ERBAY

fenerbahçe tur atlarsa bikini giyerim diyen ahmet çakar karşınızda...

Bende bir Trabzonsporlu olarak fenerbahçeyi canı gönülden kutluyorum...inşallah devamı gelir....

insanlar para için neler yapıyor aklım almıyor ALLAH'ım...

haçan aynı bana benziy bu nutelladaşum... :lol:

ivediğe gidecez bakalım dedikleri kadar komikmi...

sinemaya gidicem...

dün gece hiç tanımadığım bir dişiye sırf sana benziyor diye usulca sokulup merhaba dedim...

kardeşim...

İstanbul bilmeli ki, sahillerine mehtabı taşıyan senin bakışlarındır İstanbul bilmeliki, limanlardan gemiler önce senin yüreğine açılır uzaklarda bir yerde toprağı öpmek için eğilen bahçıvanın parmaklarında hüzün sana doğru akan nehrin ağlayan suretidir bir elimizde umut bir elimizde sevda yürüyelim seninle İstanbul'da musiki kesilsin, tükensin yazı çaresiz kalınca mızrap ve şiir ozan bir kenara bıraksın sazı ressam fırçasına neden mi kızgın tuvalde çizgiler, renkler kırmızı kırmızıyı sevdiğini bilince çekilir mi artık güllerin nazı

salınıda salınıda gel haydi yavrum dön dolaş yine bana gel...

Canım İSTANBUL Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar; Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar. İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim; O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim. Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur; Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur. Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale, Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale. İstanbul benim canım; Vatanım da vatanım... İstanbul, İstanbul... Tarihin gözleri var, surlarda delik delik; Servi, endamlı servi, ahirete perdelik... Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at; Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat... Şahadet parmağıdır göğe doğru minare; Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?.. Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet; Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet... O manayı bul da bul! İlle İstanbul'da bul! İstanbul, İstanbul... Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği; Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği. Oynak sular yalının alt katına misafir; Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir. Her aksam camlarında yangın çıkan Üsküdar, Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar... Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi? Cumbali odalarda inletir katibimi... Kadını keskin bıçak, Taze kan gibi sıcak. İstanbul, İstanbul... Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler! Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler... Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu, Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu. Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından. Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar; Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar... Gecesi sünbül kokan Türkçesi bülbül kokan, İstanbul, İstanbul... Necip Fazıl Kısakürek

Hoşgeldin Teyze ellerinden öperim...

ahucum öğrenirsen kulağıma fısılda ben kimseye dimem...

Her şey insanlar için...ayrılıklar,hastalıklar,sevinçler,ölümler,acılar sıkıntılar...ve ne zaman ne olacağını ALLAH'tan başka kimse bilemez...biz kadere iman etmiş insanlarız...kaderde bu varmış demek ki yağmur...dediğin gibi her son bir başlangıca gebe...o başlangıcında senin için hayırlı olması için ALLAH'a dua edicem...Tekrar görüşmez üzere ALLAH'a emanet ol...

evet baya oldu sen daha yarışmayı kazanmamıştın o zamanlar...

ALLAH rahmet eylesin,geride kalanlara sabırlar ihsan eylesin...

bi şiirde ben hedaye edeyim sana... Beşinci Mektup Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız. Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var. Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun? Güneş çoktan doğdu. Uyanmış olmalısın. Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi? Öyleyse ayrılmadık. Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz. Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum. Önce beklemekten. Ömür boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan. İkisi de kötü, ikisi de hazin tarafı yaşantımızın. Bir çocuğun önce doğmasını bekliyorlar, Sonra yürümesini, konuşmasını, büyümesini... Zaman ilerliyor, bu defa para kazanmasını, Kanunlara saygı göstermesini, İnsanları sevmesini, aldanmasını, aldatmasını bekliyorlar. Ve sonra ölümü bekleniyor insanoğlunun. Ya o? Ya o? İnsanlardan dostluk bekliyor, sevgilisinden sadakat, Çocuklarından saygı ve bir parça huzur bekliyor, Saadet bekliyor yaşamaktan. Zaman ilerliyor, bir gün o da ölümü bekliyor artık. Aradıklarının çoğunu bulamamış, Beklediklerinin çoğu gelmemiş bir insan olarak Göçüp gidiyor bu dünyadan. İşte yaşamak maceramız bu. Yaşarken beklemek, beklerken yaşamak Ve yaşayıp beklerken ölmek! Özleme bir diyeceğim yok. O kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası. O nefes alışı sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı. O tek güzel yönü bekleyişlerimizin. İnsanlığımız özleyişlerimizle alımlı, Yaşantımız özlemlerle güzel. Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. Bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem. Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz. Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam; Seni özlediğim içindir. Beklemenin korkunç zehri öldürmüyorsa beni; Seni özlediğim içindir. Yaşıyorsam; içimde umut varsa, Yine seni özlediğim içindir. Seni bunca özlemesem; bunca sevemezdim ki! Ümit Yaşar Oğuzcan

güzel sözmüş.. reca ederim..

matematiğe acayip gıcığımdır eskiden beri...

Bir yabancı selamı ile hüzünlere daldım Kendi ellerimle ben beni kederlere saldım Sonunda bir oyuncak kara sevda aldım senden Yani değişmedim hala öyle biraz çocuk kaldım......

hele şükür... sende benim kardeşim gibisin onunda hayatı matematik üzerine kurulmuş sanki...artık kalemsiz kağıtsız problem çözmeye başladı...korkuyoruz kafayı yicek diye...

ben demek istedim ki....sevdanın tek başına değeri yok...illa sevdiğin yanında olacak ki değeri ve yaşanabilirliği olsun...ama sen hala matematikle ugraşıyon...

yaw ben ne demek istedim siz ne anladınız... biriniz matematik hesabı çıkardınız karşıma biriniz bilgisayar tarihini çıkardınız...

tamam sen sevdanı soluna oturtursun değer kazanır o zaman ... (güzelim'e )