Ayrılığın Öğrettikleri...

[Φ art_history]

Delikanlı yıllar sonra o günü hatırlamıştı. Yıpranmış olan ilişkisini tekrar mutlu günlerine döndürme planları yapıyordu. On beş gündür görmediği kız arkadaşını yemek yemeğe çağırmak için aramıştı ama duydukları karşısında geçirdiği şoku hiç bir zaman kelimelerle ifade edemedi.Beklenmedik anlarda gelen acılar her zaman etkili olmuştu bunu biliyordu fakat böyle bir elemi hiç yaşamamıştı.Ayrılmak istiyordu genç kız birikmişti bir çok şey kendi kafasında ilişkisine dair.Büyümüştü belki de altı yıl boyunca ve her insanın farklı dönemlerde farklı beklentileri vardı.Medeni bir şekilde kabul etti oğlan telefonda 'sen bilirsin' dedi. Ahizeyi kapatmasıyla gözlerinden dökülen yaşlar başladı ve saati yoktu akan yaşların ta ki kuruyana kadar.Eve kadar yürüdü insanların şaşkın,meraklı bakışları içinde.Eve geldiğinde ise kapıyı açan annesi hemen tahmin etti ne olduğunu,başka ne oğlunun yüzünü bu hale getirebilirdi ki.Hemen odasına geçti delikanlı ne kadar ağladığını hatılamıyordu ama niçin ağladığını çok iyi biliyordu.Hatırladığı son şey de yüzünün sonra da ellerinin uyuşmaya başlamasıydı ki bu onu çok korkutmuştu.Evdekilere seslenmek istiyordu ama buna bile gücü yoktu.Hiç kendini bu kadar çaresiz ve yalnız hissetmemişti. Zorlukla sesini duyurabildi,kendini hastanede buldu.Sakinleştirici iğneyi yedikten sonrada gülmeye başlayınca annesinin yazık oğlum delirdi diye hayıflanmasını da hiç unutamadı.Biten bitmiş,giden gitmişti bunlar olabilirdi fakat nedenini bilmek istedi.Olan her şeyin neden olduğunu bilmek istedi sonraları hep.Psikolojiye de bundan merak sardı belki de.

İlk aşkıydı, altı yıl sürmüştü ,saf- temiz bir aşk olduğuna inanıyordu.Mutlaka hataları vardı ama bunları göremiyordu ve öğrenmek istiyordu.Bir sonraki gün konuştu kızla her şeyi.Kız da üzülmüştü ve kafası karışıktı her halinden belliydi.Son zamanlarda ki ilgisizliğinden yakınmıştı ama bir çok şeyin yıpranması sonucunda bu son noktaydı bunun farkındaydı delikanlı. Çok üzüldüğünü görünce sevdiği çocuğun biraz ara verelim diye ağız değiştirdi genç kız ve gitti. Ne arasıydı bu, ne kadardı,neydi amacı bunları sordu takrar takrar delikanlı kendine bir hafta boyunca.Dolaşıyordu boş sakaklarda boş boş, kafasında hep aynı düşünceler. Boş değilmiş o sokaklar boşuna da dolaşmamış aslında ama farkedememiş o zamanlar.Havanın soğuk ve can sıkıcı,ağaçların sapsarı ve hüzünlü olmasının sonbahar yüzünden olduğunu bile farkedemiyordu.Zaman ya da yer kavramı yoktu onun için kopmuştu çevreden ve hayattan.

Nasıl başladığını hatırladı birden aşklarının.Daha on üç yaşında toy bir delikanlı, uzun zamandır ön sırasında oturan ağırbaşlı ,hanım hanımcık,tatlı mı tatlı kıza hep ayrıcalıklı daha doğrusu farklı davranmaya çalıştığını farketmişti.Sömestir tatili öncesi ara karne alınacağı sırada karneleri isteriz diye bağırırken herkes o kızın ismini haykırarak isterim diye bağırmıştı bir an.Herkesin sustuğu, önünde oturan kızın şaşkın ve gülen gözlerle ona bakışını da unutamadı hiç.Akşam bir telefon utangaç konuşmalar ve aşk mı ,hoşlanma mı beğenme mi ne olduğunu tam bilmediği ama temiz ve gerçek bir duygu olduğunu bildiği bir şeye başlamıştı.Daha erken yaşlarda başlamıştı yoğun duygularla yoğrulmaya.Orta okul ve lise yıllarında her şey harikaydı.Farklı liselere gitmeleri üzmüştü delikanlıyı ama hiç bir şey değişmemişti.Daha da büyüdü ve kuvvetlendi aşkları günler aylar geçtikçe. Sonra kurdukları tospembe hayaller geldi aklına.Hiç ayrılmayacaklarına,birbirlerinden başka kimseyi sevemeyeceklerine dair yaptıkları büyük konuşmalar.

