AsiMeLek

Küskün Çiçek Siz bir küçük dağlı kızdınız yavru bir ceylanın gözlerinde ağlarken gördüm sizi munzur’un tepesinde öyle yalnız çaresiz ve tek başına ellerinizde deste deste umut vardı umutla bakıyordunuz dünyaya, barışla ağladığınızda, gözyaşlarınız umut oluyordu hasret oluyordu, rüzgar oluyordu haykırıyordu dağların eteklerinde ağladığınızda hâle hâle oluyordu gözlerinizden küçük yağmur taneleri dökülüyordu çağlayanlara ve çağlayanlarla beraber düşüyordunuz yüreğimin orta yerine damla damla gözyaşı olup ey munzur dağlı küskün çiçek siz bu dağlarda kanadı yaralı kuşsunuz umutsunuz bulutların arkasındaki ışıltı gökyüzünde binlerce yıldızsınız yeryüzü ve gökyüzünün kesiştiği nokta da unutulmuşsunuz bakışlarınız hilal hilal saçlarınız lüle lüle ipek kanatlı bir kelebeğin ipeksi kanatlarıdır çiçekleri okşayan elleriniz yeryüzü sizin için renklidir güneş ay yıldızlar ve gökyüzü sizin için mavi munzur sizin için mutludur bir masal fısıldayın istedim o masalda hayalleriniz yaralarınız içinizde yanan ateşler kır çiçekleri ateş böcekleri ve size ihanet edenler olsun bir dağ yamacının güzelliğine saklayıp kelimelerinizi sustunuz boynu bükük menekşeler gibi karşımda boyun büküyordu bakıp gözlerinize ıslak dağ menekşeleri rengarenk kelebekler konuyordu saçlarınıza bu dağlarda menekşeler hep boynu büküktü belki belki, gelin gelin ağlıyordu gelincikler bu yüzden suskundunuz ve bu yüzden ben yalnız gözlerinizle konuştum şiirlerim hep sizi yazacak, sizi anlatacak uzaklarda olsam bile hep yanınızda olacağım neşenizle açıp, acınızla solacağım vakit yok ağlamaya küskün çiçeğim küsme, yine geleceğim yaram yaranıza kardeş sevdam sevdanıza eş derdim derdinize dost gönlüm gönlünüze yoldaş güleceğiz hep beraber vakit yok ağlamaya küskün çiçeğim 29/07/1982 Munzur yaylası Nuri Can

Küs Çiçeği bir rüzgar olsam ıssızda hıçkırsam tenhalara pınarlara seslensem, tomurcuklara okşasam incinmiş yaprakları incinmiş sesimle ay ışığı olsam ısızda akıp gitsem su gibi derelere yalnızlıkları yıkasam, sevgisizlikleri yıldızlar bir yanımı alıp gitse, güneş bir yanımı her gece, kapısı kapalı evlere düşsem, pencerelere nazlı bir şafak olsam ıssızda kızıl bir nar gibi serilsem gökyüzüne yıldız gülücükleriyle terli çocukların lekesiz alınlarından öpsem her sabah gün konmuş yanaklarından ay bir yanımı alıp gitse, güneş bir yanımı dağ deniz savrulsam bir bahar başlasa yeşil yaslasam başımı omuzuna dağların bir yol çiçeği gibi küs ve yorgun ağlasam nazlı bir çocuk avuçlarına saklasa gözyaşlarımı uzanıp uyusam incinmiş kirpiklerine bir daha uyanmasam Nuri CAN ‘Nijmegen 1978 Nuri Can

Kaçacağım İnsanı Gördüğüm Yerde Dağlara çıkacağım bir gün dağlara duraksız bir rüzgar yalayıp geçerken alnımı işlerken iliklerime nisan yağmurları bu kirli aşağılık ilişkilerden sıyrılacağım taç yapraklarında saklanacağım çiçeklerin kelebeklerin kanatlarında uçacağım yüreğimin kırıklarını toplayıp avuçlarıma insanı gördüğüm yerde kaçacağım yeni bir türkü yakıştırıp sesime fırlatıp atacağım dudağımda arabesk şarkıları yeni güzellikler katacağım hayatıma yeni sevdalar yeni duyarılıklar tüm kirli ilişkileri, yüreğimin yangınında yakacağım kar düşerken ömrümün satıraralarına şarkılar üşürken yüreğimde çırılçıplak içimin kırık saksılarında, bin çiçek açacağım ışıklı gülücüğünde bir çocuğun binlerce sevda şiiri yazacağım ve kuşlar uçarken gökyüzünün mavi kanatlarında lekesiz yanına sarılıp hayatın uyuyacağım bir ince gül yakıştırıp sesime her suyun sesine bir şiir bırakacağım kaçacağım insanı gördüğüm yerde yüreğimin kırıklarını toplayıp avuçlarıma ağlamayacağım bir daha ağlamıyacağım 17/ 04/ 1986 Nuri Can

