AsiMeLek

SEDAT VE BURCU Gittiğin gün bütün ayrılıkların hesabı benden soruldu.. Bütün acılı şarkıların bütünhazinli sevdaların... Gittiğin gün her çiçeğe bir göz yaşı..Her kelebeğe bir ağıt.. Banada yüzlerce şiir düştü yazmaya mahkum gözlerim için.. Benki dönüşüne hasret yaşadım bütün bu insanların.. Ve gülüşüne hasret bütün baharların... Gel görki bir dağa çarpar gibi çarptı yüreğim yokluğuna Bir ben bilirim gururumu hangi taşlara vurduğumu Başımı hangi duvarlara ve hangi uçurumlara köprüler kurduğumu Sen gideli bütün yollarımın yolları kesik Bütün dallarımın dalları kırık.. Kaç geceye bekçi için kaç sabaha nöbetçi.. Ve kaç uykusuz tirene biletçi oldum...Gelmedin Oysa hep karlar içinde sakladım umutlarımı Yağmurlar içinde kuruttum göz yaşlarımı.. Ve kanatarak açtım göklere avuçlarımı.. Bir sana sarılmak için..Bir ucu Kalbimde kaldı bu sevdanın Bir ucu ellerimde bir adımı sende bir adımı bende.. Çünkü bulutlara çizilmiş yıldızlara yazılmış Ve yüreğime yazılmış bir kara sevdaydı bu.. Günlerce dışardan güneş karlardan ateş topladım.. Ve bütün ölümleri engelledim bir sana dokunmak için.. Oysa daha gittiğin gün uykularımı çaldın gözbebeklerimden.. Dizlerimde uyuttum acılarımı kopardım yüreğimden.. Dizlerimde avuttum ve sözümüde tuttum Yanarak için için işte burdayım.. UNUTMAYIDA UNUTTUM SENİ UNUTMAMAK İÇİN.....

Sevdim seni delicesine taparcasına ! En temiz duygularımla sevdamla... Denizler kadar derindi bakışların ! Ağır ağır dalgalandın vurdun yüreğime... Taştın sığmadın sel oldun aktın içime.

SOR KENDİNE BENİ Sor sevdiğim, Sonra kağıttan gemiler yap, Yelkenleri olmayan, Direkleri mavi bildiğim, Sor beni gördüğün her buluta, Sevdalıların hatırına, Geceleri yıldızlarda parlayan, Denizlerin suskunluğuna bırak beni, Ve çek gökyüzümü üzerine, Dalıp git hayallerin sonsuzluğuna, Çocuklar çıkarsa karşına, Gülümse, uzat ellerini, Ceplerinden çıkarıp verirler sana, Tenimde gizlenen dudak izlerini, Şaşırma, Sabah olacak birazdan, Sor beni yağmurlarına, Sor sevdiğim Ve pencereden bak bakabildiğin kadar, Gördüğün son noktada, Seni seyretmekteyim...

