karçiçeği_m

pek hoş gelmedin sanki millete virüs bulaştırmada ne edersen et.... ee neyse adettendir gelene hoş geldin demek...gripten başka bişi getirmişsindir umarım bizlere eli boş geleni foruma almıyoruzda haberin olaaaa

ÇOK SEVDİĞİM KANKİŞİM DOĞUM GÜNÜMDE ALMIŞTI BU KİTABI BANA VE EN KIYMETLİ EŞYALARIMIN YANINDA SAKLARIM HALA.... Kıyamazsın Ben diye bir gece yokken Olmayan yıldızların ışığı gözlerini yakacak Ağlamalarım gelecek aklına Durup dururken sigaran sönecek Söylemediklerin dudaklarını ıslatacak Taa gözlerinden... Kıyamazsın sen bana bilirim Kıyamazsın sen bana BİLİYORUM BU GECE BENİ DÜŞÜNECEKSİN! ..

SEN BU FORUNUM EN SIK AŞIK OLAN KİŞİSİSİN.....

BİRLİKTE YALNIZLIKLAR Varlığın bir saldırma değilse yorulursun ölmekten yaşamak dediğin anlamlı bir sıkıntı ve yıkılmak elbette bir çocuk hırpalanınca Hep alıngandır ağzındaki şarkılar bir sabah yaz gümbürtüyle biter, böyle başlar uzaklık söylenerek anlamaya başlarsın her sağanağı. Şımarık kiraz ayı, yanında ipek bulundurur sesin uzun olsun. Yoksa duygular kırışır bir pusu gibi kurarlar seni. Soyunuksun hayata. Gelmek gibi gidersin aşk içinde biriktirirler seni. Aşk! Yepyeni bir kalkışma. Kendini bu sıtmaya bağışla buluşturan gökyüzünden. Eteklerin şehla ama sen derinsin sevgilim son yağmurda kuşlarını hızlandır. Aşkla soğutulmuş gecelerdesin, suya iniyor aklındaki geyikler yaran durmadan açılıyor ve oldukça gürültülü kapital Bir elmadasın, çekirdeğin daha içerde. Veysel Çolak

KELEPÇE Hem mahkumum şimdi sana Hem de mahçup bir gardiyan Sevdalar kodesimiz Bahtımız hep kelepçe Kelepçemin bir yanında Senin elin olaydı. Gönül gözüm körmüş meğer Sevdiğimi bilemedim Sevdalar kodesimiz Bahtımız hep kelepçe Kelepçemin bir yanında Senin elin olaydı. SERVET KOCAKAYA

DİYARBAKIR SURLARINDA Gavur Dağı’nı geçerken Gönül verdim bir güzele Jandarmalar teslim aldı Dayanamadım ben güzele Diyarbekir bana küsmüş Düştüm geldim yollarına Jandarmalar teslim aldı Varamadım Dağkapı’ya Diyarbekir Surlarında Yüreğim kaldı SERVET KOCAKAYA

hoşgeldin başar

hoşgeldin anı yaşayan arkadaş.....

sen bu forumun müdavimlerinden birisin....

SEVGİ DUVARI sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi dilimizde akşamdan kalma bir küfür salonlar piyasalar sanat sevicileri derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni yakanda bir amonyak çiçeği yalnızlığım benim sidikli kontesim ne kadar rezil olursak o kadar iyi kumkapı meyhanelerine dadandık önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi aramızda görevliler ekipler hızır paşalar sabahları açıklarda bulurlardı leşimi öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri çöpçülerin elleriyle okşardın beni yalnızlığım benim süpürge saçlım ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi baktım gökte bir kırmızı bir uçak bol çelik bol yıldız bol insan bir gece sevgi duvarını aştık düştüğüm yer öyle açık seçik ki başucumda bir sen varsın bir de evren saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi yalnızlığım benim çoğul türkülerim ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi CAN YÜCEL