Hazandır Hazandır Umudun burçlarında yapraklar savrulur Acılar giyinmiş ağaçlar saçlarında ölümün Dışarıda şiiri yazılmamış bir sevdanın ateşi tutuşuyor Geceler kan kusuyor sokaklarında suskunluğun Hazandır Doğulu rüzgarların öfkesiyle sarsılıyor yaşam Sisler ve sanrılar eteğine tutunmuş kalmıs bir serçe Çırpınıp duruyor bir balık suyu tutuşmuş bir denizin dalgalarında Hükmünü sürüyor güz dudaklarında bir çocuğun Hazandır Topa tutulmuş yürekler ağını örüyor ucube bir karanlık Kimse kimsenin acısını duymuyor, böluşmüyor yasını Ah yüreğim nasıl üşümez, nasıl düşmez pervasız uçurumlara Korku estirirken fırtınalar yarasında kan yorgunluğun Hazandır Uykuyu bırakın uykucular uyanın Uyanın hantal gecelerin derin uykularından Bu kaçıncı sestir boğulan dudağı uçuk sabahlarda Kaçıncı infazıdır, ihanetin, ihparın sütübozukluğun 18/10/1987 İstanbul Nuri Can

Güz geldi sevdiğim güz Güz geldi sevdiğim güz Sonsuz bir rüzgar başladı gittiğin yerde Toprağın rengi sarı bir hüzün Yapraklar savrulup gitti çoktan Acılara yöneldik biz, yangınlara Alnımızın çizgilerinde savrulup gidiyor zaman Eski bir kitap gibi belleğimizin sayfalarında anılar Dönüp dönüp içimize bakıyoruz Bir ölüye bakar gibi uzaktan Günlerin hayhuyları içinde Sağır duvarları ardında gecelerin Kirlenmiş nehirler gibi Yalnızlık sızıyor sokaklardan içimıze doğru Ah sevmeyi bilmedik biz, sevinmeyi bilmedik Yorulduk ah çekip ağlamaktan Uzat ellerini sevdiğim, dost ellerini Acıların buzul mevsimindeyiz artık Aç açık sevgisiz ve çıplak Yeryüzüne sığdıramadığım bu yalnızlıkla Koma beni yorgun bir kentin ortasında Koparma kollarımı yaşam denen zincirden Uzat ellerini sevdiğim, dost ellerini Ölüm son kıyımızsa beraber yürüyelim Nuri Can

Gül Yaprağına Gömdük gittin kaç gece başımı duvarlara vurdum esen rüzgarlara kokunu sordum bilmezsin gittin ağrılar birikti yureğimde pınarlar boşaldı gözlerimde silmezsin gittin umutları yel aldı, sevinçleri sel aldı bir yürek dolusu yalnızlık kaldı gelmezsin gittin öksüz kaldı içimizdeki imge dağları bur kara gecelerde umarsız kaldım dikenli teller yırtıyor yüreğimi görmezsin