Sevgilim, Sana sevgilim diyorum. "Ayrılık da sevdaya dahil çünkü; ayrılanlar hâlâ sevgili" dediği gibi İlhan'ın. Sevgilim, sana sevgilim diyorum, bir daha hiç demeyeceğim içindir belki. "Ayrılmamız neyi değiştirecek ayrılık, yüreğimden silip atabilir mi seni?" derdin. Kimbilir... Bu sana son yazışım. Sözcüklere yüklemeye çalıştığım duygularım, beyaz kağıtların keskin kenarlarıyla nasıl da parçalanıyor böyle. İlk kez, yazmak böyle zor, anlatmak, bu kadar olanaksız. İçimde çağıldayan herşeyin, sana doğru aktığını duyup da bunu anlatamamak. Ne acı... Oysa, seni her düşündüğümde, sesim, zamanın ve mekânın olmadığı görünmeyen ince ipeksi bir yolda ilerleyip kulaklarına akmadı mı? Her düşündüğümde seni, yapmam gereken sadece izlemekti. Ruhumun sana akışı, hızlı ama bir o kadar yavaş, delice ama bir o kadar sakin, coşkuyla ama nasıl huzurlu bir çağlamaydı onların hepsi. Hemen duyardın, büyük kalabalıklarda, iki kişilik yalnızlıklarda, ya da gözlerin maviliklere kilitlenmiş. Duyardın... Hâlâ duyuyorsun. Şimdi, şuan seninle konuşurken, ruhunda geziniyorum yine. Baktığın yerden uzaklaşan bakışlarını, o kimselere hissettirmediğin bir anlık dalgınlığı, sadece anın yakaladığı o ince sızıyı... Kapa gözlerini! Sen hep duyacak mısın beni, ben hep anlatacak mıyım bilmiyorum... Ama madem ayrılanlar hâlâ sevgili, ayrılanlar hâlâ sevdalı. Bu ayrılıkta bitmeli... Ayrılık... Ne çok korkardık bu sözcüğe yüklenen anlamdan. Oysa şimdi anlıyorum ki, ayrılığın kendisi değil, ayrılmakmış asıl zor olan. Ayrılmayı başarana kadar yaşanılanlar, o kanatan acıtan korkulu bekleyişler... O kopuşu yaşamak, artık başka biri değil, sen olan o varlığı olduğu yerden çıkarmaya çalışmak, Ağlayarak git artık içimden diyebilmek ama daha derken pişman olup hayır kal ne olur diye yalvarmak... Ne kadar zordu... Öyle içimdeydin ki, seni ordan çıkarmak kendimi paramparça etmek demekti. Ayrılık... O kanlı zafer... Şimdi paylaştığımız işte bu. İçimizde o boşluğun büyük acısı yüzümüzde birbirimizin kanı var hâlâ... Sevgilim, Sevgilim diyorum son kez sana. Bir daha demiyeceğimdendir bu ve bir daha yazmayacağımdan. Ayrılık da bitmeli..

Biz aşk için savaşan mutluluk neferiyiz !! Sevip seviliyorsak Allah’ın eseriyiz !!

BİRTANEM'E Seni sevdim, sevgilerin en güzelini vermek için. Seni düşündüm gecelerce, en güzel düşlerimde yaşattım seni. Ne varsa sana adadım elimdekileri, sana adadım, yüreğimin her zerresini. Yanlızca sen sev istedim, sen sar istedim, yüreğimin her köşesini. Seni gördüm nereye baktıysam, gözlerime işledim gözlerini. Ve yalandan uzak, en temiz sevdayla, yarınlarımda bir sana yer verdim. Bir tek, seni yazdım kaderim diye, bir tek seni istedim, herşeyden çok. Sen yoksan, anlamsız dünya, anlamsız yaşamak. Sensizliği, ölümden bin beter bildim. Gülüyorsam, mutluysam, bunca çileye inat, bilirim ki, bu senin eserin. Bir tek senin kollarındayken, yaşamayı seviyorsam, senin kollarındayken acıları siliyorsam, her ne kadar kabul etmesende, ben seni, daha çok seviyorsam, biliyorum ki, bu senin eserin...... Ve, hiç bir zaman anlatamam, seni sevmenin tadını. Ve, doymaz yüreğim, doymaz ellerim, bedenim, seni sevmeye.. Bunca sene sonra seviyorsam kendimi, sen sevdiğin içindir beni. Ve seviyorsam seni, bana sevmeyi öğrettiğin içindir. Sevebildiğim tek insan, sen olduğun içindir. Biliyorum ki; ne zaman dolsa gözlerim, bir an acıyla, sen sileceksin gözyaşlarımı. Ne zaman sarılacak bir beden arasam, sen saracaksın beni. Ve, senin sıcaklığında tanıyacağım şefkati. Seninle gülecek, seninle ağlayacağım. Benim bildiğim tek gerçek, sen olacaksın hep. Ve ben, en güzel şiirlerimi sana saklayacağım, en güzel düşlerimi sana.. Sen yeter ki, yarınlarda, bugünkü gibi, sev beni. Senin sarhoşluğundan, hiç ayılmasın yüreğim. Ve, ecele kadar, benimle kal, yanlız benimle. Seviyorum seni, ve bir ömür yaşatacağım, yüreğimde SEVGİNİ............ BİRTANEMsedat

