AŞKIM İSYANDIR BENİM (ONUR AKBAŞ), EN ÇOK OKUNAN ŞİİR TADINDA BİR DENEME ŞİMDİ BU FORUMDA

 

İşte karşındayım kömür gözlüm. Yırtık gömleğim ve kanlı bedenimle meydan okuyorum bütün büyük aşıklara. Benim aşkım ne hikaye, ne masal ne de esatirdir. Ben ıstırabım kadar yüce ve gerçek aşkımla karşındayım. O yüzden haykırıyorum yıllardır aşık postunda oturan, Mecnun’a, Ferhat’a,Tahir’e, Kereme… ‘Artık kalkın aşıklık tahtından o tahtın hakiki sahibi geldi. Siz masallarla örülü dünyanıza gidin. Sizin yeriniz orasıdır.’ Aşka talip olanlar benden alacaklar ızdırap adlı çalgının dersini…

 

 

 

Bu gözler kan döktü uğrunda yıllarca. Var git avam şaşırsın buna. Sen şaşırma. Sen şaşırma zira, bu kan döken gözlerin ustası senin yan bakışındır. İlk kan dökülenden beri kan dökmek şaşılacak iş olmaktan da çıktı zaten. Bu gözbebeği Kabil’in tohumudur. Kan dökmezse şaşmak iktiza eder. Bana düşen bu aşkın ıstırabını nağme yapıp haykırmaksa zaman sana düşen de benim sana olan bu aşkımla övünmektir. Bırak Leyla Kaysıyla, Şirin de Ferhatı ile avunsun sen şükür secdesine koy başını, kapan o nurdan yüzünle seccadene zira benim gibi hakiki aşık ancak senin gibi hakiki bir sevgiliye lutfedilmiş. Ancak şunu da bil ki sükutum ölçülü ve bilge bir insan oluşumdandır. Bülbül gibi bu haykırışı ağyara duyurmadan o daldan o dala konmadan terennüm etmemin sebebi de bundandır. Şairler hep bülbüle benzetmişler kendilerini hafiflik aşkı ve yüreği hafif olanların, bülbüllükte şairlerin değil müteşairlerin işidir. Şikayet de imanı olmayanın işidir. Dertli aşıklara tavsiyem gelip kederli yüzüme baksınlar. Baksınlar da bir daha dert lafzını ağızlarına almayıp hallerine şükretsinler. Şikayetten vazgeçip imanlarını tazelesinler.

 

Kara gözlüm!

 

Vuslat için vakit var demiştin. Vakit var olduktan sonra lütuf bekler. Bil ki benim aşkımı reddetmen küfran-ı nimettir. Ben nasıl muhtaçsam senin gülüşlerine, sen ondan daha fazla muhtaçsın aşkıma. O yüzden prensesim mahrum bırakma kendini bu sevdadan. Bir gün bu aşk intizar etmese de kuş gibi küçücük yüreğin intizar eder.

 

 

 

(*)Bu deneme Fuzuli’nin bir gazelinden mülhemdir.(Prof. Dr.Haluk İpekten, Fuzuli, Akçağ yayınları, 5,baskı)

 

DEVAMI VE HAKKINDAKİ YORUMLARI GÖRMEK İÇİN TIKLA: http://www.memleket.com.tr/author_article_detail.php?id=5953

GERÇEK HAYALİ AŞTI (ONUR AKBAŞ) - SEVGİLİ GERÇEK HAYALİ AŞTI..

