sanemavi

Kışşş

ya ben de resim eklerim nolcek ki, ama nasıl aklenir, biri bana öğretsin ya...

diyetisyene giderdim. reha muhtar olsaydın

merdiven

hoşgeldin

Hayatıma girecek erkek benden büyük olmalı... ama 10-15 yaşta değil...

Hoşgeldin...

Aaaaaa, napıyomuş burda...

sen kimsin ?

İftiramı alla alla, hiç tarzım değil, melek gibim kızım ama ne nasıl düştüm buraya anlamadım

İletilerini büyük harflerle yazma bak uyarı alabilirsin, dimi kızlar???

abe yes! o gacı kandirdı beni... nolcek şindi halim

iyiymiş ya

hoppala, nasıl geldim buraya benim suçum ne anlamadım ki

Kaynadı bile...

çok anlayışlısın thanks !

kız azıcıkta yakışıklı olsun ya

sadece ismi ile hitap ederdim... gerçekten ! ayrıldık halada ismi ile hitap ediyorum, o manada değişen pek birşey olmadı

Madem topiği sen açtın sen söyle önce sevgiline nasıl hitap ediyorsun... dimi ama?

sıcak ağustos ayları geliyor...

Beni de unutmamış Ben de üç çiçeğimi birden sana veriyorum... Sevgiyle kal...

Avatarın ürkünç

Gerçek mutluluk ile ilgili bir yazı... O, yoksul bir taşçıydı. Her gün kayaları parçalıyordu. İşi çok ağırdı ; ama çok az aylık alıyordu. Bu yüzden hayatından hiç memnun değildi. " Ben başkalarından daha cok calışıyorum!" diye düşünüyordu. " Benim işim onlarınkinden ağır ve ben onlardan daha az kazanıyorum. Zengin olmak istiyorum. Biraz dinlenirim ve güzel elbiselerim olur. " O anda gökten bir melek indi. Ona, "Zengin olacaksın, güzel elbiselerin olacak" dedi. Taşçı hemen zengin oluverdi. Artık onun da güzel elbiseleri vardı. ve bir iş yapmak zorunda da değildi. Günün birinde kral, onu sarayına davet etti. Sarayın güzelliğine hayran oldu. Kral ondan daha zengindi. Bu yüzden üzüldü. "Ben de kral olmak istiyorum" dedi. Gökten bir melek geldi ve onu kral yaptı. Şimdi bütün gün hiç çalışmıyordu. Çok sıcak bir gündü. Güneş ışınlarını saçıyor , yeryüzü yanıyor mu yanıyordu. Kral kızdı; güneş ondan nasıl güçlü olurdu ki? Yaşamı yine sevmez olmuştu." Güneş olmak istiyorum! " dedi. Melek onu bu kez de güneş yaptı. Şimdi güneş, ışınlarını saçıyor ve dünyada her sey yanıyordu. Ama bir bulut geldi, dünyayla onun arasına girdi. Işınları artık dünyaya ulaşmıyordu. Güneş kızdı; "Bu nedir böyle? Ben buluta hiçbir şey yapamıyorum. Ondan daha kuvvetli olmak istiyorum" deyince melek onu bu kez bulut yaptı. Az sonra bulut, yağmura dönüştü. Yağmurlar toprağa , oradan nehirlere ulaştı. Nehirlerin suları çoğaldıkça çoğaldı. Evleri, tarlaları seller bastı. İnsanlar hayvanlar, tarlalar perişan oldu. Ama sular, kayalara hiç bir şey yapamıyordu. Bulut öfkelendi. "Bu kadar çok su nasıl olurda kayaları aşamaz. Kaya olmak istiyorum." Melek hemen geldi ve onu kaya yaptı. Artık güneşten ve buluttan daha güçlüydü. Aradan çok zaman geçmedi. Elinde balyozla bir adam çıkageldi ve ondan parçalar koparmaya başladı. "Bu da nesi?" dedi kaya. " Ben bu adamdan zayıfım." Sonra birden anladı kuvvetin kaynağının mutluluk olduğunu ve pişmanlıkla haykırdı: "İnsan olmak istiyorum!" Melek onun bu dileğini de yerine getirdi. Kaya insana dönüştü. Şimdi o adam yine kayalardan taşlar koparıyor. İşi ağır ve aylığı az; ama yaşamı seviyor ve mutlu. (Alıntıdır.)