xminex

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM SEDATT ABİMM.. GÖSTERMİŞŞ OLDUĞUNN SABIR VEE BUGÜNN ÇOĞUU KİŞİNİN YİTİRDİĞİİ AMA SENDEE DEVLEŞEN İNSANLIĞINN İÇİN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM MURTİ ABİMM.. İNSANLARAA YAKLAŞIMIN VEE BANAA GEÇTİĞİN TORPİL İÇİNN ....

canımmm... iyii gidiyooo yaa iştee bildiğinn öğrencii hayatıı... derslerrr sınawlarr.... seninn nasıı canımmm inşallah herşeyy yolundadırr...

kankimee laff ettirmemmm o ne diyosaaa doğrudurrr... ayrıcaa yazdıklarınıı takip ettğimm kadarıylaa haklı daa...

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM TATLIŞIMM.. SENİİ KENDİMEEE ÇOOKK YAKINN HİSSETMEMİİ SAĞLADIĞINN İÇİNN....

kankimmdenn desemmm açıklayıcıı olabileremm heraldeee...

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM ADAŞIMM.. İNSANLARII HİİÇ İNCİTMEYENN HASSASS YÜREĞİNN İÇİNN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM GECEMM.. İNSANLARA HEMENN ISINANN KALBİN İÇİNN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM KAANCIM.. BANAA İÇTEN ARKİDİŞİMM DİYİŞİN İÇİN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM AĞAMM.. HİİÇ BOZMADIĞIN SEVİYEN VE KALBİNDE Bİ YERLERDE BENİ SANA ÇEKEN TANIMLAYAMADIĞIM ŞEY İÇİN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM TATLI KANKİMM.. BENDEE TEBESSÜM ETKİSİ BIRAKABİLDİĞİNN İÇİNN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM ABİLERİN ABİSİ.. İNSANLARA VERDİĞİN DEĞERR VEE O İÇTENLİĞİN İÇİN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM KARDEŞİMM.. O KÜÇÜK KALBİNDEE TAŞIDIĞINN KOCAMANN İNSAN SEVGİSİ İÇİN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM ABİMM... KALBİNİNN SICAKLIĞI İÇİNN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ AYRI Bİİ SEVİYORUMMM PRENSESİM.... HEPP YANIMDA OLDUĞUN İÇİN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM BİDENEM... GÖNÜLL GÜSELLİĞİN İÇİNN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM MELEĞİMM.. KALBİNİ BANA AÇTIĞIN İÇİN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM SARDUNYAMM ABLAMM.. BANA SEVGİNİ HİSSETTİRDİĞİN İÇİN....

öyle çok “sevdiğim” var ki... çocukların gözlerini sevdim... içimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için... dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim... yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için... başarısızlıkları sevdim... başarıya giden yolu gösterdikleri için... geceleri sevdim... tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için... insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim... yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için... duyulan eksiklikleri sevdim... her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için... sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim... bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için... buzlu yollarda yürümeyi sevdim...yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için... uzaklıkları sevdim... özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için... yaşamın renklerini sevdim... yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için... bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için... her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim... üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için... sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim... sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için... arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim... içten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için... ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...avcumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... SENİİ DEE ÇOOOK SEVİYORUMMM ABLACIMM.. SEVGİNİ HİSSETTİĞİM İÇİN....

canııımmmm sevgii çoook güsell.. kalplerrinn sevigiyle doluup taşması herşeydenn güselll... kalbimdee sevginn çookk büyükkk canımm... BEN DEDİKTEN SONRA SENİ ARADIM KELİMELRDE ne fark ettıkı sen yokken yanlızlık yaram kanamak ıcın havadakı kucuk bı ısı kaybını bıle bahane goruyorken ellerım hıc bır zaman bır derece olsun ısıınmadıo artık kanım bıle akmıyor yaramdan dondum cunku hıc bır mesafeyı gozlerınle aramda olan mesafeden uzun saymadım sayamazdım senı aramak ıcın artık ama bır dılencının bastonunu kullanıyorum gozlerım karanlıga senın resmını cızmekte ellerım boslukta heykelını yapıyor hıc dokunmadıgım vucudunun saırler ne kadar kullansada kelımelerı ben yınede ask adına yazılmamıs bır ıkı kelıme aradım ben dedım once sonra yutkundum ne yaptıysam sen cıkmadı artık.........