Ey Hayat Yüreğimin yüzüme yansısıdır hüznüm Ömrümün alnacında Ki aynaları hep kırık Fırtınalar sellerle yıkadım yaralarımı Alev ateş ırmaklarla Kimseye sevgilim diyemedim ömrümce Doya doya sarılamadım Sevdaki tek ülkemdi benim Bir rüzgar gülü gibi Dönendim durdum uçurumlarda Her gece bir sevgilinin koynuna düşürdüm düşlerimi her sabah bir gelinciğin yaprağında üşüdüm bir öpüşün bir dokunuşun ödentisine sakladım gülüşlerimi şiirler neyi anlatır insanlara ey hayat şarkılar neyi ya yaralı bir ceren gibi içimde taşıdığım bu aşk üstünde, acılar içinde kıvrandığım yatak bu soğuk, ıssız, insafsız geceler sevginin rengi nasıldır, neyi anlatır ölümler ya menekşe kokan yeniyetme bir bahar satır aralarında boğulan çığlıklar yalnızlığıma uzanan bütün eller yalancı dilim suskuyla yoruldu, gönlüm aşkla dudaklarımda yosun bağladı çığlığım herkes kendi gerçeğinde kalıyor oysa öfkesinin yanardağında uzat ellerini ey hayat, iplerin koptugu yerde umut ile sevgi birleşince yerleşince yüreğe aydınlığın kanı sisler çözülsün, geceler geçilsin varılsın ufkun şafağına umut tükenmez insanda ey hayat, sevgi tükenmez Nuri Can Geçer mi? Üşümesi Kalbimin

En Güzel Aşk Hikayesi sendin hayatımın kaynağı gülgüzelim, tutkum, özlemim vazgeçilmezim, yüreksesim seninle uçardım güvercin kanatlarında bir ipekböceği sabrı bir güvercin aklığı bir anne sıcaklığı ve bir kumru saflığıyla severdim seni bilmezdin dudağımda bir ıslıkla bin sevda masalında beklerdim seni gelmezdin her gece sevgimi göğe yıldız diye serperdim görmezdin gülüşün bahar buğusu olurdu gülüşün bir avuç su gülüşün gül gülüşün karanfil kokusu seni görmediğim gün iki damla özlem iki damla hasret çiçeği olur düşerdin yüreğime damla damla kirpiklerimin kıyısında martı olurdun susardı bütün denizler seni özlediğimde gelmezdin bir sevda masalında arardım seni bir çiçeğin dalında, bir gülün alında saçlarını koklardım tel tel dudağına en güzel şiirler yakıştırırdım ayışığı dökerdim bakışlarına her gece bilmezdin güz biter kış gelir giderdi yaz biter bahar gelir geçerdi gelmezdin buğulu camlara yazardım adını yüreğime kazardım yüzünü gözlerimde sesini ruhumda saklardım görmezdin İsterdim ki, baharda toprak olayım rüzgarda yaprak olayım kırmızı balonlara yükleyip yüreğimi her gece sana yollayayım isterdim ki, en güzel aşk öyküsü olsun aşkımız yüreklere yazılsın şiir şiir dünyada bütün sevenler, sevmeyenler gelenler, geçenler bizi okusun isterdim ki, sonsuzluğun öyküsü olsun aşkımız hayatın kaynağı, sevginin bağı gülün saflığı en güzel aşk hikayesi olsun aşkımız 8/08/1977/ Nijmegen Nuri Can

