Forumda Ara-Bul

Japonya, askıya alınan Moderna aşılarında paslanmaz çelik parçacıkları bulduğunu açıkladı ama sağlık riskinin düşük olduğunu ekledi TOKYO, 1 Eylül (Reuters) - Japonya sağlık bakanlığı Çarşamba günü yaptığı açıklamada, Moderna Inc'in askıya alınan COVID-19 aşılarında bulunan kirleticilerin paslanmaz çelik parçacıkları olduğunu ve bunların ek bir sağlık riski oluşturmasını beklemediğini söyledi. Sağlık bakanlığından yapılan açıklamada, bulguların Moderna ve yerel distribütör Takeda Pharmaceutical Co tarafından yürütülen bir soruşturmanın sonucu olduğu belirtildi. Takeda Pharmaceutical yaptığı açıklamada, "Paslanmaz çelik, kalp kapakçıklarında, eklem replasmanlarında ve metal dikiş ve zımbalarda rutin olarak kullanılmaktadır. Bu nedenle, Japonya'da bu partilerde tanımlanan partiküllerin enjeksiyonunun tıbbi riskte artışa neden olması beklenmemektedir." . (Raporlama Rocky Swift; Düzenleme Andrew Heavens)

Olimpiyat Oyunları Tokyo 2020 - 2021 - Haberleri 2021 Olimpiyat hikayeleri izlenecek Başlangıçta geçen yaz yapılması planlanan ve halen devam eden uluslararası bir pandemi nedeniyle ertelenen Tokyo Yaz Olimpiyat Oyunları sonunda yapılacak. 23 Temmuz-8 Ağustos tarihleri arasında, dünyanın dört bir yanından çoğunlukla amatör olan en iyi atletler, Olimpiyat tarihinin en eşsiz etkinliklerinden biri olması muhtemel olan yarışmada yarışacaklar. Her ne kadar COVID-19 ile ilgili işler açık bir şekilde akışkan olmaya devam etse de, bu Oyunlarda göz önünde bulundurulması gereken çok sayıda hikaye var. İşte bir bakış.

Japonya Başbakan Yardımcısı: Çin'in Tayvan'ı İşgali, Japonya-ABD Ortak Savunmasını Ateşleyebilir Japonya başbakan yardımcısı, Çin'in Tayvan'ı işgal etmesinin Japonya için "varoluşsal bir tehdit" olabileceğini ve bunun da ABD ile demokratik adanın toplu savunmasına yol açabileceğini söyledi. Japonya'dan Jiji Press tarafından hazırlanan bir rapora göre, aynı zamanda maliye bakanı olarak da görev yapan Taro Aso, Pazartesi günü Tokyo'da bir bağış toplama etkinliğinde açıklamalarda bulundu. Üst düzey yetkilinin aktardığına göre, "Tayvan'da büyük bir olay meydana gelirse, bunu [Japonya'ya] varoluşsal bir tehdit olarak görmek hiç de alışılmadık bir şey değil." "Böyle bir durumda Japonya ve ABD, Tayvan'ı savunmak için birlikte çalışmak zorunda kalacak." Gözlemciler, Japon yetkililerin, kelimeleri dikkatli bir şekilde kullanmaları da dahil olmak üzere, diplomasiyi yürütmedeki inceliklerine dikkat çektiler. Başbakan yardımcısının "varoluşsal tehdit" tanımı, Japonya'nın aksi takdirde pasifist anayasasındaki ilgili meşru müdafaa maddelerini tetiklemek için gerekli bir seçim ifadesidir. Japonya'nın başkanlık tarzı Ulusal Güvenlik Konseyi'nde yer alan Aso, Çin'in Tayvan'ı işgalinden sonra "Sıradaki Okinawa olabilir" uyarısında bulunarak düşüncesini açıkladı. Etkinlikte, Japonya "sınırlı bir şekilde toplu kendini savunma hakkını kullanabilir" dedi. Salı günü yaptığı açıklamalar sorulduğunda Aso'nun şu yanıtı verdiği bildirildi: "Durumu yakından izliyoruz." Japonya'nın en uzak adası Yonaguni, Tayvan'ın doğu kıyısından 70 milden daha az bir mesafede yer alırken, tartışmalı Senkaku Adaları, Taipei'nin yaklaşık 120 mil kuzeydoğusunda bulunuyor. Her ikisi de Japonya'nın Okinawa Eyaleti altında yönetiliyor. Çin, Tayvan üzerindeki iddiasıyla Senkaku adacıklarını talep ediyor. Hem Pekin hem de Taipei, ada zincirini Tayvan'ın doğu ilçesi Yilan'ın bir parçası olarak listeliyor, ancak Tayvan hükümeti son yıllarda Doğu Çin Denizi bölgeleri üzerindeki iddiası konusunda daha az iddialı. Çin hükümeti, demokratik olarak yönetilen Tayvan'ın anakara ile "birleştirilmeyi" bekleyen bir eyalet olduğunu iddia ediyor. Tayvan, Çin Cumhuriyeti adıyla egemen bir devlet olduğunu söylüyor. Çin Komünist Partisi'nin (ÇKP) 100. yıl dönümünü münasebetiyle yakın zamanda yaptığı bir konuşmada, Çin'den Xi Jinping partinin "Tayvan sorununu çözme" tutkusunu "tarihi bir görev" olarak nitelendirdi. Pekin'de yüksek sesle alkışlayarak, "Hiç kimse Çin halkının ulusal egemenliğini ve toprak bütünlüğünü savunma konusundaki büyük kararlılığını, güçlü iradesini ve olağanüstü kabiliyetini küçümsememelidir" dedi. Çin, Tayvan'a karşı güç kullanımından asla vazgeçmeyeceğine söz verdi. Bu politika pozisyonu, Çin Halk Cumhuriyeti'nin hiçbir zaman yönetmediği adayı ele geçirmek için "barışçıl olmayan yolların" kullanılmasının şartlarını ifade eden 2005 tarihli Ayrılık Karşıtı Kanunda resmileştirildi. Tokyo, 1972'de, Washington'un Taipei'den bağlılıklarını değiştirmesinden yedi yıl önce, Pekin ile resmi ilişkiler kurdu. Diplomatik anlaşmanın bir parçası olarak, Japon hükümeti Çin'in Tayvan'ın kendi topraklarının bir parçası olduğu konusundaki tutumuna "anlayışını" ve "saygısını" ifade etti. Tokyo, resmi olmayan kanallar aracılığıyla Taipei ile gayri resmi ilişkilerinde ısrar ederken bu konumunu korumuştur. ABD'nin Çin'in pozisyonunu "kabul eden" ancak tanımayan veya onaylamayan "tek Çin" politikası gibi, belirsiz duruş da Tayvan ile bir dizi etkileşim için kıpırdama alanı bırakıyor. Çin'in son yıllarda Japonya'ya olduğu kadar Tayvan'a da artan askeri baskısı ile Tokyo'daki yetkililer Tayvan Boğazı'ndaki çatışmayı önleme ihtiyacı konusunda giderek daha fazla seslerini yükselttiler. Çin'den Saldırı Beklentisi Japonya Savunma Bakan Yardımcısı Yasuhide Nakayama, 28 Haziran'da Hudson Enstitüsü düşünce kuruluşu tarafından düzenlenen bir etkinlikte, Tokyo ve Washington'un Çin'in bir saldırısı olasılığına "uyanması" gerektiğini söyledi. Tartışma sırasında "Tayvan'ı demokratik bir ülke olarak korumalıyız" dedi ve ertesi gün Çin Dışişleri Bakanlığı'ndan protestolar çekti. Yoshihide Suga, 9 Haziran'daki Ulusal Diyet oturumu sırasında Tayvan'ı bir ülke olarak adlandırarak Pekin'i kızdırdıktan sonra, geçen ay üst düzey bir Japon yetkilinin Tayvan'dan bu şekilde bahsetmesi ikinci kez oldu. Analistler, Japonya'da iktidardaki Liberal Demokrat Parti'nin ülkede Ekim ayında yapılacak genel seçimler öncesinde halk arasında bir Tayvan yanlısı duygu dalgasını sürebileceğini söylüyorlar. Project 2049 Enstitüsü'nün kıdemli direktörü Ian Easton, Çin lideri Xi'nin "Tayvan'ı ilhak etmeye özellikle hevesli olduğunu ve [Halk Kurtuluş Ordusuna] buna karşı bir baskı kampanyası başlatmasını emrettiğini" söyledi. Easton, 1 Temmuz'da Komünist Parti'nin yüzüncü yılı öncesinde Newsweek'e verdiği demeçte, "Tayvan Boğazı'ndaki güvenlik durumunu istikrarsızlaştırdı ve ABD ve müttefikleriyle olan gerilimi artırdı" dedi. Bazıları, gelecek yıl eşi görülmemiş bir üçüncü dönem için yeniden seçilmesi beklenen Xi'nin liderlik konumunu güvence altına almak için Tayvan'a karşı giderek daha şahin bir tavır alabileceğini savunuyor. Easton, bunun yoruma açık olduğunu söylüyor, ancak şunları ekledi: "Her halükarda, Başkan Biden ve dış politika ekibinin tüm alanlarda agresif ÇKP davranışının devam ettiğini varsayması ve en kötüsü için plan yapması ihtiyatlı görünüyor." Kaynak: Newsweek