Öyle bir ilk yaz ol ki korkut yaprakları, Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları, Sararıp dökülürken güz rüzgârlarında Ardında savrulsunlar, unut yaprakları. Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar Seninle yeşerdiler, seninle soldular.. Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.

Damla Damla Sen Yağmurları bekleme yeter dön artık Yağmak zorunda değilsin susamış bedenime Öyle çok özlemişim, seviyorken delice Düşmek zorunda değilsin her gece düşlerime; Bırakta rüyalarda kendim sarayım. Yağmurları bekleme dinsin bu hasret Damla damla gelişin bana huzur vermiyor. Ellerini tutmak için çabalıyorken Avuçlarımdan kaçışın beni mutlu etmiyor. Bırakta sana tamamen sahip olayım. Yağmurun kokusuna sardım Tutamadığım kendimi. Damla damla sen Çisil çisil sen Aklıma düşen sen her yağmurda Aklımda bir başka sen oluşuyor Çıktığım yağmur dualarında. Bırakta dualarım günahlarım için olsun. sedat

Gül Yüreklim Gül yüreklim, Hep baharlarında nefes aldım. Hep güneşi gördüm ıslak kirpiklerinde. Hep mutlulukları soludum sevginde.. Acılarını, gergef işler gibi Yüreğimin solgun köşelerine motifledim. Çünkü umut fakiri acıların, Yarınlarımın müjde kokan çiçekleriydi. Suyum, ekmeğim Nefesim, azığım oldun hayat yolculuğunda. Baktığım her yerde, Çiçeklere adanmış bir gülüştün sen. Gözyaşlarımla aktığım nehir , Yokuşlarda soluduğum Yürek kaleminin en güzel şiiri oldun sen.. Yağmur damlası olup Bereket türküleriyle düşerken sen, Yüreğini açan bir toprak olurum ben... Gül yüreklim, Ayazlar, gözlerimi üşütmeden Her gözyaşınla öp solgun can evimi... Bengisuyu olup, Rüzgârla sessizce tomurcuğa inerken sen, Ben, güneşte titreyen yaprak olurum. Her düşüşünde dudaklarınla öp Üşüyen nefesimi gül yüreklim. Korkularımda sığındığım limandın sen. Mutluluk olup aktığım, Şiir olup gözlerine ağladığım candın sen... Sağırlaşan akşamlarda, Alev alev yandığım bir sevdaydın sen. Lacivert okyanuslara uzanan umuttu gözlerin. Yaralı yüreğimi dayadığım uçurumdun sen... Türkülerde büyüttüğüm çocuğun, Acılara serilmiş dilsiz umudun, Mutluluğa adanmış sevgisiydin sen... Ah gül yüreklim, Bir sabah uyanırsan baharlara, Acılarında ıslanmış dudaklarınla öp yüreğimi. Bırak, acıların benim tek mirasım olsun. O kangren olmuş sancılarını ser yüreğime. Öyle bir ser ki ; Güneşi, gölgelerde seven bir çınar gibi Acılarında bile sevginle mutlu olayım...

SEN HİÇ DENİZİN ALTINDA YEMYEŞİL ORMAN GÖRDÜNMÜ İMKANSIZ DEME ÇÜNKÜ BEN SENİN GÖZLERİNE BAKTIĞIMDA ÖLÜMÜ OLMAYAN BİR CENNET GÖRÜYORUM......

