Liderler

Uzun cümleler kuramayacak kadar yorgunum. Kardeşimin tabiriyle "dün motoru yaktım" Öte yandan babamın yanında yorgunluğumu bu şekilde dile getirsem aynen şöyle der: -"Tarlaya, tarlayaaaa" Elbet biliyorum benden çok daha zor şartlarda yaşayan kadınlar olduğunu.. Ama aynı anda hem temizlik yapıp, hem metrelerce perde ütüleyip asıp, yemek yapıp, alışverişe çıkıp, çocuğun okuluna koşup, okuldan döndüklerinde onların dertlerini dinleyip, hoş tutmaya çalışıp, kendi kafanın içindekilerle ayrıca boğuşmakta hiç kolay değil be baba..Bunların üstüne birde, bakımlı, hoş, güler yüzlü olmayı da unutmayalım lütfen..Tabii sihirbazım ya ben! Kabul senin annen gibi çamaşırları külle döve döve yıkamıyorum.Teknoloji ütüye bile çare bulacak yakında..Geçenlerde okudum.Buharlı bir dolap yapmışlar, içine çamaşırları asıyormuşsun, dolabın içindeki buharla tüm çamaşırlar kırşıksız çıkıyormuş..İyi de metrelerce tül perde girmez ki o dolaba..Yok sanmam..Hadi ütülendi diyelim, onları yine binbir cambazlıkla ben asıcam yerine.. Ev kadınları size söylüyorum bak; bugün bizimde bayramımız...

Seni sende sana rağmen yaşıyorum ben... Hep sen benimle tamamlanmış eksiklerine bakıp daha fazlasını isterken ben sende yeni boşluklar yaşıyorum... Daha çoğunu isterken sen bense yarımlarında kayboluyorum... Kaç kez "vazgeç" dedi bu yürek kaç kez yolun kenarındaki ormana girip yok olmak istedi... Yaşadığım neydi? Senin varlığını bilmek bile yeterken bana sende kendimi yok hissetmek "yok" olduğumdan başka ne düşündürebilirdi ki bana?.. Oysa düşünsene ne coşku doluydu yüreklerimiz başlarken yeni bir hayata... Gecelerimizi de gündüzlerimizi de adamaya hazırdık birbirimizde koşulsuz içten ve sımsıcak duygularımızla... Yaşadığımız her an unutulmaz doyumsuz ve vazgeçilmez olacaktı... Sen bir sonbahar rüzgarında savrulmuş bir gül yaprağı bense taç olacaktım sana... Şimdilerde kim savruluyor ve kim onu sarmaya çalışıyor karıştırıyorum artık... Ben bu uykuları böyle uykuları unutalı çok olmuştu... Acı uykusu hüzün uykusu korku uykusu... Bir gece birinin diğer gece bir başkasının sonsuzluğunda kayboluyorum... Ne garip ki kendimi kuşatma altındaki bir ordunun komutanı gibi görüyorum bu günlerde... Ne çok askerim var bana ihanet eden... Düşmanla savaşmak değil bu arkadan vuruşlar beni kahreden... Bir beyaz bayrak ve teslimiyet şu anda görünen... Ama çok sürmez esaretim biliyorum içimdeki bu yenilginin acısı sürse de yıllarca bir yolunu bulup kavuşurum özgürlüğüme... Şimdi gitmek zamanı belki geride yaşanmış yada yarım kalmış anları bırakarak... Sen de tüm ürkekliğinle tüm hatalarınla tüm eksiklerinle tüm haklı gördüğün yanlarınla başbaşasın şimdi... Hep bir şeyler tamamlanacak değil ya bu da böyle yarım kalsın...