sanemavi

Artık hayatımdan çıksan diyorum, Bu ikili delilik sona erse...

Merhabalar, sizde hoşgeldiniz Sibirya Kurdu Kurt

Çoğumuz onu avucumuzun içine alıp kontrol edebileceğimizi, isteklerimiz doğrultusunda yönlendirebileceğimizi ve istediğimiz zaman atabileceğimizi sanırız. Çok beğenme, hoşlanma ve etkilenme gibi duygularımızı hemen aşkla karıştırırız. En büyük yanılgılarımızdan biri ise şudur: Hayatımızın bazı dönemlerinde ilgiye, sıcak bir dokunuşa o kadar büyük bir özlem duyarız ki, karşımıza çıkan ilk erkeğe aşık olduğumuzu sanırız. Yani aşk sandığımız şey koskocaman bir yanılgı oluveriyor. Aslında içimizdeki his sevmekten çok, sevmeyi sevmektir. Biraz karışık oldu, anlatmak istediğimi tam olarak aktarabildiğimi umuyorum Sizce aşkla ilgili yanılgılar neler?

Birisine aşık olduğumda ilk duyduğum şey heyecandır. Sonra sevgi, sadakat ve özveri ararım. Sadakatsizliği affetmek söz konusu bile olamaz Aşk bazı şeyleri de affedebilir ama bence bütün erkeklerin bilmesi gereken çok önemli birşey var oda; "Bir kadın neyi affettiğini asla unutmaz"

Seni seviyorum çünkü buna değersin...

Çıktıklarınıda fazla ayırmıyorlar derken ?... Çıktıklarındada gerçekten sadık oturaklı birini arıyorlar sence?

Sevgi aşk herkesin hakkı... Dilerim mutlu olurlar...

Soğuk

Hoşgeldin

Aramıza hoşgeldin...

Hoşgeldin

Hoşgeldin...

Hoşgeldin...

Hoşgeldin

Hoşgeldin

Güzel paylaşım teşekkürler... Bana çok sevdiğim bir şarkıyı hatırlattı; Bazı yalanlar güzel, bazı gerçekler acıymış, Bazı ölümler uzun, bütün hayatlar kısaymış...

Keyifle okuduğum bir kitaptan küçük bir alıntı... '... Ve Külkedisi kaçarken, pabucu ayağından fırladı. Ertesi gün Prens ayağı bu pabuca sığacak genç kızı aramaya koyuldu. Ülkenin tüm kızları, Prens tarafından beğenilmek için, ayaklarını daha ufak hale nasıl getireceklerinin çabasına giriştiler.' İşte o gün bu gündür kadınlar, ayaklarını, erkekler tarafından belirlenmiş kalıplara sıkıştırmaya çalışır, böyle yaparak erkeğin 'Prensi' olacağını düşler dururlar. Zaman geçtikçe topallamasının, kendini depressif hissetmesinin sebeplerini sürekli kendi eksiklerinde arayarak... Ve Pabuç'un ne denli geçerli olduğunu hiç düşünmeden... Erkekler ise ellerindeki 'ayakkabıya' (veya düşlerindeki kalıba) 'ayağını' (kendini) sıkıştıracak kadını arar; 'ayağı sıkışmış' bir kadının ne denli gerçek, ne kadar huzurlu, mutlu olup, mutlu edebileceğini bile düşünmeden... Ve birlikte yalınayak yaşayabilmenin özgür keyfinden habersizce... İki Boy Ufak Pabuç - Leyla Navaro -

Genel olarak, Erkekler sürekli koşuşturmaca halinde... Bu günlük hayatta da böyle genel olarakta böyle. Erkekler biraz sabırsız. Herşey hemen olsun istiyor. Birçok işi birden yapma eğilimleri var. Kadınlar hayatı biraz daha sakin ve duygusal yaşıyor. Kadın anlatmak istiyor. Erkekse istiyor ki kısa sürede ne söyleyecekse söylesin. Kadın anlattığı zaman erkek dinliyor gibi yapıyor. Televizyon seyrediyor örneğin. Ama bir yandanda yaptıkları şey hemen soruna çözüm bulmak. Halbuki kadının istediği şey çözüm bulmak değil, paylaşmak. Ama erkekler problem çözmeye eğilimli. Niye? Problemi çözelim ki öbür işe dönelim...

Evet, maili okuyalı yarım saat olucak ara ara aklıma geliyor gülüyorum hala...