Japonya'nın minik kei arabalarının hikayesi Shrink-sarılmış stil Minik kei arabaları Japonya'yı fethetti ve dünyaya yayıldı. 1949'da, savaşın harap ettiği Japonya'yı dört tekerleğe geri döndürmenin bir yolu olarak ortaya çıktılar. Yine de, keşfedeceğimiz gibi, sadece ulaşımdan daha fazlası haline geldiler. Kei arabasının kısa bir geçmişi için bize katılın. kei jidoşa Adı kei jidosha'dan – veya hafif araçtan – gelir ve kei arabalarını, kamyonları ve minivanları kapsar. Gerçekten de, en eski kei araçları, küçük işletmeler ve dükkanlar için tasarlanmış teslimat kamyonlarıydı. Bu model araba dizisi çeşitliliği göstermektedir. 1955: kei arabasının gerçek doğuşu Bununla birlikte, 1955'te hem dört hem de iki zamanlı motorlar için 360 cc'ye bir artış, kei arabasının gerçek doğuşunu müjdeledi. Suzuki Suzulight tarihe bir ilk olarak geçiyor. Suzuki Suzulight Ekim 1955'te satışa çıktığında, Suzulight SS (sedan), Suzulight SL (hafif kamyonet) ve Suzulight SP (pikap) olmak üzere üç gövde stili mevcuttu. Suzulight markası 1969 yılına kadar yaşadı. Subaru 360 Ancak Suzulight temelleri attıysa, yapı taşlarını sağlayan 1958'in Subaru 360'ıydı. Bu, seri üretilen ilk kei arabasıydı. Honda N360 Kei arabaları geliştikçe, daha da sofistike hale geldiler. 1967 Honda N360, endüstrinin ayaklarını bulduğunun bir işaretiydi. Subaru 360 gibi, bu da önemli bir otomobildi. Honda 1970'ler 1970'lerde, kei otomobil endüstrisi, Japon hükümetinin mülkiyetle ilgili bazı faydaları ortadan kaldırmasıyla artan bir baskı altına giriyordu. Kei arabası geri geliyor 1976'nın başından itibaren kei arabası savaşmaya başladı. Japon hükümeti, arabaların daha uzun ve daha geniş olabileceğini kabul ederken, yeni bir 550cc sınırı getirdi. 660: canavarın numarası Modern kei arabası 1990'da doğdu. Fazladan 110cc ve 100 mm daha uzun bir kaportaya izin vererek kei arabasının yaşı gelmişti. Birçok 660cc kahraman doğdu. 64hp sınırı Japon hükümeti 64 beygirlik bir sınır getirdi, ancak süper şarj ve turboşarjların takılması, otomobil üreticilerinin şaşırtıcı performans rakamları ve dikkate değer yakıt ekonomisi elde edebilmeleri anlamına geliyordu. efsane doğdu Bu galeride daha sonra açıklayacağımız gibi, büyük ve küçük büyüme arasındaki çizgi giderek daha da bulanıklaşan birçok küçük boyutlu efsane doğdu. Toyota iQ Ancak tüm Japon küçük arabaları kei arabaları değildir. Toyota iQ bu konuda iyi bir örnek. Güzelce paketlenmiş, ancak hak kazanmak için çok geniş. 1.0 litrelik motoru da çok büyük. Aston Martin Kuğu Bu, Aston Martin Cygnet'in bir kei arabası olarak kaydolmadığı anlamına gelir. Utanç - bu ona çok ihtiyaç duyulan bir satış artışı sağlamış olabilir. Smart K Bu arada, Smart K muhtemelen Avrupa'ya özgü bir kei arabasına en yakın olanıdır. 2001 ve 2004 yılları arasında satılan Smart K, açılı taşlama ile birkaç saat sonra esasen bir Fortwo oldu. En sevdiğimiz minyatür kahramanlar Geriye kalan tek şey, minyatür kahramanlarımız olan favori kei arabalarımızın hızlı bir şekilde gözden geçirilmesi. Geri sayımı başlatın, işte en iyi seçimlerimiz. Otozam AZ-1 Tartışmasız tüm zamanların en havalı kei arabası, bu Autozam AZ-1. Suzuki tarafından tasarlandı ve üretildi, ancak Mazda tarafından Autozam markasıyla satıldı. Elbette “martı kanatlı” kapıları ile dikkat çekiyor. Honda Beat Pininfarina tarafından tasarlanan Honda Beat, kei arabasının ihtişamlı yıllarında 1991 ve 1996 yılları arasında inşa edildi. 1991'de ölmeden önce Soichiro Honda tarafından onaylanan son otomobildi. Suzuki Cappuccino ABC (AZ-1, Beat ve Cappuccino) olarak da bilinen kei arabalarının kutsal üçlüsünü tamamlayan Suzuki'nin tek spor arabası. Dodge Viper ve Mazda MX-5'in minik yavrularına benziyor. Bu kötü bir şey değil. Subaru Rex Subaru Rex, 1972'den beri şu veya bu şekilde, önceki R-2'nin yerini aldı. Mk1 Golf stili için ikinci nesli ve postayla sipariş kataloğu aracılığıyla sunulan ilk otomobil olan 'Dinos Rex' donanım seviyesini seviyoruz. Daihatsu Cuore Avanzato TR-XX R4 Dünyanın en küçük arabalarından birinde sektördeki en büyük isim. Daihatsu Cuore Avanzato TR-XX R4, 8,500 rpm'de kırmızı çizgili, hafif, turboşarjlı, sürekli dört tekerlekten çekişli bir somun işiydi. harika. Suzuki Alto Works Tüm Suzuki Altos eşit yaratılmamıştır. Küçük ve güçlü Alto Works'ü öne çıkarın. İkinci nesil Works 1987'de tanıtıldı, ancak 660cc motorla tamamlanmış daha güçlü üçüncü nesil arabayı seviyoruz. Daihatsu Kopenhag İç pazarında, Daihatsu Copen 660cc turboşarjlı bir motorla çalıştırıldı, ancak ihracat pazarları 1.3 litrelik turboşarjsız bir ünite olarak değerlendirildi. İlk nesil Kopenhag 2012 yılına kadar yaşadı. Subaru Vivio Tuhaf ve harika T-Top'un yanı sıra, Subaru Vivio heyecanlanacak çok az şey sunuyor. Yani, başarılı bir ralli versiyonu olduğunu keşfedene kadar. Colin McRae'den başkası Safari Rally'ye ilk kez bir Vivio ile çıkmadı. Mitsubishi Minica Dangan ZZ Dürüst olursak, Mitsubishi Minica Dangan ZZ, havalı araba bahislerinde Autozam AZ-1'in zirvesine çıkabilir. Şaşırtıcı bir şekilde, Dangan ZZ kadar çılgın olmasa da bir Minica Marul da vardı. Suzuki LJ10 Suzuki LJ10, dünyanın ilk seri üretilen dört tekerlekten çekişli kei arabasıydı ve son derece başarılı Suzuki Jimny'nin öncüsüydü. Mazda R360 1960 yılında piyasaya sürüldüğünde, Mazda R360 büyük bir etki yarattı. İlk satış yılında 23.417 adet satıldı ve Mazda'ya kei otomobil pazarından %64,8 pay verildi. Fena değil, özellikle bunun Mazda'nın ilk binek otomobili olduğunu düşündüğünüzde. Suzuki SC100GX Wizzkid Japonya'da Cervo olarak bilinen ihracat özellikli Whizzkid, vergi açısından verimli yerli versiyondan biraz farklı olan 970cc dört silindirli bir motorla çalıştırıldı. Eski