Φ rush_s Gönderi tarihi: 25 Ekim , 2007 Paylaş Gönderi tarihi: 25 Ekim , 2007 hayatın anlamı.herkez bir dönem sorar kendine.bende sordum ama şu hkayeyi okuyuncaya kadar. Eski zamanların birinde bir adam hayatın anlamının ne olduğuna takmış kafayı... Bulduğu hiçbir yanıt ona yeterli gelmemiş ve başkalarına sormaya karar vermiş.. Ama aldığı yanıtlar da ona yetmemiş. Fakat mutlaka bir yanıtı olmalı diyormuş.. Ve dolaşıp herkese bunu sormaya karar vermiş.. Köy, kasaba, ülke dolaşmış, bu arada zaman da durmuyor tabii ki ... Tam umudunu yitirmişken bir köyde konuştuğu insanlar ona -Şu karşı ki dağları görüyor musun, orada yaşlı bir bilge yaşar istersen ona git belki o sana aradığın yanıtı verebilir, demişler. Çok zorlu bir yolculuk sonunda Bilgenin yaşadığı eve ulaşmış adam. Kapıdan içeri girmiş ve bilgeye hayatın anlamının ne olduğunu sormuş .. Bilge “sana bunun yanıtını söylerim ama önce bir sınavdan geçmen gerekiyor” demiş . Adam kabul etmiş. Bilge bir çay kaşığı vermiş adamın eline ve içine de silme bir şekilde zeytinyağı doldurmuş. - Şimdi çık ve bahçede bir tur at, tekrar buraya gel ... Yalnız dikkat et, kaşıktaki zeytinyağı eksilmesin, eğer bir damla eksilirse kaybedersin.. Adam, gözü çay kaşığında, bahçeyi turlayıp gelmiş. Bilge bakmış evet demiş "kaşıkta yağ eksilmemiş, peki bahçe nasıldı?" Adam şaşkın... - Ama demiş ben kaşıktan başka bir yere bakmadım ki ... - Şimdi tekrar bahçeyi dolaşıyorsun, kaşık yine elinde olacak ama bahçeyi inceleyip gel, demiş Bilge... Adam tekrar bahçeye çıkmış, gördüğü güzelliklerle büyülenmiş, muhteşem bir bahçedeymiş çünkü ... Geri geldiğinde bilge adama "bahçe nasıldı" diye sormuş ... Adam gördüğü güzellikler karşısında büyülendiğini anlatmış. Bilge gülümsemiş "ama kaşıkta hiç yağ kalmamış" demiş ve eklemiş: - Hayat senin bakışınla anlam kazanır. Ya sadece bir noktayı görürsün, hayatın akıp gider, sen farkına varmazsın... Ya da görebileceğin tüm güzelliklerin tam ortasında hayatı yaşarsın, akıp giden zamanın anlam kazanır ... Hayatının anlamı senin bakışlarında gizli. bencede guzel bı hıkaye ve ozetlemıs herseyı......onemlı olan senın gorduklerın...sen yasamı nasıl goruyorsan yasam o dur......guzel cırkın kotu ıyı tatlı acı hepsı sana kalmıs...herkes gorebıldıgı kadar guzeldır.....onemlı olan hangı gozle baktıgındır....herkesın gorus acısı aynı olmadıgına ve olamıcagın gore bu herkese gore degısır.... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ deniz_kizi Gönderi tarihi: 17 Kasım , 2007 Paylaş Gönderi tarihi: 17 Kasım , 2007 YAŞAM, "bir çocugun gözlerindeki mutlulugu yakalabilmektir " benim için... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ Yayamaz Kayımca Gönderi tarihi: 24 Aralık , 2007 Paylaş Gönderi tarihi: 24 Aralık , 2007 YAŞAM...................bir cümle ile veya bazen satırlarca yazı ile daha anlaşılır bir hale gitirilebilen bir anlaşıştır bence ve bence çok güsel anlatılmış bir hikaye............umarım begeniysiniz..........begendim ve yaşama daha çok sarıldım!!!!! Gökyüzünde dünyayı yaşarken sonsuz özgürlüğümle birlikte, yaşamı arıyordum ne olduğunu bilemeden...Bir su damlasıydım, güneşin ışıklarında renklerle oynayan, karanlıklar da yıldızlarla konuşan...Mutluydum rüzgarla birlikte maviliğe savrulurken, mutluydum kuşlarla kanat çırparken, mutluydum gökkuşaği olup renkleri saçarken.... Takılmışken bir bulutun peşine, görürdüm yaşayanları yeryüzünde... Hepsi zamanla koşar gibi, hep birşeylerin peşinde.... Bazen bir kuşun kanadına karışır, uçardım onunla rüzgara karşı, çıglıklarla birlikte... Yaşamı sorardım kuşlara, nedir diye? Özgürlük derlerdi bana... Göklerde özgürce kanat çırpabilmek, rüzgara baş kaldırmak...Ama yağmur yağdığında özgürlükleri elinden alınır, ağırlaşan kanatları daha fazla çırpınamazdı damlalar karşısında... Sığınırken bir kaya kovuğuna, özgürlüklerini teslim ederlerdi yağmura, sessizce... Karıştım bir gün yağmur damlalarının arasına, gücü hissedebilmek için. Toprağa karışmak istedim, çogalmak istedim, azgın bir nehir olup akmak istedim, deniz olmak istedim, yaşamı bulmak istedim, yaşam olmak istedim...Terkettim gökyüzünü güneşe veda edemeden... Altımda gittikçe büyüyen yeryüzü beni kendine doğru hızla çekerken daha da büyüdüm, çoğaldım..Koşmaya başladım bir an önce toprağa kavuşabilmek için... Yaşamı hissedebilmek için.. Yaşam olabilmek için.. Toprağa ilk dokunuş, ilk sarılış... Sıcaktı toprak, gökyüzünün olamadığı kadar.. Beni sarmaladı şefkatle, beni içine aldı sevgiyle... Sevdim onu... Seviyorum dedim yaşamayı seninle birlikte..Toprağın derinliklerinde, karanlık sıcaklıklarda güveni hissettim.. Zaman geçtikçe büyüdüm, çoğaldım... Yerimde duramaz hale geldim.. Güneşi özledim... Yıldiızlara merhaba demek istedim.... Terkettim toprağı... Sıcaklığını, şefkatini....Bir sabah çiçekler açarken gökyüzünü gördüm yeniden...