 

Kimi zaman insan görünenin ardındaki görünmeyeni ararken, önündeki gerçeği aşmak adına hayal adlı ?küheylana? biner de aşılmaz engelleri o vasıtayla aşar. Kimine göre ise hayal ile aşmak yeterli gelmez önündeki gerçeğin, gerçek kadar sert engelini. Dokunmak ister insan aradığı şeye? Eliyle, gözüyle, bedeniyle, ruhuyla, kalbiyle, gönlüyle dokunmak ister. Zira kimi zaman en olmaz istekler bile ulaşılamama ihtimaline baş kaldırır. Bir şekilde dokunmak istersiniz ulaşmak istediğinize, söz olarak, ses olarak, şiir olarak; olmadı mı yazı olarak. Karşınızdaki size istediği kadar yalandan kabuslar yaratsın, ?Kaybettin beni? desin? Perdenin arkasındaki sesteki bekleme nağmelerini duyduğunuzda çalmıştır söylediği masum yalanı yalanlayan makine. Size düşen:

 

?Gerçek hayali aştı, ufuklar uzak değil.

 

En olmaz isteklere uzanmak yasak değil.?(*)

 

Vuslat atını sizi beklemeye alan zamanın durgun sahrasında; aktif bir sabırla küheylanınızı döndürmektir. Yer yüzünde hareket alanı kalmadıysa vuslat cengaveri adlı süvarinize gökleri yaratan Mevla boşuna yaratmadı ya!

 

?Uçuyor rüzgar gibi altımdaki küheylân.

 

Ne kadar dizginlesem yavaşlayacak değil.?

 

Yüreğe düşünce sevgi damlası ?Kafana bunu da koy!...? diyenin sesi sizi sadece güldürür. Oysa bunu diyen de çok iyi bilir konulan şeyin kafaya değil gönle konduğunu? Bu da onun geçici vazgeçirme çabalarından ibaret söz çırpınışlarıdır. O da bilir gönle koyulanın Saba Melike?sinin tahtı gibi kendi tahtı olduğunu o yüzden ona Prenses dendiğini, O da bilir. Her hadisenin tahammül yokuşunda duran gönül, yüzünü Kainat?ın imparatoruna döner ve ona şöyle seslenir:

 

 

 

?Artık yaratan sensin havamı iklimimi

 

Buzların soğuğu yok, alevler sıcak değil.?

 

Küçüklüğü utandıracak derecede küçüklerin tan etmeleri kulakta bir sinek vızıltısı kadar ehemmiyetsizken, telefonun öbür ucunda gururunuzu mihenge vuran cüceler sizin için düşman bile değildir. Onlara hiçbir tanımlamayı ve isimlendirmeyi yakıştıramazsınız (kızıyla erkeğiyle) çünkü onlar mikroptan daha küçük olduğu için, bu yok kadar küçüklere ancak yok ismini verir ve şunları mırıldanırsınız gönül ikliminizde:

 

?Gül yaprağına döndü tekmesi düşmanların

 

Sunulan zehir değil saplanan bıçak değil.?

 

 

 

Ve artık söz gemisi dümenini doğrudan sevgiliye çevirir (Sanki başka yöne dönmüş gibi) ve ona şöyle seslenir:

 

Sevgili!

 

Ömrüme senden önce çölden hiçbir farkı olmayan, hatta çöl ne ki çöle rahmet okutan çoraklığa öyle bir boşandın ki; sel sağanak nedir ki bir Nuh tufanı oldun. Bu sel ki sana koşan küheylanımın yerdeki gölgesi kadar büyük, bu sel ki küfrü marifet bilen düşmanların o küfürde saklı olan yaşam tarzlarını yüzlerine çarparcasına sert bir tokat gibi her dalgası. Bu selin önüne geçilmez!

 

?Öyle bir boşandın ki çöle benzer ömrüme

 

Bir Nuh tufanı oldu, sel değil, sağnak değil.?

 

 

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

(*) Kendisinden mülhem olarak yazdığımız bu şiirin adı yazımızın başlığıdır. Mehmet Çınarlı?ya ait olan bu şiiri Mehmet Kaplan?ın ?Şiir Tahlilleri II? isimli kitabından aldım.(Mehmet Kaplan, Şiir Tahlilleri II, s:448, 2005, Dergah Yayınları İstanbul)

 

ONUR AKBAŞ MEMLEKET GAZETESİ, DEVAMI İÇİN TIKLA: http://www.memleket.com.tr/author_article_detail.php?id=6059