KALP BİR YUMRUK BÜYÜKLÜĞÜNDE DEĞİLDİR...
Gönderen: Radya
3.474 görüntü
Dün Pia'yı kaybettik.Hayata tutunabilmesi için ona yetemedim.Onun kendi annesine ihtiyacı vardı çünkü.Oğlum dün ilk kez ölümle yüzleşti.Ölümle ilgili beni çok zora sokan sorular soruyordu.Çok üzüleceğini bildiğim halde ondan saklamamaya karar verdim.Cocuklarımı pembe yalanlarla büyütmek istemiyorum, hayatın getirdiği herşeyi olgunlukla karşılamayı öğrensinler istiyorum.Yaren, Alp ve ben birbirimize sarılıp ağladıktan sonra Pia'yı bahçaye indirdik.Ben ufak bir çukur kazdım,Piayı koyup kapadık.Alp iki tane sarı yasemin koydu üzerine...
Gece babası geldiğinde kapıya koştu oğlum:
-"Babacım sana kötü bir haberim var, kedim öldü"
-Benimde sana kötü bir haberim var oğlum"
-"Dedem mi öldü?"
-"Evet bugün benimde babam öldü"
Baba oğul kucaklaştılar...
Gece uyumak üzereyken bana döndü Alp:
-"Anne Atatürk'ü kalbimden çıkarmak zorundayım artık""
-"Neden ki?"
-"Hani o ölmedi kalbimizde yaşıyor diyoruz ya"
-"Kalbime dedemi ve Piayı koymak için"
-Alpcim kalbin yumruğun kadar olabilir, ama senin sandığından çok daha geniş annecim...Onun içine bütün sevdiklerini koyacak kadar büyük...
Dünü çok ağır geçirdik...Dedemiz, ardından Pia, ardından annem...
Dışarı bakıyorum, günlük güneşlik ama beni ne ısıtıyor ne aydınlatıyor bugün...Bu yıl, her yıl coşkuyla karşıladığım gibi karşılayamadım baharı da zaten...Ama sabah yinede Alp'le birlikte balkona koşup sokaktan geçen akordiyoncuya baktık...
-"Ne güzel çalıyo dimi anne"
-"Evet canım,dansetmek istermisin"
-"Evet"
-"Tamam o zaman hadi gel kucağıma"
4 Yorum
Önerilen Yorumlar