Anneydi. 4 çocuğu vardı 3 aylık, hala süt emen.

 

Öldü O ! 

 

Yani dün ölmüş. Hız yapan bir kendini bilmez yüzünden. 

 

Trafik kazası ! 

 

Çok üzüldüm..

Hiç caddeye hiç çıkmaz, evin bahçesinde gezinirdi. Daha 2 yaşındaydı. Trafik kazasıyla ölmesi en son aklıma gelebilecek bir şeydi. Oldu.

Böyle sürücüler olduğu sürece trafik kazalarını hiç aklımızdan çıkarmamalıyız. Normal olan bu olmalı.

insandan başka canlı tanımayan, çiçeklere çimenlere basan, acımasızca bir ağacın dallarını koparan, kedi köpek gördüğü yerde tekmeleyen insanlardan nefret ediyorum. bir kedinin canı, kaybı  bağışlayın ama size verdiği duyguyu eminim çok az insana veriyordur

insandan başka canlı tanımayan, çiçeklere çimenlere basan, acımasızca bir ağacın dallarını koparan, kedi köpek gördüğü yerde tekmeleyen insanlardan nefret ediyorum. bir kedinin canı, kaybı  bağışlayın ama size verdiği duyguyu eminim çok az insana veriyordur

 

Alın benden de o kadar. Bazen hayvanların itlafı falan konuşuluyor , bunun için yasalar çıkarılıyor ya. O kadar kızıyorum ve üzülüyorum ki; doğaya , çevreye ve insana yapılan ,reva görülen bu duyarsızlıklara, bu tip insanları itlaf etseler çok daha iyi olur diye düşünmekten kendimi alamıyorum

Nazlı'yı İnternet yoluyla sahiplenmiştim tam bir yıl önce. 1 yaşındaydı ve ancak bir sene benimle beraber olabildi. Çok iyi kediydi. Van Kedisiymiş eski sahibinin beyanına göre. Çok asil bir candı gerçekten. Hiç öyle ben vermedikçe yemeğe saldırma, tezgahlara çıkma,  işim varken ısrarla bana psikolojik baskı yapma huyları falan yoktu. İşimi bitirmemi sabırla bekler, ondan sonra peşime düşerdi.

 

Hiç evden dışarı çıkarılmamıştı bana geldiğinde, ben de çıkarmadım. Fakat, giriş katındaki dairemin kapalı balkonun demirlerine yaptığım tel örgülere rağmen cam ile demirler arasındaki boşluktan ara sıra kaçıp mutfaktan girmeye alışmıştı. Fakat, onun dışında bahçede fazla zaman geçirme huyu yoktu. Tek sorunu, tek başına büyüdüğü için evimdeki diğer kedilerle asla anlaşamıyor olması idi. O tedirgin oldukça evdeki pabuçlarının dama atıldığını düşünen ( bence tabii  ) diğer dişiler ona düşman olmuştu. Onun için diğerlerinden biraz tecrit etmem, korumam gerekiyordu zaman zaman.  Buna karşılık yine de günler geçtikçe az da olsa cesaretlenmeye başlamıştı ki, hamile kalınca ve yavrulayınca annelik içgüdüsü tedirginliğini bastırmıştı. Hatta diğerlerini korkutmaya, kendini savunmaya da başlamıştı.
 
Ve geçen perşembe günü evdeydim ve Forumda tartışırken çok fazla koşturdukları için kafamı karıştıran 4 yavrusunu Anneleriyle birlikte Kapalı Balkona koydum. Forumda işim bittikten sonra da onları yeniden içeri aldım ve fakat Anne yoktu. Gelir diye bekledim ama gelmedi. 2 saat sonra aramaya çıktım ama her bahçeye, her yere bakmama rağmen ne dirisini ne de ölüsünü bulamadım. Sabah yine aradım. İşten gelince yine aradım. Ama yoktu. Derken karşı apartmanın görevlisine sordum ve acı gerçeği öğrendim. Araba çarpmıştı ve onu çöpe atmışlardı. İşte o zaman daha çok üzüldüm. Onun gibi asil bir canın bir mezarı olmalıydı...Olamadı.
 
