ERBAY

Doğum günün kutlu olsun...

daha evlenemedik jöncüm bi türlü çeyizini bitiremedi

ahucum naber haftaya güzel bi şiirle başlayalımda bütün haftamız öyle geçsin... Bir Sevgi Türküsü Akşam soğan kavrulan evlerde Yoksul bir çorbayı ateşe koymadan önce Son geleni bekler gibi seni beklemek Bir yudum alır gibi bir kadeh buzlu rakıdan Çocuk annesine güvenir gibi Sonu belirsiz bir yolculuğa çıkar gibi Hiçbir şey olmuyormuş gibi sevmek seni Hiçbir yalanda, hiçbir kandırmada payı olmamak Hiçbir kaygının peşinde küçültmemek kendini Bir yaz sabahında balkondan nasıl bakarsa Dışarıya salınmamış çocuklar Biraz özlemle ve biraz sevinçle Nasıl bakarsa o çocuklar sokağa Senin yolunu hiç yılmadan gözlemek Benim için ölümsüzlükle birdir Hep yüzünde kalmalı bu gülüş Bu seni çağlara direnecek bir yontuya Döndüren bu sevinç pırıltısı hep kalmalı yüzünde Hep bu kadar büyük ve bu kadar güzel olmalısın Bu kadar ölümsüz ve bu kadar olağan... Afşar Timuçin

işte bu...

Sevgilim.. yetimim benim, aylar nasıl geçiyor zaman hiç geçmezken.. kapılar kapalı, dünya buzlu can uyuşmuş gözlerimin önünde hayat akıp gidiyor hiç kımıldamadan.. ikimizin yerine dinliyorum sevdiğin şarkıları siyah tişörtünü giyiyorum yatarken gömleklerini, kazaklarını, kokunu senin rüyalarını görüyorum ölür gibi uyurken gün boyu elimde kahve fincanı.. kapıyı açmıyorum telefonlara çıkmıyorum başını bekliyorum geleceği olmayan hatıraların.. Sevgilim, yetimim benim, nasıl da kayıtsız gülüyorsun hayata öldüğünden haberi yok fotoğraflarının.. Murathan MUNGAN

Binmediğim hiç bir otobüs Beklemediğim hiç bir durak kalmadı bu şehirde Gittikçe azalıyor hayat Neyi erken yaşadıysam Hep ona geç kalıyorum Sana göçüyorum her sonbahar Yolların çıkmıyor aşkıma Unuttuğun yağmurların adı saklımda Seni içimden terk ediyorum Susmaktan yoruldum Kuşlar ve şarkılar bu şehri terk edeli beri Efkar demliyorum gözlerimde yaşlarımı, yanağıma varmadan öldürüyorum Tam sancağımdan yaralıyorum kendimi Alnını yüreğime dayadığın güne bakıp Seni içimden terkediyorum Ne unutacak kadar nefret ettin Ne hatırlayacak kadar sevdin Yıkık bir duvar kadar bile pişman değilsin biliyorum Beni hep bulmamak için aradın Yanılgımdın Yandığımdın Yangındın Sensizliğe yenilmek Sana yenilmekten zor olsada Ardımda bir sürü "belki"ler bırakarak Seni içimden terk ediyorum Şimdi İçimde öldürecek bir anı bile bulamayan İki yarım kaldık Tamamlayamadık bizi Elinden tutamadık yanlızlığımın Saçlarımıda uzaklarına gömdün İçimin mavisi senin okyanusundandı Al! geri veriyorum. Kilitleri hep yanlış kapılara vurdun Devrilmiş vagonlara dönerken gözlerim Sana bensizliği terkediyorum "Yârime uzanmayan bütün dallarım kırılsın" demiştin Aşk içinde doğmuşsa nereye kaçabilirdi? Ne tuaf değil mi? İçimi acıtanda sendin Acımı dindirecek olanda "Ya öldür beni"dedim Ya da git benden İçi bulanık bir sevdanın ucunda Seni kaybettim Aldırmadın aldırmalarıma Bir gecede yakıp yârini Şafaklara sattın ihanetini Küllerime basanlar bile utandı yaptığından İşte soluk bir ömrün son nefesi Benden İçimden Terkediyorum KAHRAMAN TAZEOĞLU sen yeterki şiir iste abla...

