frozen

aklıma komik ve utanç verici bir anım daha geldi onuda yazıp kaçıyorum..yoksam benim için hiç iyi olmayacak lise 1. sınıfta..edebiyat öğretmenim benimle aşırı ilgileniyo hissediyorum...ama adam tombik...saçlar bembeyaz....kendi kendimede yok canım bana öyle geliyor diyorum...falan filan neyse...bigün sınıfı sözlü yapıyor...herkes okuduğu bir kitabı çıkıp tahta önünde özetleyerek anlatıcak.. ama ben o zamana kadar sadece bir kitap okumuşum zorla gülten dayıoğlunun dört kardeştiler kitabı.. adlarını okudukları sırayla çıkıp anlatıyor...ben nereye saklanıcağımı bilemiyom..çünkü karizma fena halde çizilicek çıkarsam neyse sonunda benim ismimi okudu.. ben o dakika kıpkırmızı...yeryarılsada içine girsem..ama mecburum sıfır almak var işin ucunda..biliyormusun hala hatırlarım o zaman hissettiğim utancı... çıktım tahtaya herkes bana bakıyo yakın arkadaşlarım kikir kikir gülüyolar....mecburen başladım anlatmaya dört kardeştiler kitabını ..istersen anlatabilirim okadar aklımda yane gözlerim yerde terden sırılsıklam ben anlattıkça gülüşmeler artıyo.. (çünkü o zamanlar sınıfın muziplerinden biriyim ayrıca herkes komiklik olsun diye ilkokul kitabını anlattığımı düşünüp gülmekte hiçbir sakınca görmüyor )neyse sonunda bitirdim ama bende bittim..öğretmenime baktım adam şok ama oda benim suratımın halini görünce bana acımış olucakki hiçbirşey söylemeden oturmama izin verdi...o günü nasıl geçirdiğimi bilemedim...çok utanmıştım....ve ogün benim için yeni bir aşk başlamış oldu...kitap aşkı ...ogünden bugüne ne kadar kitap okuduğumu bilemiyorum...halada devam ediyorum...ve bazen diyorumki keşke o öğretmenimi görme fırsatım olsada bana farkettirmeden kazandırdığı bu güzellik için teşekkür edebilsem... ay ne çok konuştum...görüşmek üzere filazof ve şair ulu insan figgaro beycim...

figgaro ne aptalmışım derim ben eski yaşadıklarımı hatırlayınca.. keşke daha farklı yaşayabilseymişim... şimdiki aklım olsa yakınmaları yani.. ben ortaokul ve lisenin başında çirkin bi kızdım yani kendimi teslim etmiştim annemin eline, oda en kısasından kestirip saçlarımı rezil edebileceği kadar etmişti sayemde.. silik bi tiptim yani..ama o zamanlarda bile içimdeki farklılık beni hep en uç düşüncelere sürüklerdi..ve hep olmadık insanların ilgisini çekerdim... biliyormusun bana hep benden oldukça büyük insanlar ilgi göstermiştir...edebiyat öğretmenlerim, beden öğretmenim... çalıştığım bir yerde dünya tatlısı olan bir bey...tabi hiç birisi umrumda olmadı son kişi hariç...onu bende sevebilirdim ama iş yeri resmiyetinden asla çıkmadım..ama hala çizip verdiği çiçek resmini saklarım...o ayrı... eşimden başka sadece ortaokulda bir erkekle oda okul dışından bir serseriyle 1 hafta kadar bir çıkmışlığım olmuş,sonundada terkedilmiştim... ama birkaçyıl sonra intikamımı almıştım...çiçekler falan göndermişti ama ben büyük bi zevkle reddetmiştim erkeklerden hep nefret ettim anlıycağın hep arkadaş olarak kalmayı tercih ettim ve çok iyi arkadaşlıklarım oldu..hala aklıma geldikçe özlerim bazılarını... bak bana neler anlattırıyon... yani ben senin yaşadığın gibi aşık olmadım o dönemler....aklıma gelenler bunlar oldu...

tamam canem.. ama bu kadar güvensiz olma canem... gerçekten iyi gelecek...tabi beğenide önemli...zevkler değişir...ama sen dinle beni gı

öyle bak madem akşam demlenecen giderken bide müzik markete uğra ve joe satriani albümü edin diloşum...asla pişman olmayacaksın...

