Büyükannem Koronavirüsü Yeterince Ciddiye Almıyor ve Bu Beni Çok Endişelendiriyor

[™ Admin]

88 Yaşındaki büyükannem Koronavirüsü Yeterince Ciddiye Almıyor ve Bu Beni Çok Endişelendiriyor

Şu an onun için endişeliyim. Yaşında ve KOAH ile birlikte, koronavirüsün komplikasyonları açısından risk altındaki nüfusun hem en savunmasız hem de tartışmasız en inatçı kesimini oluşturuyorlar. O ve arkadaşları (neyse ki) her zamanki rutinlerinden zorlandılar - alışveriş merkezine gitmek, sinemaya gitmek, restoranlara gitmek - ama bu yerler hükümet kararnamesiyle kapatılmasaydı, orada olacaklarından hiç şüphem yok . Halen yürüyüşler yapıyor, doktor ziyaretleri yapıyor, satın almayı unuttuğu humusu almak için süpermarkete gitmeyi planlıyor ve şu anda ayakta duran haftalık saç randevusunun süresiz olarak iptal edildiğine gerçekten çok kızıyor.

“Saçlarım hakkında ne yapmam gerekiyor?” evi terk etmemesi gereken bu boş boş kadın bana - tamamen ciddiye- telefonda sordu.

Onu bir aydan fazla görmedim - en azından iki haftada bir görmeye alışkınım - ve şimdi onu görmekten çok korkuyorum çünkü muhtemelen koronavirüsüm olup olmadığını bilmiyorum ve Eğer yaparsam onu hasta etmek istemiyorum. İletişim için diğer seçeneklerimiz de harika değil. FlipTime yapamayız çünkü bir telefona sahip. Kısa mesaj gönderemeyiz çünkü metin yazmıyor. Bir kez, birkaç yıl önce, numarasından bir metin aldım. Bir cüzdanın fotoğrafı. "Bunu sever misin?" Okur. Kaçırıldığını varsayarak onu hemen aradım. Mağazadaki bir çalışan kendi adına gönderdi. (Çanta sevdim. Kusursuz bir tadı var).

Tüm dünyadaki aileler, sevdiklerinin hayata dönüşüme nasıl tepki verdiğine dair bu panik duygusu ile karşı karşıya kalıyorlar ve endişelerinin seviyelerinin pek eşleşmediği gerçeğiyle boğuşuyorlar.

Brady Sluder gibi kendine özgü bahar kırıcılarını Reuters'e “koronavirüs ile sözleşme yapma riskinin“ beni partiden alıkoyma ”riskine izin vermeyeceğini söylediği için çok sinirliydim. Ancak, kurallara ve emirlere uymayı reddeden sadece milenyumlar değil - koronavirüsün orantısız bir şekilde uçtuğunu düşünüyorlar, kendilerinin yenilmez olduklarına inanıyorlar veya ikisinin bir kombinasyonunu. Açıkçası, bir hafta önce plaja ön yüklenmesi gereken ve şimdi virüsü potansiyel olarak ailelerine yaymak için eve dönmek yerine koymak zorunda kalan bu kolej çocukları, yaşlı nüfusa paralellikler çizmemi istiyor - benim büyükanne ve arkadaşları. Bu “olgun” kadın grubu duş torbasından daha tasarımcı bir çantadır, ancak bazı açılardan, tüm bu şey hakkında neredeyse aynı korkutucu bir şekilde yanıltıcı tavır sergilerler ve onlar için öldürücü olabilir.

Anneme FaceTime'da bu konuda ağladım ve o gerçekten (ve haklı olarak) kontrol edemediğim şeyler hakkında paniğe kapamayacağımı, nana'nın kalabalıktan uzak durduğunu ve çoğunlukla evde kaldığını hatırlattı. Ama bu kelime - çoğunlukla. Benim güzel nana ve ateşli kızıl saçlarımı, her zaman mükemmel makyajı ve kabarcık sargısında küçük şık sigaraları sarmak, üzerine “kırılgan” bir etiket atmak ve bu büyük kötü virüs gidene kadar onu kilitli tutmak istiyorum.

Ama o, büyükanne ve büyükbabamızın çoğu gibi kırılgan değil. Bu ülkeye İngilizce bilmeyen bir nana sahip olduğumdan, bir doktor ofisinde hızla iş bulan ve patronu pratiğini kapatana ve orada (baskı altında) 84. Benden daha fazla film izleyen, sağlam bir sosyal yaşamı olan, dik ve bağımsız, cehennem gibi otoriter bir nana sahip olduğum için gurur duyuyorum.

