Φ arman Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Üsteğmen Faruk, cepheye yeni gelen askerleri denetlerken, bir yandan da onlarla sohbet ediyor, "Nerelisin?" gibi sorular soruyordu. Gözleri bir ara, saçının ortası sararmış bir delikanlıya takıldı.. Yanına çağırdı ve merakla sordu: "Adın ne senin evladım?" "Ali, komutanım." "Nerelisin?" "Tokatlıyım, komutanım, Tokat'ın Zile kazasındanım..." "Peki evladım, bu kafanın hali ne? Saçlarının ortası neden kırmızı boyalı böyle?" "Cepheye gelmeden önce, anam saçıma kına yaktı komutanım. Neden yaktığını da bilmiyorum." "Peki" dedi üsteğmen. "Gidebilirisin Kınalı Ali." O günden sonra Ali'nin adı, Kınalı Ali oldu. Cephede tüm arkadaşları Kınalı Ali demekle yetinmiyor, saçındaki kınayı da alay konusu yapıyorlardı. Kınalı Ali, arkadaşlarına karşı sevecen ve dürüst tutumu sayesinde, kısa sürede hepsinin sevgisini kazandı. Bir gün memleketine mektup göndermek için arkadaşlarından yardım istedi. "Anama, babama burada iyi olduğumu bildirmek istiyorum. Ama okumam yazmam yok. Biriniz yardım edebilir misiniz?" Biri değil, birçok arkadaşı yardıma geldi. "Sen söyle biz yazalım" dediler. Kınalı Ali söylüyor, bir arkadaşı yazıyor, diğeri de söylenenlerin doğru yazılıp yazılmadığını denetliyordu. "Sevgili anacığım, babacığım hasretle ellerinizden öperim. Ben burada çok iyiyim, beni sakın merak etmeyin." Kız kardeşini, kendinden küçük erkek kardeşinin sağlığını ve hatırını sorduktan sonra, köydeki herkesin burnunda tüttüğünü ve kimsenin kendisini merak etmemesini söyledikten sonra, "Biz burada var oldukça bilesiniz ki düşman bir adım bile ilerleyemeyecektir" cümlesi ile bitiriyordu. Tam zarf kapatılırken, Ali, "İki üç satır daha ekleteceğini" söyleyerek, mektubun sonuna şunları yazdırdı: "Anacığım, beni buraya gönderirken kafama kına yaktın ama, burada komutanlarım da, arkadaşlarım da benle hep dalga geçiyorlar. Cepheye gitmek sırası yakında inşallah kardeşim Ahmet'e gelecek, Onu gönderirken sakın kına yakma saçına. Burda onunla da dalga geçmesinler. Tekrar ellerinden öperim anacığım." Gelibolu'da savaş giderek şiddetleniyordu. İngilizler, kesin sonuç almak için tüm güçleriyle yükleniyorlardı. Cephede savaşan askerlerimiz önceleri birer, birer, sonraları beşer, beşer, onar, onar şehit oluyorlardı. Gelibolu düşmek üzereydi. Kınalı Ali'nin komutanı, bu durum karşısında çaresizdi. Kendi bölüğü henüz sıcak temasa hazır değildi. Genç erlerine insan bedeninin süngü ve mermilerle orak gibi biçildiği bu cepheye göndermek zorunda kalmaması için Allah'a dua ediyordu. Komutanlarını düşünceli ve sıkıntılı gören Kınalı Ali ve arkadaşları, komutanlarına gidip, ondan kendilerini cepheye göndermesini istediler. Askerlerinin ısrarları üzerine komutanları daha fazla direnemedi ve ölüme gönderdiğini bile, bile bu isteklerini kabul etmek zorunda kaldı. Kınalı Ali ve arkadaşları, sevinç çığlıkları atarak cepheye, bile bile ölüme gidiyorlardı. O gün güle oynaya Gelibolu cephesinde ölümle buluşacakları yere koşan Kınalı Ali'nin bölüğünden tek kişi geri dönmedi. Gidenlerin tümü şehit olmuştu. Bu olaydan kısa bir süre sonra Kınalı Ali'ye anne, babasından mektup geldi. Onun yerine komutanı aldı mektubu ve buruk bir ifade ile okumaya başladı. Cepheye gitmeden önce arkadaşlarına yazdırdığı mektubuna aile adına babası yanıt veriyordu. "Oğlum Ali, nasılsın, iyi misin? Gözlerinden öperim, selam ederim. Öküzü sattık, parasının yarısını sana gönderiyoruz, yarısını da yakında cepheye gidecek küçük kardeşine veriyoruz. Şimdi öküzün yerine tarlayı ben sürüyorum. Fazla yorulmuyorum da. Sen sakın bizi düşünme." Babası mektupta köydeki herkesten akrabalarından haberler verdikten sonra "şimdi ananın sana diyeceği var" diyerek sözü ona bırakıyordu. Mektubun bundan sonraki bölümü Kınalı