diloş

Sevgili Biko, Takıntılar hayatı zorlaştırır..size havanın güzel olduğu bu yaz günlerinde bol bol doğa yürüşü öneriyorum.. İyi gelecektir.. Esenlikler dilerim.. tif tif tif..bileydim elinde planın olduğunu uçarak gelirdim.. sen planları sağlamda bi yere koy..vakti gelince kullanırız ayrık otum... kar görüntülerine bayılırım müttefikim.. buda şahane.. mirak etme..kaçamadım.. ayrık otum değilmisin..her köşeden karşıma çıktın..

hep aynı durumdayız bonibonum.. yalnız değilsin.. yine ben yokken geldin gittin ha.. bende seni seviyorum..çok hemde.. gelemedim gökkuşağım.. fil yumurtlayan tavuğun durumu çok acınası.. ama elden ne gelir..? seni çok özledim..

Kürek Mahkûmları... BU yazıyı zor şartlar altında yazıyorum. Telefonlar durmadan çalıyor, televizyonlar kapıda, haberciler durmadan bizden söz ediyorlar, benim ise söyleyecek çok sözüm yok. Sözümü sadece size söyleyebilirim. Olan şu: Biz bir kayıktaydık. Kürek arkadaşımı dalgalar aldı. Bizim ulaşmak istediğimiz bir yer vardı. Söylene söylene, sızlana sızlana, adeta kendimizi kürek mahkûmu sayarak kürek çekiyorduk o yere doğru... Orası; sadece bizim aydınlık ülkemizdi. Çağdaş okulların bahçesinde, çocukların sevgi-barış-özgürlük şarkıları söyledikleri, karanlık merdiven altlarında tarikat kurslarının yer almadığı bir yer... İtilmiş, yasaklı, suçlu, sakıncalı, haram, günahkár, aşağılanan, hiç sayılan kadınların olmadığı yurt... Babaların evlerine güler yüzle ve alın teri sıcak ekmeklerle döndükleri... Soygunun, hırsızlığın, talanın olmadığı bir yer. İran’a, Suudi Arabistan’a benzemesini asla istemediğimiz... Şeriatçıların, tarikatların, laik cumhuriyet düşmanlarının karanlığa sürüklemelerini asla kabul edemeyeceğimiz mübarek-kutsal vatan... Mustafa Kemal’in memleketi.... Bizim ülkemiz... * Ulaşmak istediğimiz yer burasıydı. Emin Çölaşan artık yok. Ne yapmalıyım?.. Bırakmalı mıyım kürekleri?... Ben şimdiye kadar her şeyimi okurlarımla paylaştım. Evimizi, evimizdeki canlıları, kemanımı, şarkılarımı, sevdalarımı, sancılarımı... Bilmezsiniz; yazılarımı onlarla birlikte yazarım ben. Şimdi soruyorum: Ne yapmalıyım. Asılsam mı küreklere?.. Avuçlarım kanasa da, hırsımdan ağlasam da, o yere doğru tek başıma kalsam dahi çekmeli miyim kürekleri? Yoksa, vaz mı geçsem kürek çekmekten? Söyleyin dostlarım... Ne yapmalıyım, ne?.. BEKİR COŞKUN ... Sayın Coşkun,bence küreklere daha bi asılmalısınız...akıntıya karşı olsa bile..

o hisler içinde olduğunu bildiğim için seçtim bunu..bende bayılırım bu şarkıya..yine başka diyarlara sürüklendim dinlerken..ve seninle işte o diyarlarda ruhani anlamda buluştuk gökkuşağım.. ne güzel şey aynı hissedebilmek..yüreğinin aynı acılardan aynı şekilde geçmesi..ve böylesine paylaşabileceğin bir DOST bulabilmek.. bende şükrediyorum birtanem..bende..

kavuncu seni doğruladığında ablanın yüzüne, kılıcındaki kanı silen bir şövalye edasıyla baktığına eminim Egzorsist.. eminim yüzündeki ifadenin altında kalmak istemediğinden yani bozuntuya vermemek için öyle demiştir.. ne anılar var değil mi..? 6 yaşlarındayız..Aysun ve ben nerde ne yaramazlık yapabiliriz diye fıldır fıldır düşünürken dahiyane bi fikir geldi aklımıza.. anneannemlerin odasının penceresinden çıkıp mutfak balkonuna uçarak geçiş yapıciiz.. aslında tahmin edersiniz o odadan mutfağa normal yolla uçmadan ve adımlayarak 8-9 adımda ulaşılıyor.. ama biz kolay işlerin değil zor işlerin adamıydık.. bu sebepten uçmayı tercih ettik.. anneanemlerin evi zeminin üstü ilk kat..ama düşersek en iyi ihtimalle vücudumuzdaki kemiklerin yarısından fazlasını kaybetme ihtimalimiz var..zira altı beton..ilk ben uçmaya karar verdim..malum ev sahibesi konumundayım.. pencerenin kenarına adımımı attım..aşağı bakınca başım fırıl fırıl dönmeye başladı.. ve mesafe uçulacak cinsten diil..bu arada Aysun bana -hadi hadi..diye baskı yapmakla meşgulken..aşağıdan dayımın -Duuuurrrrrrrrrrrrrrrrrr!!! diye feryat eden sesini duydum..korkumdan bi hışımla geri çekildim..ve pencereyi örttüm..dayım üç saniye sonra yukardaydı ve bana hayatının ilk ve son tokatını suratı mosmor bi şekilde attı.. bu olaydan sonra beni uzunca bir zaman evde yalnız bırakmadılar..beraberce geliştirdiğimiz insanüstü projelerden olsa gerek, Aysunla görüşmem de yasaklandı.. sonraları her düşündüğümde dayımın belkide hayatımı kurtardığını farkediyorum..oysa o günlerde dayımın elinin izi uzunca bir süre yanaklarımda asılı kalmıştı..ve ben ona bu süre zarfında dargın kalmıştım..