£llerinin Arasına ßir Yürek ßıraktım İster Qnu ALır Kendi Yureqine Koyarsın İster ßır Hic qißi Kaldırıp ßir yere Atarsın

Bir akşamüstü bir rüzgâr yapıştı belime, içtik beraber. Sarhoşluk daha çok acıtır dedi, gözleri yaşararak. Önce inanmadım. Sonra kudurdu, kudurdu. Başım döndü, bağırdım... "Sen, giderken gülüm izlerini silmeyi unuttun. Sen, giderken bitanem, bende bıraktıklarını almayı unuttun. Sen, giderken aşkım, sen hâlâ bendeydin. Çalan bir müzik parçasının sözlerinde unuttun kendini. Bir ağustos akşamında unuttun beni ve seni. Süzülen damlaların sıcaklığında, Sensiz bir gecenin sabahındaki hıçkırıklarda unuttun seni. Terasda içilen bir bardak çayda ya da bir bardak birada unuttun. Bir mangal ateşinin sonrasında, yanmış közlerde unuttun. Beyoğlu'nun o güzel sokaklarında, O ıssız kalabalıkda unuttun kendini. Söylenen yalanlarda, 'iyi ki varsın'larda unuttun seni ve beni. Geceleri baktığımız o yıldızlarda unuttun bizi. Bir daha birlikde çıkamayacağımız Yeniköydeki çay bahcesinde, Papatya'da unuttun bizi. Adını bir türlü koyamadığın gelecekdeki güzel günlerimizde unuttun. Beraber yakılan sigaralarda unuttun bizi. Sen giderken bitanem, Bir akşamüstü bir rüzgâr yapıştı belime, içtik beraber. Sarhoşluk daha çok acıtır dedi, gözleri yaşararak. Önce inanmadım. Sonra kudurdu, kudurdu. Başım döndü, bağırdım... "Sen, giderken gülüm izlerini silmeyi unuttun. Sen, giderken bitanem, bende bıraktıklarını almayı unuttun. Sen, giderken aşkım, sen hâlâ bendeydin. Çalan bir müzik parçasının sözlerinde unuttun kendini. Bir ağustos akşamında unuttun beni ve seni. Süzülen damlaların sıcaklığında, Sensiz bir gecenin sabahındaki hıçkırıklarda unuttun seni. Terasda içilen bir bardak çayda ya da bir bardak birada unuttun. Bir mangal ateşinin sonrasında, yanmış közlerde unuttun. Beyoğlu'nun o güzel sokaklarında, O ıssız kalabalıkda unuttun kendini. Söylenen yalanlarda, 'iyi ki varsın'larda unuttun seni ve beni. Geceleri baktığımız o yıldızlarda unuttun bizi. Bir daha birlikde çıkamayacağımız Yeniköydeki çay bahcesinde, Papatya'da unuttun bizi. Adını bir türlü koyamadığın gelecekdeki güzel günlerimizde unuttun. Beraber yakılan sigaralarda unuttun bizi. Sen giderken bitanem, SENİ BENDE UNUTTUN !!!."