Ali'nin anasının ağzından yazılmıştı, şöyle diyordu anası: "Oğlum Ali, yazmışsın ki, kafamdaki kınayla dalga geçtiler. Kardeşime de yakma demişsin. Kardeşine de yaktım. Komutanlarına ve arkadaşlarına söyle senle dalga geçmesinler. Bizde üç işe kına yakarlar; 1- Gelinlik kıza. Gitsin ailesine, çocuklarına kurban olsun diye. 2- Kurbanlık koça. Allah'a kurban olsun diye. 3- Askere giden yiğitlerimize. Vatana kurban olsun diye. Gözlerinden öper, selam ederim. Allah'a emanet olun." Bu mektup şu anda Çanakkale şehitler müzesinde sergilenmektedir.. Allah tüm şehitlerimize gani gani rahmet eylesin. Bu vatanın bölünmez bütünlüğü uğruna emeğini, yüreğini ve canını veren herkesten razı olsun.( Bu mektubun bir sesli dosyasını dinleyin .. Çanakkale türküsü eşliğinde okuduğunuzda o dosyayı duygulanmamanız imkansız..) Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ made in turkey! Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 çok güzeldi.....paylaştığın için sağol..... bir kör kurşuna gitsemde "VATAN SAĞOLSUN ANA VATAN SAĞOLSUN"........ Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ bozan Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Bize insanlığımızı hatırlattığın için teşekkür ederim Arman. Mücadeleni, sevgini ve dürüstlüğünü saygıyla selamlıyorum........ BİT Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ made in turkey! Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 sewgili bozan güzel açıklamalarınla seni aramızda görmek ne şeref...... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ arman Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Yazar Paylaş Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Bize insanlığımızı hatırlattığın için teşekkür ederim Arman. Mücadeleni, sevgini ve dürüstlüğünü saygıyla selamlıyorum........ BİT Bende aynı saygıyla karşılık veriyorum.. Bu yaşanmış gurur dolu anıyı sizlerle paylaşmak istedim ki .. Şehitlerimizi bir kez daha analım.. Din dil ırk ne olursa olsun bir dönem bu topraklar için döküldü onca kan.. Ve şimdi bu kanların üzerinde yaşamaktayız böyle rahat.. Türkiye Cumhuriyeti kuruldu kurulalı değişmeyen tek bir gerçek var.. O da Vatanın bölünmezliği ve bağımsızlı için gözünü kırpmadan kanını dökecek Mehmetçiklerimizdir.. Bu mehmetçiklerimiz sayesinde hem dış mihraklara hemde içimizdeki bölücü vatan hainlerine karşı rahat uykulara yatabiliyoruz.. Allah onlardan razı olsun. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ ERBAY Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 bizimle paylaştığın için teşekkür ederim kardeşim ALLAH bütün şehitlerimizin ruhuna rahmet eylesin ne mutlu onlara ki şehitlik mertebesine ulaşarak son nefeslerini verdiler hepsinden ALLAH razı olsun.. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ karçiçeği_m Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 YÜREĞİNE SAĞLIK BE GÜZEL DOSTUM..TÜYLERİM DİKEN DİKEN OLDU BUNU OKURKEN.BENDE KÜÇÜK BİR YAZIYI PAYLAŞAYIM SİZLERLE... İki Maraşlı Türk, Avustralya’ya yerleşiyor. El arabaları ile Sidney caddelerinde bağırıyorlar “Maraş dondurma” diye... Oraya nasıl gittikleri , neden böyle bir tercihte bulundukları bilinmiyor. Maraş’ın o meşhur dondurmasını dünyanın bir ucuna taşıyorlar yıllar önce. Derken I.Dünya Savaşı patlak veriyor. Avustralya hükümeti, ülkenin dört bir yanından Anzakları toplayıp, ellerine silah veriyor. Trenlerle limanlara taşıyor, oradan gemilerle Çanakkale’ye gönderiyor. İşte o dönemde Avustralya’da bulunan bizim iki Maraşlı dondurmacı önce valiye çıkıp yalvarıyorlar: -Biz Osmanlı Türküyüz. Ülkemize savaş ilan ettiniz. Asker gönderiyorsunuz. Biz de kendi ordumuza katılmak istiyoruz ama imkanımız yok. Şu Anzakları taşıdığınız gemilere bizi de koyun, Çanakkale’ye vardığımızda gemiden atlarız, yüzerek Osmanlı siperlerine