni hiç önemsemedim, Koca bir yalan!... Böyle düşünmemiştim hiç. Ne seni, ne kendimi ve ne de bu vakitsizliği... Akrep sancılanmayacaktı zamanda ve akrep umursamaz dönecekti kolumda. Denizine açtım gözlerimi. Varlığın ne zaman süzüldü içime? Zamansızlığındaki çokluğun ve yalnızlığımdaki azlığın... Neden bu kadar zorsun? Uzaklarda dolanışım varlığına duyumsadığım ihtiyaçtan ve senden bana arta kalan, durgun anlarımın yalnızlığına... Söylemediğim Ve Söyleyemeyeceğim Sadece iki kelimeyle...

şiiimdii olduuu iştee kankaaa.. çoookk saoll...

o kadarrr

GEÇ ZAMAN geç zaman bir kuytuda bırak benim elimi, ebedi sükuneti ben orada bulayım o huzur beldesine sürüyüp bedenimi anılar gölgesinde hep beraber olayım. gelirse çocukluğum sislerin arasından buz tutan yüreğimde bir kıvılcım tutuşur. bin melek kanatlanır ruhumun beyazından, şu ihtiyar gönlümde huzur şevkle buluşur... nasıl geçti bunca yıl, belki orda anlarım... ne yaptım, nere koştum, nasıl harcadım seni? beni bırak benimle, belki durmaz ağlarım... lakin istemem bir kez beni öyle görmeni... Geç Zaman! bir kuytuda bırak benim elimi. aşkım ve gözyaşlarım o köşede küllensin. usulca bırakırken emanet nefesimi, bu yorulmuş bedenim, haşre kadar dinlensin... canımm leyla ablacığımaa

çook beyenndimmm hemm dee...saoll canımm

aplacımm çoookk teşekkürr ederimm bu güselll şiir için.... Lambayi yakma, birak, sari bir insan başi düşmesin pencereden kara. Kar yagiyor karanliklara. Kar yagiyor ve ben hatirliyorum. Kar... Üflenen bir mum gibi söndü koskocaman işiklar... Ve şehir kör bir insan gibi kaldi altinda yagan karin. Lambayi yakma, birak! Kalbe bir biçak gibi giren hatiralarin dilsiz olduklarini anliyorum. Kar yagiyor ve ben hatirliyorum.

DOĞUMM GÜNÜNN KUTLU OLSUN TATLIŞ... yenii yaşındaa hiçç değişme emii... sıcaklığınla,samimiliğinlee,güzelliğinlee seniii çoook seviyorumm tatlışşş... hayatımdaa tanıştığımm en cana yakın insanlardansınn güzelimm... yeniii yaşınn sanaa uğur getirsinnn inşallah... hayatındaa güzelliklerlee geçenn bi yıll olarakk yerinii alsınnn yenii yaşınnn....

kaancımm yaptınn yapacağını yineee... çookk saolll canımm.. söyleşir evvelce biz bu tenhalarda ziyade gülüşürdük pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının ne meseller söylenirdi mercan koz nargileler zamanlar değişti ayrılık girdi araya hicrana düştük bugün ah nerde gençliğimiz sahilde savruluşları başıboş dalgaların yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller elde var hüzün o şehrayin fakat çıkar mi akıldan çarkıfeleklerin renk renk geceye dağılması sırılsıklam aşık incesaz kadehlerin mehtaba kaldırılması adeta düğün hayat zamanda iz bırakmaz bir boşluğa düşersin bir boşluktan birikip yeniden sıçramak için elde var hüzün

meleğimm çook saoll... Bütün kapilar kapandi, dişardayim Birden karşima çikmayin korkuyorum Uykusuzum fena halde, sokaktayim Karanlik bastirdi mi bozuluyorum Fena bir yerimden koptugum dogru Kendimden çok fazla yaşamaktayim Nereye baglanacak bu işin sonu Aslinda ben kimim meraktayim Bütün kapilar kapandi, sokaktayim

amannn bidenemm iyii oll canımm... her gün çocuklarımızınn katledilişlerinii gördükçee içimm didiyorr...o masumm çocuklarımızz yokk yereeee zalimcee ölüme terkediliyorr... buu şiiirr o yüzdenn benii çook etkiledii... ricaa ederimm canımm benimm...

frozenimmm bidenemmm bugünn iyisinn inşallahh kısss...dünküüü gibimmm cansıkıntınnn yuuukktuurr inşallahh canımm.. bu şiirii okuduğumdaa çook duygulandımm... NAZIM HİKMET RAN'dan... Kapıları çalan benim kapıları birer birer. Gözünüze görünemem göze görünmez ölüler. Hiroşima'da öleli oluyor bir on yıl kadar. Yedi yaşında bir kızım, büyümez ölü çocuklar. Saçlarım tutuştu önce, gözlerim yandı kavruldu. Bir avuç kül oluverdim, külüm havaya savruldu. Benim sizden kendim için hiçbir şey istediğim yok. Şeker bile yiyemez ki kâat gibi yanan çocuk. Çalıyorum kapınızı, teyze, amca, bir imza ver. Çocuklar öldürülmesin şeker de yiyebilsinler.

bidenecikk aplammm benimmm... biliommm senn benii boğarmınnn hiiiççç en fazlaaa o meşhurr uçann tekmelerindeennn bi sunuşş yaparsınn o kadarr dimii aplamm

yokkk aplacımm senii boğmammm merakkk etmee senn canım aplacımm benimmm....

dahaa dahaa çoook sevdiklerimdenn... şöylee bi candannn sarılmakk geldii içimdennn sanaaa... oyyyy canımmm aplacımmmmm benimmm

tabeee fevkaladeninn fevkindeee olanlardaaa sıkk raslanan bi durumdurr kendimden biliomm... açç karnınaa bi adet turkish mediaa iyii geliyooo denee bii kısss...

canımmın içiii çoook teşekkürr ederimm... kısss artıkk gıcıkk olmuyommm sanaa benn valla bakkk... Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey, dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey... Fakat artık ümit yetmiyor bana, ben artık şarkı dinlemek değil, şarkı söylemek istiyorum...

sevv benii seveyimm snii canımm benimm moralinn durdukk yere mii bozulduu... çoook ilginçç.... bölesini dee hiiiç görmemiştimm...