(Yok yok acınacak durumda değilim,okumayı ben çok severim de sana üzüldüm Gloria,uykusuz kaldın,kafa yordun ve dahi yazdın.. benim de cümlelerim devrik zati,hatta düşünüdüğüm biçimde yazıveriyorum ne kadar anlaşılır orası da tartışılır,ama ben senin bu uzun uzun anlatımlarını ve uzun cevap anatomilerini ve hatta ansiklopedik bilgilendirmelerini de çok özlemişim..umuyorum sahalara döndün yine.. )
Aslında kendini de beni de ve belki bizim gibileri de öyle güzel anlatmışsın ki Gloriacığım,ilave edilecek pek de birşey yok,yani dört saate malolmuş ama değmiş..
Emeğimiz var evet,bırakamadığımız arkada ne güzel ifade etmişsin ve GÖZÜMÜZÜ BIRAKIYORUZ arkada..sen bunu bu kadar deşelemeden önce bunun üzerinde bu kadar uzun,detaylı ve derin düşünmemiştim.Basit,çok basit kaçıştı,bu yüzdendi kimseye söylemeyişim..Kaçmak istiyor dedirtmek istemeyişimdi.Evet bende de aynı yaşlardan beri var daha doğrusu kendimi bildim bileli..Çocukken kolaydı,al başını git,çok hatırlıyorum,annemin beni çok aradığını ‘’çocuğum gitme demiyorum ama bana haber ver,anne filan yere gidiyorum de’’ dediğini..ama o zaman kaçış olmazdı ki,vedalı medalı bir gidiş olurdu..Sonrasını ergenlik buhranları sandım,geceleri ve sabah körlerinde pencereden özlemle aya ve yıldızlara bakışımı,yine aynı istekle; ayakkabılarımı giyip öylece çıkıp gitmek..Şimdi ise emek verdiklerimiz,ilmek ilmek örüp bu güne getirdiğimiz hayatımız ve emek verenlerimiz var,bağlı olduklarımız ve az da olsa bağımlı olduklarımız..
Evet bazen farklı nedenlerden gitmek isteyebiliyor olsam da en çok sıkışıp bunaldığım zamanlarda azıyor.Ama burada ayrıldık mı ne,kimsecikler güçlüsün demedi bana ve hiç ama hiç güçlü olduğumu hissetmedim..Gitmek kaçıştı,zayıflıktı,kolayını seçmekti.Hoş gitmek istediğimi ve kalma kararımı da ben kimseye söylemedim ama,söylesem de ancak gülünür sanırım,ben..ve ..gitmek..Ama haklısın her defasında biraz daha güçlendim galiba ..Teşekkür ederim Gloria,şimdi kalmayı seçmenin zayıflık değil aslında güçlülük olduğunu fark edebiliyorum.
Yalnız bir tesbitim daha var,seninkilere ilaveten ve kendi adıma..kendimden kaçma isteği,kendimi dahi geride bırakıverme..yoksa yeni bir hayat,daha farklı,daha mutlu hep hayalini kurduğum gibi bir gelecek değil,gitme maksadım..zira hayalini kurup ona göre bir yere kadar şekillendirdiğim hayatımı da geride bırakıyorum..
Bir gün ümitlerimiz güce ve cesarete dönüşecek ve birileri ‘’yoruldun temel olmaktan hadi git ‘’ diyecekler,demezlerse de mühim değil,artık gözümüz arkada kalmayacak,hayatımızı kendimizin değil başkalarının yaşadığını fark edeceğiz ve artık ömrümüzün kalanı geçmişimizden daha önemli olacak..o zaman kalmayı seçmeyeceğiz,diyorsun ya..o gün geldiğinde elimizde kalanlar emeğimiz ,geçmişimiz,duygularımız ve geçen zamanımız ..şimdi elimizde olanlar da bunlar değil mi?hani bizi alıkoyan,tutsak olduklarımız,ki o zaman daha da artmış olacaklar..ve şu anda ümit olan şeyi o zamana uyarladığımda ümidi çok çok az olan bir hayal görüyorum..çok uzak görünüyor bana,o gün birileri hadi git demezse veya bunlar bu zincirlemeyle vuku bulmazsa..ya başka aksilikler olursa..işte o zaman pişmanlıklar pişmanlıklar gelir de üşüşür mü diye düşünüyorum..ve evet hayatımızı kendimizin yaşamadığının ve şimdiye kadarki çabamızın da kendimizden çok başkaları için olduğunu bilmekteyiz ama bilmek yetmiyor.yok ben de hazır değilim,hiç değilim.ve düşündüm de belki hiç hazır olmayabilirim,hazır olabilmeyi hayal ve ümit edebilirim yalnızca..ve bu hayal ve ümitle yaşayabilirim,sonuna kadar..Çok mu karamsarım..
Şiire diyecek birşey bulamıyorum harika tek kelimeyle ..ve ne kadar doğru..
biliyor musun,bu yaşadığım birşey,O OLMAZSA YAŞARIM dedim..bu bana O OLMAZSA YAŞAYAMAM dedirtti..ve bu ikisi arasında sıkışıp kaldım,biraz da ondan can buluyor yeniden yeniden bu gitme isteği..hayatın beylik lafları kaldırmayacağını biraz tecrübe ettim,ama daha tecrübe edecek ne çok şey var..
ben de seni öpüyorum felsefe bölümüne mi gitseydik acaba
(senin yazdıklarını tekrardan ileri gitmedim ama bir buçuk saat oldu Gloriacım )