attığım her adımda ayaklarımın altındaki parke taslarından sesler geliyor.. kulaklarımdaki çınlama, gercekleri bastırıyor gibi.. halüsünasyon mu bu , bir göz aldatmacasımı.. hangsinde daha gerçek kalıyor insan? konusuyorkenmi kalabalık karsısında? yalnzıkenmi kendi basına? kelebek ömrü kadar kısa süren bir yanılmaydı bu, dogru yerde dogru kelimeyi kullanabiliyor olmak hala yetmiyordu guclu olmaya... ve insan vicdanının baskısından kurtulamadıgı icin hala bu dünya yaşanacak bir yer gibiydi..

 

inceden yayılır bir türkü cıglıgı.. cogu kimse bilmesede o mısraları mırıldanırdı biliyormus gibi... çogu insan yasamada yasıyormus gibi yapmıyormuydu zaten bu hayat adı verilen yalnızlıgı... şimdi sen bu satırları okuduktan sonra sokaga cıkıp birsey olmamıs gibi hayatına devam edeceksin.. belkide arayıp sevgilini özledim diyeceksin. yada işe gideceksin kufrederek soylenerek lanetler okuyarak.. kimbilir belkide hersey yolundadır peki o zaman bu icindeki boşluk niye?

 

bir dokunusu yeterdi hatta nefesi bile.. sahip oldugum hayatın vasat seviyesine glemesine.. ama o kadar umursamıyor olmalıydı beni.. belkide kucuk cocuk tecavüzcülerini daha cok seviyordur.. benim gibi abuk subuk herifler yerine.. kimbilir.. saygı duyuyorum yinede cunku elimden baska birsey gelmez..

sen yinede isyan etme gel sukret haline diyenlere tek sözüm: benden daha kötüleri var diye bu halime sükretmelimiyim?

kimbilir belkide benden daha kötü durumda olanlar var diye ben bu halimi hakediyorumdur onada eyvallah...

 

sıkıldım ben bu düzenden..sürekli düzülen olmaktan.. değiştirmek icin elimden ne gelir diye dusunuyorum bazen..hicbirsey..belkide tadını cıkarmalıyım bu düzülmenin... o düzmenin tadına varıyorken sen.... ne haddime sesimi cıkarmak... beygirin arka tarafında yasayan sinek kadar bile yaşayamamak bir hayatı.. bunamı sukretmeliyim.. sende haklısın... daha kötüleri var dimi.. daha beter olmalıyım ben...!!!!