Bende olduğundan beri ne zaman aynaya baksam; kendimi bulamıyorum. Gözlerimde gözlerini, dudaklarımda gülüşünü görüyorum. Hep nefesini soluyorum, tenimde bir ürperti beliriyor. Koca şehir susuyor sadece sesin çınlıyor kulaklarımda. Bakabildiğim kadar ileride, dokunabildiğimce yakındasın ama hasret kalıyorum bebek yüzlüm gülüşüne. İstanbul gibi bakıyorsun bana, gizemli ve buğulu. Hem içinde olup, hem yalnız yaşamak bilsen ne kadar zor geliyor. Hayat kavgasını sürdürüyor sevdam. Aşk can çekişiyor gecelerimde. Tenine susuyorum Marmara’nın derinliklerinde. Yeditepe çalıyor sanki seni benden, yavaş yavaş tüketiyor. Gökyüzüne yıldızlarla tutunan peçesini çıkarıyorum karanlığın. Pencereden yatağına süzülen ay ışığı olmak, yüzünü sürdüğün yastık olup düşlerine avuç açmak için. Bedeninde serilmeliyim gece gibi. Meleklerin uyurken bıraktığı gülüşü seyretmeliyim başucunda. Kalmamı istermisin, yıldızlar bir bir gömülürken sabaha? dokunmamı istermisin ayaz düşen tenine? Hani utanmazlığın koynunda kendinle sevişmelerinde yanında olmamı istermisin ? Kuruyan teninde terden boncuklar yapabilirim, güzel bir melodideki piyano tuşları gibi dokunabilirim vücuduna, kıvrımlarınla ahenkli yaşayabilirim seni. Rüzgârın dağlarla kucaklaşmasını, dalgaların kıyılara cilvelerini getir aklına. Önce, süzülmelerini hisset kumlara köpüklerinin, sonra kızışan rüzgârla tut ellerimi. Tüm gücünle sarıl biçare kimliğime. Açlığımı, susuzluğumu, sırlarımı bitir gecede. İçimde kıpırdanışların, yüreğimde sıcaklığın, dudaklarımda titreyişleri sevdanın, tenimin ürpertisinde nefesin olmalı... Dağıt, hazan düşen yatağımı. Güneşim ol eylül gözlüm. ‘Seni istiyorum’ diye yutkunduğum nefesimi al dudaklarımdan, sırlarımı çöz öpüşlerinle. Ay gibi yum gözlerini geceye, yıldız gibi kay geç düşlerimden. Tadını bilmediğim, tenine düşmediğim hayal olmaktan çık, dökül şehvetinle. Söyleyemem sana yanan tenimi, kıvılcımı düştü bir kez içime. Kıvranışlarım kadar sessiz uykusuzluğum. Her dokunuşumda kendime, haykırışlarım suskunluğum aslında. Kendime sarılıp yatağın bir ucunda tüm ürkekliğimle gelişini beklerim. İçimden akan ılıklığı, sıcak sevdayı sana sunmak, sadece hayalinle bütünleşerek yaşamak çok zor be aşkım... ‘SEN’ bendeysen, benimsen.. Neden gecelere isyanım? Kirpikten bulutlarını arala artık, güneş gözlerinde kapalı kalmasın, Uyan! Dünya güneşe, ben sana kavuşayım. Seni seviyorum eylül bakışlım.......

Gözler vardır bakışları anlatır... Bakışlar vardır sana aşkımı anlatır.. Bir deli yürek vardır..... Senin uğruna atan.... Bir sevgili vardır.. Aşkını yüreğinde taşır.. Biri vardır seni yürekten seven....... Bir Burcu vardır .. Evet işte o benim aşkım... sedat!a

Yağmurlu bir günde uyandım her şeye Yağarken anlattı çoğu hikaye İçim yanarken yalanlar içinde Yağan kar olsa bile nafile Yağ yağmur deli deli her yere Es rüzgar fark etmez gel gönlüme Değsin ne varsa soğuk tenime İnsandan fazlamı zarar gelir be İnsandan daha mı zarar gelir be Yağmur bile ağladı benimle Kıyamadı götürdü seliyle Dedim bakmam artık ben o yüzlere Dedi derdin insanken nafile Bir gün uyandım mevsim bahardı yazdı Herkes bir renge boyanmıştı gerçek sandım Yalanlar ! geldi Eylüller, Ekimler,Kasımlar

