Misafir hayhak Gönderi tarihi: 28 Mart , 2008 Gönderi tarihi: 28 Mart , 2008 Ama kesin karar ile paylaşılmayan ve sorgulama ile yola çıkılmış bu gibi tespitleri de yadırgamammak lazım. tek kelimeyle bravo saygılar.... Alıntı
Misafir YARASA Gönderi tarihi: 28 Mart , 2008 Gönderi tarihi: 28 Mart , 2008 hadi ordan... Saygılar efendim... Alıntı
Misafir hayhak Gönderi tarihi: 28 Mart , 2008 Gönderi tarihi: 28 Mart , 2008 Saygılar efendim... Alıntı
Φ crazy mom Gönderi tarihi: 28 Mart , 2008 Gönderi tarihi: 28 Mart , 2008 Sayin Hayhak; Sizin kendinize sordugunuz bu butun sorulari aslinda her insanoglu hayatinin bir devresinde kendisine sormustur. Ve bu insanlarin buyuk bir cogunlugu, cocukluktan yetiskinlige gecis asamasinda bu sorulari anlamsiz bulur cevap aramak ise gereksiz hale gelir. Cunku hayat budur mantigi izlenir. Simdi sizin bu yaziniz bana kucuklugumu animsatti 5-6 yaslarindayken, dunyayi bir cocugun oyuncagi saniyordum. Ve dunyayla oynayan (hatta komik gelebilir), onu odasinda saklayan bir cocugun varligina inaniyordum. Olen insanlarinda o cocugun dunyasinda birer gercek insan olduklari dusunuyordum.Ben buna inamistim. O zamanlarda tanriyi kucuk bir cocuk yapmistim. Simdi ise bu dusunceye sadece gulup geciyorum. Cunku biliyorum ki, sizin sordugunuz butun sorulari sorsamda kendime defelarca, asla tatmin edici bir cevap alamayacagim, almamda imkansiz cunku hic olmedim. Cunku kimse olumden sonrasi icin bir yorum yapamaz. Yapilan yorumlarda verisiz olur. Yasiyorum neden oldugumu bilmeden, Nereye gidecegimi, ailemi tamamen mi kaybedecegimi, yeniden baska biri olarak mi gelecegimi bilmeden olecegim... Bu yuzden sizin sorulariniza "kimse" cevap veremez, sadece tahmin yuruturler. Hatta ben bir tahmin yuruteyim Icimden reenkarnasyona inanmak gelir hep. Ama soru sormak, sorabilmek, kisinin kendisinde bu cesareti bulabilmesi, ozgur dusunceye sahip olabilmesi cok guzel. Ayni dusuncelere bakis acisi ne olursa olsun bagli kalmamak en guzeli... Alıntı
Misafir demirefe Gönderi tarihi: 28 Mart , 2008 Gönderi tarihi: 28 Mart , 2008 Ve dunyayla oynayan (hatta komik gelebilir), onu odasinda saklayan bir cocugun varligina inaniyordum. Bunu ilk düşünen sen değilsin, Peter Pan efsanesini bilirsindir. Bence çok daha büyük düşünmenin zamanı geldi. örneğin gazoz içinde oluşan, genişleyip yok olan ve durmadan yenileri oluşan kabarcıklardan birinin içinde yaşadığımız evren olması fikri... Nasıl fikir ama? Evrenin boyutlarını (çok zor olsa da) kavradıktan sonra, bu fikir korkunç derecede akıl almaz geliyor ama, olası en geçerli durumun bu olduğunu düşünüyorum. Alıntı
Misafir hayhak Gönderi tarihi: 29 Mart , 2008 Gönderi tarihi: 29 Mart , 2008 Sayin Hayhak;Sizin kendinize sordugunuz bu butun sorulari aslinda her insanoglu hayatinin bir devresinde kendisine sormustur. Ve bu insanlarin buyuk bir cogunlugu, cocukluktan yetiskinlige gecis asamasinda bu sorulari anlamsiz bulur cevap aramak ise gereksiz hale gelir. Cunku hayat budur mantigi izlenir. Simdi sizin bu yaziniz bana kucuklugumu animsatti 5-6 yaslarindayken, dunyayi bir cocugun oyuncagi saniyordum. Ve dunyayla oynayan (hatta komik gelebilir), onu odasinda saklayan bir cocugun varligina inaniyordum. Olen insanlarinda o cocugun dunyasinda birer gercek insan olduklari dusunuyordum.Ben buna inamistim. O zamanlarda tanriyi kucuk bir cocuk yapmistim. Simdi ise bu dusunceye sadece gulup geciyorum. Cunku biliyorum ki, sizin sordugunuz butun sorulari sorsamda kendime defelarca, asla tatmin edici bir cevap alamayacagim, almamda imkansiz cunku hic olmedim. Cunku kimse olumden sonrasi icin bir yorum yapamaz. Yapilan yorumlarda verisiz olur. Yasiyorum neden oldugumu bilmeden, Nereye gidecegimi, ailemi tamamen mi kaybedecegimi, yeniden baska biri olarak mi gelecegimi bilmeden olecegim... Bu yuzden sizin sorulariniza "kimse" cevap veremez, sadece tahmin yuruturler. Hatta ben bir tahmin yuruteyim Icimden reenkarnasyona inanmak gelir hep. Ama soru sormak, sorabilmek, kisinin kendisinde bu cesareti bulabilmesi, ozgur dusunceye sahip olabilmesi cok guzel. Ayni dusuncelere bakis acisi ne olursa olsun bagli kalmamak en guzeli... tanrıyı nasılda masum öğretmişler bir cocuk gibi bize caresiz ve dengesiz!... helal olsun bunu başarana... ne diyeyim!.. bir cocugu içsel yönde ancak bu kadar kendini göstermeden onunla konuşmadan cok uzaklaran kandıra bilirler... gerçekten helal olsun....