Dedim Ya Safım Kendime Sone Dedim ya safım El Bağlayıp Aşka Ağlarım Gece gözlerini kapayınca gözlerin başlar sen gözlerini kapayınca zifiri karanlıklar uğultular yağar göklerden, alev-ateş ırmaklar içini çeker bir çocuk, bir şarkı çıldırır dudaklarda ben kapanıp içime yarama taş basarım kötülük etseler bile pusarım aşka el bağlayıp susarım üzülürüm bir zalimin bile boynu bükükse ve kırıksa kanadı bir kuşun benimde kırılır kanadım kolum acılara düşer yolum dedim ya safım acırım herkese boynunu bükse bir çocuk bir annenin yüreği tekmelense dayanamam oturup ağlarım ne zaman seher yelleri esse uzaklardan yüreğime papatya işlemeleri örülür tel tel ışıklardan mor ötesi tünellerden sevdalar çağırır beni bir ateş olup sarıp sarmalar gönül coğrafyamı dedim ya safım bana kötülük edeni bile bağışlarım bu yüzden doğru yalan her söze kanarım aşka el bağlayıp küllerimde yanarım her ayrılığın terkisinde bir aşk taşıdım hayata her aşkın terkisinde bin özlem yaşadım düşlerimi denedim ırmaklarla, gözlerimi bağışladım unutulmuş istasyonlarda bir başıma kaldım, ağlarım dedim ya safım doğrulara akar pınarım bukelamun gibi rengim yok bu yüzden her şeye kanarım aşka el bağlayıp ağlarım can çekişir dudağımda kelebek ölüleri nerede kötülük görsem söner yıldızları gözlerimin kör olurum ah ömrüm, gençliğim, ey sevdiğim kimsesiz bir çocuğun yüreğine çizip resimlerimi kayıp mezarlara gömdüm yüzüme siper ettiğim gülüşlerimi ve acılarımı sevdalı bir kuşun kanadına bağlayıp el açıp aşka ağlarım gücüm yetmiyor artık karşılamayı yalanları ve yeniden yaşamayı ikiyüzlü aşkları, talanları bir çöl akşamında yarım kaldı ömrüm suya düştşü düşlerim ey der susarım hey der pusarım aşka el bağlayıp ağlarım yıldızlara sevdalıysan ve seviyorsan hilesiz sende el bağlayıp ağla ben yüreğimi uzak iklimlerde yitirdim ağlamayı öğrendim ardından sisler ve sanrılar kaldı elimde acılar ve ihanetler dönüp bakamam geriye anla sorma nerde kaldı hayallerim kim açtı bu kahrolası çukurları yüreğimde hangi iklimin kederinde kayboldum Şimdi dünyanın bütün yalnızlıklarına gözlerim yağıyor dönüp bakamam geriye anla aşka ve acıya el bağlayıp ağla dedim ya safım her yalana kanarım kim ne dese inanırım bu yüzden yok dünyada yerim herkesi kendim gibi sanarım hep aldanırım dedim ya safın biriyim aldatır bir çocuk bile beni kim ne derse inanırım ben Kazım oğlu Nuri Can kendi yüreğimin içine saklanıp kendi hülyamda yaşarım bana kötülük edenlere bile kötülük düşünmem herkesi severim düşmanımda olsa bağışlarım dedim ya safım bir çocuk bile aldatır beni kim ne derse inanırım Nuri Can _________________

Ateş Gözlü Kuşlar Ey nerdesiniz, kanatlarını maviyle yıkayan ateş gözlü kuşlar ve sevdasını bir papatya gibi göğsünde dokuyan çocuklar biz ki ölesiye sevdalanmazdık siz olmasaydınız ışıklarla devşirmezdi umudunu gelincik tarlaları bir avuç maviye tutsak kalmazdı gözlerimiz ve özgürlük büyümezdi yüreğimizin çağlayanında bir öfke gibi şimdi yoksunuz her akşam dalgın bir su gibi akıp giderken bakışlarımız dalgalarını yitirmiş suskun bir denizde bir kızıl tomurcuk harelenir kirpik uclarımızda her sabah bin şafağın yangınında tutuşurken yanaklarımızda gözyaşı ey ışık yüzlü çocuklar alın bizide alın terkinize gittiğiniz yöne götürün bizki, sizinle her bahar bir yaprakta tanımlardık aşkı ve başımızı dağyelleriyle bağlardık en dayanılmaz fırtınalarda bile karanfiller büyütürdük içimizde şimdi yoksunuz hüzün aç kurtlar gibi kemirirken yüreğimizi ağrılarda kanayan bir gül olur gülüşümüz, tetiği çeken ellerde cemreler düşerken kankızılı sevdalara fırtınalara özlemler savurarak kalakaldık yaralarla dolu bir ihanetin ortasında şimdi yoksunuz evler yıkık sokaklar boş bakışlar dalgın öksüz bir tomurcuk filiz sürer kirpikuclarımızda her sabah dallar boynu bükük, kuşlar yaralı, insanlarda bir telaş ak güvercin kanatlarına ateşle yazılır sevdalarınız durmadan açıkartırmalarla kirleniyor gökyüzü bir tek kan izleriniz kaldı yitikler listesinde Kahretsin 1984 İstanbul Nuri Can

