frozen

güzel anlar biriktirdim senden, dudağıma solgun gülücükler getiren. özenle sakladım belleğimde, bir yığın oldu daha şimdiden. nasıl olsa bir sonu olacaktı bu aşkın. bir gün apansız gerçekleşiveren.. ve olduda yar..

KENDİSİNİ UNUTMUŞ Bütün aşkların kitabı elinde Sevilmemiş yinlerin balosuna gitti. Öylesine kalabalıktı ki, Sevdiğini anlamadı. Bütün kapıların anahtarı elinde Öpülmemiş dudakların balosuna gitti. Öyle aydınlıktı ki, Öptüğünü anlamadı. Işıklarla örtünmüştü çıplaklık, Renklere uzandı susamış, Beyazlıklar arasında kayboldu bakışları. Gözleri yaşamıyordu artık. Şekilleri çağırmaya gitti, kandıracak. Elleri aranıyor tutamıyordu. Elleri, elleriydi kurtaracak, Artık yaşamıyordu. Bir yanda gelen o dinmeyen aydınlık, Aldıkça alan. Bir yanda giden bir noktaydı karanlık, Ellerinde başlayan, gözlerinde biten. Bağırdı, kan gibi aktı sesi, Aşamadı dişinin duvarından. Elinde bütün aşkların kitabı, Anlatıyordu aldanan aydınlıklarından. Elinde bütün kapıların anahtarı, Ve unutulmuş bir duvarda, kendi kapısı... Varamadı. Ora öyle karanlıktı ki. Öldüğünü anlamadı. Özdemir ASAF

bu adamı sevmem ama şiir güzelmiş..

ne güzel bir şarkıdır değil mi.. Kestiğim ümitlerden yelkenler yaptım ama Yokluğunda ne gidebildim ne de kaldım Gerçek miydi tutunmaya çalıştıklarım Hediye süsü verilmiş ayrılıklarım Yüzünü ilk kez gören bir çoçuk gibi Sustum, kendime kızdım Kırıldı ayna paramparça paramparça ne varsa..

lili ivanova-kamino

az sonra çıkarım heralde..

dalga geçtiğimiz sanılacak ama her şeyi göze alıyorum kaktüs alırdım..

evet

ben tatlı sevmemmi dosta bak daha ne sevdiğimi bilmiyor kurabiyede olur ama az sonra kahve içicem ve yatıcam

bana ne yapceksin aceba

Rüzgar Gülü Önümden çekilirsen İstanbul görünecek nerede olduğumu bileceğim sisler utanacak, eğilecek ağzının ucundan öpeceğim saçına kalbimi takacağım avcunda bir şiir büyüyecek nerede olduğumu bileceğim bu çıplak geceler yok mu bu plak böyle ağlamıyor mu camları kırmak işten değil delirecek miyim neyim kirpiklerimden mısra dökülüyor kenya'da simsiyah yalnızım yoksul bir şilepte gemiciyim malezya'da yük bekliyorum önümden çekilirsen , İstanbul görünecek nerede olduğumu bileceğim gözlerini söndürme muhtacım ben senin aydınlığına muhtacım yepyeni bir ilkbahar harcayıp bir yaz boğup, bir sonbahar harcayıp rüzgar gülünü arayacağım oran'da pernanbouc'ta timbuktu'da vinçler yine akşamları indirecekler yine karanlığa bulaşacağım gözlerin rüzgarda savrulacak ikimiz iki sap buğday olsak sen benim olsan, ben senin olsam bir gece vakti aklına gelsem uykunu tutsam bırakmasam seni kucaklasam, kucaklasam birbirimizin kalbini dinlesek dünyanın kalbini dinlesek büyük ateşler yaksalar iki güvercin uçursalar nerede olduğumuzu bilsek atilla ilhan

1 İnsan ya hayrandır sana, ya düşman. Ya hiç yokmuşsun gibi unutulursun ya bir dakka bile çıkmazsın akıldan... 2 Çürüksüz ve cam gibi berrak bir kış günü sımsıkı etini dişlemek sıhhatli, beyaz bir elmanın. Ey benim sevgilim, karlı bir çam ormanında nefes almanın bahtiyarlığına benzer seni sevmek... 3 Kim bilir belki bu kadar sevmezdik birbirimizi uzaktan seyredemeseydik ruhunu birbirimizin. Kim bilir felek ayırmasaydı bizi birbirimizden belki bu kadar yakın olmazdık birbirimize... 4 Gün iyiden iyiye ışıdı artık, tortusu dibe çöken bir su gibi duruldu, berraklaştı ortalık. Sevgilim, sanki seninle yüz yüze geldim birdenbire : aydınlık, alabildiğine aydınlık... nazım hikmet

sağol bidenem çok güzel olmuş

söyledim ve bekliyom canem hade bakalım saçmalama ama fururum

teşekkürler arkadaşlar kalbim sen yoksun sen tökezleyen bir şarkısın köpüre köpüre akan acıyla ve hüzünle beslenen bir ırmaksın akşam yankılanırken...çocuklar ağlardı dünya az renkli ve tebeşirden bir resim kadar tozlu ve müphemdi aşk.

çok güzel bir şiir bidenem..yüreğine sağlık

sevgili jasinta belki sizde haklısınız..biraz daha fazla terazi tanımam gerekebilir.. yinede.. burçları anlamsız bulan birisi olarak bilirim ki.. her insan farklı bir derya.. sizde hoşkalın..

zeynepcim çok teşekkür ederim..senin içinde hayırlı olsun bidenem gıcığım..dün feciydik yane bir türlü buluşamadık malesef uyumuşum..sen naptın ilhami faydalı olabildimi olduysa görmek isterim güzel yazılarını

itiraf ediyorum..herşey eskiyormuş biz anlayana kadar..

Sonunda bir soru gibi kaldım yine kendimle Kentin kırık aynasında eksildikçe düşlerim Söyle benim ömrüm bu kente uğradı mı Sahi ben hiç ömrümü kendime yaşadım mı

ogün şanlısoy--bir ben

kesinlikle taraflı ama eğlendirici bir yazı bir de şu altını çizdiğim cümle aslında tehlikeli bir durum..dikkat etmek gerekir..bir erkek kavga anında karşınızda susuyorsa bilinki içinden şunları seslendiriyor..''ooofff gene başladık..napsamda kurtulsam elinden..zati hep ben suçluyum kendisi ak kaşık ...geçiniz efendim''

güzel açıklamışsın figgaro ama.. herkes doğduğunda safsa eğer karakterimizdeki o hiç bir aile ferdine benzemeyen yetiştirildiğin yada bulunduğun ortama göre bile silikleşmeden kendini koruyan ve iyiyle kötü arasındaki dengeyi bazen aşşağı bazen yukarı kaydırabilen bence %60 lık bir biz yani özümüz yani karakterimizin yapı taşları nereden geliyor.. kimselere güvenmeden yaşayamayız.. ama güvendiğimiz insanlar bile zaman zaman bu inancımızı altüst edebildiklerine göre.. en güzeli aslında her zaman esnek bir zeminde dolaşmak..

işte bu söz bir çiçeği hak ediyor zaten başka ilgilendikleri bişeyde yoktur... en azından benim tanıdıklarım öyle

yasık maymuna.. depresyona girecek şimdi