SEVGİNİN TANIMINI YAPANLAR... Sevgi gözlerinin içine baktığında kalbinin cız etmesidir !!!... Sevgi hergün görüşüp konuşsanda o aradığında hiç konuşmamış gibi özlemektir ve saatlerce hiç durmadan konuşabilmektir. Sevgi birbirine sarılıp saatlerce ağlayabilmektir. Gecelerin birinde çıkıp yüreğinin doruklarına oturdu, insanlardan bir insan. Tefekkür için en güzel saatti yaşanılan, dupduru seher vakti. İnsanlar çoktan derin uykunun sıcak kucağındaydı. O ise düşüncelere daldı. Hayatın ruhun ne olduğunu düşündü. Neydi insanların hayatları boyunca peşinden koştukları gerçek.? Bazen bir damlası için koca ömür gözden silinen Niye anneye babaya bu kadar bağlı olurdu insan ruhu? Neden ebeveynler evlatlarının rahatı için binbir çileye katlanıyorlardı? Sadece insanmıydı bu yolun yolcusu? Hayır bütün kainatta aynı kanun işliyordu. Bir atomda bile elektron, protonun etrafında dönüp duruyordu; dünyanın güneşin etrafında döndüğü gibi, alıp başını gitmediği gibi. Ebeveynlerin hepsi yavrularının peşinde koşuyordu neden? Cevabı basitti: SEVGİ’ydi bu. Kainatta gözlenen ve insan hayatının her safhasında hissedilen sevgi... Peki neydi sevgi? Başta insan bütün mahlukatı peşinden koşturan sevgi neydi? Bütün yüreklerde arzulanan; yaşamayı anlamlı kılan; hayallerde kurulan doğumdan ölüme onun için yaşanan bulununca içinden çıkılmak istenilmeyen.... Sevgi nasıl doğar nasıl ortaya çıkardı ansızın? Kaynağı neydi sevginin.?Niye bir çiçeğin güzel yüzüne bakmadan geçilemez? Güneşin doğuşu ve batışı ufukta rengarenk manzaralar çizerken insan ruhu şiir yazmak dalıp gitmek ister neden? Ya da bir ihtiyaç anında bunalmışken yanıbaşında bitiveren bir dost eli, yüreklere sıcaklık taşır niçin? Ana kucağı niye hep tatlıdır, düşlerde bile? Hatır soran içten bir ses memnuniyet verir, niye? Bütün bu sorulara verilecek cevap sevgimi? Evet sevgi başka neki? Sevgi kaynağı fedakarlık olan bir ırmakmı, susadıkça içilen, içildikçe kavrulmuş ruhu serinleten? Yoksa güzellikmi, b,r gülün yapraklarının açılışında, bir yavrunun gül avuçlarında saklanan? İlkbahar gelişinde bütün yeryüzünü şenlendiren şey sevgimi? Sevgi vermekmi? Sıcak bir dost eliyle uzanan, samimi bir gülümseyişle sunulan? Sevgi cesaretmi?Destek çıkan savunan yalnız bırakmayan!... İnsan sevginin neresindeydi peki?İnsan sevgiye hasret doğuyordu; insan sevgiyi arayıp duruyordu ilk nefesten son nefese. Koşuyordu peşinden bütün gücüyle.Bunun için yaratılmıştı.Kimi buluyor kimi bulamıyor.Kimi bulduğunu sanıp aldanıyordu bir ömür boyu.Şeytanın hiç olmadı kadar oyuncakları vardı asırlarında. Süslü yaldızlı pırıl pırıl parıldayan Ulaşılması kolay bin bir teşrifatçı ile sunulan.İnsanın bir yönü çocuktu hep; sunulanı hemen alıyordu.Ellerini yüreğini parçalıyordu herşey.Gözleri öylesin kamaştıki bazılarının, bir ömür boyu farkına varamıyorlardı. Sevgiyi kaybedenler, sevgiyi bulamayanlar; sevgiye düşmandı. Tahammül yoktu gerçek sevgiye yüreklerinde.Bütün mahlukata yansıyan merhamet, şefkat ,hikmet, ilim ve sanatın adı tesadüf, içgüdü, raslantı. Tabiattı sözlüklerinde.Adlar takmışlar takılıp kalmışlardı.Ne menem şeyler oldukları net olmayan içi boş kelimelerin arkasına saklamışlardı hakikatleri.Sevgiye düşmanlık göz ve gönülleride kör etmişti.. Mühürlenmişti alıcıları; bilemez göremezlerdi kolay kolay artık. Sonsuza dek yazık etmişlerdi kendilerine ve peşlerinden gidenlere. Anlayamadılar sevdalılarının halini. Onlarada isimler taktılar. Çözdüklerini sandılar hiç tanımadan. Yanıldıkça yanıldılar. Güneşleri yüreklerinde gözleri ufuklarda kainatın tamamıyla ilgiliydiler.Kainata yansıyan her ismi, her