serdararikan

SEVMEK; Kimi zaman şefkat Kimi zaman nefret. Bizde yaşayan Bizimle büyüyen duygusal bir istek. Bazen ağaçta yeşeren çiçek, Bazen dallarda solan yaprak, Bazen bir dağın erişilmez doruğu, Bazen karanlık bir mağaradır o... Bazen yeni doğmuş bir çocuk, Bazen zehirli bir yılandır o... HAYAT; Bazen tatlı ve sevecen, Bazen acı ve öfkedir. İnsanı bıktıran,en çok sevindiren, Çocukları her koşulda oynatan Sevenleri hüzündürendir o... bazen bir sonbahar sabahı, Bazen bir yaz akşamı gibidir. İnsanlara sevgiyi anlatan, Anlamasına yol açan, Yol gösterici bir pusuladır. Bir sigara gibidir hayat, Bazen sonuna kadar içersin Bazen iki nefesten sonra atarsın. ARKADAŞ; Yaşam yolunda tek unsur, Acılara karşı tek kalkandır,Başarıya destek olan, Kimi zaman kaçan, Kimi zaman destek olan, İstekli veya isteksiz Ama bizden ayrılmayan, Kalbimize taht kuran Bazende düşmanına dost olan, Seni sırtından vuran, Bazen sevindiren bazen hüzünlendiren Kimi zaman bir yağmur damlasını andıran, bizi odur güneşe yakınlaştıran,Ölü dünyamızın yollarında Manevi bir araçtır arkadaş... ACILAR; Bazen kalbi delip geçer, Bazen öylesine gelip geçer, Bazende bir kıvılcım olur, Kendisini varedeni nyokeder geçer. ÖLÜM; Derler ya son durak Sonumuz bir avuç kara toprak... Hayat yolunun sonu, Dağların sevgilerin parçalanmasıdır, Özlemdir,hasrettir ölüm, Ama mutlaka vardır. Kaçınılmaz bir duygu,bir his Kimi zaman işkencedir Bir sondur ölüm... Hedefe ulaşmamaktır ölüm, Kimi için kazanmak Kimi için kaybetmektir. Kimi için sevmektir Bir insanı sever gibi, Kimi için öfkedir Düşmanınmış gibi, Kimi için bitmektir Kimi için yeni yeni başlamaktır. Sevmektir, Hayattır, Arkadaştır, Acıdır, Nefrettir, Ölüm sonbaharda ağaçtan düşen Solmuş bir yapraktır... SERDAR ARIKAN

21 Mart gecesinden sonra devamlı yazmak için uğraşıyorum ama elim kaleme varmıyor bu acıyı yarınlara aktarmaya...Acı dediğim savaşın kendisi..Acı dediğim insanlığın resmedilmiş acılara gömülmeyen son fotoğraf karesi... 21 Mart gecesi bombalar düştü Bağdat'a...Bir kez daha yenildi insanlık o anda..Emperyalizmin çıkarları,menfatın egemenliği uyandırdı insanları "Barışı" hayal ederek daldıkları en temiz,en uysal uykularından...Ve aslında yıkılan insanlığın son umuda adanmış kalesi oldu.O bombaların düştüğü yer ne Bağdat'tı,ne de Saddam'ın sarayları...O bombalar o gecenin o anında insanlığın yüreğine,insanlığın huzuruna düştü ve aslında yıkılan insanlığın otoritesiydi,sagduyuya dayalı... Savaşın sebebi bir kenarda kalsın.Kimi Saddam'ı idirmek için,kimi petrol çıkarları için,kimi de Irak Halk'ının özgürlüğü için desin...Kim ne derse desin ama dün susanlar,bugünün çığlıkları arasında feryat figan bağırmasın.Kendi ülkesindeki savaşa göz yumanlar,başka coğrafyadaki savaşları görmezden gelenler bir tek onlar konuşmasın.Çünkü ağıtları boşunadır,çığlıkları boyama kitabıdır,yapaydır... Onlardır her acıyı,her çığlığı,her ağıtı fırsat bilip ön plana çıkmak için heveslenenler.Sırf kendileri için planlar yapıp bunu insnlık yararınaymış gibi gösterenler.Herkes ağlasında bir tek onlar gülsün ağlama duvarlarında "Barışa" yakılan ağıtlarda... Bugün bir kez daha gördüm savaşın sessiz çığlığını,fotoğraflarda,gazete haberlerinde,ana haber bültenlerinde... Bir çocuk gördüm bugün...Elleri ayakları kopmuş,gözlerinde bir damla yaş yanağından aşağı süzülen.Yürekler yandı,yüreğim yandı.O bir damla gözyaşı umudun,barışın son çığlığıydı aslında savaş topraklarında akan... Bekle çocuk,bekle kardeş!Birgün elbet birgün "Barış" yeşerecek savaşlara şahit olmuş topraklarda,senin yaşadığın coğrafyada.Birgün "Barış Gülleri" nin arasında sende koşacaksın hayallerine doğru,korkmadan masumca...Yeterki anlamını yitirmesin akıttığın göz yaşı...Acısını unut ama asla özlemini unutma "Barış" ın... 16.NİSAN.2003.ÜSKÜDAR/İSTANBUL

Mutluluk; Cana can katanımla bir yaz denizinin karşısında, bir ağaç gölgesindedir. Tedirgin edilmeden uyunan bir toprak parçasındadır. Bir bahar sabahında çıplak ayakla koşulan ıslak çimenlerdedir. Sıcak bir günün bitimine doğru birdenbire esiveren serin bir yeldedir. Güvenli bir düşüncenin aydınlığında, sıcacık bir omuzun, dizlerin yumuşaklığında sevi'sinde, uygun bir sesin titreşimindedir. İstekle ısırılan bir peynir diliminde, yanarak içilen bir yudum suda, özlemle aranan bir fincan kahvededir. Bakkaldan alınan bir paketi taşırken dergilerden yapılmış kese kâğıdında göz ucuyla okunuveren güzel bir sözdedir. Günün ilk aydınlığında, gecenin son karanlığındadır. Özlenen can tadının meyve çiçeği tadına dönüşümündedir, renk renk duyguların oluşumunda bilinmeyen renklerin şekillenmesindedir, yüreğin dudaklarındadır. Bir annenin okşayışında, bir babanın bakışında, çocuğun gülüşündedir. Bir ayrılışta dudaklara can ateşiyle konan öpücüktedir. O Can Sesini Duymaktadır. Yarınları istemektedir......