egzorsist

hmm

bozacı olsun olmazsa şıracıda kabulümdür

bi de başımıza doktor oldun ya tam oldun yani

olabilir gamsızsın..

ben sende tutuklu kaldım....

yerinde olmak istemeyeceğim insanlardan birisin

ne desem ki şimdi cana yakınlığı olsun, arkadaşlığı olsun bir nümerodur kendisi

bence sen bu forumun laborantı olmalısın..

seni özledim abla

damızlık

öylemiyim alttaki bek bir mahmure

günaydın abla, gecem madem poğaça var bende bir geleyim dedim eee çayda koyarsınız artık canım

hep bir varmış bir yokmuş diye başlar masallar. var olan, yaşattığıdır insanın kalbinde yok ise olmayandır, özlenen aranan.. yokken aramak yormaz insanı hep bir çaba özveri, derken yorar insan kendini ama, amaç bellidir hep imkansızdır hep bir yarım kalmışlık tamamlamaktır belkide eksik yanını kurutmaz bu yüzden içindeki umudu bu yüzden arar durmadan ikinci yarısını.. peki varken yokluk nasıl bişeydir bilirmisiniz.. yanınızda olupta dokunamamak.. bakarken görememek, tutmak isterken deli gibi ellerini bir boşlukta onunla yapayanlız kalmak..

çocuk ve geyik.. çocuk olmak geldi içimden.. ne güzel şeydir çocuk olmak değil mi ! hayatın bütün acımasızlığından kavgalardan uzak kendinle başbaşa sorumluluk yok, hesapsız bir yaşam.. ekmek elden su gölden.. oysa hayat evet hayat martılar sen ve bizim çocuklar.. tepedeki ağacın altında papatyalar arasında koşarken bulduğum bir kuru dalı yeşerttiğimde o zaman anladığım ağaçtan düşmüş bir dal ailesinden kopan bir çocuk büyük bir sevinçle yaşama azmini gösterebiliyordu şimdi öle mi! bana göre değil büyümek ama şimdi ki çocuklara göre öyle.. buraya kadar yazdıklarımdan bişey anlamadıysan sen martıları sevmiyorsun demektir.. yok ben illada bu şiiri okuyacam diorsan al şunuda oku.. demekki sen hayatta kuru bir dalı yeşertememiş bir insansın

her kalpte bir bahar bekleyişi vardır... baharla gelir hayatın anlamı katar ne kadar anlam varsa hayatın yitip gitmişliğine umarsızca tohumları.. bir beklenen vardır oysa beklersin onunla yarınları.. hayaller ve sen gece yıldızlar.. açar sevinç tohumları o gelince bir başka olur doğan güneşe sabah uyanmanın kelimeler anlamını yitirir düşünceler hayaller bi başka güzelleşir onunla birlikte... şimdilik bu kadar sevgili diloş zeynep radya sizleri seviyorum

yağmurluğa

gittide gitti...

hobit' e

selam zeyneppp Hasret Denize dönmek istiyorum! Mavi aynasında suların: boy verip görünmek istiyorum! Denize dönmek istiyorum! Gemiler gider aydın ufuklara gemiler gider! Gergin beyaz yelkenleri doldurmaz keder. Elbet ömrüm gemilerde bir gün olsun nöbete yeter. Ve madem ki bir gün ölüm mukadder; Ben sularda batan bir ışık gibi sularda sönmek istiyorum! Denize dönmek istiyorum! Denize dönmek istiyorum!

merhaba sevgili gloria, umarım kaydadeğerdir yolladığım şiir KÜL VAKTİ tut elimden beni kaldır göçelim adalara bu gece yağım tükendi kandilim söndü yana yana bu gece canımı alsın dar sokaklar vakitsiz uykular uyanırım eli annemin gönlümü okşar düştüm eyvah dalgalara yar ay dokundu geçti bana yar çıkar beni kollarında yar kurut sakız ağacında yar yüreğim yanar nar ağacında bir kucak zakkum hangi yazdan kalma canımı al benim al ışığımı hüznüme dokunma denize bandım ekmeğimi sana getirdim yar suya karıştım şarkılarla gelmiyor bahar kimse bilmiyor derdimi ateşe attım kendimi geçti zamanı ateşin aşkın şimdi kül vakti bu deniz annemin evi çivit kokardı mendili sebebi yok ağlar dururdu her seher vakti

ablacım nerelerdesin sen hiç gözükmüyorsun özledim seni SEVİ sabah olur, uyanırsın yanımda kuşlar kanatlarına sesini çizer durur geceki yağmur sokaklar güne iner sen gülersin, gözlerine pazar yeri kurulur bir çocuk annesini kaybeder senin yüzünde bulur konuşuruz, yolcular eve varır yanar gemilerde bütün ışıklar ay iner denizlere çilingir sofraları kurar balıklar yüzüne dokunurum, gözlerim dolar dünyanın her yerinde yeni bir şarkıya başlar kadınlar

