Venezuella Devlet Adamları

[Φ _asi_]

Venezuella Devlet Adamları

 

Antonio Guzmán Blanco

 

 

Antonio Guzmán Blanco (28 Şubat 1829, Caracas, Venezuela - 20 Temmuz 1899, Paris, Fransa), 1870-1887 arasında üç ayrı dönem görev yapan Venezuela devlet başkanı. Latin Amerika'nın o dönemdeki tipik askeri şeflerinden (caudillo) biridir.

 

 

Babası ünlü gazeteci ve siyaset adamı Antonio Leocadio Guzmán, Caracas'ın seçkinlerinden Blanco ailesinin damadıydı.Guzmán Blanco önce taşradaki askeri şeflerin desteğini kazandı. Londralı bankerlerle kredi görüşmelerinde bulunmak üzere atandığı özel görev sayesinde gücünü daha da pekiştirdi.1870'te Regeneración (Yenilenme) hareketinin başı olarak hükümetin denetimini ele geçirdi. 1873'te anayasal yollardan devlet başkanı seçilmeyi başardı. On dokuz yıl boyunca (1870-1889) Venezuela'nın mutlak yöneticisi oldu.

 

 

Guzmán Blanco, ülkedeki iç savaşa son verdi, ekonomiyi canlandırdı, ülkeyi düzenli bir yönetim ve çağdaş gelişme yoluna soktu.Guzmán'ın devlet başkanlığı döneminde kamu yapıları, demiryolları ve okullar inşa edildi.Caracas, yeni telgraf, liman ve demiryolları ağının merkezi olacak biçimde modernleştirildi. Guzmán Blanco halk eğitimini destekledi, tarıma sübvansiyon uyguladı, dış ticareti geliştirdi ve teknolojik ilerlemenin temellerini attı. Ama en yoğun mücadelesini Katolik Kilisesi'ne yöneltti. Doğum, eğitim ve evlilik işlemleri devlet gözetimi altına alındı. Dinsel topluluklar dağıtılarak mülklerine el konuldu.Katolik olmayanlara dinsel özgürlük tanındı.

 

Guzmán Blanco, diktatörlüğü sırasında muhalefeti yok etmek için acımasızca davrandı.İnsan hakları çiğnendi, basın susturuldu.Halk yığınlarının durumunun iyileştirilmesi için hemen hiçbir şey yapılmadı.Üstelik Guzmán halkın sırtından kişisel bir servet de biriktirdi; özellikle yabancı bankerlerle kredi anlaşmalarından kar sağladı.Devlet başkanlığı döneminin büyük bölümünü Avrupa'nın yüksek tabakası içinde geçirdi.Gene bir Avrupa gezisi sırasında bir darbeyle (1889) iktidardan düşürüldü, yaşamının son 10 yılını Paris'te geçirdi.

 

 

Juan Vicente Gómez

 

 

Yerli olmasına ve iyi bir resmi öğrenim görmemesine karşın, Andlar bölgesinde geniş nüfuz kazandı. 1899'da Cipriano Castro'nun özel ordusuna katıldı. Başkent Karakas'ın ve yönetimin ele geçirilmesinden sonra başkan yardımcılığına getirildi. 1908'de Castro'nun Avrupa'da tedavi görmesinden yararlanarak iktidara el koydu; ölümüne değin bazen doğrudan, bazen de kukla başkanlar aracılığıyla ülkeyi yönetti.

 

Yönetimi sırasında Venezuela bağımsızlık ve ekonomik gelişme yönünde önemli adımlar attı. 1918'de Maracaibo Gölü yakınlarında petrol bulununca, Amerikan, İngiliz ve Hollanda'lı petrol şirketleriyle Venezuela'nın çıkarı doğrultusunda sıkı pazarlıklara girişti. Yabancı ülkelerle iyi ilişkileri korudu ve bütün dış borçları ödemeyi başardı.Yerel caudillo 'lar (askeri şefler) ile Katolik Kilisesi üzerinde denetim kurdu. Kapsamlı bir bayındırlık programı başlattı ve etkili bir yönetim sistemi oluşturdu.

 

Bu arada efsanevi servetine çok sayıda çiftlik, işletme ve sanayi kuruluşu da ekledi. Artan zenginliğiyle birlikte baskı ve şiddete dayalı bir yönetim kurdu. Güney Amerika'nın en iyi donanımlı ordusunu ve her yere uzanan ajan şebekesini de o geliştirdi.

 

 

Simón Bolívar

 

 

Simon Bolivar, tam adıyla Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar Palacios Ponte y Blanco (d. 24 Temmuz 1783 - ö. 17 Aralık 1830), Güney Amerikalı devrimci önder.

 

1783'de aristokrat bir ailenin çocuğu olarak doğdu; ancak çocuk yaşta ailesini kaybetti. Ailesinden kalan mirasla devam ettiği askeri eğitimini İspanya'da tamamladı. 1810'da Venezuela'ya döndü ve sömürge yanlısı güçler ile Karakas'ta savaştı ve Venezuela'nın bağımsızlığını ilan etti. Sonra İngiltere'ye gidip tarafsızlık sözü aldı, döndü ve Karakas'ı Napolyon'un kardeşi Joseph'in komutasındaki İspanyol ordusunun elinden aldı. İspanyollar tarafından yakalanıp Kolombiya'ya sürgün edildi. Burada Kolombiya ordusunun başına geçip, Kolombiya'nın başkenti Bogota'yı ele geçirdi (1814).

 

İmkânsızlıklar nedeniyle Kolombiya'da ağır yenilgiler aldı ve Jamaika'ya kaçtı. Haiti'de yeni güçler topladı ve Venezuela'ya tekrar saldırdı. Ciudad Bolivar şehrini ele geçirdi ve tek başına yönetmeye başladı.

 

Uzun yıllar boyunca bu bölgeden İspanyollar'a karşı mücadele etti ve 1821 yılında içinde Venezuela, Ekvador, Kolombiya, Panama ve Peru'nun bulunduğu, o zamanlar Büyük Kolombiya olarak adlandırılan bölgeyi İspanyol sömürgesinden kurtardı ve ilk başkanı oldu.

 

Kurduğu bu bölgede Peru'nun kuzeyi, Bolivya olarak ayrıldı. Bolivya'nın anayasası bizzat Bolivar tarafından yazılmasına ve yüzyılın en önemli siyasal belgelerinden biri olmasına rağmen hiç uygulanamadı. Generaller arasındaki kişisel çatışmalar iç savaşa dönüştü ve Büyük Kolombiya bölünmeye başladı (1827).

 

Tüberküloz hastalığına ve hayalinin bölünüp yok olmasına dayanamayan Bolivar 1830'da hayata veda etti.