Gülemiyorsun ya, gülmek… Bir halk gülüyorsa gülmektir..

[Φ Yayamaz Kayımca]

28 Aralık 2011 tarihinde yüreklerimize tonlarca bomba yağdı. Öyle ağırdı ki yükü, öyle yakıcıydı ki çoğu çocuk olan 34 beden soluksuz kaldı. Roboskî’nin adı bir katliamla anılacaktı artık.

Neydi bu bombaları yağdıran? Ne içindi karlar altındaki bu ölüm yolculuğu? Kimi için sevgiliye bir yılbaşı hediyesi, kimi için bir harçlık, kimi için yalnızca ekmek… Sınırın öte tarafındaydı düşler. Aslına bakarsanız ortada bir sınır yoktu.

Uçsuz bucaksız, kar kaplamış dağları adımlarken katır sırtındaki bu yürekler, bu kez duracaklarından habersizdi. Öyle ya herkes biliyordu bu yolculuğu. Devlet biliyordu bu çaresizliği. Ya silah tutacaktın kardeşine; korucu olacaktın, ya ‘kaçağa gidecektin’ ya da açlığına doyacaktın. Evet, herkes biliyordu bu yolculuğu. O gün, o yüreklerin duracağını da bilenler vardı. Savaş uçaklarından bombalar yağdıranlar, çoktan planlamıştı herşeyi.

Yine ölümdü reva görülen Kürt’e. Yine kan, yine gözyaşı…

Katliamın ardından yalnızca bir gün gizleyebildi devletin medyası ellerine bulaşan kanı. Roboskî’li anaların çığlıkları boğulmak istendi. Fakat bizler duyduk ağıtları. Üstelik kulaklarımızı sağır edecek bir şiddetle duyduk. Gözyaşımız olup aktı bu ağıtlar, öfkemiz oldu. Ne medyanın suskunluğu, ne devletin pervasız açıklamaları… Hiç kimse, hiçbir şey engel olamadı insanlığımıza.

Bizler duyduk bu çığlığı ve düşüyoruz yollara. Sosyalist gençler olarak, katliamın yıldönümünde Roboskî’ye gidiyoruz. Yanımızda kardeş Türkiye halklarının selamıyla birlikte öncelikle çocukların ve gençlerin ihtiyacı olan kitaplar, kırtasiye malzemeleri ve kışlık kıyafetler götürüyoruz.

Katliamın birinci yıldönümünden bir ay kadar önce SGDF heyeti olarak Roboskî’deydik. Görkemli dağların arasında kıvrılan yolların sonunda ulaştık köye. Her çaldığımız kapı sonunda kadar açıldı bize. Yürekler açıldı, acılar açıldı. Kim bilir bizden önce kaç kişiye daha anlatıldı bu ‘karanlık gece’? Fakat herkes hiç yılmadan anlatıyordu bu vahşeti. Ne kadar anlatırlarsa, o kadar yaklaşıyorlardı kayıplarına sanki. Sözlerin bir hükmü kalmadığında, bakışlar anlatıyordu her şeyi. Bakışlar acı doluydu. Fakat umutluydu yine de. “Er ya da geç adalet sağlanacak” der gibiydi.

Her evde katliamda yitirilenlerin fotoğrafları karşıladı bizi. Belki de bu yüzden her an yanımızda hissettik onları. Analar kucaklarından indirmiyordu fotoğrafları. Onlardan da dinledik sanki olanları.

“İşte biz bu yüzden öldük.”

Yalnızca ana-babalar yoktu elbet bu köyde. Bu ağır yükü omuzlayan gençler vardı bir de. Umutları, düşleri olan gençler… Kardeşlerinin-ağabeylerinin ardından, gencecik yaşlarına rağmen ilaçlarla ayakta kalabilen gençler. Artık hayata umutla bakamayan, ve ‘asla’ları çoğalmış gençler.

Tüm sırlarını anlatmaya hazır, tüm acılarını paylaşmaya hazır seni bekleyen gençleri de var Roboskî’nin.

Ve çocukları da var elbette. Gözleri ışıl ışıl parlayan çocuklar… Ayakları çıplak çocuklar…“ O çocuklar büyüyecek” demişti şair. Roboskî’li çocuklar da büyüyecek. Her şeyden habersiz, tanımadığı bu yüzlere utangaç bakışlar atan çocuklar büyüyecek. Öğrenecekler olanları ve unutmayacaklar asla.

Katliamın yıldönümüne günler kaldı. Peki ne değişmiş durumda? ‘Roboskî’ ismine dahi tahammülü olmayan devlet, aileleri oyalamaya devam ediyor. Hazırlanması gereken rapor bir türlü ‘hazırlanamıyor’, failler yargılanmıyor, ailelerin adalet talebi yerine getirilmiyor. Böylesine acımasız bir katliamın ardından, tüm bu olanlar da vicdanımızı sorgulatmıyor mu?

Peki ne yapmalı? Elbette yalnızca vicdanımızın sızlaması yetmeyecektir. Bizler, Sosyalist Gençlik Dernekleri Federasyonu olarak 27-28 Aralık’ta Roboskî’deyiz.

Ailelerin, adaletin sağlanması için verdikleri mücadeleye ortak olmak için Roboskî’de olacağız. Halkların acılarının ortak olduğunu bildiğimiz için, onların acılarını acımız bildiğimiz için Roboskî’de olacağız. Özellikle Türkiye illerinden gelecek olan gençler ile Roboskî halkının buluşmasının, adalet ve barışın sağlanması yolunda önemini bildiğimiz için Roboskî’de olacağız.

Peki sen ne yapabilirsin? Sen katliamı lanetleyerek, kardeş elini Roboskî’ye uzatıp ekmeğini onlarla paylaşabilirsin. Roboskî’ye gidecek sosyalist gençler aracılığıyla kırtasiye malzemeleri, kitap ve başta çocuklar ve gençler için kışlık kıyafet gönderebilirsin.

 

Çağrımız herkesedir. Adalet için Roboskî’ye.