sahipler arasında efsanevi otomobil gazetecisi LJK Setright bulunmaktadır. Mitsubishi Minica EV Modern Mitsubishi i-MiEV'nin öncüsü olan bu, 1970'lerin Mitsubishi Minica EV'sidir. Suzuki Alto Turbo RS Dünyada adalet varsa, Suzuki Alto Turbo RS'yi İngiltere'ye getirecek. Japonya'da hem iki hem de dört tekerlekten çekiş ile birlikte beş vitesli otomatikleştirilmiş manuel şanzıman mevcuttur. Daihatsu Kopenhag (yeni) Orijinal Copen gibi, yeni versiyon da katlanır bir hardtop çatı ile geliyor. Ne yazık ki Daihatsu ve Kopenhag artık burada mevcut değil. Subaru Sambar Volkswagen karavanının tuhaf bir retro tarzı kopyası da dahil olmak üzere birçok Subaru Sambar var. Ama bizim favorimiz 1960'ların orijinali. Şuna bak. Daihatsu Midget II Bunu sevmek için iki neden. İlk olarak, isim. İkincisi, öndeki stepne. Bu özellik olmasaydı, orijinal üç tekerlekli Cüce kadar havalı olmazdı. Toyota Pixis Mega Parlak Toyota Pixis Mega ile kapatıyoruz. Düzgün ambalajın bir gösterimi olarak, Pixis Mega dört yetişkin oturabilir ve bir çift tek dokunuşlu sürgülü kapıya sahiptir. Boxy'nin iyi olabileceğinin kanıtı. Kaynak: MR Motoring Research

Japonya'nın 'uçan arabası', bir kişiyle havalandı TOKYO (AP) - Gökyüzünde, tıpkı otobanlarda araba sürmek gibi, onlarca yıldır süren rüyası daha az aldatıcı hale geliyor. Dünyanın dört bir yanındaki sayısız "uçan araba" projelerinden biri olan Japon SkyDrive Inc., güvertede bir kişi ile başarılı ama mütevazı bir test uçuşu gerçekleştirdi. Cuma günü gazetecilere gösterilen bir videoda, pervaneli kaygan bir motosiklete benzeyen bir mekanizma yerden birkaç fit (1-2 metre) yukarı kaldırdı ve ağlarla çevrili bir alanda dört dakika bekletildi. SkyDrive girişimine başkanlık eden Tomohiro Fukuzawa, "uçan arabanın" 2023 yılına kadar gerçek hayattaki bir ürün haline gelmesini umduğunu söyledi, ancak güvenli hale getirmenin kritik olduğunu kabul etti. The Associated Press'e verdiği demeçte, "Dünyanın 100'den fazla uçan araba projesinden yalnızca birkaçı gemide bir kişiyle başarılı oldu" dedi. "Umarım birçok insan onu sürmek ve güvende hissetmek ister." Fukuzawa, makinenin şu ana kadar sadece beş ila 10 dakika uçabildiğini, ancak bu 30 dakika olursa, Çin gibi yerlere ihracat da dahil olmak üzere daha fazla potansiyele sahip olacağını söyledi. Uçaklar ve helikopterler, eVTOL veya "elektrikli dikey kalkış ve iniş" in aksine araçlar, en azından prensipte, hızlı noktadan noktaya kişisel seyahat sunar. Havaalanları, trafik sıkışıklığı ve pilot kiralama maliyetlerini ortadan kaldırabilir, otomatik olarak uçabilirler. Pil boyutları, hava trafik kontrolü ve diğer altyapı sorunları, bunları ticarileştirmenin önündeki birçok potansiyel zorluk arasındadır. Pittsburgh yakınlarındaki Near Earth Autonomy'yi kuran ve aynı zamanda bir eVTOL uçağı üzerinde çalışan Carnegie Mellon Üniversitesi Robotik Enstitüsü profesörü Sanjiv Singh, "Pek çok şeyin olması gerekiyor," dedi. “10 milyon dolara mal olurlarsa, kimse onları satın almayacak. 5 dakika uçarlarsa kimse satın almayacak. Arada sırada gökten düşerlerse, kimse onları satın almayacak, ”dedi Singh bir telefon röportajında. SkyDrive projesi, otomobil üreticisi Toyota Motor Corp., elektronik şirketi Panasonic Corp. ve video oyunu geliştiricisi Bandai Namco gibi önde gelen Japon şirketlerinin fonlarıyla 2012 yılında Cartivator adlı gönüllü bir proje olarak alçakgönüllü bir şekilde başladı. Üç yıl önceki bir gösteri uçuşu kötü gitti. Ancak gelişme gösterdi ve proje yakın zamanda Japonya Kalkınma Bankası'ndan da dahil olmak üzere 3.9 milyar yen (37 milyon $) tutarında başka bir finansman turu aldı. Japon hükümeti, 2023 yılına kadar iş hizmetleri için bir "yol haritası" ve 2030'lara kadar genişletilmiş ticari kullanım ile "Jetgiller" vizyonunda yükselişe geçti ve uzak bölgeleri bağlama ve afetlerde yaşam hatları sağlama potansiyelini vurguladı. Uzmanlar, uçan arabalarla ilgili vızıltıyı, havacılık endüstrisinin Wright Kardeşler ile başladığı ve otomobil endüstrisinin Ford Model T ile başladığı günlerle karşılaştırıyor. Lilium of Germany, California'daki Joby Aviation ve Boeing Co. ve Kitty Hawk Corp.'un ortak girişimi olan Wisk de eVTOL projeleri üzerinde çalışıyor. Kitty Hawk'ın CEO'su Sebastian Thrun, uçakların, cep telefonlarının ve sürücüsüz arabaların kabul görmesinin zaman aldığını söyledi. "Ancak teknoloji ile sosyal benimseme arasındaki zaman eVTOL araçları için daha sıkıştırılabilir" dedi. Kaynak: AP Associated Press

Dünya Tarafından Japonlardan Kopyalanan Bir Davranış: Farkındalık Farkındalık son yıllarda dünya çapında popüler hale geldi - ancak Japon kültüründe yüzyıllardır olan bir şey. Şık shinkansen hızlı tren istasyona sessizce kayarken garip bir ritüelin başladığını izledim. Kısa durak sırasında, son arabadaki iletken kendi kendine konuşmaya başladı. Her seferinde yüksek sesle yorum yapan ve trenin çeşitli parçalarında şiddetle hareket eden bir dizi görev yapmaya devam etti. Peki ne yapıyordu? Dikkatli davrandığını söyleyebilirsiniz. Japonlar buna shisa kanko (kelimenin tam anlamıyla 'kontrol ve arama') diyor, burada demiryolu çalışanlarının 100 yıldan uzun süredir kullandıkları bir hata önleme tatbikatı. İletkenler kontrol etmek için ihtiyaç duydukları şeylere işaret ederler ve daha sonra yaptıkları gibi yüksek sesle adlandırırlar, hiçbir şeyin göz ardı edilmemesini sağlamak için kendileriyle bir diyalog. Ve işe yarıyor gibi görünüyor. Japonya Demiryolları Teknik Araştırma Enstitüsü tarafından The Japan Times'da değinilen 1994 tarihli bir araştırma, basit bir görev gerçekleştirmeleri istendiğinde işçilerin genellikle 100 eylem başına 2.38 hata yaptığını gösterdi. Shisa kanko kullanırken, bu sayı sadece 0.38'e düştü - yüzde 85'lik büyük bir düşüş. Farkındalık an be an farkındalıktır. Bu, son yıllarda Japonların zazen dediği şeyle eşanlamlı hale gelen - bir yastık üzerinde çapraz bacaklı meditasyon yapan farkındalıktan çok uzak görünebilir. Ancak 1979'da ünlü Dikkatliğe Dayalı Stres Azaltma Kliniği'ni kurduğu Massachusetts Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde tıp profesörü olan Jon Kabat-Zinn'e göre, dikkatlilik “tam lotusda oturmakla ilgili değil… British Museum'daki bir heykel. Basitçe söylemek gerekirse, farkındalık an be an farkındalıktır. ” Ve şu andaki farkındalık yüzyıllardır Japon ruhuna derinlemesine yerleşmiştir. İnsanların bunun hakkında konuştuğunu duymuyorsunuz, ancak kendini sayısız şekilde gösteriyor. Çay töreni, haiku ve kiraz çiçeği görüntüleme, örneğin, anın artan bir takdirini paylaşıyor. Çay töreninde katılımcılar, içmeden önce bardağın tasarımını fark etmek ve ayın yapraklarını ve çiçeklerini yansıtan çay odasının dekorasyonunu takdir etmek için zaman ayırırlar. Ancak bunun ötesinde tören, bu kişiyle bu yerde bu anın bir daha asla olmayacağı gerçeğini kutluyor. Bu kişi bu yerde bu an ile bir daha asla olmayacak. 