İlk onu tanıdığımda lise 2. sınıftaydım. Daha yeni yeni yabancı müzik dinlemeye başlamış fazla kimseyi tanımıyordum. Kız arkadaşımın baskısıyla gittiğim ilk romantik sinema filmiydi bodyguard. O dönemde matineler sürekliydi ve sabah girip akşama kadar çıkmayabiliyordunuz sinemadan. Defalarca izlerdik Bodyguard filmini yanlış hatırlamıyorsam 18. den sonra bıraktık. Her izleyişim de en son sahnedeki and i will always love you solosunda gözlerime hakim olamaz bir iki damla yaşı çaktırmadan silerdim. Sesi öylesine etkiliyorduki beni. Hiç ingilizce bilmememe rağmen ezberlediğim ilk ingilizce şarkılardan biriydi o.

 

Filmi defalarca izledikçe run to you şarkısının o sakin melodisi ruhumu esir aldı. Filmdeki kızkardeşiyle veranda da oturup birlikte söylediği o ilahi jesus loves me, gerçekten ruhani bir yanı varmıydı o dönemde benmi öyle hissederdim bilmiyorum ama huzur verirdi. Ve ergenlik bunalımlarımda desteğim olan i have nothing şarkısı... Sanki film bir film gibi değilde şarkılar için çekilmiş uzun bir videoklip gibiydi. Bütün senaryo şarkılarla bağlantılıydı ve o eşsiz ses eşsiz yorum beni kendimden alıyordu.

 

gidip harçlıklarımdan para biriktirip aldığım ilk orjinal yabancı albümdü o filmin soundtrack albümü ve tek nedeni Whitney Houston'dı.İlk defa bir kızı öperken dinlediğim şarkı onun şarkısıydı. <ilk defa dinlerken ağladığım şarkı da onundu. Hayatımdaki ne çok ilke imza atmış... Benim gibi dünya üzerinde kaç kişinin hayatında yer etti kimbilir...Albümleri milyonlarca sattı yüzlerce ödül aldı. nasıl büyülü bir sesti onun ki? insanları bu kadar etkiledi. Zaten iyiler her zaman genç, yakışıklı ve güzel ölürler kuralına uymak zorundaydı sanki... biraz daha dayanamazmıydı... 150 kiloluk ihtiyar mendebur, kartlaşmış sesiyle sıradan bir eski iyi şarkıcı gibi ölmek varken, neden bunu seçti bilmiyorum. Son röportajlarından birinde artık güzel şarkı söyleyemediğini söylemiş... bütün hayatı şarkı söylemekmiydi bilmiyorum ama sanırım bu ölmek için geçerli bir sebep gibi görünüyor... zirvede bırakıp efsanelerin arasında yer almak...

 

o her zaman gecenin kraliçesi olarak hatırlanacak... belki de şarkıları yıllar boyunca birçok düğünde ilk dans şarkısı olarak çalınacak... yine de erken bir ölüm bu. erken bir ayrılık. yaptığı seçimler kötü olabilir, yaşadığı hayat kötü olabilir ama onu benim gibi sevenlere bunu yapmamalıydı demek geçiyor içimden... ama yinede kızamıyorum ona... hiçbirzaman kızmayacağım ve hayatımın sonuna kadar ona teşekkür edeceğim... kattığı güzellikler için. Huzur içinde yat Whitney... Rest in Peace....