Protest Kaan İnce’ye Madem bu putlar yasa savaş istiyor tanrılar nereye baksam ihanet neye dokunsam kan sormaz mıyım, nerdesin ey tanrım Madem yetmiyor gücü sevginin yaşamı onarmaya herkes herkese düşman çiçeklerin alnında kan lekeleri kalbinden güneşi hançerliyor insan Madem katliamlarla boğuluyor dünya acımasızlıklar kin kusuyor cennet adına cehennemi yaşıyoruz ve bütün umutlar kördüğüm Bırakıp burda bu koca yüreği çekip gidiyorum ben de

valla doldurmadım nuri can ait bunun 10 mislişiir var

Darağacı Darağacı Zıpkın yemiş bir balıktı yüreğimiz ışıklı denizlerde çırpındıkça, açılıp kanadı yaralarımız çağcıl acıların labirentinde sarsıldıkça ihanetlerle yaşama sarıldık Dalgalandıkça kudursun diye sevgi denizleri uğuldasın diye ıssız dağlar bütün akarsuları gözlerimizde topladık bütün rüzgarları soluğumuzda dünyanın bütün dillerinde zulmü haykırdık çığlık çığlık Üşüyerek sarılıp bir umuda acının gündönümlerine ateşler yaktık Bin soluk çırpıntısında bitimsiz bir yamacı tırmanırken yüzyılları içilmiş alın terlerinin akıyla durulduk urartu ateşleri yakarak çıktık körkaranlıklardan ki, sabah ateş kanatlı bir dağdı zaten devşirilmiş bir eylül ortasında vurulduk Boynumuzdaki kementleri yarınların gün doğumuna uzatarak ve bir sevdayı yüklenerek darağaçlarında dik tutup başımızı yokuşlarda hesapsız böldük ikiye karanlığı keskin bir sancı gibi Dünyanin bütün çöllerini yeşertebilecekken kendi yüreğimizin yangınında kavrulduk Nuri Can

Şehir ve Kar Yüreğime kar yağıyor beyaz bir kefen örtüyor yalnızlığımı kar altında uyuya kaldı sevinçlerim yine de gülümsüyorum umutla bakıp yüzüne gül kızımın ısınıyor hayallerim içimde karlar eriyip eriyip gidiyor kızım gülümsedikçe bahara sakladığım yeşillerimde yeniden yeşeriyor umut Yüreğime kar yağıyor üşüyor havada sesim bembeyaz bir sessizlik içinde sokaklar sustuklarımın ve söyleyemediklerimin izleri sahipsiz kalıyor kar üstünde silip süpürüyor rüzgarlar içimde gemalmaz bir isyan habire koşuyor hüzün versede yaşadıklarım her gün biraz daha gülümsüyorum yine de kızımın hatırına... yüzüme sakladığım çocukluğumla N.Can ey gül ey güller gülü bağrımın ödülü Ey gül-i Rânâ durdum divana bir tas su ver yar aşkına Bir kelebeğin kirpiğinde asılı kalmış yanlış rüzgarlara savruluyor şiirler

El Bağlayıp Aşka Ağla Gece gözlerini kapayınca gözlerin başlıyor sen gözlerini kapayınca zifiri karanlıklar uğultular yağar göklerden, alev-ateş ırmaklar içini çeker bir çocuk, bir şarkı çıldırır dudaklarda ne zaman seher yelleri esse uzaklardan yüreğime papatya işlemeleri örülür tel tel ışıklardan mor ötesi tünellerden sevdalar çağırır beni ve bir ateş olup sarıp sarmalar gönül coğrafyamı aşka el bağlayıp yanıyorum ben ki, her ayrılığın terkisinde bir aşk taşıyorum her aşkın terkisinde bin özlem yaşıyorum düşlerimi deniyorum ırmaklarla, gözlerimi unutulmuş istasyonlarda, bir ayrılıp bir kavuşuyorum ey dudağımda kelebek ölüleri ey yıldızları gözlerimin ey ömrüm, ey gençliğim, ey sevdiğim kimsesiz bir çocuğun yüreğine çizip resimlerimi kayıp mezarlara gömüyorum, yüzüme siper ettiğim gülüşlerimi ve acılarımı sevdalı bir kuşun kanadına bağlayıp ardından el açıp aşka ağlıyorum gücüm yetmiyor artık karşılamayı baharları yeniden ve yeniden yaşamayı sırılsıklam aşkları şimdi bir çöl akşamı yarım kalmış ömrüm ey deyip susuyorum ve ağlıyorum ardından aşka el bağlayıp sende el bağlayıp ağla ben yüreğimi uzak dağbaşlarında yitirdim ağlamayı öğrendim ardından sisler ve sanrılar kaldı elimde dönüp bakamam geriye anla sorma nerde kaldı hayallerim kim açtı bu kahrolası çukuru yüreğimde hangi iklimin kederinde kayboldum Şimdi dünyanın bütün yalnızlıklarına gözlerim yağıyor dönüp gelemem geriye anla ve aşka el başlayıp ağla Nuri CAN 17/11/88/nijmegen