(bu yazı benim için) candide cok samimi yazına ve korkusuzca kendini ifade edişine hayranlık duydum... bunları öyle kimsenin ifade etmeye biseyleri yemez.. hele böyle bir yayın ortamında adamın karşısına devamlı getirilebilir ve insanı devamlı bu tarz bir acıklamayla bastıra bilirler....öncelikle sunu söyleyeyim bu çocuk tanrı fikri bendede vardı(daha neleri var bir bilsen candide ) hatta benim cocuk tanrı fikrimde cocuk tanrının bir de annesi vardı, annesinden habersiz dünyayı yaratmıstı ve annesinin haberi oldugu anda herşey ya daha güzel olacaktı yada berbat.... benim tanrım herseyden gizli bizimle yani dünyayla oynıyordu..hala ara ara su cocukluktaki tanrılarım aklıma gelir ....ama asıl deginmek istediğim cok önemli birsey var!.. iki kişi!...birbirini belki hayatı boyunca tanımayarak bile yolda belki karsılasmamıs iki insan!.. sayın candide ve ben nasıl olurda bu kadar benzer düsünceyi tasıyabilir?hemde cocukluk döneminde!..işte bu noktada birşeyler bizi toplum olarak cok farklı bir yere itelemiş ve biz bu itelemenin ilk jenerasyonuyuz ve bu itelemeyi yemişiz ve o, bizi itelemek isteyenler haklı cıkmış ve kazanmışlar!... işte sayın candide ben arınmaya çalışıorum hatta şöyle diyeyim arınıyorum!... tekrardan insan olmak istiyorum!... artık bakmak değil görmek istiyorum!... ve ben su anda bu yolda seyriyorum...birdaha beni kimse ele geciremeyecek, çünkü hiçbirşey artık bana nüfus edemiyor!.... Olen insanlarinda o cocugun dunyasinda birer gercek insan olduklari dusunuyordum. ama itiraf ediyorum ben bunu düsünmemiştim saygılar....samimi olan herkişiye tekrar tekrar saygılar... Alıntı
Φ crazy mom Gönderi tarihi: 29 Mart , 2008 Gönderi tarihi: 29 Mart , 2008 candide cok samimi yazına ve korkusuzca kendini ifade edişine hayranlık duydum... bunları öyle kimsenin ifade etmeye biseyleri yemez.. hele böyle bir yayın ortamında adamın karşısına devamlı getirilebilir ve insanı devamlı bu tarz bir acıklamayla bastıra bilirler....öncelikle sunu söyleyeyim bu çocuk tanrı fikri bendede vardı(daha neleri var bir bilsen candide ) hatta benim cocuk tanrı fikrimde cocuk tanrının bir de annesi vardı, annesinden habersiz dünyayı yaratmıstı ve annesinin haberi oldugu anda herşey ya daha güzel olacaktı yada berbat.... benim tanrım herseyden gizli bizimle yani dünyayla oynıyordu..hala ara ara su cocukluktaki tanrılarım aklıma gelir ....ama asıl deginmek istediğim cok önemli birsey var!.. iki kişi!...birbirini belki hayatı boyunca tanımayarak bile yolda belki karsılasmamıs iki insan!.. sayın candide ve ben nasıl olurda bu kadar benzer düsünceyi tasıyabilir?hemde cocukluk döneminde!..işte bu noktada birşeyler bizi toplum olarak cok farklı bir yere itelemiş ve biz bu itelemenin ilk jenerasyonuyuz ve bu itelemeyi yemişiz ve o, bizi itelemek isteyenler haklı cıkmış ve kazanmışlar!... işte sayın candide ben arınmaya çalışıorum hatta şöyle diyeyim arınıyorum!... tekrardan insan olmak istiyorum!... artık bakmak değil görmek istiyorum!... ve ben su anda bu yolda seyriyorum...birdaha beni kimse ele geciremeyecek, çünkü hiçbirşey artık bana nüfus edemiyor!... Sayin Hayhak benzeyenler sadece siz ve biz degiliz aslinda butun cocuklar hayatlarinin bir evresinde Tanriyi dusunur, Tanriya bir sekil yukler. Sorgular... Ve sorulan sorular ailelere yansitildigi icin, ailelerde cocuklarini ya susturur yada mantikli bir aciklama aramaya calisir. Yada en basiti sorgulamanin gunahini anlatir. Ve bu cocuk gunah oldugu icin dusunmez bile. Ben Arap arkadaslarimdan biliyorum, hic dusundunuz mu sorusunu yansittigimda, Allah'in yoklugunu dusunmenin bile ne kadar gunah oldugunu soyluyorlardi... Sayin Hayhak, ben ise sadece sunu anladim. Herkezin inanci sadece kendisine, ne kimseye kendi dusuncemi asilamaya hakkim var, nede onun dusuncesiyle alay etmeye... Onlar bana saygi duymali bende onlara, gerisi inanmis inanmamis, ne beni baglar nede onu... Alıntı
Φ suheda Gönderi tarihi: 5 Nisan , 2008 Gönderi tarihi: 5 Nisan , 2008 Sayin Hayhak, ben ise sadece sunu anladim. Herkezin inanci sadece kendisine, ne kimseye kendi dusuncemi asilamaya hakkim var, nede onun dusuncesiyle alay etmeye... Onlar bana saygi duymali bende onlara, gerisi inanmis inanmamis, ne beni baglar nede onu... İşte bu erdemdir... Alıntı
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.