Bugun guzel bir gun gecirdik. Fransa'nin kurtulusumu neymis tatildi herkez icin. Almanya'dan da teyzemler gelince hep beraber toplanip teyzemlere gittik. Havaninda guzel olmasindan yararlanip mangal yapacaktik. Basta herkez icin huzunlu ama herkezin yuzunden polyannacilik akmaktaydi. Teyzemin en ufak oglu'nun esiyle iliskisi resmi olarak bitti. Ve kiz artik kendi evine ayrildi. BIr kez bile gelip bizimle konusmadan. Sanki insanin kocasiyla iliskiisi bitince ayni anda onun ailesiylede iliskisi bitiyor. Aslinda bu cok yanlis.

 

Gelelim komik noktaya, daha paristeyiz. Yolda metroya dogru yuruyoruz birisi bana : " Afadersiniz, 8 mayis caddesine nasil gidebilirim" dedi.

Bende " Hangi yilin acaba" diyince kendi dedigime kendim gulmekten oldum, adam bile cok guldu Aslinda tahminen ben 1940'li bir yil derimde emin olmak sart.

 

Sonra teyzemlerdeyiz, kardesimin yaptigi bir seyi duyduk. Kek yapilmis ve teyzem ona uzezrindeki siskinleri bicakla kes demis. Bizimkide keki yanlamasina ortadan kesmis, biz ona guluncede kusup gitti...

 

Isin en guzel kismida yemek kismiydi ama, mezeler, salatalar ve degisik et cesitleri. Galiba cok yedim diyebilirim, ozellikler rus salatasindan sonra aldigim kaloriden dolayi pismanlik duydum

 

BU arada bizim ufak yegen Achilles de cok buyumus. Ikidebir bakiyor kimse konusmuyor, ellerini ust uste atiyor "eee" diyor... En komigide Achilles yemek no! Achilles kola oui(evet)

Aslinda hic cocuk egitmedim ama nedense kkendi fikrim cocuklar buyuttulurken onlara has yetiskinlerin uydurdugu kelimeleri okadar sacma buliyorumki.

"ciz,kaka,ee," Yani cocuga daha mantikli yaklasmak varken bu sekilde kelimeler cocugu dahada geriletir. Yani o suya ne kadar "fu" bile dese biz ona dogrusunu soylemeliyiz. ONun diliyle ona karsilik vermemeliyiz.

 

Hersey guzeldide, burasi hergun cok sicaklasiyor. Dayanamayacagimi dusunuyorum bazen. Gunes cok kotu yakiyor ve ben gunesi hiiiccc sevmem Soguyu tercih ettigimi anladim bu sicaklardan sonra. Insanin icinden hicbirsey yapmak gelmiyor. Canim hep uyumak istiyor

Guzel bir 8 mayis gunu gecirdik. Yedik, ictik eylendik. Icimizdeki huzunu guluslerimize sakladik.

 

Ve yine bir sey anladim, insanin en kotu gununde bile yaninda olan ve ona kapisini acan tek kisi yine onun ailesi. Aile baglarinin onemini simdi daha iyi anliyorum.