Şu anda, beni gururlandıran tüm şeyler aniden beni korkutuyor. Ya enfekte bir kapı tokmağına dokunur ve ellerini yıkamayı unutursa? Bakkaldaki buzdolabında yemek koridorundaki biri ona çok yakın nefes alırsa ne olur? Ya bu şeyler olmazsa, ama can sıkıntısı ve yalnızlık zihinsel sağlığını kalıcı olarak etkiler mi? Olabilir. Ve bu konuda hiçbir şey yapamam. Çünkü - Oh! Sağ! Kendimi onun evine taşımış olsaydım (yapmazdım) ve onu kilitledim (yapmazdım) asemptomatik bir taşıyıcı olabilirdim ve koronavirüsü kendime iletebilirdim.

Ben sadece buradayım, lavabonun üzerinde tencereden makarna yedim, tamamen çaresiz hissediyorum.

Öyleyse, bu salgını istediğimiz kadar ciddiye almayan ve olması gerektiği kadar ciddiye almayan sevdiklerimiz hakkında ne yapabiliriz? Onları telefonlarında aramaya devam edebilir, sevdiğimizi söyleyebiliriz. Humusun ilk önce sormadan evlerine teslim edilmesini sağlayabiliriz (çünkü yaparsak muhtemelen hayır derler).

Ellerini yıkamalarını hatırlatmaya devam edebilir ve evde kalmalarını sağlamak için hafifçe yalvarmaya devam edebiliriz. Belki de dinlemeye başlayacaklar. Güçlerini ve azimlerini aklımızda tutabiliriz ve haftalık saç randevuları ve erkek arkadaşınız olmamasından rahatsız olmak gibi önemli şeylere geri dönene kadar ilerlemeye devam etmemize yardımcı olabiliriz.

Kaynak: HuffPost

[Φ Radya]

Benim babam 81 yaşında her akşam haberleri dinledikten sonra endişelendiğini hissediyorum fakat ertesi sabah endişelerini unutmuş olarak uyanıyor.. Çünkü kahvaltı da diyor ki;

Bitti mi corona? Bugün çıkabilir miyim dışarı? 

"Hayır baba" diyorum. Bu sefer ne kadar daha çıkmayacağını soruyor. Belki bir ay belki bir aydan da fazla dediğimde yüzündeki memnuniyetsizliği tarif edemem. Salgın başladığından beri her sabah böyleyiz.

Gazete okumayı çok sever, bir kaç yıl önce demiştim ki;" sana tablette gazeteleri açayım bütün sevdiğin köşe yazarlarını oradan oku, daha çok gazete oku.."

"yokkk dedi bana gazetem yeter ben tablet mablet istemem. 

Salgın başladığından beri korkumdan gazete almıyorum. Dün bana dedi ki "senin şu zımpırtıyı aç bari"

Babamın akılllı telefonu hiç olmadı eski tip tuşlu telefonları bile çok sevmiyor. Bir tek ben aradığımda açar telefonu..😃 ya da beni arar. 

Apartmanda iyi görüştüğüm bir komşum var. 57 yaşında. Emekli öğretmen. Her gün telefondan konuşuyoruz bu ara. “Süt lazım ama çıkıp alamam,  akşam eşimi bekleyeceğim “ dedi. “Telefonuna uygulama indir eve kadar getiriyorlar, üstelik kredi kartınla ödediğin için kuryeyi görmüyorsun bile, kapıya bırakıp gidiyor.” dedim.“ Aaa iyimiş “dedi ama gönderdiğim linki açıp uygulamayı indiremedi. İnternetten alışverişe de karşıdır aslında. Hele de kredi kartını kaydedecek siteye mümkün değil. Peki komşumun oğlunun Amerikada yaşadığını üstelik apple da çalıştığını söylesem size..😄 

Oğluma bakıyorum hiç halinden şikayetçi değil, en sevdiği şeye kavuştu. Bütün gün ya elinde gitar yada pc başında. Kızım desen evden çalışıyor o da bigisayar başında..Yani internet kullanıcılarını çok da etkilemedi evde olmak..

Kredi kartı kullanımı almış yürümüş, Alışveriş siteleri vızır vızır işliyor..kafamda deli sorular..🤔