merhaba abla bak sana şiir yolladım alsana Fani Dünya İlk günden alıştığımız emektar aydınlık, Anne yüzünde, dost yüzünde, evlat yüzünde; Her sabah başlayan şeye doymadık, Düşümüz gerçeğimiz ne varsa yeryüzünde. Gökyüzü belledik şu ürperen maviliği, Başımız darda kalınca el açtığımız yer; Gökyüzüdür avutan akıllıyı deliyi, Gökyüzünde bulutlar uçurtmalar ümitler. Her mevsimiyle insanı ayrı ayrı saran, Bunca güzelliği nasıl koyup gideceğiz; Yaman çalacak o çalmayası saat yaman, Geçmiş ola bir kez yumuldu mu gözlerimiz

merhaba ablacım ben geldim huu nerdesin ki Yaz Bitti yazın bittiği her yerde söylenir söylenmeyen şeyler kalır geriye ve sonra hiçbir şey olmamış gibi ağır, usul bir hazırlık başlar uykuya başlar yeni bir mevsime orda burda, ev içlerinde, kır kahvelerinde, deniz kenarlarında incelen yazın akşam esintilerinde zaman usulca sıyrılır aramızdan ta içimizde duyarız gelecek günlerin geçmişini başka ne gelir elimizden büyük bir uzaklığa gülümseyerek geçiştiririz ıskaladığımız şeyleri yatıştırır rüzgarlar dışavurur içimizdeki lodosu, poyrazı, günbatımlarını saklar bizi gözlerimizdeki hüzne "dinginlik" adını verir "seni iyi gördüm" diyenler biz de iyi hissederiz kendimizi elimizden başka ne gelir ki köşe başları, akşamüstleri, kokular tozar gider zamanın boşluğunda karışır anların kuytu belleğine belki sonraları bir gün hatırlanır aynı kederle yazın bittiği her yerde söylenir söyleyenler inanır gerçekten birşeylerin bittiğine yaz biter eskir geceler, serin hüzünlü yeni mevsime hazırlık ömrün teğel yerleri bir yanı telaş, bir yanı ürperten yaz sonu ikindileri çıkarır sizi dalgın derinliğinizden yaşadığınızı duyarsanız teninizde bir zamanlar okumuş olduğunuz kitapları özlersiniz sıcak odaları, beyaz, temiz yastıkları ahşap pancurları yaz bitti bitmeyen şeyler kaldı geride yaz bitti yaz bitti yüksek sesle söylüyorum bunu kendime her yerde söylendiği gibi yaz bitti yaz bitti hiçbir şey hiçbir şey hiçbir şey yalnızca üşüyorum şimdi

gemiş olsun suheda Ne Oldu Odamız kararırken indirdiğin perdeler, -Çarşının gittikçe artan gürültüsü- Gelip kenarına oturduğun minder, Genç kızken işlediğin masa örtüsü, Yeşil abajurlu lambamız, Küçük sobamız, Anlatsanız, Ne oldu o geceler, eski akşamlarımız? Beyaz elbiseler giydiğin zamanlar... Niçin yazmadık bir yere satır satır, Duvarlar! Ne oldu konuştuklarımız? Yüzünün pembeliği, saçlarının örgüsü. Ben diyeyim: Kış şarkısı; sen de: Yaz türküsü. Ne ettik ömrümüzü..

birde ben uğrayıp bir şiir bırakayım dedim arkadaşım Ben senden önce ölmek isterim. Gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun? Ben zannetmiyorum bunu. İyisi mi, beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun. Kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni görebilesin... Fedakârlığımı anlıyorsun : vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için. Ve toz oluyorum yaşıyorum yanında senin. Sonra, sen de ölünce kavanozuma gelirsin. Ve orda beraber yaşarız külümün içinde külün, ta ki bir savruk gelin yahut vefasız bir torun bizi ordan atana kadar... Ama biz o zamana kadar o kadar karışacağız ki birbirimize, atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek. Toprağa beraber dalacağız. Ve bir gün yabani bir çiçek bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse sapında muhakkak iki çiçek açacak : biri sen biri de ben. Ben daha ölümü düşünmüyorum. Ben daha bir çocuk doğuracağım. Hayat taşıyor içimden. Kaynıyor kanım. Yaşayacağım, ama çok, pek çok, ama sen de beraber. Ama ölüm de korkutmuyor beni. Yalnız pek sevimsiz buluyorum bizim cenaze şeklini. Ben ölünceye kadar da bu düzelir herhalde. Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde? İçimden bir şey : belki diyor.