Beni Anlamayışına Sana bir uygarlığı getirdim; anlamadın Yavuz kahramanları, şiirin burçlarını Ayak ucuna koydum gecenin saçlarını Urganmış boynumda taşıdığın gerdanlık Sana hükümdarlığı getirdim; anlamadın Sevda suya karışır, sızar kan dağlarına Köpüren yüreğimde zıpkınlanır umutlar Yüzün tunç gibi çöker ülkemin bağlarına Irmaklar bilmediğin kadar hülyalı akar Her vadi bir yanıyla senin yüzüne bakar Bir yanında münzevi hıçkıran Leyla kuşu Sen henüz tanımadın sevda denen yokuşu Sen henüz yorulmadın yokuşta devler gibi Yıkılmak üzre olan çaresiz evler gibi Sen henüz vurulmadın uçarken göklerinde Sen henüz bir oltaya takılmadan derinde Karalar bağlamadın; beni anlayamazsın O kalp sende oldukça gülüm, ağlayamazsın Seni bir yıldız gibi koyacağım göklere Her gece ışığını ruhumdan alacaksın Aldanma gururunu okşayan çiçeklere En güzel güllerini ruhumla alacaksın Kopacak sanıyorsun bu ip ince yerinden Bu ipin her çizgisi yaralı bir dev gibi İnecek sanıyorsun bu bayrak gönderinden Bu sevda tükenecek sönen bir alev gibi Sen hala anlamadın sevginin en hasını Sen hala çözemedin ırmağın dünyasını O, coşkun bir denizin sularına yürürken Sen hasta bir çeşmeden doldurmuşsun tasını Gittiği her iklime sevdanı götürürken Gözyaşı çukuruna gömmüşsün deltasını Henüz bir tokat gibi inmedi yüzüne aşk Kalbine çivilerle gömülmedi ayrılık Görmedin bir arslanın can çekişen resmini Yalnızlık kitabında okumadın ismini Bir takvim yaprağında yanmadı bakışların Dökülen tüylerine tutunmadın kuşların Karanlık köşelerde acı acı gülmedin Sen henüz kovulduğun kapılarda ölmedin O Celali uykudan uyanmadın, uyanma Düşlerimin rengine boyanmadın, boyanma Bir kuş gibi çırpınan kalbimin kafesine Bir avuç yem bıraksan ölür müsün, a gülüm Feryadı kayaları parçalayan sesine Ömür boyu yabancı kalır mısın, a gülüm Sen henüz bir zindanın küflü duvarlarına Çarpmadın gözyaşıyla boğulan gözlerini Sen henüz diken diken saplamadın göğsüne Dudağında kuruyup dağılan sözlerini Sen henüz dokunmadın yalnızlığa kan gibi Acıyı kaynatmadın içinde volkan gibi Karalar bağlamadın beni anlayamazsın O kalp sende oldukça gülüm, ağlayamazsın Nurullah Genç beğendiğine sevindim frozen abla

aleyküm selam hoşgeldiniz...

masraf

takım elbise

takım elbise

Nereden Bileceksin O eski hülyaların sahile vurduğunu Yakama bir muamma taktığım gün hatırla Gurbetin mahşerimde bir sıla bulduğunu Dağlar gibi eriyip aktığım gün hatırla Nereden bileceksin, şehrin sokaklarında Kaybolan ışıkların gözlerim olduığunu Her seher yüreğimde açan karanfillerin Her akşam ellerimde sararıp solduğunu Nereden bileceksin Kim bilir, belki bir gün kapıma geleceksin Siyah tüylü martılar yorgun pencerelerde Benimle ağlayacak benimle güleceksin Göğsümde ızdırabı Deniz fenerlerinin Hayatımdan fışkıran hüzne gömüleceksin Her şairin bir gülle bahtiyar olduğunu Bir sana bir göklere baktığım gün hatırla Gönlümün kahrın ile ihtiyar olduğunu Sigaramı sessizce yaktığım gün hatırla Bilemezsin içimde bir denizdir yaşamak Sen denizin en uzak noktasında şen şakrak Ben kırgın dalgalarla avunurum derinde Gemilere yosunlu mendiller bağlayarak Nereden bileceksin fesleğen köklerinin Hercai bulutlardan bıkıp usandığını Ansızın kayıveren yıldızların ardında Vuslatı bekleyen bir kalbin yandığını Nerden bileceksin Yağmura boyun büken susuz topraklar gibi Kim bilir belki bir gün kapıma geleceksin Sinesinde bi-vefa bir sırrı saklar gibi İnfazına yürüyen ölü tutsaklar gibi Gözlerinin hicranlı yaşını sileceksin Tatlı bir rayihanın göklere dolduğunu Irmaklara karışıp aktığım gün hatırla Gölgelerin ruhumu görüp kaybolduğunu Mavi bir şimşek gibi çaktığım gün hatırla Gülümse ve uzaklaş çünkü anlayamazsın Bu kopan fırtınayı Yusuf'un yüreğinde Koyu bir çaresizlik ayinidir yalnızlık Züleyha'nın menekşe büyüyen gözlerinde Nereden bileceksin kayalara tutunan Devlerin birer birer vurulup öldüğünü Rüyaları süsleyen eşsiz mücevherlerin Bir dervişi görünce yere döküldüğünü Nereden bileceksin Kim bilir belki bir gün kapıma geleceksin Kollarında rüzgarlı bir deprem karanlığı Kapı aralığında sessizce gireceksin Işıldayan bu gönül şahikası önünde El pençe divan durup sen de eğileceksin Bülbülün lalezardan neden kovulduğunu Bu hayal zindanını yıktığım gün hatırla Balığın susuz kalıp suda boğulduğunu Acılar evreninden çıktığım gün hatırla Nurullah Genç

kavga etmeyin kızlar bi atakan mı var orda baksanıza daha ne yakışıklı gençlerimiz var

memleketi özledim beaa..

