Benim de çok hoşuma gitti Diloşum
Gece lambalarının çok farklı bir yeri var bende..Annemle babam bizi gece lambasız yatırmadılar hiç..Benim için,güven,anne baba sıcaklığı demek..
Çok farklı duygular vardı odanın kırmızı ya da turuncu aydınlığında..Eşyalar değişik görünür,sanki hareket ederler,arkalarında gölgelerde bir şey saklanırmış sanırdım..Hayallerim bile bir başka olurdu sanki..Çocukluğumdan beri uykuyla aram hiç iyi olmadı,hep en son uyuyandım..Gece lambasının ışığında yattığım yerden nesneleri tek tek inceleyip cansız olduklarına kanaat getirdikten sonra,aradan epey zaman geçtiğini ve herkesin uyuduğunu fark ederdim..
-Annee! Uyuyamıyorum..
-Gözlerini yum,uyursun..
Annem diyorsa doğrudur.O hiç yalan söylemez,hiç kandırmamıştır,kandırmaz...yumardım.Bir anda karanlığın içinde bir film ya da çizgi filmin korkunç karakterinin korkunç yüzü gözümde belirir,gittikçe de büyür ve korkunçlaşırdı.Dehşetle gözümü açtığımda kendimi gece lambasında bulur nisbeten rahatlardım.
-Annee! Gene de uyuyamıyorum,korkunç bir şey görüyorum..
-Gözlerini kapat kızım,güzel şeyler düşün,uyursun..
Güzel şeyler..yemyeşil bir piknik veya lunapark..Çarpışan arabada deli gibi eğlenip indim,dönme dolaba doğru giderken o da ne,korkunç surat da ordaymış,bana doğru geliyor,aç gözünü aç!Oh açtım!
-Annee! Uyuyamıyorum hala..
-Elini tutayım mı ?
-
Doğruymuş tabii,gözlerini kapatınca bir süre sonra dalıyor insan..
Ailemden ayrıldığım zaman,gece lambasına veda edip,karanlıkta uyumaya alıştım.Şimdi ise uzun bir aradan sonra yine gece lambam var.Aynı kırmızı loşluk,aynı gölgeler..Aynı güven duygusu,sanki annem yan odada veya yanımda ayağında kardeşimi sallarken,elimi tutuyor..
Bir de tam da sol omzuma çökmüş bir ağırlık; o anların tekrar yaşanamayacağı acısı..