Öylesine mavi, öylesine sınırsız, öylesine özgür...Aktım gittikçe büyüyerek..Beni sarmalayan toprağa dokunarak aktım.. Nereye gittiğimi bilemeden... Sadece yaşamı öğrenebilmek için aktım.. Benimle çiçekler açtı agaçlarda, topraktan otlar fışkırdı delicesine... Ben onlara yaşamı sunarken, cevap veremediler bana yaşam nedir diye sorduğumda...Büyümek istedim.. Daha hızlı akmak, denize kavuşmak istedim.. Aktım gökyüzünün görünmediği ıssız ormanların arasından, yıllardır kımıldamaktan korkan taşları peşimde sürükleyerek ,başkaldırırcasına Başakların rüzgarla dans ettiği ovalara geldiğimde duruldum.. Onları seyredebilmek için yavaşladım...Sordum uçuşan kelebeklere yaşamı...Rüzgarla dans mı diye?..Cevap vermediler bana...Denizi aradım uzaklarda, görebilmek için köpürdüm,taştım ona bir önce dokunabilmek için....Sonra bir sabah, daha güneş ışıklarını serpmeye başlamamışken dünyaya, uzaklarda maviliği gördüm... Gördüm orada canlılığı, başkaldırmışlığı, hasreti.. Kavuşmak istedim bir an önce, sarılmak istedim.. Koynuna girmek istedim bir sevgili gibi.. Sevişmek istedim onunla... Yaşamı istedim ondan.. Dokunduğumda denize, balıklar kaçtı benden, suyum karıştı denize...Bir oldum onunla.. Ufacık bir damlaydım, bulut oldum, toprak oldum, deniz oldum, okyanus oldum.. Kapladım dünyayı canlılığımla... Dalgalarla oynarken derinliklere karıştım.. Derinliğin sessizliğinde güzellikleri buldum... Yaşam gizlenmiş güzelliklermidir diye sordum denize...Cevap alamadım... İnsan olmak istedim..Yaşamın ne olduğunu öğrenirim diye.. Döl oldum genç bir erkeğin ateşli vücudunda..Yıldızlı bir gecede can oldum bir dişiyle... Büyümeye başladım içinde olduğum insana farkettirmeden..Büyüdüm, büyüdüm... Aynı toprak gibi sicak ve karanlık bu yer bana güven verdi, huzur verdi... Zaman geçtikçe, yerime sığamaz hale geldim...Güneşe sarılmak istedim... Yıldızları görmek, denizle konuşmak istedim.. Yaşamı insanlara sormak istedim.. Işıkla tekrar kavuştuğumda özgürlüğümü hissettim yeniden.. Küçük bir su damlasıyken gezdiğim gökyüzünü yeniden görebilmek mutluluk verdi.. Büyüdüm zamanla...Diğer insanlarla birlikte, zamanla birlikte.. Sordum insanlara yaşam nedir diye?..Cevap veremediler.. Bir gün aşık oldum birisine, neden diye sormadan kendime... Bir kuş gibi özgürce, bir nehir gibi delicesine akarak, bir deniz gibi sınırsızca sevdim birisini... O zaman anladim ki, yaşam sevgidir.. Sadece sevgi S E V İ Y O R U M . . . . . Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ godzilla Gönderi tarihi: 24 Aralık , 2007 Paylaş Gönderi tarihi: 24 Aralık , 2007 YAŞAM...................bir cümle ile Bir gün aşık oldum birisine, neden diye sormadan kendime... Bir kuş gibi özgürce, bir nehir gibi delicesine akarak, bir deniz gibi sınırsızca sevdim birisini... O zaman anladim ki, yaşam sevgidir.. Sadece sevgi S E V İ Y O R U M . . . . . "sevmesini bilene" ................. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ suheda Gönderi tarihi: 25 Aralık , 2007 Paylaş Gönderi tarihi: 25 Aralık , 2007 İnsan yaşamı biyolojik bir hadisenin gelişimi ve değişimidir.Katkısız bir saflığın kirlenmesi ve yeniden oluşumudur sevgili krizantem.Müthiş bir döngü,ürkütücü bir yalnızlık,başedilmez bir korkudur. En güzel cevabı mayın tarlası verir. Kutucuklar oyunu gibidir.Açılan her kutunun seni geliştirdiğini ve değiştirdiğini bilirsin.Bilinmeyen yerde saklı o hain mayına tıklandığında oyun yeniden başlar.Yanlız oynayan sen değilsindir başka birisidir. Gerçekten yaşam,arka planlardaki aksesuarlarla kandırılmış birey oluşumunun sürekliliğidir. Biraz kasvetli oldu ama gerçe ne yazık ki bu.Keşke olmasa idi. Müthiş çok hoşuma gitti bu yazı sevgili Gugukcuk Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ Dayı Gönderi tarihi: 25 Aralık , 2007 Paylaş Gönderi tarihi: 25 Aralık , 2007 Yaşam,ÖLÜM,e verilmiş kısacık bir aradır..bu arayı güzel değerlendirelim.. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.