çıkarız. Ne olur bu iyiliği bize yapın... Vali iki Maraşlı dondurmacının bu istekleri karşısında duygulanıyor: -Çok kutsal bir düşünce bu. Ancak düşmanımıza buradan bir tek kum tanesi bile taşımayız, diyerek reddedip gönderiyor ikisini de... Maraşlı kahraman dondurmacılarımız çalmadık kapı bırakmıyorlar Avustralya’da. Hepsinde geri çevriliyorlar. En sonunda: -Madem ki bizi ülkemize, ordumuza göndermiyorsunuz, o halde biz de burada savaş ilan ediyoruz Avustralya’ya, diyorlar. Herkes gülüyor onlara... Anzakları Çanakkale’ye gitmek üzere limana taşıyan trenlerden biri hareket halindeyken, bir dondurma arabası rayları kapatmış bir şekilde karşısına çıkıyor. Bombalar patlıyor ve tren devriliyor. Orada sipere yatan iki KAHRAMAN MARAŞLI dondurmacı silahları ile tarıyor devrilen treni.Şehit düşene kadar savaşıyorlar... Yüzlerce Anzak askerini Çanakkale’ye sevk edilmeden kendi topraklarında öldürüyorlar. Avustralya hükümeti de bu iki kahraman için bir şehitlik yaptırıyor kendi topraklarına... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ marti_name Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Çanakkale Şehitleri Anısına......... Tüm Çanakkale şehitleri anısına Ruhunuz Şad olsun Çanakkale açıklarında Düşman gemileri, Bekliyorlar Boğazları geçmeyi, Varacaklar İstanbul'a, İşgal edecekler Güzel Ülkemi. Her gemi sanki birer yüzer kale, Mart'ın On sekiz i Günlerden Perşembe, Hepsine yetti Nusret Mayın Gemisi, Ne Queen Elizabeth kaldı ne İnflexible. Denizden geçemediler hedefleri oldu Alçıtepe, Çıkmak istediler bu defa Seddül Bahir e, 82 bin kişiyle geldiler Çanakkale ye, Mustafa Kemal vardı on binlerce Mehmet’le. Seyit onbaşı kaldırdı 276 kiloluk top mermisini, Şaşırttı bu mermi onlarca Düşman gemisini, Çhurchill, Fisher,General Hamilton ve Loyd George, Hepsi Şapka çıkardı böyle kahraman Millete. Geçit yok Çanakkale den öteye gidilemez, On binlerce Mehmetçik kanıyla boğar sizi, Mustafa Kemal Taarruz değil Ölmeyi Emretmişti, Buradan değil gemiler, bir kuş bile geçemez. Bu günler bize o Kahramanların hediyesidir, Hepimiz yazılan bu destanı çok iyi bilelim, Bir Ulusun yoktan var oluş hikayesidir, O Şehitlere tüm ülke hürmet edelim... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ focal Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Şu Boğaz Harbi nedir ? Var mı ki dünyada eşi ? En kesif orduların yükleniyor dördü beşi, -Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya- Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya, Sarılır, indirilir mevki-i müstahkemler, Beşerir azmini tevkîf edemez sun-u beşer; Bu gögüslerse Hüdâ'nın ebedî serhaddi; "O benim sun-u bedîim, onu çiğnetme!" dedi. Ne hayâsızca tahaşşüt ki ufuklar kapalı! Nerde -gösterdiği vahşetle "bu, bir Avrupalı" Dedirir-yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yahut kafesi! ÂSIM'ın nesli.. diyordum ya... Nesilmiş gerçek; İşte çiğnetmedi nâmûsunu, çiğnetmeyecek, Şühedâ gövdesi, baksan a, dağlar, taşlar O, rükû olmasa dünyâda eğilmez başlar, Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer, Kaynıyor kum gibi... Mahşer mi, hakikat mahşer, Yedi iklimi cihanın duruyor karşında; Ostralya'yla beraber bakıyorsun Kanada! Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor; BİR HİLÂL uğruna, yâ Rab, ne GÜNEŞLER batıyor! Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!.. Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer. Çehreler başka, lisanlar, deriler, rengârenk. Sâde bir hadise var ortada: Vahşetler denk. Kimi Hindû, kimi Yamyam, kimi bilmem ne belâ... Hani tâûna da züldür bu rezil istîlâ... Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor TEVHÎDİ... BEDR'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi... Sana dar gelmiyecek makberi kimler kazsın? "Gömelim gel seni târîhe!" desem, sığmazsın. Ah o yirminci asır yok mu, o mahlûk-u asil Ne kadar gözdesi mevcûd ise hakkıyla sefil, Kustu Mehmed'ciğin aylarca durup karşısına; Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına. Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb... Seni ancak ebediyyetler eder istiâb. "Bu, taşındır" diyerek KÂBE'yi diksem başına; Rûhumun vahyini duysam da geçirsem taşına; Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz... Medeniyet denilen *****, hakikat, yüzsüz. Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb, Öyle müthiş ki: eder her bir mülkü harab. Sonra gök kubbeyi alsam da, ridâ nâmiyle, Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmiyle, Ebr-i nîsânı açık türbene çatsam da tavan, Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan; Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı; Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı: Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin; Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin. Sen bu âvîzenin altında, bürünmüş kanına, Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına, Türbedârın gibi tâ haşre kadar bekletsem; Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem; Yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam; Atılan her lâğımın yaktığı yüzlerce adam. Ölüm indirmede. gökler, ölü püskürmede yer; O ne müthiş tipidir: savrulur enkaaz-ı beşer... Tüllenen mağribi, akşamları, sarsam yarana... Yine birşey yapabildim diyemem hâtırana. Sen ki, son ehl-i salîbin kırarak savletini; Şarkın en sevgili sultânı SELÂHADDÎN'i, Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak; Boşanır sırtlara, vadîlere sağnak sağnak. Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller. KILIÇ ARSLAN gibi iclâline ettin hayran... Sen ki, İslâmı kuşatmış, boğuyorken husran; O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın; Sen ki rûhunla berâber gezer ecrâmı adın; Veriyor yangını, durmuş da açık sînelere, Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre. Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler... Kahraman orduyu seyret ki bu tehdîde güler!.. Sen ki a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât! Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat... Ey şehid oğlu, isteme benden makber, Sana âğûşunu açmış duruyor PEYGAMBER. Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından; Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman? Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrından râm? Çünkü te'sis-i ilâhî o metîn istihkâm. Mehmed AKİF ERSOY ................................... Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın, Bu toprak, bir devrin battığı yerdir. Eğil de kulak ver bu sessiz yığın Bir vatan kalbinin attığı yerdir. Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda, Gördüğün bu tümsek, Anadolu’nda İstiklal uğruna, namus yolunda, Can veren Mehmet’in yattığı yerdir. Bu tümsek, koparken büyük zelzele Son vatan parçası geçerken ele Mehmet’in düşmanı boğduğu sele Mübarek kanını kattığı yerdir. Düşün ki haşrolan kan, kemik, etin Yaptığı bu tümsek amansız çetin Bir harbin sonunda bütün milletin Hürriyet zevkini tattığı yerdir Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ sugar baro Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Aralık , 2005 ister demogog desinler isterlerse ne derlerse desinler dayanamıyorum tüylerim diken diken oluyor bu cumhuriyet bu şartlarda kuruldu hiç kimse hazıra konacağını zannetmesin bizler varız var olacağız yaşatacağız aynen atatürkün dediği gibi bu bizim damarlarımızdaki asil kanda mevcut ve dönüşü yok (karçcegi alttaki resmine hayranım birbirine bukadar yakışan üç insanı ne güzel bir araya getirmişsin) Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.