sebebimsin bu karmaşık dünyada, nefesimsin soluk soluk tertemiz dağ havası gibi içime çektiğim.... Bir çocuk masumiyetiyle beni sürekli gözünden sakınır gibi koruyan anamsın babamsın. Yoldaşımsın sırdaşımsın gönüldaşımsın her derdime ortak olan...Sevdiğimsin...Benim sevgi sağanağımda ıslanmadan yürümeyi başaranlardansın sen birtanem..Yangınımsın sensiz gecelerde beni yakan, sabrımsın sensiz saatlerde teselli veren, mutluluğumsun, umudumsun uzaklardan bana nefes gibi içimde dolanan, damarımdaki kansın sıcacık içimde dolanan, çarpan kalbimdesin her an her dakika hissettiğim... İnandığın zaman aşk’a..kıskanırsın..Kıskandığın an’da.. zaten aşksın..benim aşkım..Sende farklı bir tarafı var hayatın..Farklı bir yüzü..daha farklı bir tadı..Eskimeyen..Hiç eskitmeyen..Hep beni sevdiğini haykıran..seni seviyorum..

Seni seviyorum.... mavilim.... Sadece kim olduğun için değil, seninle beraberken kim olduğumu anladığım için. Seni seviyorum..... Sadece kendine yaptıkların için değil, bana yaptıkların için Seni seviyorum..... Saklı kalmış beni ortaya çıkardığın için, Seni seviyorum...... Elini kalbimin üzerinde hissettiğim zaman, üzüntülerim silinip onların yerine, şimdiye kadar kimsenin başaramadığı güzellikleri, o sıcaklığı, o ışığı, ortaya çıkardığın için Seni seviyorum........ Hayatımı bir tapınağa çevirdiğin ve her günümü bir şarkı haline getirdiğin için Seni seviyorum....... Çünkü sen kimsenin başaramadığı şeyi, kendimi iyi hissetmemi ve hiç bir zaman olmadığı kadar mutlu olmamı sağlıyorsun..... Seni o yüzden çooookkkk seviyorum.... Sen bunları konuşmayla, dokunmayla ve işaretle değil, mavilim.... Sadece kendin olmakla yapıyorsun.... İşte bu yüzden seni ÇOK çok seviyorum...

Kalbimdeki Ateş Kalbimdeki ateş söner mi sandın Ağlayan gözlerim diner mi sandın Azrail gelipte canım almadan Feryadın dilimden düşer mi sandın Sen olmadan hayat neye yararki Can olmadan beden neyi bağlarki Heves değil yarim sevda benimki Bir fırtına gibi diner mi sandın Ümitlerim vardı elimden aldın Bıraktın kendini rüyaya daldın Mutluluk yakınken uzakta kaldın Bedduan dilimden düşer mi sandın Sen olmadan hayat neye yararki Can olmadan beden neyi bağlarki Heves değil yarim sevda benimki Bir fırtına gibi diner mi sandın

Seni Anlatmamı İsteselerdi Benden, seni anlatmamı isteselerdi, bir yürek anlatırdım içimde koskocaman bir dünya, dünyada kocaman bir fener ve sevgi yolu aydınlatan. Deselerdi yaz onu; yazadım en güzel şiirleri dilsiz istekleri dipsiz kuyu sarınçlarında yuvarlanan aşkları. Yazardım parmaklarım morarıncaya kadar yazardım, yüreğim yorulup duruluncaya kadar. Deselerdi çiz onu; çizerdim dünyayı, dünya her tarafı yediveren gülleri yedi renk açan, en mevsimsiz çiçeklerin açtığı nakışlı oyalı özenli bir dünya ve korkardım kendi çizdiğim dünyaya dokunmaya, korkardım çiçeklerin yaprakların solmasından. Deselerdi kim O? O derdim o işte yüreğinde deryaları taşıyıpta tek bir dünyalıya konuşamayan, o sınırsız sevgi deryasında yelken açıp giderken sevgisini utangaç kişiliğine gömen biri idi. Ve O derdim; Beni sabahlara kadar kendisini düşünmek zorunda bırakan insafsızın biri. O konuşsa yüreğindeki allı tebessümlerde kaybolurdum, konuşsa yanmadan yıkılmadan söndürürdü beni derdim. O;ki benim başımı döndüren, görmediğim kadar özlediğim, özlediğim kadar dokunamadığım, dokunamadığım kadar ürkek... Ve O derdim; Yaşayıpta yitirdiğim değil yaşamayıpta bilmek istediğim, konuşmasını beklediğim,hasretlendiğim, hasreti ile eridiğim, yanımda iken bile özlediğim, gittiği yolu kıskandığım, aydınlık günlerimi aradığım. O derdim... HANİ KARDELEN GÖĞE AŞIK OLURDA BAŞINI TOPRAGIN ALTINDAN ÇIKARIRYA YÜREGİM DERKİ,YÜREGİNDE KARDELEN KADAR CESARETİN YOKSA SAKIN SAKIN SAKIN AŞIK OLMA ASLA...........