17. yüzyıla dayanan bir Japon edebi geleneği olan Haiku şiiri, günümüzün bu kutlamalarını dünyaca ünlü bir sanat formuna yükseltti. Haiku şairleri, Zen benzeri bir ani aydınlanma hissi vermek için doğadan hatırlatıcı görüntüler kullanarak anın özünü sadece 17 hecede yakalamaya çalışır. En ünlü olanı, Japonca okumalardan tercüme edilen Matsuo Basho’nun kurbağa haiku: Eski bir gölet bir kurbağa atlar suyun sesi Ve hiçbir yerde, her bahar ülkeyi ateş gibi süpüren kiraz çiçeği görüntülemesinden daha belirgin olamıyor. Neden böyle bir heyecan? Kesinlikle çünkü çiçekler çok kısa, sadece bir hafta kadar sürüyor. Zen rahip ve bahçe tasarımcısı Shunmyo Masuno, “Geçiş Japon güzellik anlayışını oluşturur” dedi. Geçicilik, ay görüntüleme gibi daha az bilinen uygulamalarda da kutlanmaktadır. Dolunay düşünürken Eylül ayında özel bir akşam ayıran bir ülkeye yardım edemezsiniz. Ya da eski mutfak bıçaklarından kaligrafi fırçalarına ve hatta kullanılmış dikiş iğnelerine kadar her şey dahil olmak üzere cansız nesneler tarafından yapılan çalışmalar için cömert festivaller düzenliyor. Geçiş Japon güzellik anlayışını oluşturur. Ve büyüyen Moss Girls safları var. Kısmen Hisako Fujii’nin en çok satan kitabı Mosses, Sevgili Dostlarım’dan esinlenerek, yosun görüntüleme özellikle Japonya’nın yemyeşil yosun halısı ormanlarına rehberli turlara katılan genç kadınlarla gittikçe popüler hale geldi. Bu, gülleri koklamak için durmanın ötesine geçiyor: Moss Girls, güzel büyümeleri düşünmek için ellerine ve dizlerine bir büyüteçle iniyor. Aramızda daha az dikkatli olan yosun önemsiz derecede küçük gibi görünse de, hiçbir Zen bahçesi yosun kaplı kaya veya taş fenerleri olmadan tamamlanmamıştır. Japon estetiğini tanımlayan alçakgönüllü, rustik süreksizliğin ruhu olan wabi-sabi'nin yaşayan bir düzenlemesidir. Ama Japonların farkındalığında böcek ve çiçek açmadan daha fazlası var. Sayısız pratik uygulama, günlük yaşamın hemen hemen her yönünü yönetir, hepsi de "şimdi" olmanıza yardımcı olmak için tasarlanmıştır. Okulda günler, selamlaşmanın değiştiği ve günün olaylarının açıklandığı kısa bir törenle başlar ve biter. Her dersten önce ve sonra öğrenciler ve öğretmen ayakta durur, eğilir ve birbirlerine teşekkür eder. Ve derse başlamadan önce öğrencilerden konsantrasyonlarını odaklamak için gözlerini kapatmaları istenir. Benzer şekilde, inşaat işçileri günlük işler için kolektif olarak uzanırlar. Ofiste, bir iş arkadaşınız, yaptığınız iş için teşekkür etmenin bir yolu olarak size 'Otsukaresama'yı (kelimenin tam anlamıyla' yorgunsunuz ') söyleyecektir. Toplantılarda, birisine meishi (kartvizit) verin ve dikkatlice incelerler ve yorum yaparlar, asla cebine yapışmayı hayal etmezler. Bu uygulamalar Kabat-Zinn'in “normalde asla bir an düşündüğümüz şeylere kasten dikkat etmek” dediği bir yöntemdir. Otopilotta sadece bir saatten diğerine tökezlemek yerine, yalnızca eve gitme zamanına odaklanmış olarak, gün boyunca nerede olduğunuzu ve ne yaptığınızı bilmenize yardımcı olurlar. Japon kültüründe olduğu gibi, tüm bu geleneklerin kökleri Zen'de yatmaktadır. Kyoto’nun Shunko-in tapınağında rahip Takafumi Kawakami, “Farkındalık yüzyıllardır Budist geleneğinin bir parçası oldu,” dedi. Kamakura Döneminde (1185-1333) Zen, samuray sınıfı arasında popüler oldu ve çay töreni, çiçek düzenleme ve peyzaj bahçeciliği de dahil olmak üzere sanatlar üzerinde biçimlendirici bir etkiye sahipti. Barış dönemi olan Edo döneminde (1603-1868) Zen, sıradan insanların eğitimine girdi. Uygulayıcıları için Zen, her eyleme izin veren bir tavırdır: banyo, yemek pişirme, temizlik, çalışma. Hiroshima Eyaleti, Fukuyama'daki Shinshoji Tapınağı'ndan Eriko Kuwagaki, “Günlük yaşamdaki her aktivite ve davranış [Zen] 'nin bir uygulamasıdır. Paul Reps'in 1957 Zen metinleri antolojisi Zen Flesh, Zen Bones'da toplanan keyifli bir eski Zen hikayesi bu noktayı göstermektedir. Uzun yıllar Zen öğretmenliği okuduktan sonra Teno eski bir Zen ustası Nan-in'i ziyaret etmeye gitti. Çok yağmur yağıyordu ve geleneksel olarak Teno, Nan-in'in evine girmeden önce takunyalarını ve şemsiyesini girişte bıraktı. Günlük yaşamdaki her aktivite ve davranış bir Zen uygulamasıdır. Birbirini selamladıktan sonra Nan-in Teno'ya: “Şemsiyeni takunlarının soluna veya sağına mı bıraktın?” Diye sordu. Cevap veremeyen Teno, Zen'e ulaşmaktan hala uzun bir yol olduğunu fark etti ve altı yıl daha çalışmaya gitti. Birçoğumuz bu kadar şey almak istemeyebiliriz. Bununla birlikte, Nan-in'in sorusu hala geçerli, çünkü giderek daha fazla araştırmacı, şu anki farkındalığın sadece stres direncini ve refahını arttırmakla kalmayıp aynı zamanda kaygı ve depresyon düzeylerini de düşürdüğünü keşfetti. Stanford Üniversitesi’nin Şefkat Yetiştirme Programı’nda kıdemli bir öğretmen olan Leah Weiss, action eylemde farkındalığı ’savunan artan sayıda uzmandan biri. Bu, sadece 10 dakikalık meditasyon için değil, gün boyunca uygulanacak bir şeydir. Weiss, “başka bir faaliyette bulunsanız bile düşüncelerinizin, duygularınızın ve çevrenizin farkında olmak” olarak nitelendirdi. Öyleyse hayatlarımıza nasıl biraz daha dikkat verebiliriz? Sabah evden ayrılmadan önce biraz işaret etme ve arama gibi basit bir şeyle başlayın. Işıklar kapalı? Kontrol. Windows kapatıldı mı? Kontrol. Para? Kontrol. Telefon? Kontrol. Anahtarlarınızı bir daha asla unutmayacaksınız. O zaman belki de yosunu durdurmak ve fark etmek için zamanınız olur. Kaynak: BBC