Dayanamayıp aramıştı bir haftanın sonunda kızı ve tüm hatalarını anladığını söylemişti.Bir şans daha istiyordu, onu kaybetmeyi göze alamıyordu savaşmalıyım diyordu ama bilmediği bir şey vardı ki o da bir başkasının varlığıydı.Kızın ilgisizlikten yakındığı son zamanlarda bir başkasının ilgisinden etkilendiğini öğrendi.İsmini hep duyduğu kızın arkadaşının hayatlarına farklı bir biçimde girdiğinin farkına varamamıştı.Bu kişinin hayatlarına girmesinden dolayı hiç bir zaman kızmadı kıza delikanlı. Kendi hatalarından dolayı böyle gelişti her şey belki de.Tekrar başladılar ama kızın kafasının karışık olduğunu anlıyordu oğlan.Kıza hiç bir kısıtlamada bulunmak istemiyordu arkadaşıyla ilgili zaten bunun hiç bir işe yaramayacağını da biliyordu.Giden gitmek istiyorsa zaten gidecektir, yapacağı tek şey hatalarından ders aldığını göstermek ve onu mutlu etmek için elinden geleni yapmaktı.Bir ay kadar daha devam etti ki bu ay zarfında oğlan gerçekten değişmişti. Bunu kız da farkediyor ama delikanlı da kızdaki değişikliği farkediyordu.Öpüşü ,sarılması ,bakışları bile değişmişti.Bunlar delikanlıyı üzüyordu ama altı yılın ardından devam eden aşık kalbi pes etmemesini söylüyordu.Kızın bir gün gelip artık arkadaşınla görüşmemeye karar verdim demesi oğlanda hiç bir şey uyandırmadı.Hissizleşmişmiydi ki neden di bu? Ama bir hafta sonra hiç bir şey olmamış gibi yarın arkadaşlarla buluşacağız o da geliyor demesi delikanlının neden sorusunu sormasına sebep oldu.Ne neden biz arkadaşız neden görüşmeyelim cevabını alınca,madem arkadaştınız o zaman neden görüşmeme kararı aldın dedi delikanlı.Bunun üzerine söyleyecek bir şey bulamayan kız uzatmayalım dedi.Delikanlı da uzayan bir şey varsa ilişkilerinin olduğunu söyleyip kızı özgürlüğüne kavuşturdu.

ve her şey bitti....

Bitti,hayatı boyunca kimsenin unutamadığı ilk aşk tecrübesi böyle oldu delikanlının. Tecrübe olduğunu anladı kısa süre sonra çünkü çok şey öğrenmişti.

İlk öğrendiği; insanların sahip olduklarının değerini kaybettikten sonra daha iyi anladığıydı.Hatalarından ders çıkarmayı öğrendi.Çok kıskançtı ve kıskançlığın ilişkileri yiyip bitiren,yıpratan önemli etken olduğunu öğrendi,değişti daha sonraki ilişkilerinde tekrarlamadı bu ve benzeri çok hatasını.Değiştikten sonra da hep kızdı ben böyleyim değişemem diyen insanlara çünkü insanların değişebileceğinin örneği kendisiydi.Sonra büyük konuşmamayı öğrendi,ayrılırken bir daha kimseyi bu kadar sevemeyeceğini düşünüyordu ama daha çok sevip daha çok sevildiği daha yoğun,seviyeli,gerçek bir aşk yaşadı,ama büyük konuşma hatasını tam da düzeltemedi..Doğrusuyla ,yanlışıyla günümüzün mış gibi aşklarından uzak, gerçek aşklar yaşadı ve ayrılıklar yaşasada her ilişkisinden ,yaşadıklarından hep bir şeyler öğrendi ve istedi ki insanlar yaşanan güzel ilişkilerinin ardından sonunda ayrılıkta olsa güçlü kalıp olgunlaşabilsinler.

ve anladı ki bazı şeyler için iyi olmak yetmiyor ; sevmek,sevilmek,sevişmek için iyi olmak yetmiyormuş...