BEN SENİ SEVDİM Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözleri degil,yüregimdi seni gören. Sen damarlarimdaki kana karisip,geldin oturdun yüregime.Bir baska yerde olamazdin zaten.Sen benim en degerli yerimde,yüregimde olmaliydin,orada kalmaliydin. Çok sevdi Seni sadece seni.Herhangi bir konuk degildin artik.Buyüzden ne agilama fasli vardi nede ugurlama.O yüregin gerçek sahibiydin.Simdi sonbahar kisa giriyoruz ya... Ben dört mevsim bahari yasadim seninle Çiçek çiçek açtin yüregimde. Gökkusagi zayif kaldi senin renklerin karsisinda.Taze bir yaprak gibi yesildin.Açelyaydin pembeliginle.Üzerine çig taneleri düsmüs sari güldün.Kirmiziydin bir ates gibi.Ve maviydin... En çok bu renkle anmayi sevdim seni.Denize tutkundum,denizi sensiz,seni denizsiz düsünemedim. Seni severken dünyayi da sevdim ben,insanlari da...Kendime bile dar gelirken, içinde herkeze olan bir hayatin sahibiydim artik. En kizgin, en tahammülsüz oldugum anlarda bile seni düsünmek yetti bana,içimdeki sevinç yüzüme yansidi,güldüm. Beni böylesine güldüren senin sevgindi ve ben kaygisiz,içten gülüsün ne demek oldugunu, nasil güzel bir sey oldugunu anladim seninle. Her seye ragmen sevdim seni. Güçlüydüm ve asamayacagim hiç bir zorluk yoktu. Koca bir kente,koca bir ülkeye kafa tutabilirdim.Sen elimden tuttugunda,patlamaya hazir volkan gibi hissederdim kendimi.Menzil sendin ve ben o menzile ulasmak için önüme çikan herseyi yok edebilirdim.Sana ulasmami engelleyecek herseyi eritirdim,kül ederdim.Sana ulastigimdaysa sakin bir göle dönüsürdüm.Ve o göle birtek sen girebilirdin. Sevdim ve hayrandimda... Her halin çekti beni.Durusunu,uyumani,gülmeni,kizmani, saskinligini,safligini,kurnazligini,çocuklugunu, olgunlugunu sevdim.Sesini de sevdim suskunlugunuda.Küçük oyunlarini,kaprislerinisitemlerini,korkularini sevdim.Seni ve o doyumsuz sevdani, uçari sevdani anlatacak kelime bulamadim çogu zaman.Sigmadin cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadi. Seni severken yorulmadim.Çünkü sen yasam kaynagiydin.Hergün yenilendim.Seninle çogaldim,büyüdüm.Eksik kalan neyim varsa tamamladin.Ölmeyecektim çünkü sen ölümsüzlügün ta kendisiydin. Sevdim iste ötesi yok... SEDAT'A

ben attım ben attım geldimi sıyırmamıştır inşallah