Neden dünyanın en eski şirketlerinin çoğu Japonyada? Ülkenin en az bir asırlık 33.000 işletmesi var. Bu kadar çok işletme nasıl hayatta kaldı - Bu Japonya'nın geleceği için ne anlama geliyor? Japonya değişiyor: Hızla yaşlanan bir toplum, denizaşırı ülkelerden gelen rekor kıran bir ziyaretçi akışı ve her zamankinden daha fazla robot. Ülkenin gençleri burada devreye giriyor. BBC Worklife'ın yeni dizisi Gen J, sizi ülkenin gelecek nesillerinin yarının Japonya'yı nasıl şekillendirdiğini hızlandırmaya devam ediyor. Tsuen Tea, Japonya'nın antik başkenti Kyoto'nun uykulu bir dış banliyösünde büyük bir nehre ve köprüye bakan bir sokak köşesinde oturuyor. Olağanüstü türbeler, tapınaklar ve bahçeler (ve selfie çubuklarıyla donanmış turistlerin su basması) ile ünlü bir şehirde, nispeten dikkat çekici bir yapıdır; biraz dondurma veya yeşil çay keyfi için sakin bir yer. Ancak Tsuen Çayı hakkında özel bir şey var: MS 1160'dan beri açık ve dünyanın en eski sürekli çalışan çay evi olduğunu iddia ediyor. Demir su ısıtıcılarından yeşil çay dökülen zeminde alçak bir tezgahın arkasına çapraz bacaklı oturan 38 yaşındaki Yusuke Tsuen tarafından yönetiliyor. “Çaya odaklandık ve işi çok fazla genişletmedik” diyor. “Bu yüzden hayatta kalıyoruz.” 38 yaşındaki Yusuke Tsuen, 900 yıllık bir çay evi olan Kyoto'nun Tsuen Çayı'nın sahibidir. Aile şirketini almanın ona zahmetsiz olduğunu söylüyor. Belki de bu 900 yıllık çay evinin gelenek ve işçilikle ünlü bir şehirde hayatta kalması şaşırtıcı değil. Ancak şaşırtıcı olan, Tsuen'in yalnız olmamasıdır. Kore Bankası'nın 2008 raporuna göre 41 ülkede 200 yaşından büyük 5.586 şirketin% 56'sı Japonya'da bulundu. Araştırma şirketi Teikoku Data Bank'a göre, 2019'da Japonya'da bir asırdan fazla 33.000'den fazla işletme vardı. Dünyanın en eski oteli 705'ten beri Yamanashi'de ve şekerci Ichimonjiya Wasuke 1000'den beri Kyoto'da tatlı ikramlar satıyor. Osaka merkezli inşaat devi Takenaka 1610'da kuruldu, Suntory ve Nintendo gibi bazı küresel Japon markaları bile beklenmedik bir şekilde 1800'lere kadar uzanan uzun tarihler. Peki, Japonya ile ilgili bu uzun ömürlü işleri üreten şey nedir? Sınırları şimşek hızına iten bölük yeni başlayanlar tarafından tanımlanan küresel bir çağda, bize öğretecek bir şeyleri var mı? Geleneğe saygı duymak Kyoto Üniversitesi Yönetim Bilimleri Fakültesi'nde dekan ve profesör olan Yoshinori Hara, en az 100 yaşında olan bu uzun süredir devam eden varlıkların "parlaklık" olarak bilinir - kelimenin tam anlamıyla "eski dükkan" anlamına geldiğini söylüyor. On yıl boyunca Silikon Vadisi'nde çalışan Hara, Japon şirketlerinin kârın hızlı bir şekilde en üst düzeye çıkarılmasından ziyade sürdürülebilirliğe önem verdiklerinin, bu kadar çok ülkenin işinin böyle bir kalma gücüne sahip olmasının önemli bir nedeni olduğunu söylüyor. “Japonya'da daha fazlası: [şirketi] torunlarımıza, çocuklarımıza, torunlarımıza nasıl taşıyabiliriz?” açıklıyor. Tsuen Tea'de Tsuen, Kyoto'daki çocukluk arkadaşlarının çoğunun da asırlık aile şirketi olarak doğduğunu söylüyor. Ona göre, aile şirketini almak bir soru bile değildi. “Bu başladığım iş değil - atalarımın başlattığı işi yürütüyorum. Eğer onu devralmazsam, [miras] sona ererdi ”diyor Tsuen. “Küçükken, anaokulunda ve ilkokulda olduğu gibi, sizden gelecek için hayalleriniz istenir. İşi devraldığımı sanıyordum. Doğaldı. ” Japonya'nın kasabaları ve şehirleri yüzyıllardır varlığını sürdürmektedir (örneğin ABD ile karşılaştırıldığında), bu yüzden belki de birçok eski şirketi olduğu için şok edici olmamalıdır. Ancak Warwick Üniversitesi işletme okulunda Japon şirketinin uzun ömürlülüğü hakkında yazılan yardımcı doçent Innan Sasaki, Japonya'ya daha özgü başka nedenler olduğunu söylüyor. “Daha genel olarak, bunun genel uzun vadeli yönelimden kaynaklandığını söyleyebiliriz: geleneklere ve atalara saygı kültürü, diğer ülkelerle nispeten sınırlı etkileşime sahip bir ada ülkesi olmasıyla birleşti” diyor, toplumdaki yerel şirketleri koruyarak insanların sahip oldukları şeylerden mümkün olan en iyi şekilde yararlanma arzusuna işaret ediyor. Birçok parıltı, dünya çapında tanınan markalardır. Merkezi Kyoto'da bulunan Nintendo, 1889'da kuruldu ve oyun kartları yapımında uzmanlaştı Bu en eski şirketlerin çoğu Tsuen Çayı gibi misafirperverlik ve gıdaya odaklanan orta veya küçük aile şirketleridir. Birçok şirket, Suzuki Motor ve Panasonic gibi büyük firmaların bile yaptığı, iş için kesintisiz bir ardıllık sağlamak için yetişkin erkek işçileri aile kan hattına kabul etme konusunda yaygın olarak kabul gören Japon uygulamasından bile yararlandı. Temel beceriler ve müşteri hizmetleri Kyoto'nun başka bir yerinde, Tsuen Çayı kadar eski olmayan, ancak çok daha büyük olan başka bir parlaklık şirketi: video oyunu şirketi Nintendo. 1985'te elektronik oyun sistemi ile evde eğlencede devrim yaratma şekli dünya çapında biliniyor. Ancak çoğu insan, şirketin büyük küresel ticari başarısından önce olduğunu bilmiyor. Bir teknoloji şirketi olarak düşünülmesine rağmen, Nintendo 1889'da Japon oyun hanafuda için oyun kartı üreticisi olarak kuruldu. İlk olarak 16. yüzyılda Portekizliler tarafından ithal edilen oyun, her biri farklı noktalara değecek çeşitli çiçeklerle kartların toplanmasını içerir. Kyoto Üniversitesi’nden Hara, Nintendo’nun "temel yetkinlik" adını verdiği şirkete harika bir örnek olduğunu söylüyor. Bu, bir şirketin yaptığı veya yaptığı şeyin arkasındaki temel kavramdır; bu da, şirketin teknolojisi veya dünyası değişse bile şirketin hayatta kalmasına yardımcı olur. Hara, Nintendo’nun durumunda “nasıl eğlence yaratılacağı” diyor. En az 100 yaşında olan bu uzun süredir var olan varlıklar parlaklık olarak bilinir Hara, daha az Japon kadın geleneksel kıyafetleri giydiği için işte kalmak için mücadele eden kimono şirketlerine de işaret ediyor. 