Savaş gözyaşı ve kan Vahşi çığlıklarla savrulurken çöl Ölüm askerleri kol geziyor korkunun vadilerinde Topa tutuluyor dört bir yandan sığınaklar Ayaklar altında kaldı kardeş ülkem ve düşlerim Bilirim birazdan ateşe verilecek evler Ölüm sirenleri dolaşacak kapıları birer birer Tutuşturacaklar kardeş ülkemi bir baştan bir başa Çocuklar doğmadan ölecek Sevişmeden dökülecek çiçekler Ayinsiz törensiz gömülecek oğullarım kızlarım Alıp götürecek sevinçleri gözyaşı ve kan Çiçeklerin alnında kalacak kan lekeleri Bir tomurcuğun rahminde büyüyecek Çaresiz kalacak yaşam, kurşuna dizilecek umutlar Gepegenç ölümlerin üstüne düşecek ay Kızaracak utancın yüzü, utanmayacak yeryüzü Nuri Can

SEVDA Kİ TEK ÜLKEMDİ Yüreğimin yüzüme yansısıdır hüznüm Ömrümün alnacında Ki aynaları hep kırık Fırtınalar sellerle yıkadım yaralarımı Alev ateş ırmaklarla Kimseye sevgilim diyemedim ömrümce Doya doya sarılamadım Sevdaki tek ülkemdi benim Bir rüzgar gülü gibi Dönendim durdum uçurumlarda Her gece bir sevgilinin koynuna düşürdüm düşlerimi her sabah bir gelinciğin yaprağında üşüdüm bir öpüşün bir dokunuşun ödentisine sakladım gülüşlerimi şiirler neyi anlatır insanlara ey hayat şarkılar neyi ya yaralı bir ceren gibi içimde taşıdığım bu aşk üstünde acılar içinde kıvrandığım bu yatak bu soğuk ıssız insafsız geceler sevginin rengi nasıldır ey hayat, neyi anlatır ölümler menekşe kokan gül kokan yeniyetme bir bahar ya satır aralarında boğulan çığlıklar yalnızlığıma uzanan bütün eller yalancı dilim suskuyla yoruldu, gönlüm aşkla dudaklarımda yosun bağladı çığlığım herkes kendi gerçeğinde kalıyor oysa öfkesinin yanardağında uzat ellerini ey hayat, iplerin koptugu yerde umut ile sevgi birleşince yerleşince yüreğe aydınlığın kanı sisler çözülür, geceler geçilir varılır ufkun şafağına umut tükenmez insanda, sevgi tükenmez. Nuri Can

Kirlenen Umutlar Zaman sararmış yapraklar gibi Savrulurken hayatın uçurumlarına Sonsuzlugu avuçluyoruz hep beraber Tarihin kirli dönencelerinde Banka cüzdanlariyla ölçülüyor yaşam Aşklar,bir gecelik ilişkiler kadar değersiz Dökülen yapraklar gibi geçersiz dostluklar Kara bir leke taşıyor yarınına herkes Eski incelikler, ilişkiler yok artık Unutulmuş sevdalar üşütür yüreğimizi İçli türküler yakışmıyor artık sesimize Müzik diye sözsüz sözcükler tıkılıyor kulaklarımıza Kimse kimseyi anlamıyor Kimse kimseyi bağışlamıyor umutlarıda kirletiyoruz hep beraber Kirli bir kefen örerek cesetlerimize utanarak bakıyoruz geleceğine çocuklarımızın Gün gelecek Herkes kendi yarattığı cehenemde yanacak Duygu kalmayacak sevgi kalmayacak Yürekler taşlaşacak taştan anılar gibi İnsan olup olmamanin önemi kalmayacak Nuri CAN