Bunu bana arkadaşım mail olarak yollamış. Az önce okudum. Onun mu başından geçmiş yoksa başka birinin mi henüz sorma fırsatım olmadı. Ama yazıyı aynen yolluyorum, ben çoook güldüm Sevgiler... Bim'e doğru yola çıktım. zaten iki adım ötesi bim. annemin terliklerini giyip çıkayım lan dedim, kim iki saat şimdi bağcık bağlayacak.. ama olgun bir erkek insanda eğreti duran şeylerin başında anne terliği geliyormuş canlar, ben bunu anladım. bim her zamanki gibi sakindi. klima çalışıyor ama soğutmuyordu. nasıl bir klima lan bu diyerek incelemeye başladım. ama görevli beni balici sandı, çünkü ayaklarımda da acayip terlikler altımda çamaşır suyu sıçrayıp da rengi atmış bir pijamayla pek de güzel bir gaspçı havası veriyordum. "abi bu klima üflemiyor galiba" dedim. ama cevap vermedi, işine döndü. tam arkamı dönüp gidecekken tanıdık bir ses duydum. pek bir tanıdık. sanki bir zamanlar kulağıma "aşkım" ,"seni seviyorum" diyen bir ses. yavaşça arkamı döndüm. Evet, eski sevgilimdi bu. bir zamanlar sevdiğim kadındı. bir zamanlar elele tutuşarak mal gibi gezdiğimiz kadın. şimdi nişanlısıyla bim'e gelmiş alışveriş yapıyordu. bir zamanlar aşık olduğum kadındı bu. evet bir zamanlar uğruna canımı verebileceğim kadındı bu. ben şaşkınlıktan elimdekileri yere düşürünce bunlar birden irkildi ve hemen arkasını döndü. ben, beni görmesinler diye hızlıca aşağıya eğildim ama lanet olası bim'de raf diye bir şey yok ki. tansaş olsa arkadaki adam seni göremez ama raf yerine kolilerde ürün sergileyen bim sayesinde saklanamadım. peki size sorarım. siz arkanızı döndüğünüzde, devekuşu gibi saklandığını sanan ama ayağında ufak numara anne terlikleriyle çömelmiş ve çatalı gözüken bir adam görseniz ne yaparsanız? işte onlar da öyle yaptılar. bastılar kahkahayı. yavaş ve gurur yıkılmışça ayağa kalktım. gözlerine baktım. bana baktı, mahzun bir bakış görmek isterdim ama alay ediyordu resmen. ayaklarıma bakıyordu. anne terliği giymiş, parmakları ucundan çıkmış bir ayak. buydum işte. sen bu adamla bir zamanlar çıkmıştın. şimdiki sevgilin çok iyi giyinmiş ama bir bak bakayım ona. bim'de bu şıklık? sence de biraz samimiyetsiz değil mi? ben en azından yakışıyorum buraya. içimden geldiği gibiyim. böyle düşündüm ama sonra ha bibtir! dedim. adam kapmış kızı, ben de lavuk gibi pijamayla terlikle geziyorum. kim naapsın lan beni. "nasılsın görüşmeyeli?" dedim. "iyiyim" dedi. "ne güzel" dedim. "hıhı" dedi. gittikçe gerginleşiyordu ortam. yeni sevgilisi kıllandı mı acaba diye baktım ama "nasıl olsa bu lavuktan bir zarar gelmez" düşüncesi hasıl olduğundan umrunda değildim herifin. adam en ucuz kangal sucuğu seçmekle meşguldu. "niye böyle olduk biz?" der gibi baktım. "ne diyorsun?" der gibi baktı bana. "niye böyle olduk diyorum?" der gibi tekrar baktım. "ne diyorsun anlamıyorum" der gibi tekrar baktı bana. "neyse der gibi baktım. alışverişe devam etti. bir güle güle demeden. gözyaşlarımı saklayarak elimden düşürdüklerimi aldım ve kasaya gittim. bir de peçete aldım, gözyaşlarımı silmek için. kasadaki görevli yine baliciymişim gibi baktı bana, "paran var mı" der gibi baktı bana, bana bakmasın artık kimse. al lan paranı der gibi uzattım, para üstü beklemeden çıktım ama sonra hemen geri dönüp şahsiyetsizce aldım paranın üstünü. tam çıkacakken fiş almayı unuttuğum aklıma geldi. dönüp onu da aldım, bir romantizm de yaşayamadık be. eve giderken serkan geldi yavaşça yanıma. tek dostum, yoldaşım, üzgün olduğumu anlayabilen tek insan. "abi bir şey diycem. pijamanın kıçında delik var, kıçın gözüküyor, baya bir büyük" o günden beri evdeyim. bim'e de kapıcıyı yolluyorum..................