1688 yılına dayanan Kyoto merkezli bir kimono üreticisi Hosoo, malzeme şirketleri için karbon elyaf üretimine doğru genişledi. “Temel yetkinlik aynı: 3 boyutlu dokuma” diyor. Kyoto'da, uzun süredir devam eden birçok işletme, iyi müşteri hizmetlerine kendilerini geliştiren bir unsur olarak kendini adamıştır. Özellikle ryokan için geçerli: konuklara aile gibi davranan geleneksel Japon hanları. Hara, Japon işletmelerinin omotenashi olarak bilinen bu üst düzey müşteri hizmetine değer verdiğini ve müşterilerin Japon şirketlerinin değer verdiği sürdürülebilirliği körükledikleri için ihtiyaç duyduklarını tahmin etmeye çalıştıklarını söylüyor. Akemi Nishimura'nın ailesi altı nesildir Kyoto'da bir han olan Hiiragiya'yı işletiyor. Aile benzeri müşteri hizmetlerinin hanın uzun ömürlü olmasının anahtarı olduğunu söylüyor Akemi Nishimura’nın ailesi altı nesildir Kyoto’nun Hiiragiya ryokan'ını yönetti. Han, 2018 yılında 200 yıllık yıldönümünü kutladı ve Charlie Chaplin ve Louis Vuitton gibi konukları ağırladı. “Kalp-kalp iletişimi - bu ryokan'ın en iyi kısmı” diyor. Bir ryokan'ın nasıl çalıştırılacağını ayrıntılarıyla anlatan 80 yaşındaki bir el kitabından geçerek, bir konuğun mendili ile ne yapılacağından bahsediyor: nasıl yıkanır, düzgün bir şekilde katlanır ve iade edilir. “Ama bazı müşteriler bundan hoşlanmazlar - [kitap diyor ki] önceden izin istemelisin,” diyor Nishimura. Sasaki, “Bu şirketler aile işine bağlılık, süreklilik, kalite, topluluk ve gelenek gibi finansal mantık üzerinde değerlere öncelik veriyor” diyor. “Sonuç olarak, Kyoto'da bu firmalar, paydaşların normalde aile şirketlerine atfettiklerinin ötesine geçen ve onları elit bir örgüt sınıfı haline getiren sosyal bir duruşun tadını çıkarıyorlar.” İnovasyon için iyi mi kötü mü? Bununla birlikte, uzun ömürlülüğe olan bu hayranlık, özellikle de karakterizasyonun değişmesine rağmen, ülkenin başka yerlere kıyasla durgun olarak eleştirildiği başlangıç aşaması söz konusu olduğunda, bir dezavantajı vardır. 1160 yılında kurulan ve Kyoto'da bulunan Tsuen Tea, Japonya'daki 33.000 "shinise" şirketinden biridir: en az 100 yaşın üzerindeki işletmeler “Başlangıç” dünyası “parlaklık” şirketleri kadar kabul edilmediğinden, sosyal kabul açısından başlangıç aşamasında olmak zor olmuştur. Ne yaptığımı ve nerede çalıştığımı ebeveynlerimle veya arkadaşlarımla açıklamak ve paylaşmakta zorlandım. ”27 yaşındaki Mari Matsuzaki diyor. Slush, öğrencilere yönelik kar amacı gütmeyen uluslararası bir başlangıç. “Mezuniyet sınıfımdan, muhtemelen bir start-up'a girmeye karar veren tek kişi benim” diyor. “Diğer ülkelerde, kurucular başarısızlıklarını değerli deneyimlere dönüştürdükleri için övülürken, Japonya'da risk ve başarısızlığa yönelik baskın zihniyet birçok girişimcinin üstesinden gelmesi gereken bir savaştır.” Michael Cusumano da aynı fikirde. Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nde 2016-2017 yılları arasında Tokyo Bilim Üniversitesi'nde girişimcilik ve yenilikçilik girişimlerine öncülük eden ve sekiz yıl boyunca Japonya'da yaşayan ve çalışan bir profesör. “Bir şirketi kapatmak ya da satmak Japonya'da başarısızlık ve utanç verici bir şey olarak görülüyor ve bu his yüzyıllar öncesine dayanıyor. Dolayısıyla bu kültürel meseleler aileleri firmaları devam ettirmeye teşvik ediyor gibi görünüyor ”diyor. “Japon toplumu ve ekonomi ABD kadar esnek değil, bu yüzden Japonya bu kadar kolay yeni firma üretmiyor. Eğilim sahip olduklarını korumaktır. ” Yine de parlak şirketler sıkıntıdan muaf değiller. 578 yılında kurulan bir inşaat şirketi olan Kongo Gumi, borç nedeniyle 2006 yılında tasfiyeye başlamadan 1.400 yıl şaşırtıcı bir şekilde devam etti. Gelecekte Matsuzaki, iki iş modelinin güçlü yanlarını birleştirmenin faydaları olacağına inanıyor. “Anahtar, parlak şirketler ve yeni kurulan şirketler arasında daha fazla sinerji yaratmak olacak” diyor. “Shinise şirketlerinin kaynaklardaki gücü, sektördeki itibarı, güçlü bir ağ.” Yeni teknolojiyi ve hızlı karar almayı titizlikle karıştırarak, “yeni şirketlerin Japonya'nın geleceği için ölümcül bir silah olabileceğini” düşünüyor. Yine de Tsuen Tea'de şimdiki sahibi Tsuen'in böyle yüce hedefleri yok. “Burada tesadüfen doğdum. Atalarım çay işine devam etti ve ben de devralıyorum ”diyor Tsuen. “Amacım şirketi büyütmek ya da satışları genişletmek ya da dünya çapında ilerlemek değil. En önemlisi buna devam etmektir. ” Kaynak: BBC

Japonya’nın Kayıp - Bul Sistemi İnanılmaz Derecede İyi Çalışıyor Tokyo'da telefonunuzu veya cüzdanınızı kaybederseniz, geri alma olasılığınız çok yüksektir. İşte nedeni. Telefonlar takside mi kaldı. Tren koltukları altında unutulmuş evrak çantaları. Bırakılan cüzdanlar, terk edilmiş şemsiyeler, yanlış yerleştirilmiş cüzdanlar. Japonya'nın 126 milyon sakinleri her yıl çok sayıda kişisel eşyalarını kaybediyor. Ancak oldukça yüksek bir yüzdesi hak sahiplerine iade edilir. Yakın tarihli bir BBC öyküsünün bildirdiği gibi, örneğin Tokyo'da kaybedilen cep telefonlarının yüzde 83'ü bulunmuş ve sahiplerine iade edilmiş. Şanssız insanları değerli değerleriyle yeniden birleştirme planı, altyapı, havuç ve çubuk yasal teşvik ve kültürel normların karmaşık bir karışımına dayanır. Birlikte ele alındıklarında, Batı gözlemcileri için uzun süredir şaşkınlık kaynağı olan şaşırtıcı derecede verimli bir sistem oluşturuyorlar. Süreç genellikle Japonya'nın kolluk kuvvetlerine toplum temelli yaklaşımının temelini oluşturan yerel koban “polis kutuları” nda başlar. Ülke geneline yayılmış yaklaşık 6.300 olan Koban, sakinlerin çoğunun polisle birincil temas noktası olarak hizmet veren küçük, stratejik olarak konumlandırılmış polis karakollarıdır. Tokyo'nun genişleyen metropolünde, son yıllarda artan bir sayı olan 2018'de 4,1 milyondan fazla kayıp eşya polise teslim edildi. Ülke genelinde 2015 yılında 26,7 milyon nesnenin kayıp olduğu bildirildi. Cüzdanlar, cüzdanlar ve şemsiyeler, nakitle birlikte en sık rastlanan ürünler arasında. 2018'de rekor düzeyde 3,8 milyar yen bildirildi; bu meblağın dörtte üçü sonunda sahiplerine geri döndü. Tokyo'da, memurlar kayıp maddeye ve bulucunun kimliğine ilişkin bir rapor doldurduktan sonra - daha sonra - öğeler, Tokyo Büyükşehir Polis Departmanının yeni yenilenen Kayıp- ve Kurucu Merkez. Başkentteki Bunkyo Semtinde bulunan Merkez, sadece şemsiyelere adanmış 7.100 metrekarelik bir oda da dahil olmak üzere 900.000 kayıp eşyaya ev sahipliği yapan altı katlı bir tesistir. (2018'de 343.725 şemsiye - tüm kayıp eşyaların yaklaşık yüzde 8'i teslim edildi. Yağmurlu bir günde, polis 3.000'i kabul edebilir.) Merkezde bulunduktan sonra, her bir madde dikkatle günlüğe kaydedilir ve hak sahibiyle iletişim kurmaya yardımcı olabilecek kişisel kimlik bilgilerini kontrol eder. Merkez ayrıca kaybolan eşyaları kataloglayan, aranabilir bir Japonca kayıp ve bulunan web sitesi işletmektedir. Üç ay sonra hak sahibi bulunamazsa, öğelerin çoğunun mülkiyeti onu bulan kişiye veya belediyeye geri dönebilir. Giyim, müzik aletleri ve kırtasiye gibi talep edilmemiş bazı ürünler için, yerel hükümetler malları ay boyunca pop-up matsuri satışları yapan toptancılara satabilirler. Japonya’nın trafiği yoğun olan tren istasyonları, bulunan