canem sana kıyamam ben nenecim.. acı ruhun fiyakasıdır nenecim...

canem ... bensiz demlenecen ha ...cıkıs cıkıs...

canem nenem kankam bunadı galibam herkesi birbirine karıştırıyor evet var nenecim...okudukça içimi yakan kıymetli şiirim ağıt...bir arka sayfada sonda...

o kendine zor gelir zati ''Ama seni... Seni en çok ben, ben!'' içimi yakıyor ..belkide haklısın...

hadi ordan kısım laf söyletmem ona göre oyyy oyy oyyy canem kankam hala kendine gelememiş

bir zamanlar yazıyordum ama buraya yazacak kadar iyi değil ne yazıkki...hele senin önüne getirmeye utanırım be şairim... ama onun yerine hayatımda beni ağlatan her okuduğunda içimi sızlatan bir şiiri alıntılamak isterim...kıymetli şiirimi... AĞIT Oğlum; Sana bu mektubu bizim cehennemden yazıyorum Bir yaşıma daha gireceğim neredeyse Tabii bundan haberin yok senin Kronometreye erken bastığın için Beni hep yakışıklı hatırlayacaksın Bizi bırakıp gittiğin yerde Eski güzel günleri düşünüp hayıflanacaksın Ama DUR! Sen hatırlıyor musun beni? Peki sen herhangi bir şeyi hatırlıyor musun? Ben yirmiydim tanıştığımızda Sen beni en son otuzbeşimde gördün İstanbul'da Sonra sen Kaş'ta öldün O akşam aynı anda geldik Antalya'ya Sen beni görmedin, ben sana bakıyorken Ben sana öyle dikkatli baktım ki oğlum ayrılırken Sen iyi ki görmedin beni Yoksa gözgöze gelir gülerdik, eskisi gibi Olmadık bir yerde gülerdik ya hani? Öyle olurdu yine Gözlerimizi kaçırırdık ciddiyeti bozmamak için Hani sahnede olduğu gibi. Sen ağlarken bakamazdım sana Sinirimi bozardın, gülerdim Çünkü sen her boktan şikayet ederdin oğlum Öyle çok şikayet ederdin ki Sonunda sıkılır gülerdim Sonra sen de sıkılırdın kendinden Başkası gibi olmak isterdin Mutlu olan bir başkası gibi Dert etmeyen biri Hani, benim gibi biri Birşey diyeyim mi sana oğlum? Şimdi dönsen buralara Ne gidilecek bir yol Ne uğruna ölünecek bir kadın Herneyse... Ama kadınları çok dert ederdin sen Ama onlar seni severdi oğlum Ama sen çok ağlardın onlar için Sevemezdin kendini bir türlü Onlar seni çok sevse de Senin gibi olmak istemezdim o zaman Daha çok sevin beni! Daha çok gülün bana! Beni daha çok isteyin! Daha çok! Ama seni en çok ben... Birşey diyeyim mi sana oğlum? Şimdi dönsen buralara Ne gidilecek bir yol Ne uğruna ölünecek bir kadın Ne de sabaha kadar konuşarak sana vaadettiklerim Kandırdım seni oğlum Parayı dert etme diye Yok öyle birşey, başarısızlık diye İlla da başkası olmaya çalışma salak gibi Bir kadın için ölme diye Kandırdım Artık umrunda değil mi bunlar? Artık bozulmuyor musun bu işlere? Aşkın da bir önemi kalmadı mı yoksa? O kadın için ölmez misin bir daha? Ne var, bir kere daha ölsen? Değmez mi o kadın buna? Hani, hani değerdi? Çıplak ayaklarıyla yürürken mezarının üstünde Keyiflenmeyecek misin toprağın beş karış altında? Öyle de oldu zaten, vasiyet ettiğin gibi Çıplak ayaklı kıza Bıraktın değil mi oğlum? Bıraktın, gittin Peki! Ama ben buradayım hala Ben devam ediyorum Peki sen bakıyor musun bana oradan? Gülüyor musun bana? Sanıyor musun ben aynı şarkıyı söylüyorum? Beni daha çok sevin! Bana daha çok gülün! Daha da çok isteyin beni! Beni daha çok özleyin! Ama seni... Seni en çok ben, ben! Hayır ben çok değiştim oğlum Bir başkası değilim artık Vazgeçtim maymunların dünyasından Bıraktım alkışları, istemiyorum kahkahaları İstemiyorum bir aptal gibi yaşlanmak İşte belki de bu yüzden Seni en çok ben... En çok ben özlüyorum! BENİM ÖLÜ ARKADAŞIM!...