canımmm benimmm... İmkansızdık Sen; içinde baharı gizleyen kışımsın benim... Ve biliyorum ki o baharın güneşinde tenim esmer olmayacak hiç. Bana susmak düşecek, payıma kilitlenmiş bir yürek kalacak. Kaderi önceden belirlenmiş konuşmalar, paylaşmalar, bakışmalar olacak. Bir yerde aykırılığım tutup sarılsam da içimde sana, sen bunu hiçbir zaman bilemeyeceksin... Git diyorum sana, kalma yüreğimde, bu kadar özleteceksen kendini. Bir bakış; gözüm gözüne değiyor; hissediyorum... Gitme diyorum. Kal geldiğin yerde. Ne gitmelerin bitiyor; ne de benim sana kal demelerim... Hangi aralıkta girmiştin içime anlamadım. Tüy gibi hafif, usul usul inivermiştin yüreğime. Kabullenemedim önce. kocaman yalanlar söyledim kendime. Ben dışımda tutmaya çalışırken seni, meğer içerde hakimiyetin çoktan başlamıştı. Kuşatmıştın dört yanımı; ve kendim için çok geçti. Yerle bir olmuştu her şey. Olmazsa olmazlarım; ilkelerim, yargılarım... Nasıl bir şeydi, bu beni böyle yağmalayan. Şimdi karşı durmuyorum Sana, nasılsa buluyorsun bir yolunu ve sarmalıyorsun içimi dışımı. Ayak seslerini duyuyorum hangi yöne gittiğini bilemeden. Ben yaşanmış bir aşkta eski yaralarıma yanıyorum, Sen yaralarına benden sevda sürüyorsun. "Belki"lerden, "ihtimal"lerden, "keşke"lerden medet umuyorum, Senin belki de yabancısı olduğun düşler büyüterek... Ben, suretine değil, aslına dokunma ihtimallerinde mutlu oluyordum. Ben seninle, aynı coğrafyada yaşayabilme ihtimalinden huzur buluyordum. Şimdi, bilinci küflerinden kurtulmuş bir yürekle, süresi diğer aşklardan çok daha uzun olacak bir aşkın ömrünü anlatıyorum, Sana dair yazılanlarda... Şimdi, bir sayfa dolusu cümlelerle; bir imkansızlığın mucizeye dönüşünü anlatıyorum... Şimdi, bozgun sonrası imkansız bir zafer kazanan bir orduyum, bir yenilgide zafer ne kadar anlam taşıyorsa o kadar anlamlaşıyorum... Şimdi ben, dağıldıkça kurulan yeni düşlerde Sana bakıyorum… Umut; hep var olacak çünkü...