öğeleri iade etmek için başka bir ortak noktadır; merkezi ray kayıp ve bulunan depolar, öğeleri polise teslim etmeden önce iki haftaya kadar saklayabilir. Sagami Demiryolu Şirketi tarafından yayınlanan rakamlara göre, 2018'de 85.043 ürün istasyon personeline teslim edildi (yaklaşık dörtte biri şemsiye idi). Bu eşyaların yüzde 31,4'ü nihayetinde hak sahiplerine geri döndü, ancak düşük sayıda şemsiye alımı - tipik olarak yüzde 1'den daha az iddia ediliyor - bu sayıyı aşağıya doğru eğiyor. Bununla birlikte, ince ayarlanmış kayıp ve bulunan bir sistem yalnızca altyapı üzerinde mevcut olamaz. Kayıp eşyaların iadesini vurgulayan bir kültürün geliştirilmesi de gereklidir ve Japonya'da genç yaşta başlayan bir derstir. Şimdi viral bir Twitter gönderisinde, Keiko adında bir kadın, küçük oğlunun Japonya'nın Hokuriku bölgesindeki bir parkta nasıl 50 yen para bulduğunu anlattı. Yakındaki bir kobanda 50 ABD sentinden daha az olan parayı teslim etmekte ısrar etti. İlk başta, Keiko (soyadı kullanılmamasını talep eden) 6 yaşındaki çocuğun görevli memurlardan ne tür bir tepki alacağından endişe etti, ancak polisin tepkisi onu şaşırttı: “[Koban'dan] birkaç memur çıktı, madalyonun nerede ve ne zaman alındığını sordu ve resmi [kayıp ve bulunan] belgeyi doldurdu ”ve oğluna övgü teklif etti. Keiko, eylemleri için oğlunun okuluna güveniyor. “Çocuklara anaokulunda ve anaokulunda bulunan eşyaları koban'a iade etmeleri öğretiliyor” diyor CityLab'a e-posta ile. Ayrıca memurların tepkisini övdü. “Oğlum sadece altı yaşında, ama endişelerine bir yetişkininki gibi davrandılar.” Gerçekten de, Japonya'da küçük çocukların paralarını veya biblolarını polise çeviren öyküleri duymak, nadiren kayıp ve bulunmuş bir raporu doldurmak nadir değildir. (Suç oranının düşük olduğu Japon şehirlerindeki polislerin genellikle ellerinde çok fazla zaman olmasına yardımcı olur.) Polisin kamuya açık bildirimleri, periyodik olarak, nominal kayıp malları iade eden çocukların memurlar için bir yük olmadığı konusunda ebeveynlere güven verici bir şekilde yayınlanır. Japon mülkiyet yasaları, ülkenin kayıp eşyaların iadesi kültürünün dayanıklılığında rol oynar - 2004'teki bir New York Times hikayesi 718 yılında yazılmış bir yasal yasa kabul eder. Kayıp eşya bulanların onları sahibine, polise ya da kaybolan ve bulunan bürosu gibi belirlenmiş başka bir otoriteye geri götürdüğünü. Bu değiştirilmiş kanun, esas olarak, Meiji Dönemi'nde meydana gelen daha geniş mülkiyet haklarının kodlanmasını yakından takip eden 1882 yılına dayanan kayıp mülkiyet mevzuatından kaynaklanmaktadır. Bulucular için, yasanın 28. maddesi, sahibiyle yeniden bir araya geldiği durumlarda, iade edilen ürünün değerinin yüzde 5 ila 20'sini ödüllendirmektedir. Talep edilmemiş olan ürünler için, bulucu üç ay geçtikten sonra mülkiyeti almaya yetkilidir - cep telefonları veya potansiyel olarak tanımlayıcı bilgileri olan öğeler hariç. Bununla birlikte, bulucuların ödülü reddetmelerine ve / veya anonim kalmasına izin verilir. Soru, elbette, Japon modelinin kayıp ve bulunan başarı oranlarının kesinlikle daha düşük olduğu yerlerde uyarlanıp uyarlanamayacağıdır. 2003 yılında Michigan Üniversitesi profesörü Mark West, New York'taki getiri oranlarını (yüzde 10) Tokyo'ya (yüzde 80) karşılaştıran ünlü bir kayıp cüzdan çalışması gerçekleştirdi. Batı, toplum özgeciliğinin böylesine çarpıcı görüntülerinin, daha derin bir şeyden ziyade Japon yasal geleneğinin gücü ile konuştuğunu söyledi. 2003 yılında L.A. Times'a “Japon halkının aşırı dürüstlük normlarına sahip olduğuna dair hiçbir kanıt yok.” Dedi. “Kısmen kültürel eğitim, ancak çoğunlukla yasa insanları kayıp eşyayı polise teslim etmeye çağırıyor.” Dünya çapında araştırmalar, kayıp bir cüzdanın ne kadar çok para içerdiğini, teslim olma olasılığının o kadar yüksek olduğu şaşırtıcı bir bulgu da dahil olmak üzere, kayıp malların geri dönüşünün arkasında karmaşık bir psikoloji göstermiştir. Diğer şehirler kesinlikle Japonya’nın sağlam kayıp ve bulunan altyapısından bir sayfa alabilir. Örneğin, 2007 yılında, New York meclis üyesi Gail Brewer, New York Polis Departmanı ve taksi komisyonu tarafından kullanılan mülk kurtarma planı hakkında, bizans “hiçbir yere uzun yolculuk” olarak eleştiren bir rapor hazırladı. Bazıları sistemdeki rollerinin farkında bile olmayan kafa karıştırıcı, merkezi olmayan bir gözaltı patchwork ve verimsiz kataloglama yöntemleri, telefon ve cüzdan kurtarma işlemini New Yorklular için bir crapshoot haline getiriyor. Polis kaynakları da bir faktördür. Kuzey Amerika şehirleri koban ağlarından yoksundur (birkaçları bu modeli yıllar içinde çoğaltmaya çalışmış olsa da) ve toplum polisliği hala kolluk kuvvetlerine geleneksel yaklaşımları desteklemek için mücadele etmektedir. Japonya'yı kaybedenlerin cenneti yapan eşsiz bir kalite yoktur. Bununla birlikte, başarılı bir kayıp ve bulunmuş sistem oluşturmak için gereken topluluk satın alma, altyapı ve polislik kaynaklarının üretilmesi, uyumlu çaba ve geniş finansman gerektirir. Yüzyıllarca yasal geleneğin yanınızda olması da zarar vermez. Kaynak: A. Richarz

Japonya Silahla İşlenen Suçları Neredeyse Tamamen Ortadan Kaldırdı Japonya, dünyadaki en düşük silah suç oranlarından birine sahip. 2014'te ABD'de 33.599'a kıyasla sadece altı silahlı ölüm meydana geldi. Bunun sırrı nedir? Av tüfeği ve havalı tüfekler, Japonya'da yasal olarak satın alabileceğiniz tek ateşli silahlardır. Japonya'da bir silah satın almak istiyorsanız sabır ve kararlılığa ihtiyacınız var. Tüm gün süren bir sınıfa katılmak, yazılı bir sınava girmek ve en az yüzde 95 puan alan bir atış menzili sınavını geçmek zorundasınız. Ayrıca zihinsel sağlık ve uyuşturucu testleri de vardır. Adli sicil kaydınız kontrol edilir ve polis aşırılık yanlısı gruplara bağlantılar arar. Sonra akrabalarınızı ve hatta çalışma arkadaşlarınızı da kontrol ediyorlar. Polis, silah ruhsatlarını reddetme gücüne sahip olmasının yanı sıra, silah arama ve ele geçirme konusunda da güçlü yetkilere sahiptir. Hepsi bu değil. Tabancalar açıkça yasaklanmıştır. Sadece av tüfeğine ve havalı tüfeklere izin verilir. Yasa, silah dükkanlarının sayısını kısıtlıyor. Japonya'nın 40 veya daha fazla bölgesinde çoğundan fazla olamaz ve yeni kartuşları yalnızca son ziyaretinizde satın aldığınız kullanılmış kartuşları iade ederek satın alabilirsiniz. Silah