eyvallah

canem benim...seden güzel çiçek olamaz zati ben alıyom..teşekkürler..

o zaman...al..sanada... cem karacadan dinlemeyide severim aynı zamanda... Hep Kahır Dur! Bırak! Kaynasın kahvenin suyu Bana İstanbulÂ’u anlat nasıldır? Bana boğazı anlat nasıldır? Haziran titreyişlerle,kaçak yağmurlar arıdı Yıkanmış kurunur muydu o yedi tepe Ana şefkati gibi sıcak güneşte İnsanlar gülüyordu de Trende, vapurda, otobüste Yalanda olsa hoşuma gidiyor söyle Hep kahır, hep kahır, hep kahır, hep kahır... Bıktım be! Dur! Bırak! Kalsın, açma televizyonu! Bana İstanbulÂ’u anlat nasıldır? Şehirlerin şehrini anlat nasıldır? Beyoğlu sırtlarından, yasak gözlerinle bakıp Köprüler, Sarayburnu, minareler ve HaliçÂ’e Diyiver ki bir merhaba gizlice İnsanlar gülüyordu de Trende, vapurda, otobüste Yalanda olsa hoşuma gidiyor söyle Hep kahır, hep kahır, hep kahır, hep kahır... Bıktım be! Dur! Bırak! Kımıldama, kal biraz öylece ne olur Kokun İstanbul gibidir Gözlerin İstanbul gecesi Şimdi gel sarıl, sarıl bana kınalım Gök kubbenin altında orda da beraber Çok şükür diyerek yeniden başlamanın hayali Hasretimin çölünde bir pınar gibi İnsanlar gülüyordu de Trende, vapurda, otobüste, Yalanda olsa hoşuma gidiyor söyle Hep kahır, hep kahır, hep kahır, hep kahır... Bıktım be!

uufffffff kafam ne atıyon bea çok güzelmiş şiirin figgaro kazansaydı Hitler değilmiydi kahraman.. sonuçlar değilmiydi..yanlışla doğruları belirleyen.. zeminindeki kaypaklığı değilmiydi en gönlü derinliğinde insanlığın.. kim gidene kadar ki ; kafa giotine..korumuştu saffını.. onlardır işte ..onlardır..yüce gönüllüler. en mükemmel olanın en aldatıcı olmuşluğu değilmiydi.. o kutsal ayartıcı..dokunulası dişi.. neydi içre sızılayan.. neydi geçtikçe üstünden sızını alıp götüren.. sevmişliği mi gülün dikeni..yoksa katlanmışlığı mı dikenin güle.. ne..ne dedin..!! özellikle bu bölüm

canem nirdesin

hıh canem

MADEM İYİSİN Anladık iyisin, Ama neye yarıyor iyiliğin. Seni kimse satın alamaz, Eve düşen yıldırım da Satın alınmaz Anladık dediğin dedik, Ama dediğin ne? Doğrusun, söylersin düşündüğünü, Ama düşündüğün ne? Yüreklisin, Kime karşı? Akıllısın, Yararı kime? Gözetmezsin kendi çıkarını, Peki gözettiğin kimin ki? Dostluğuna diyecek yok ya, Dostların kimler? Şimdi bizi iyi dinle: Düşmanımızsın sen bizim Dikeceğiz seni bir duvarın dibine Ama madem bir sürü iyi yönün var Dikeceğiz seni iyi bir duvarın dibine İyi tüfeklerden çıkan İyi kurşunlarla vuracağız seni Sonra da gömeceğiz İyi bir kürekle İyi bir toprağa. BERTOLT BRECHT senide gömelimmi egzocum iyi bir toprağa

teşekkürler canem hadi ordan.. sen yapıverseydinya dostu olaraktan heçççç ana bunlar kankamla aramı bozmaya çalışıyolar ama nafile teşekkürler canem

yuk sen beni bırak..

sensiz duramaz o gelir

he doğru..banane

bencede gitmelisin... :hug:cıvımak yok

beni sevme gıcık nolcek ...sankim iki güzel sözle yumuşıyıcamda ..pehh