ÖLMÜŞ SEVDA Ayı ufuktan saldım bu gece Batsın yüreğinde diye okşadım yüzünü Sevginle beslediğim beyaz karanfil Ulaşamadığım özlemlerin gölgesinde Denizlerin bulutlara yükselmesi bundan Aklımı yuyduğunda gözlerinin tanesi Şimşek ininde karanlığa çekildi Arınmak istedim kirlendiğim ormanlarda Bahtımı morartan sevdalardan Kalbime akan gecelerde ince bir sızı vardı Her yanım serap her yanım çöl Zakkumlar susuz kuyular Yusufsuz Yoruldum yorgun zamanların akışından Varın gidin bu diyardan gidin ötelere Bırakın bütün sevda çöllerini bana Goncalarıma bırakacağım sevdayı aşkla Karanlıklarla beslediğim onbir lalemi Uykularımda sakladığım derin ağrılarımı Hüseyinsem haberimi duyurmayın Fatmaya Duyurmayın yaşanmamış sevdaları turnalara Sen şiirlerin dizelerinde bir hayat misali Davulu hoyratça döven tokmak benim Tebessüme hasret dudaklarının sırrı ezberim Biliyorum isyanın tüm şiirlerini ta çocukluktan Ama ne sen çocuksun ne de ben konuşkan Ayı saldığımız ufuklar bir sevdayı besler Sessiz çığlıkları kabartır denizleri Büzüşecek biliyorum tüm karanlıklar senin koynunda Yürek rengine boyanacak her akşam ufuklar Sevgiyle örülmüş sütunlar belirecek gözlerinde Belki de ilk kez bir yüreği kurtaracaktı sözlerin…

HERŞEY SENDE GİZLİ Yerin seni çektiği kadar ağırsın Kanatların çırpındığı kadar hafif.. Kalbinin attığı kadar canlısın Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç... Sevdiklerin kadar iyisin Nefret ettiklerin kadar kötü.. Ne renk olursa olsun kaşın gözün Karşındakinin gördüğüdür rengin.. Yaşadıklarını kar sayma: Yaşadığın kadar yakınsın sonuna; Ne kadar yaşarsan yaşa, Sevdiğin kadardır ömrün.. Gülebildiğin kadar mutlusun Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin Sakın bitti sanma her şeyi, Sevdiğin kadar sevileceksin. Güneşin doğusundadır doğanın sana verdiği değer Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın Bir gün yalan söyleyeceksen eğer Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın. Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın Unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak. Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü. Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin.. İşte budur hayat! İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun Çiçek sulandığı kadar güzeldir Kuşlar ötebildiği kadar sevimli Bebek ağladığı kadar bebektir Ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren, Sevdiğin kadar sevilirsin…

YALAN Yer yok, Mekan önemsiz, Zaman sıfır... Bana şah damarımdan daha yakın olana sığınarak!.. Hala acının acemisiyim ve hala sensizliğe bakamaz gözlerim. Kaybolmuyorsun, Bitmiyorsun, Çoğalmıyorsun, Eksilmiyorsun. Çıkmaz bir vuslata sürüklenen yüreğimde sen yanıyorsun! Bu gün kelimelerin tutsaklığına yer yok yüreğimde; ister anla, ister es geç ve vur sensizliği yalnızlığıma. Çiğne kalabalığımı, tıkansın yürüyüşlerimi ve duyma ayak seslerimi gidişinin ardından. Gittin, durdum. Duydum, sustum. Konuştun, kırıldım. geldin, yıkıldım. Susturduğum sabır taşı bu gün dillendi. Ah, zaman!... Nereden sürgülendiğini bir bilsem. Derdim ne seninle, ne de sensizliğe... Sürülsem kendimden ve benliğim el sulieti gibi yansısa aynalardan. Ve hırçın bir fırtına sonunda durulsa içim. Seni düşünmedim, Yalan! Seni beklemedim, Yalan! Seni hiç önemsemedim, Koca bir yalan!... Böyle düşünmemiştim hiç. Ne seni, ne kendimi ve ne de bu vakitsizliği... Akrep sancılanmayacaktı zamanda ve akrep umursamaz dönecekti kolumda. Denizine açtım gözlerimi. Varlığın ne zaman süzüldü içime? Zamansızlığındaki çokluğun ve yalnızlığımdaki azlığın... Neden bu kadar zorsun? Uzaklarda dolanışım varlığına duyumsadığım ihtiyaçtan ve senden bana arta kalan, durgun anlarımın yalnızlığına... Söylemediğim Ve Söyleyemeyeceğim Sadece iki kelimeyle...

şiiimdii olduuu iştee kankaaa.. çoookk saoll...