Şanlıurfa Halk Edebiyatı

[Φ _asi_]

HALK EDEBİYATI

 

URFA’YA ÖZGÜ ATASÖZLERİMİZ

 

Evini icara veren,elini yere verir.

Kaynayan kazan kapah tutmaz

Ulısının sözını tutmıyan ulıya ulıya ölür.

Acı işletme,tohı tepretme

Terezinin rahtı var,herşeyin bi vahtı var

Ac ayı oynamaz,tilki tilkiliğini aynadana kadar çiğ postı bazara çıhar.

her şeyde bahtımız karadır,karpızda bayaz çıhar.

Anasına bah kızını al,kenarına bah bezini al.

Aşiy tanı,işiy tanı,gişiy tanı.

Ergene avrat dögmah,yohsıla sırfa açmah kolaydır.

Karaçı kızı hatın olmaz,dilenmese karnı doymaz.

Konşı adamı var ister,adam avradı sağ ister.

Kıziy çirkin Hak vergisi,geliniy çirkin kör mıdi.

Oyuna kahanın boyını görüler

Sabırnan korıh hevla olur

 

 

BİLMECELER

 

Altı derya,üstü nar,bir incecik yolu var(nargile)

Al atla,yeşil atlas,suya atarım batmaz (elma)

Ayakları su içer,üstünden gelen geçer (köprü)

 

 

MANİLER

 

Kuşbaşı var

Ciğer var,kuşbaşı var Yadlara üz mı verir Dostı var,oynaşı var

 

Kalemi kaşta kodiy

Gözımı yaşta kodiy Sen başi alıp gettiy Beni ataşta kodiy

 

Koyınlar kuzliyanda

Yaralar sızliyanda Ben seni nerde bulım Göynım arzuliyanda

 

Bülbülü susturan şakrak sesi var

Tadına doyulmaz çiğ köftesi var Dünyaca bilinen efsanesi var Cana yakın cennet kadar bu urfa

 

DEYİMLER

 

Abi yahmah: aşık olmak

Abudelep : cömert,eli açık

Adınnan sanınnan :yerli yerince

Ağ beht :şanslı evlilik

Ağbatı başiya :darısı başına

Ağzı zıfır:küfürlü konuşan

Ağzımı yandırdığına göre aş olsa,başımı yardığına göre daş olsa: yaptığıma değse

Alışti datlı lohmiya:dadandın.

Altın ifağı : gösterişli olmayan,çok değerli kimse

Aş bişır,kaşıh döşır :hadi buradan

Avci yala:ümitlenme ,boşuna bekleme

Başım gözım üstıne : emrinize amadeyim

Başidan böyık zıbıl dağıtma :gücünün yetmediği işlere kalkışma…