sıfatı okuyarak arı gibi bal topladılar gönüllerinde bir ömür boyu. Bir ömür boyu ballarını sundular açlara. Susuzluktan çatlamış yüreklere masmavi gökyüzünden süzülüp gelen akbulutlar gibi cansuyu taşıdılar bitiviye. Hiç yorulmadılar çalışmaktan yılmadılar kendilerine atılan taşlardan.Yaratılanı sevdiler yaratan’dan ötürü. Sevgiyi okudular kainat kitabından; bilmeyenlere sevgiyi öğrettiler.Yolda kalmadılar vede vazgeçmediler sevgiden. SEVMEK:SENİ SEVİYORUM DEMESİNİ BİLMEK DEMEKTİR. Bence sevgi denilen his nedir biliyormusunuz.... Neyi ama neyi seviyorum diyorsan, neye baktığında içinde sahipsiz ve sınırsız bir huzurlu neşe duyuyorsan, için içine sığmıyorsa yada gerçekten kızıp onu içinden atamıyorsan işte o karşında duranı seviyorsundur.Bu insan da olabilir, eşya da, bitkide, çocukta..... ama en önemlisi canına can kattığındır.Gün boyunca önemli olan yaptığınız şey nedir diye düşündüğünüzde aklınıza sadece birkaç dakika bile olsa sevdiğinizi anımsadığınız anları hatırlarsanız işte odur. sevgi 7 bacaklı örümcek gibidir 8. bacak siz olursunuz,ve herdaim sargıda kalırsınız. sevgi duydu ve dusuncelerin ayni dogrultuda hislerin hitap etmesi olayidir... SEVGİ ONU SAHİPLENME,ONUNLA BİRŞEYLER PAYLAŞMA DUYGUSUDUR... SEVGİ ONA KARŞI YÜREĞİNDE BESLEDİĞİN TOMURCUĞUN ÇİÇEK AÇMIŞ HALİDİR... SEVGİ YÜREĞİNDEKİ O GEVEZE KUŞUN HİÇ USANMADAN "SENİ SEVİYORUM" DİYE HAYKIRMASIDIR... SEVGİ CANIN SIKKIN OLDUĞUNDA,İYİ ANINDA YA DA KÖTÜ ANINDA YANINDA OLMASINI İSTEDİĞİN KİŞİYE;O AN BU DUYGULARI PAYLAŞMAK İÇİN SIKI SIKI SARILIP,ÖPÜP KOKLADIĞIN KİŞİYE BESLEDİĞİN DUYGUDUR...GERÇEK SEVGİ HİSSEDEMEYENİN ANLAYAMAYACAĞI KADAR BÜYÜK BİRŞEYDİR;ONUN BOYUTUNU NE TEOREMLER NE DE FORMULLER HESAPLAYABİLİR... SEVGİ SENİ SEN YAPAN ŞEYDİR... Sevmek inanmaktır. Sevmek yasamaktır. Sevdigini kendisi gibi, kendisinden de cok duyumsamaktır. Sevmek sevdigi olmaktır. Sevmekte ikilikler kalkar, bir olmalara gidilir. Iki ten, iki kalp, iki gonul yoktur sevgide. Tek bir kalp olunur, tek bir yurek olunur. Sevmek paylasmaktır . Sevdigiyle sevdigini paylasmaktır. Sevdigiyle kalbini bolusmektir sevmek. Ki tek kalp olunsun. Sevgide son yoktur. Sevgiler hicbir zaman son bulmazlar. Biten sevgiler yoktur, bitmis gibi gorunen sevgiler vardır. Vazgecis de yoktur sevgide. Yasandıkca yasatılır sevilen. Ama kimi zaman sevgili icin kimi zamansa sevginin bir geregi olarak saklanır bu asklar. Vazgecis yoktur, vazgecmis gibi gorunmek vardir o yuzden. Sevmekte istemek yoktur. Sevgilinin oldugu yerde son bulur istekler. Bir sey varsa istedigin bu senin icin degil, sevgili icin istedigindir. Ondan O'nun adına istersin. O'nu daha sonsuz sevebilmek icin istersin. Sevme ozgurlugunu istersin, kabul edilmesini istersin. Istersin ama bir gun gelir bu istekler de son bulur. Kendinden istersin artik. Sevgiliyi daha cok sevmek istersin kendinden. Sonsuz kılmak istersin. Bu yolda sevgili olur mu, olmaz mi bunu sevgilinin istegi belirler. Sevmek sevgiliyi istememeyi ogrenmektir. Sevmek sevgiliyi sevgili olmadan sevmektir. Sevmek; sevmek istemektir. Sevmek, beklememektir. Beklentilerin son buldugu bir duraktır o. Oyle ki tum gercekler, tum dunya silinir gider. Ne O'ndan anlasılmayi beklersin, ne onu anlamayı. Ne onun gelmesini beklersin, ne onun Leyla, Mecnun olmasını. Bekledigin bir sey yoktur sevmeyi becermek dısında. Sevmek, gucenmemektir. Sevmek sevgililerin hicbir sozune uzulmemeyi ogrenmek demektir. Sevgilinin olum hancerine bile hayır dememektir sevmek. Onun vurusuna, onun tokadına alınmamaktir, sevgiliden gelen her hareketi ve her sozu kabullenmektir. Ihanetlere, hainliklere