Bir Mezar Taşı Var Başucunda Doğuştan kalbi delikti Yıldız’ın Annesinin gözleri önünde günde güne eriyordu Ana yüreği kaldıramıyordu bunu İyileşmesi için dua ediyordu Rabbine Bir umut ışığı doğmuştu ameliyat olacaktı İyileşip annesinin kollarına koşacaktı Daha bir umutlu olacaktı yarınlar Annesi okuyacağı okulları bile şimdiden düşünmüştü İyi bir gelecek annesine yakışan bir kız olacaktı Yıldız Olmadı.. Olamadı.. Hayallerin, düşlerin, umutların üstünü kara toprak kapattı Yıldız ameliyattan çıkıp koşamadı annesine Bir candan bir can gitmişti. Bembeyaz gelinlikle görecekken kızını Kefenle teslim ettiler annenin ellerine Oysa sabah öperek dualarla yollamıştı gözünün bebeğini Hastalığından dolayı hiç konuşamamıştı Yıldız Annesi gözlerine bakarak anlıyordu ne istediğini Ameliyata girerken o küçücük dudaklarının arasından Anne kelimesi çıkmıştı Hüzünle mutluluk o an birbirine karışmıştı İlk kez konuşmuştu ve Annesi son kez duymuştu. Dört yaşındaydı Yıldız annesinin mavişi yaşama sebebiydi Ecel gence yaşlıya bakmaz… Azrail giren evde duman tütmez, aş pişmez Ölümün sessizliği dolar eve Selası veriliyor Yıldız’ın son yolculuğunu haber veriyor hoca Tanıyan tanımayan camiye akın ediyor yalnız bırakmıyorlar Yıldız’ı bu son yolculuğunda Küçücük bir beden yatıyor musalla taşında Annesinin sıcacık kollarından ayrılan Yıldız Anne şefkatiyle Yıldız’ı kara toprak kucaklıyor Annesi beklerdi her gece Yıldız’ı başucunda Annesinin yerine Bir mezar taşı var şimdi Yıldız’ın başucunda 'Küçücük bir beden var bu toprağın altında. O benim kızım.'. Dilek Kadıoğlu YILDIZ KADIOĞLU D:23/05/1996 Ö: 22/06/2000

sabır

şimdide ben göremiyom

gözükmüyomu ben izliyom kopuyom şu anda hade lillilililililililililili yar hade lillililillililillili yar :lol:

çok sağol admin bu çok işimize yarıyacak eskiden link'i kopyalamayı biliyoduk seni uğraştırıyoduk video'yu görüntülemek için şimdi kendimizde yapabilecez bana bişeyler oluyo bayılıyom galiba...

Hoşgeldin Evine Yaşama benzeyen bir şey var sende Çığlığın ayrılık makamında susmuş yurduma üzerinde tırnak izleri bulunan bir hayat Dağlara küsmüş Başı dik dağlara Sitemkar bir merhaba olmuş sesin Bende ise durum aynı İntihar çökmüş damarlarıma Kerem’i çok abartmışlar Sevdim bende Bir insana kaç sevda sığarsa Beni doğduğum gün yakmışlar Bu yüzden tenim yanık kokmakta Ve yürek kendini kanatan yara Ve mavi kusan Ölümede merhaba der bu adam Gençliğinin alazında Nasıl doldurdum ki bu yükü kendine Çok yakınım ölüme Bir daha gitme. Boş bir yerdeyim Hiçbir yerde Elektriksiz bir iskemledeyim Senden sonra Suların balıkları öldürdüğü yerdeyim Protesto ediyorum kendimi Her sabah bir eylemdeyim Ayrılığın rengi aynıymış ölümle Sen gidince Susmayı öğrendim. Kendi kendime Kendi tenime küsmeyi Ve kanatmayı kendi yüzümü Hedefi ıskalamış ellerim Oysa ben hep tetikteyim Öyle ağırki hava Güneş tutulmuş Gençliğim vurulmuş sırtından Sonrası Yapraklar düşmüş dalımdan Sonrası çekip gözlerinin derinliğinden kendimi Varoşlara dağıtmışım sesimi Nereye ölsem Gölgen düşüyor içime Kendime öldüm Kendime gömdüm kendimi hoş geldin gülüm kendi evine.... Yaşar Püllü ahucum bende özlemişim sana şiir hedaye etmeyi

evet çok öğrenci yetiştirdim en parlayanıda sen çıktın çünkü hem gıcık hem fenerlisin ben tahtımı sana bırakıyorum gıcık fenerli..

-_-