TAŞIR MI? YÜREĞİN BUNCA AĞRIYI Taşır mı? yüreğin bunca ağrıyı ihaneti göç eder mi? acılar başka bir acıya yakınlaştıkça kıyısına uzaklaşır mı? aşk dayanır mı? söz dudağındaki son sancıya paylaşır mı? yalnızlığını bir dağbaşı ıssızlığı dönersen cevizağacın tanır mı? seni özlem dediğin saçlarını okşayan ninen mi? seslensen bu kıyıdan alır mı? seni bir gün çağlayanlara vurunca türkülerini havalanır mı? sesinden yine bir kuş dalgası aşk filizlenir mi kalbinde o nazenin kızın kapanır mı? içindeki kırık sevda yarası ay buluttan çıkınca yıldızlar gülümser mi? eser mi? başında yine kavak yelleri dudağını öptüğün gül, sevdasına küser mi ? arar mı? kıyı köşe seni mahmur gözleri Nuri Can

Avcılar peşinde ömrümüzün Yaralı yavru bir ceylandır bakışın hüznün yamacında ürkek ve tedirgin avcılar peşinde ömrümüzün hayat ki ihanet dolu ey gül hayat ki acımasız. ister tuz bas yarana ister dağla acını dinmez sızı Gül açar dağlarda bir kez gülseydin oysa ışık olur yayılırdı evrene gözlerin sevda olur dolardı gönüllere Yüreklere de kar yağar ah gül buz tutar bakışlar dalgın sularda yangınlar içinde de olsa insan üşür bazan ihanet görmüşse sevdiklerinden Dünya ki bir değirmen ey gül öğütür her gece hayallerimizi ve ardına bakmadan savrup götürür uzak iklimlere dönmemek üzre.... Sorma ırmaklar nereye akar kuşlar nereye uçar yaşam nereye gider ölüm nereye acının dili yok acının dili yok hüzünlere yazılsada yazgımız yuvarlanıp yuvarlanıp gitsede nehirlerde kanasada yaramız fark etmesede kimse ekle yüreğini yüreğime ey gül tutuşturalım bir ucundan her dem içimize batan bu hayatı...

Yüreğimize Sonbahar Düştü Ey hüznü sonbaharın ey gözleri bozkır ağıdı kaç dilde ağlayacağız daha kaç dilde susacağız dayanır mı yürek bu kadar acıya ay gülümsemiyor yıldızlar da küs yer duman duman gök bulut bulut sırtını dönmüş umut heyhat! bir uçurum kıyısında düştük düşeceğiz elini vermiyor hayat! Ey hüznü ayrılığın ey gözleri gül sağanağı kaç şarkıda ayrılacağız daha kaç şarkıda kavuşacağız dayanır mı yürek bu kadar hasrete? geçtiğimiz bütün anılar hüzün bütün yollar tutulmuş çözülmüşüz, dağılmışız... ne yana dönsek sonbahara düşüyor kalbimiz uzun saçlı ayrılıklar bağlıyor adımlarımızı gün geriye döndü her yer karanlık o kadar yalnız ve çaresiziz ki kaybolduk ışığı tükenen kör kuyularda bütün hızıyla koşarak bir korku kovalıyor ardımızdan dilimizde ağıtlar yüreğimizde ağır bir depremle kalakalmışız kederli iki dağ arasında ne yana dönsek tufan onulmaz bir acının közünde kızıl saçlı ateşlerde yanıyor hayallerimiz savrulan sokaklarında ömrümüzün yüreğimize sonbahar düştü hayat gülmüyor bize Nuri CAN

Gam Vakti Her gece yüreklere bir şiir ırmağı dökülür bir mavi dize sevdalı bir ayışığı dalgalarla boğuşur kavuşamaz denize giderim yıldızlarda gider öksüz kalır limanlar bir sızı düşer gedize iner gökyüzü damla damla dize dize ay sendeler su ateş kül ve rüzgâr şiir olur dökülür kirpiğinde nazlı bir kızın bütün özlemlere bedel gül aşk toprak kül ve gönül arı olur gezer çiçek çiçek hasbahçede masum sevgilere bedel yel ne bilsin yaprağın ürperişini dalında el ne bilsin nasıl güleyim ayışığım sarıyıldızım nazlıkızım şimdi gam vaktidir