Uğuldayan ve hep uğuldayan bir orman kadar üşüyorum şimdi.. Yapraklarım yok artık kuşlarım yok büsbütün viran oldu dağlarım ezberimdeki türküler de savrulup gitti ömrümün karşılığı kalmadı sesimde sesimde yalnız ormanların gümbürtüsü.. yine bildin egzorsist..yine bildin.. bu arada şu iki yanı ağaçlıklı yol varya..hep hayallerimi süsleyen yol işte burası..

Leylam..canım benim.. bu senin için..

Kandilimizi kutlama inceliği göstermiş tüm arkadaşlarıma teşekkür ediyor..bende daha nice kandillere mutlu ve sağlıklı bir şekilde erişmemizi diliyorum..Kandiliniz mübarek olsun..

Bonibon şekerim.. Geldiğin nasıl belli oluyor..rengarenk olmuş her yer.. şarkılar..şiirler.. tatlım benim..

Gloriacım karikatürler çok güzel canım.. özellikle; Kader dedikleri sanırım bize doğarken çizilen sınırlardır, hangi alanlarda dolaşacağımız daha en başından bellidir. Kaderimizin ne olduğunu çocukken anlamayız, bunu anlamak ancak büyüyünce olur. Çocukluğumuza olan düşkünlüğümüz belki de bu belirsizlikten, bu bilgisizliktendir. Çok sıkıldığımızda, hayat bizi sıkıştırdığında çocuklaşmamız, belki de bu belirsizliğe sığınmak istememizdendir. Kaderin sınırlarını bilmediğimiz zamanları özlememizdendir... Ahmet Altan'dan yaptığın bu alıntı hele..ne kadar yerinde bir tespit öyle değilmi arkadaşım..yazını devamını okuycam ilk fırsatta..tam bana göre bir alıntı..nasılda bildin..? Her karikatür ve altına yaptığın yorumlar harika.. canım arkadaşım çok teşekkür ederim..

bana da yeşil yazmayı ayırabilirsin canım..yeşili pek severimde..bu arada çok güzel çayda çıra oynarım haberin olsun.. demek kına gecesi var..senin ağlamana gerek yok bitanem..bırak arkadaşın ağlasın..zira hayatında çok güzel bir döneme veda edecek o..sen bekarlığının tadını çıkarmaya devam edeceksin.. onuda görürsün sene de bir tatile geldiğinde artık.. bu arada damat yoksa İtalyanmı.. bak bu durumda arkadaşınla ilgili fikirlerim değişebilir..

Merhaba tatlım.. nasıl bakalım benim ruhu gibi defteri de renkli şekerim.. biliyomusun bonibon şekeri gibisin tıpkı.. demincek Radya'nın defterine eklediğin karikatürü gördüm..inan bana yerlere serildim.. Radya'nın bu kadar işgüzar olabileceğini tahmin etmin etmemiştim..

Hatırladım Gloria'cım.. evet bazı karikatürler güldürmekten çok düşündürme amacıyla çizilirler..defterime gönderdiğin karikatürler gibi..onlarla ilgili yorumumu orda yapıcam..bazıları da güldürürken düşündürür..gülersin ama boğazında yutkunmana engel olan bir yumrukla.. insanın vejeteryan olası geliyor di mi canım ..bi zamanlar öyleydim gerçi.. sonra kötü arkadaş çevreme uydum.. bunlarda hoşuma gidenler.. ha bu arada..sende çok tatlısın..

yeni bir süpürge.. malum bizim süpürgeli cadının biraz kilo problemi var.. canem artıkın süpürgesiyle havalanamıyor..

güzel kelebeği..

sarmaşığımı özledim..

Kolaymı ağlamadan kabullenmek herşeyi Kolaymı güçlü olmak en zor anında Kolaymı bir alışkanlık zinciri boynunda Hükmeder benliğine..istemesende..

Sevgili Tengeriin.. Seni burda görmek çok hoş.. renk kattın..artık daha sık uğrarsın umarım..bizi anılarından ve bu güzel uslubundan mahrum etme olur mu..? Yazdıklarını okurken şunu düşündüm..her çocuk bu duygularda birleşiyor demek...her çocuk sevgiyi aynı masumiyetle taşıyor..acıya yüklediği anlam aynı.. bende babamı beklerdim..sarı lüle lüle saçlarla çevrilmiş o küçücük başımı iki balkon demirinin arasına sıkıştırarak..biraz geç kalsa hiç gelmiyecek korkusuna kapılırdım..yüreğim ağzımda yatırırdım gözlerimi görüneceği sokağın köşesine..sizin gibi..benim babamın elleri de çok güzeldi..tıpkı senin babanın elleri gibi.. Kardeşin Tevfik'e Allah uzun ve güzel bir ömür versin arkadaşım..bi ara yüreğimi ağzıma getirdin..sonra rahatladım çok şükür..benimde bi kardeşim var..bilirim kardeş sevgisini..o kadar güzel anlatmışsın ki..