Giyim tarzı, bir çeşit kendini ifade etme şeklidir. İşyerinde, şık giyinmeyi tercih ederim. Bu işime olan saygımdan kaynaklanıyor, Öylesine apar topar bişeyler giyip asla işe gitmem son derece özen gösteririm. İş dışındaki zamanımda giydiklerim o günkü ruh halimi yansıtır. Bazen rahat, hafif, spor kıyafetler bazende topuklu ayakkabılar, fırfırlı etekler...

O Ayette köleler aşağılanmıyor. İnsan, art niyetli ve tek taraflı olarak Kuran'a yaklaştığında onu anlaması mümkün değildir. Bir kişi ne kadar zeki ne kadar kültürlü olursa olsun, samimiyetsiz ve art niyetli bir bakış açısıyla Kuran'ı değerlendirdiğinde onu gereği gibi anlayamaz, doğru yorumlayamaz ve pek çok çelişkiye düşer. Bu yüzden, Kuran'a ön yargılı, peşin fikirli, içten pazarlıklı yaklaşan bir kişinin bu art niyetli tutumu, kendisiyle Kuran arasında -ayetlerde bildirildiği üzere- "görünmez bir perde" oluşturacaktır. Bu da Kuran'ı anlamasını ve kavramasını engelleyecektir.

Durumu iyi bilmeyen veya art niyetli bazı kimseler, Kölelik sistemini sanki İslamiyet kurmuş gibi, kötülüyorlar. Oysa ki; İslam dini doğduğunda bu kurumu karşısında buldu ve bir takım iyileştirmeler söz konusu olmasına rağmen, bir statü olarak tanıdı. Müslümanların da kendilerinden öncekiler gibi; tutsakların toplu öldürülmesini önlemek, köle elde etmek amacıyla savaşlarda gereksiz kan dökülmesinin önüne geçmek ve bazı ekonomik-toplumsal sorunlara yol açmamak gibi nedenlerle köleliliği yasaklamadığı ileri sürülür. Bunun kanıtı olarak da, İslam'da kölelerin durumu gösterilir. Köle-özgür farkı olmaksızın tüm Müslümanların kardeş olduğu ilkesi benimsenmiş, kölelere kötü davranılması ya da ağır işlerde çalıştırılması engellenmek istenmiştir. Köle azat etmek en değerli ibadetlerden sayılmış, saygıdeğer bir davranış olarak kabul edilmiştir. Resulullah buyuruyor: Köleleriniz sizin kardeşlerinizdir. Onlara yediğiniden yedirin, giydiğinizden giydrin. Kölelerinize , kölem, câriyem demeyin; oğlum, kızım deyin. Sizden kimse "kölem!" "cariyem!" diye söylemesin. Hepiniz Allah'ın kölelerisiniz. İslam tarihinin hiçbir döneminde kölelik önemli bir kazanç ve üretim aracı olarak görülmemiştir. Buna karşılık Batı'a köle ticareti yapmak ve köleleri bir üretim aracı olarak kullanmak temel bir zihniyet ve uygulama olarak sürmüştür. Batı'da köleliğin fiilen ortadan kalkması, bazı insani yaklaşımların yanında, daha çok sanayinin gelişmesi ve insan gücünün artık hem pahalı hem de verimsiz hale gelmesiyle mümkün olmuştur. Bugün kölelik yok çünkü; İslam köleliği tamamen kaldırmayı hedeflediği, bunun için gerekli tedbirleri aldığı ve kapıyı açık bıraktığı için dünya köleliği kaldırmaya karar verdiğinde müslümanlar buna kolaylıkla katılabilmişlerdir; dinleri bu konuda onlar için bir engel değil, teşvik unsuru olmuştur.

1. Allah'ın varlığını inkar edenlerin kendilerini haklı çıkarmak için en çok dayandıkları şey: "Allah varsa nerede, niye göremiyoruz?" sorusudur. Yaratılış gerçeği üzerinde düşünen ve aklını hakkıyla kullanan bir kimse: "Allah varsa nerede?" gibi son derece tutarsız ve kendi kendini yanıltmaktan başka bir işe yaramayan bu soruyu sormaz. "Kur'an, ışıkları her yeri aydınlatan bir güneştir" 2. Allah mekan olarak değil; ilmi, bilmesi, işitmesi, görmesi ile her yerdedir.