Sana : İnanmıyorum, Şuna : Artık Bırak Peşimizi

[Φ bozan]

Hala aynı denize bakıyoruz hala aynı gökyüzüne, birlikte göklendiğimiz mavi dünyaya bakıyoruz; işte bu yüzden söylediklerine inanmıyorum.

 

Söyleyemediklerinin peşindeyim, fotoğrafın kesilmiş tarafındayım, tarihin unutulmuş tarafında yani bu hayallerimin tamamladığı, kimsenin erişmesine müsaade etmediğim en güzel yanındayım buyüzden sana inanmıyorum.

 

Şuna da bakmıyorum artık, biz gökyüzünde yüzerken ayağımıza takılan Şuna ehemmiyet vermiyorum.

 

Bıraksa bizi daha güzel olmaz mı?

 

Hiç demediğim kadar çok söylüyorum aynı kelimeleri, benim tek mavim sensin.

 

Saçına takılan tek kurdela benim. Seni MAVİYORUM. Herşeyinle bir bahar kadar güzelsin, gözlerinin en karanlık ışıltısı bana güneşin en parlak karaltısından daha yakın.

 

Sen Olmayı beceremediğim bensin. Şunu'n çıkması ne kadar zorsa aramızdan Seni MAVİYOR olmamın bitmesi işte bu kadar zor.

 

Beni saçlarına, ipek sahtiyan, saçlarına hiç takmadığını söyleme, buna inanmıyorum. Gözlerim artık yoruldu, denize bakmıyorum deme buna inanmıyorum.

 

Sen Yeryüzünün Gökyüzü ile bir araya gelip yaptığı en güzel esersin.

Beni inanmadığım gerçeklerine bırakma,

Beni avut, hayallerimizdeki en güzel tablolarla,

Turuncu toprak rengi tablolar,

Beni Şuna bırakma...

 

Bozan

[Φ Zuhurat]

Bak zaman zamansızlığıyla halimize gülüyor. Dalga geçer gibi… ayrılık zamansız mı geldi yoksa biz mi zamanı ayrılığa bıraktık anlamadım. Şimdi zamana bıraktığımız meydanlar zamansızlığıyla sana ağlıyor. Tıpkı ben gibi.

Zaman öyle bir hal almış ki ne seni bana ne de beni sana bırakma gibi bir eğilim içinde değil. Bak sevgili zaman sana ağlamaz belki zaman seni düşünmekten yorulmaz belki zaman her şeyden önce senin olmaz ama ben… Bana zaman diye sensizliği ölüm diye ayrılığı verdiler… Bana ömür diye seni vermediler sevgili vermediler...

Şair: Esat SEFALI