bile uzulmemektir. Sevgiliden gelen öl emrine bile ölürüm diyebilmektir. Kendi elleriyle kalbini bir bıcak ucuna koymaktir sevmek. Sevmek olmektir. Sevmek, olmesini bilmektir. Sevgili icin yasamaktır. Onun eli, kolu, gozu, kalbi olmaktır. Ama artık onun bir seyi olunmadıgı bir zaman olmesini bilmektir! Sevmek, vermektir. Sevmek sevdigi icin almasını bilmektir. Almamaya yemin ederek vermektir. Ama almalarda kurtaracaksa sevgiliyi almasını bilmektir sevmek! Sevmek, tukenmektir. Sevmekten ölürken tekrar varolmaktır o sevgiden. Sevmek sevgilinin gel deyisine hayır demektir. Sevgilinin askıyla bogusurken, yuzerken o ask denizinde sevgilinin uzanan eline hayır demektir. Sevgilinin bakan gozune bakmamaktır sevmek. Aglayan gozlere sefkat ve tebessumle yanıt verebilmektir. Sevmek, sevgili olmaktır. Sevgilinin yuzundeki gulucuk olmaktır. Onu yasama dondurecek bir damla su olmaktır. Sevmek sevgilinin limanı olmaktır. Sevmek sevdiginin canı olmaktır. Onun ölümü isteyebilecegi canı olmaktır. Sevmek yangın olmaktır. Yanmaktır, kor olmaktır. Dag olmaktır, evren olmaktır. Her sey olmaktır, hic olmaktır. Alev olup girmektir gonullere. Sevmek yurumektir gonullerde. Sevmek guvenmektir. Sevmek onaylanmaktır. Sevmek sevgiliye bir nefes gibi, bir ses gibi yakın olmaktır. Sevmek cok ötelerde olsa bile yasamak ve yakın olmaktır sevgiliye. Yakınlılıktır, dogallıktır, ozdenliktir sevmek. Yalansızlık, ictenlilik, olumsuzluluktur sevmek. Ilk insanin, Havva'nın Adem'in saflıgını ve temizligini, cocuk masumlugunu tasımaktır sevmek. Gozyası olmaktır, yagan yagmur olmaktır. Bir sonbahar mevsiminin sarı yapragı gibi yalnız olmaktır sevmek. Sevgilisizken sevgiliyi sevmektir. Sevmek usumektir. Sevgilinin yokluguna usumektir. Sevgiliyle her seyi goze almaktır sevmek. Ki sevgilinin oldugu cehenneme yurumektir. Sevgilinin olmadıgı Cennete de gitmemektir sevmek. Sevmek, sevgiliyi cennet etmektir. Sevmek bir olmaktır. Sevmek yasamaktır. Ve sevmek inanmaktır. Sevmek bir baskasının hayatını yasamaktır. Sevmek sevmesini haketmektir. Sevmek sevgilinin baktıgı yerde, sustugu yerde olmaktır. Sevmek sevgilisiz gecen gecelerin sabahına varmaktır. Sevmek saz benizli sabahlarda yasamaktır sevgiliyi. Sevmek sevmesini bilmektir. Sevmek olmesini bilmektir. Sevmek SEVMEK olmaktir. ASK olmaktır. Ask bir kere sevmektir. Sevmek askın kendisi olmaktır. Olumu Ozlemeyen Askı Anlayamaz sevgi onsuz bir günün olamıyacağıdır.sevgi onun için dünyanın öbür ucundan bir diğer ucuna gitmektir SEVGİ NEDENİNİ BİLMEDEN ACI ÇEKMEKTİR.... SEVGİ :Kimine göre mutluluk kimine göre ızdırap kimine göre ise sadece bir tutku.bence ise mutluluk. bence sewgi karşındakinin bulunmaz hint kumaşı sanmanla enayi olduunu anlaman arasında geçen zamandır. sevgi duygularını anlatamadığın zaman gözlerinden süzülen iki damla sıcak gözyaşlarıdır SEVGİ KELİMELERLE ANLATILMAZ YOKYA YALNIZ SEVGİ DEĞİL AŞK UÇURUM KENARINDA AÇMIŞ BİR GÜLE BENZER KOPARANA NE MUTLU Duygularimiz cekim gucune sahiptir, dusuncelerimiz yaraticidir, Sevgi iseher seydir.En net realitedir. Tek ve her seydir. En yuce gercekte yalnizca sevgi vardir. Mutlaga yaklastigimizda Sevgi'ye yaklasiriz..Gercegi ariyan kisi daima sevgiyi secen kisidir, her olayda, her kosulda, her anda... İçimizdeki en büyük güzellik SEVGİDİR....! Sevgi bir havai fişeğe benzer. Bırakın yüreğinizdeki havai fişekler göklere yükselsin ve oralarda patlayarak binbir renge, binbir pırıltıyla yere insin.. Sevmekten korkmayın,sevdikçe dünyanız renklenecek, yalnızlık nedir bilmeyeceksiniz. İnsanları sevin, hayvanları sevin,doğayı sevin . "Alıntıdır"