Şair Ve Şiir Fırtınalar, seller mi yıkar yaraları? Acılar, ayrılıklar mı? eylül düşmüş bir ormanda mavilere kanat çırpan ateş gözlü bir serçe mi hıçkırık?.. bir gülün çınlamasıdır belki şiir? üşüyen incecik imgelerde ki,duyarlı rüzgarlarla hep sevişir şair dipsiz uçurumlarda her dize derin bir çığlık... sevgi bir bahar yağmuru mu? damla, damla yağan gönüllere sevda bir ateş, ayrılık rüzgar mı ? sevgiye hasret kalanlara. yaralı bir şehir mi şiir? sevdalı bir nehir mi? akıp giden sonsuzluğa. dalgın bir dal mı hüzünler naz ağacında? suskuların alnacında yürek yansısı mı yüzler? ki, aynaları hep kırık... 18/ 9/ 1980 Köln Nuri CAN

Merhaba! doğan gün dalucları tomurcuklar dağların esen rüzgarı sıvırcık kuşlarının sevinci bahar güneşe koşan çocuklar bahardalı analar, babalar ey dünya merhaba! ben geldim... Ben Bersu Dilse Can... yeni dünyalıyım. aydınlık dünyalardan güneş getirdim size sevda getirdim sol böğrümde oymak oymak kar akımsı umutlarımla çimil çimil sizin için, bizim için, gelecek güzel günler için... Ben Bersu Dilse Can... durgun bir su gibi berraktır adım alabildiğine mavi, alabildiğine engin çakmaktaşı yalazlarında ak gedikli yıldızların acı ve sevinciyle beraber, öylesine taze, öylesine körpe, öylesine kutsal gülpembemsi düşlerim, kan sıcağı duygularımla emdiğim sütün akında selam getirdim size sizin için, bizim için, gelecek güzel günler için... Merhaba! Ben Bersu, yeni dünyalıyım. gösterin bana dostlar hayatın yolunu yaşamak ve yaşatmak için sevdamı yeşertmek için filizlerimi... Aydınlık bir çağa koşmaktır amacım Anam, babam, kardeşlerim, bacım ... Ve sizler baştacım... Merhaba! Ben Bersu Dilse Can... 27-12-2005

Küskün Çiçek Siz bir küçük dağlı kızdınız yavru bir ceylanın gözlerinde ağlarken gördüm sizi munzur’un tepesinde öyle yalnız çaresiz ve tek başına ellerinizde deste deste umut vardı umutla bakıyordunuz dünyaya, barışla ağladığınızda, gözyaşlarınız umut oluyordu hasret oluyordu, rüzgar oluyordu haykırıyordu dağların eteklerinde ağladığınızda hâle hâle oluyordu gözlerinizden küçük yağmur taneleri dökülüyordu çağlayanlara ve çağlayanlarla beraber düşüyordunuz yüreğimin orta yerine damla damla gözyaşı olup ey munzur dağlı küskün çiçek siz bu dağlarda kanadı yaralı kuşsunuz umutsunuz bulutların arkasındaki ışıltı gökyüzünde binlerce yıldızsınız yeryüzü ve gökyüzünün kesiştiği nokta da unutulmuşsunuz bakışlarınız hilal hilal saçlarınız lüle lüle ipek kanatlı bir kelebeğin ipeksi kanatlarıdır çiçekleri okşayan elleriniz yeryüzü sizin için renklidir güneş ay yıldızlar ve gökyüzü sizin için mavi munzur sizin için mutludur bir masal fısıldayın istedim o masalda hayalleriniz yaralarınız içinizde yanan ateşler kır çiçekleri ateş böcekleri ve size ihanet edenler olsun bir dağ yamacının güzelliğine saklayıp kelimelerinizi sustunuz boynu bükük menekşeler gibi karşımda boyun büküyordu bakıp gözlerinize ıslak dağ menekşeleri rengarenk kelebekler konuyordu saçlarınıza bu dağlarda menekşeler hep boynu büküktü belki belki, gelin gelin ağlıyordu gelincikler bu yüzden suskundunuz ve bu yüzden ben yalnız gözlerinizle konuştum şiirlerim hep sizi yazacak, sizi anlatacak uzaklarda olsam bile hep yanınızda olacağım neşenizle açıp, acınızla solacağım vakit yok ağlamaya küskün çiçeğim küsme, yine geleceğim yaram yaranıza kardeş sevdam sevdanıza eş derdim derdinize dost gönlüm gönlünüze yoldaş güleceğiz hep beraber vakit yok ağlamaya küskün çiçeğim 29/07/1982 Munzur yaylası