HER GÜN GEÇ BU SOKAKTAN AKORDİYONCU
Müziğin büyüsüne kendimi kaptırmış peşi sıra yürüyordum.
O yürüyordu, ben yürüyordum,
O duruyordu, ben duruyordum,
Dinliyordum, yürüyordum.
Damla damla akıyordu kederim iliklerimden...
Sonra,
Takıldım, sendeledim.
Sustu müzik...
Bıraktı akordiyonu,
Tuttu kolumdan.
"Durma" dedim "çall... lütfennn"
"Hep çal"
Güldü...
Tanıdım ben bu gülüşü önceki rüyalarımdan.
"Peki" dedi "ama sen saçlarına iyi bak"
"Yolma saçlarını hüznünle"
"Tamam" dedim...
Hadi neşeli birşeyler çal öyleyse,
Tıpkı bahara benzesin.
İçinde ümit olsun çokça...
"Yine çiçekler açacak" desin mesela.
Bulutlar dağılacak,
Güneş yine ısıtacak,
Yine pencerende ki kuşlar şakıyacak...
Bi gram hüzün olmasın notalarında,
Bi an bile susmasın müzik.
Her gün geç bu sokaktan,
Kederimi al götür her gün.
Yoksa saçlarım dökülüverir avuçlarına...
2 Yorum
Önerilen Yorumlar