benden tüm forum sakinlerine gelsin...herkesin bayramı kutlu olsun. edip akbayram-gittin gideli

az sonra et yiyecez...

sen bu forumun olmazsa olmazlarından birisin

srn bu forumun vazgeçilmez şahsiyetlerinden birisin.....

Olsun da Gör O gün gelsin neşemiz tazelensin de gör Dünyayı hele sen bir barış olsun da gör Seyreyle gülü bülbülü Çifter çifter aylar gökyüzünde Her gece ayın on dördü Kuşlar geçecek damların üstünden Kuşlar konacak dallara Kanat seslerini duyup uyanırlarsa Gene kuşlarla uyusun çocuklar Olanı biteni anlatma. Hiç görmediğim şey bu Kurdun gözü yılmış sürüden Elmanın yarısı soğuk yarısı sıcak Ağulu bitkilere dolanmış salkım Güneşten yağmur boşanacak Yetsin demir çağının beyliği Yeni bir gün başlıyor demek Yeryüzünde korkusuz yaşamak İki milyar kişiye bir dünya İki milyar kişiye iki milyar ekmek Yazık olur bu düş yarı kalırsa Barış günü insan hakkı yenirse Köroğlu’nun sözü dinlenmelidir Sivas ilinin Banaz köyünden Pir Sultan Abdal dirilmelidir. Ah günüm yetse görmeye seni Seni övmeye gücüm yetse Barış çağı altın çağ Son ozanı ben olayım bu özlemin Bu özlem bitse O gün gelsin neşemiz tazelensin de gör Dünyayı hele sen bir barış olsun da gör Seyreyle deli ozanı Baştan başa sevda batan başa tutku Dili baldan tatlı. Melih Cevdet Anday

Mavi, Maviydi Gökyüzü Mavi, maviydi gökyüzü Bulutlar beyaz, beyazdı Boşluğu ve üzüntüsü İçinde ne garip yazdı... Garip, güzel, sonra mahzun Iıkla yağmur beraber, Bir türkü ki gamlı, uzun, Ve sen gülünce açan güller. Beyaz, beyazdı bulutlar, Gölgeler buğulu, derin; Ah o hiç dinmeyen rüzgar Ve uykusu çiçeklerin. Mor aydınlıkta bir çınar Veya kestane dibinde; Mahmur süzülen bakışlar İkindi saatlerinde.... Birden gülümseyen yüzün Sabahların aynasında Ve beni çıldırtan hüzün İki bakış arasında. Kim bilir imdi nerdesin? Senindir yine akşamlar; Merdivende ayak sesin Rıhtım taşında gölgen var. Ahmet Hamdi Tanpınar

sen bu forumun karadenizlu uşağusun......

biraz geç oldu ama bende teşekkür ederim.buda sana gelsin.