Ve farkettim ki, ona ait çok az fotoğraf varmış.  Bu da onlardan birisi :
 


Kanepede uyurken

Güle güle Nazlıcan !

 

Hep böyle huzurlu uyu...
 

insandan başka canlı tanımayan, çiçeklere çimenlere basan, acımasızca bir ağacın dallarını koparan, kedi köpek gördüğü yerde tekmeleyen insanlardan nefret ediyorum.

 

Belki yanlış bir şey ama tekmeleyenleri görürsem laftan anlamazlarsa ben de onları tekmeliyorum. Bir tür refleks oluştu bende artık.

Böyle sürücüler olduğu sürece trafik kazalarını hiç aklımızdan çıkarmamalıyız. Normal olan bu olmalı.

 

Normali bu olmalıymış evet. Özellikle daha önce üçü sokak birisi ev kedisi olmak üzere 4 kedime, bazılarına bundan önceki farklı yerlerde ve bazılarına buradaki caddede araba çarpmasıyla ölmelerinden sonra evdekileri çok kontrollü dışarı çıkarmaya başlamıştım. Ama Nazlıcan gibi tedirgin bir kedinin sokağa çıkabileceğine hiç ihtimal vermemiştim. Üstelik sokak ara sokaktı ve çok nadir araba geçiyordu.

Alın benden de o kadar. Bazen hayvanların itlafı falan konuşuluyor , bunun için yasalar çıkarılıyor ya. O kadar kızıyorum ve üzülüyorum ki; doğaya , çevreye ve insana yapılan ,reva görülen bu duyarsızlıklara, bu tip insanları itlaf etseler çok daha iyi olur diye düşünmekten kendimi alamıyorum

 

Aslında vicdani olarak değil de ruhundaki kabalığından dolayı başka canlıya tahammülü olmaması sebebiyle sokakta hayvan görmek istemeyenlerin bile yapması gereken en son şey itlaftır. Zira, itlaftan kaçabilen bir iki  hayvan bile üreyerek o bölgenin popülasyonunu eski durumuna getirebilir. İtlaf kalıcı bir çözüm değildir ama bir çok belediye geçmişte ve bugün hala bunu yapıyor. Hatta onları öldürürken gülen, eğlenen belediye görevlileri var.

 

O nedenle ister vicdani olarak ister başka canlıya tahammülü olmaması sebebiyle sokakta hayvan görmek istemeyenlerin yapması gereken onları kısırlaştırmaktır. Maalesef elimizdeki en insani çözüm doğallığa aykırı olmasına rağmen bu. Zira, şehir ortamının doğa ile uzaktan yakından ilgisi yok. Ormanların içinden geçen yollarda bile geyiklere, ayı yavrularına araba çarparken ne doğası kalmış, doğa mı var ?

Evet şu an en insani çözüm kısırlaştırmak gibi görünüyor. Doğasına aykırı ama, hayvanları evlerimizde besleyerek bir biçimde zaten doğalarına müdahale etmiş bulunuyoruz. Ben de köpeğimi kısırlaştırdım. Sırf yavrularını doğru dürüst insanlar sahiplenmez  de ,bir hevesle  alıp, 2 gün sonra sokağa ve barınağa bırakırlar endişesiyle yaptım. Köpeğim iri ırk olduğu için yavruları ile birlikte , en az 5-6 köpeğe evin içinde bakamazdım

 

Kediniz çok ta güzelmiş. Gerçekten üzücü bir durum

Yavruların annelerini aradılar ilk günlerde. Birbirlerinden ve benim parmaklarımdan süt emmeye çalıştılar. Şimdi biraz alıştılar annenin yokluğuna ve bana. Acımı paylaşan herkese çok teşekkür ederim.