ve mühimmatın depolandığı yere polis bildirilmelidir - bunlar kilit ve anahtar altında ayrı olarak saklanmalıdır. Polis ayrıca silahları yılda bir kez denetleyecek. Ve üç yıl sonra lisansınız tükenir, bu noktada kursa katılmanız ve testleri tekrar geçmeniz gerekir. Bu, Japonya'daki kitlesel atışların neden son derece nadir olduğunu açıklamaya yardımcı olur. Toplu katliamlar meydana geldiğinde, katil çoğunlukla bir bıçak kullanır. Mükemmel Ülkem Bir çok şeyin yanlış gittiği bir dünyada da bir çok şey var. Peki ya gerçekten başarılı politikalarla bir ülke inşa edebilseydiniz, dünya çapında gerçekten başarılı olan fikirlere dikkat ederek? Mevcut silah kontrol yasası 1958'de yürürlüğe girdi, ancak politikanın arkasındaki fikir yüzyıllar öncesine dayanıyor. Silahlı Şiddet Eylemi icra direktörü ve Gun Baby Gun'un yazarı Iain Overton, "Silahlar ülkeye girdiğinden beri, Japonya'nın her zaman katı silah yasaları vardı" diyor. "Onlar tüm dünyada silah yasaları uygulayan ilk millet ve sanırım silahların sivil toplumda gerçekten bir rol oynamadığını söyleyen bir ana kaya oluşturdu." İnsanlar 1685'e kadar ateşli silahlardan vazgeçtikleri için ödüllendirildiler, Overton'ın "belki de ilk silah geri alım girişimi" olarak nitelendirdiği bir politika. Sonuç, İngiltere ve Galler'deki 6.2 ve ABD'deki 88.8 ile karşılaştırıldığında, Small Arms Anketine göre, çok düşük bir silah sahipliği seviyesidir - 2007'de 100 kişi başına 0.6 silah. "Toplumda silahınız olduğu anda, silah şiddetiniz olacak ama bence bu miktarla ilgili," diyor Overton. “Toplumda çok az silahınız varsa, neredeyse kaçınılmaz olarak düşük düzeyde şiddetiniz olacaktır.” Japon polis memurları nadiren silah kullanıyor ve dövüş sanatlarına çok daha fazla önem veriyor - hepsinin judoda siyah kuşak olması bekleniyor. Ateşli silah kullanmayı öğrenmekten daha çok kendo (bambu kılıçlarıyla savaşarak) yapmak için daha fazla zaman harcarlar. Gazeteci Anthony Berteaux, "Şiddete verilen tepki hiçbir zaman şiddet değildir, her zaman onu tırmandırmaktır. [2015'te] ülke çapında Japon polisi tarafından yalnızca altı ateş açıldı. "Çoğu Japon polisinin yapacağı şey büyük şilteler almak ve aslında şiddet gören ya da sarhoş bir kişiyi küçük bir börek haline getirmek ve onları sakinleştirmek için onları karakola geri götürmek." Overton bunu "polisi militarize etmek" olduğunu söylediği Amerikan modeliyle karşılaştırıyor. "Suçun ilk örneğinde çok fazla polisin silahı çekmesi durumunda, polis ve suçlular arasında minyatür bir silahlanma yarışına yol açarsınız" diyor. Uygunsuz silah kullanımına bağlı tabunun altını çizmek için, silahını kendisini öldürmek için kullanan bir subay ölümünden sonra bir suçla suçlandı. Hareket halindeyken eylemi gerçekleştirdi - polisler asla görev dışı silah taşımazlar, vardiyalarını bitirdikleri zaman onları karakolda bırakırlar. Polisin ateşli silahlarla tuttuğu bakım, kendini savunma güçlerine yansıtılır. Gazeteci Jake Adelstein bir zamanlar mermi kovanlarının toplanmasıyla sona eren bir atış pratiğine katıldı - ve birinin kayıp olduğu ortaya çıktığında büyük endişe vardı. "Bir mermi mermisi hesaba katılmamıştı - bir mermi hedeflerden birinin arkasına düşmüştü - ve hiç kimse mermiyi bulana kadar tesisleri terk etmesine izin verilmedi" diyor. Berteaux, Japonya'da silah düzenlemelerinin gevşetilmesi için herhangi bir istiridye olmadığını söylüyor. “Birçoğu savaş sonrası bu pasifizm hissinden kaynaklanıyor ve savaşın korkunç olduğunu ve bir daha asla sahip olamayacağımızı” açıklıyor. “İnsanlar barışın her zaman var olacağını ve böyle bir kültüre sahip olduğunuzda, kendinizi silahlandırmaya ya da bu barışı bozan bir nesneye sahip olmanıza gerçekten gerek olmadığını düşünürler.” Aslında, Japonya'nın kendini savunma güçlerinin yabancı barışı koruma operasyonlarındaki rolünü genişletme yönündeki adımlar bazı bölgelerde endişe yarattı. Siyaset bilimi profesörü Koichi Nakano, "Bilinmeyen bir bölge" diyor. "Belki hükümet zaman zaman kendini savunma gücünde ölümü normalleştirmeye ve hatta silah kullanımını yüceltmeye çalışacaktır?" Iain Overton'a göre, Japonya'daki silahların "neredeyse tabu reddetme seviyesi" ülkenin "mükemmel bir yere doğru ilerlediği" anlamına geliyor - ancak İzlanda'nın çok daha yüksek olmasına rağmen çok düşük bir silah suçu oranı elde ettiğine dikkat çekiyor silah sahipliği düzeyi. University College London'daki Global Refah Enstitüsü'nden Henrietta Moore, Japonları silah sahipliğini "sivil özgürlük" olarak görmediği ve ateşli silah fikrini "mülkünüzü başkalarına karşı savunmak için kullandığınız bir şey" olarak reddettiği için alkışlıyor. Ancak Japon gangsterler için sıkı silah kontrol yasaları bir sorundur. Yakuza silah suçu son 15 yılda keskin bir şekilde düştü, ancak ateşli silah taşımaya devam edenler, onları ülkeye kaçakçılık için ustaca yollar bulmak zorunda. Emekli polis memuru Tahei Ogawa, "Suçlular bir orkinosun içindeki silahları paketliyor, bu yüzden donmuş bir orkinos gibi görünüyor" diyor. "Ama içeride bir silah gizledikleri vakaları keşfettik."

117 Yaşına Basan Japon Kadın Dünyanın En Yaşlı İnsanı Rekorunu Eline Geçirdi TOKYO (Reuters) - Kane Tanaka, 117. yaş gününü Japonya'nın güneyindeki Fukuoka'daki bir bakımevinde kutlayarak dünyanın yaşayan en yaşlı insanı oldu. Tanaka, doğum gününü Pazar günü bir parti ile birlikte bakımevindeki personel ve arkadaşlarla kutladı, yerel yayıncı TVQ Kyushu Broadcasting Co'dan televizyon görüntüleri gösterdi. Doğum günü 2 Ocak'ta olan Tanaka, büyük doğum günü pastasının bir diliminden bir ısırık aldı. "Lezzetli," dedi bir gülümsemeyle. "Biraz daha istiyorum." Guinness Dünya Rekorlarına göre, Tanaka geçen yıl 9 Mart itibariyle 116 yaşında 66 yaşında olan en eski yaşayan kişi olarak doğrulandı. Tanaka'nın rekor yaşı, Japonya'nın hızlı yaşlanan nüfusunun simgesidir ve düşen doğum hızı ile birlikte işgücü sıkıntıları ve gelecekteki ekonomik büyüme beklentileri hakkında endişeler yaratmaktadır. Japonya'nın refah bakanlığına göre, hükümet 1899'da veri derlemeye başladığından bu yana, Japonya'da doğan bebeklerin sayısı, geçen yıl tahmini olarak% 5.9 düşerek 900.000'in altına düştü. Guinness Dünya Rekorları, Tanaka'nın 1903'te erken doğduğunu ve 1922'de Hideo Tanaka ile evlendiğini söyledi. Çiftin dört çocuğu vardı ve beşinci çocuğu evlat edindi.