dernek

Yıldızı Yıldızda Bulabilirsin Yalnız Midye incisinden çıkmış Deniz yıldızı aydınlatıyor deniz yolunu, Gövdesi oldum düşüncemin İlk kez yıldızlar arasında yol, Dimdik duracağım zaman içinde Ve ilaç bulmak niyetiyle Beni ararsa eğer eğilenler işte o zaman dile gelecek Unutulmuş bir çağ Ve unutulmuş bir ulus Yola koyulacak Unutulmuş yollardan Ve kendi izlerini arayacak Bulamazsa eğer Kuş olacak Türkülerde yaşatacak varlığını Güneş yok olursa eğer Derinliklerinde inip yeryüzünün Toprraktan çıkaracak güneşi Yıldızı yıldızda bulacak Yalnız. (Çeviren: Suat Engüllü) Radovan Pavlovski

Ezgili Yürek Hangi taşı kaldırsam Anamla babam Hangi dala uzansam Hısım akrabam Ne güzel bir dünya bu İyi ki geldim Süt dolu bir torbayla Şöylece çıkageldim Kime elimi verdimse Döndürüp yüzümü baktımsa Kısmet kapıyı ç aldı Kör pınara su geldi Ben şakıyıp durdukça öyle Gülün kokusu geldi Bebesi olmayana Bunalıp da kalmışa Acılarla yüklü Dargın yüreklere Yetiştim geldim İyi ki geldim. Ruhi Su

Geç Azizim Geç Biz de yasariz azizim, Yasamaya gelince, biz de yasariz ama, Olmuyor cebimizden kattigimizla eglenmek, Gönlümüzden katalim, Varlikli kisileriz neseden yana. Pazarimiz hos mu geçecek, Sart degil Büyükada, Heybeli; Çok bile gelir kayigi Hristo'nun: Sekiz arsin iki karis, Kiz gibi Cibali yapisi. Bir isaretimize bakar Çikmazsa baligi alesta, Aylardan temmuz, günlerden pazar; Yenikapi açiklarindayiz... Birakin Hasan geçsin kürege, Utandirmaz bu kollar sahibini. Kabarmaz bu avuçlar On ikisinden beri nasirlidir. Fazla külfet istemez, Bol sigaramiz olsun, Köfte, ekmek, domates yeter. Karimiz, sevgilimiz yanimizda Basaltinda sarap testisi... Dedik ya bugün pazar Belki genç arkadasi "Ilk defa günese çikardilar", Isteriz bütün dostlar aramizda olsun; Kiminin Hanya'dan gelir selami, Kiminin Konya'dan Sandalimiz genis degil, ne çare, Gönlümüz kadar. Ne yapalim bol sarabimiz var ya, Onlarin sagligina içecek; Gün ola harman ola!.. Anlariz biz de bu islerden, Elimiz degdi de oksamadik mi, Su "pür hayal" saçlari ? Kim istemez "yâr"i uyutmasini "sine" de Batan güne karsi, "Bâde" içmesini "Yâr eli"nden? Gözü kör olsun felegin, Gelecekten umudumuzu kesmedik, Içimiz öylesine ferah... Son kadehlere dogru sorsun, Sesi en güzelimiz bizden: "Gam, keder ne imis?" Yontulmamis sesimizle cevabi hazir: "Geç azizim, geç!" Rıfat Ilgaz

SEVMEYİ ÖĞRENİYORUM ANNE Sevmeyi ilk annemle öğrendim. O; beyaz yüzlü, güzeller güzeli kadından. Seveceksin, herşeyi der, Sevmenin anlamını, yüceliğini Anlatırdı kırık kelimelerle. Sevmeyi hala öğreniyorum. Kuşları, böcekleri, çirkinlikleri, -hamam böceklerini bile,,, Birtek ikiyüzlü Dostlları, İhaneti, Ve yalanı sevemedim., Bağışla beni anne. Kurşunlayanı sevdim, Dağlarda yaşayanları sevdim . Dostluğa ihaneti sevemedim anne. Bağışla beni anne. Sevmeyi sen öğrettin Bir bir yapıyorum dediklerini, Sevmeyi daha çok seviyorum anne. İhanetler olmasa, dostluklar bozulmasa, Ne çok seveceğim daha anne. Sevmeyi daha da çok sevdim anne. Sen ne dedinse yaptım. Birtek kalleşliği, Hainleri, Arkadan bıçaklamaları sevmedim. Bağışla beni anne. Seninle sevmeyi özledim. Abdülvasi Köse

herkese iyi bayramlar ben bayramdada burdayım.burda olanlarla görüşürüz zaten.