nutelladaşım bende hem çiçek hemde şiirle geldim...
Baharda Başlayan
Sen heyecanlar taşıyorsun, çocuk neşenle
Ben hayal kuruyorum
Söyleseydin ya, gelip kalbimin bir yerlerine oturacağını
Temizlemeye fırsatım olurdu tozunu toprağını
Geçmişin değdiği raflardaki anıların üzerine biriken
Çünkü hepsi senin yaşında ve güzeldiler
Ve senin gibi geldiler, sonra sessizce çekilip gittiler
Sana söylediğim ne kadar güzel söz varsa şimdi, onlar öğrettiler
Hayatımı bana benzettim başkasına değil
Hiç küsmediğim kendime
Seni de bana benzetiyorum
Sesin dünya ile barışık, gülüşün öylesine
Bana öğreteceğin cümlelerine acıkmış gibiyim
Başkasına söyleyemeyeceğim, vakit çok geç oldu
Sen de bir süre kalacak gibisin sanki
Kırılacak yerlerini bile bile, tırmanıyorsun yükseklerine bir sevdanın
Delisin inan ki
Deli olmak tadı gibidir yaşamanın
Belki de cezasıdır istediğin gibi yaşayamamanın
“Soğuk sokaklardan sıcak bir sobanın başına oturmak gibi” demiştin
Sevgini tarif ederken
Uzansan değeceksin
Kendini seyredeceksin yanarken, bir büyük keyifle
Dudaklarının kenarında o tebessüm
Ressama tarifidir hüznün
Ne bir adım ileri
Ne bir adım geri
Varlığına kanaat etmek sevdiğinin
Tutkun da olsak
Kimse anlamıyor, kimse anlamayacak
Çünkü yaşanan ne varsa yasak
Ve şimdi bahar
Konuşmasak da olur
Ağaçları dile gelmiş anlatıyorlar dinle
Günbatımında dalların kaybolan gölgelerindeki serinliğin hışırtılarında
Sana soramadığım sorular var
Senin hiç cevaplamadığın
Sadece bir aşkın akışına kapılmış iki gövdeyiz şimdi, iki ruh
Uygun olan hiçbir elbise yok üzerimize
Şekillerin hepsi yol veriyor kaderimize
Öylesine bir özlemenin failleri gibiyiz
Ne suçumuz var, ne günahımız
Ama idamlığız
Kararı mahalleli verdi
Yarın asacaklar
Sehpaya senin yıkadığın beyaz gömleğimle yürüyeceğim
Sen heyecanlar taşıyorsun, çocuk neşenle
Ben hayal kuruyorum ölümler barındıran
Korkan benim yarınımdan
Sen değil
Resmim bile yok cüzdanında
Şöyle küçüğünden
Vesikalık dediklerinden
Birilerine gösterebileceğin
Yarınında ben olmayacağım
Anlatacağın kimse olmayacak beni
Bir ben tanıyorum seni
Bir sen tanıyorsun beni
En son sayfada yazılı kalacak hatıran
Senden sonra kitap bitiverecek
Merakını biliyorum
Kaç sayfa sürecek diyorsun içinden
Kaç sayfada anlatacağım seni
Nerede toplayacağım şiirlerini
Aynı soruları ben de soruyorum kendime
Bir aşk kaç güne hapsedilir
Belki bir ömüre
Belki yalnızca bir şiire
Hepsine aşk denilirse,
Hepsi aynı kalınlıktadır kitaplarda
Baharda başlayan
Baharda ölsün
Ne dersin...
Oğuzkan Bölükbaşı