Liderler

Masada önüne sürülen kahve fincanını görünce yüzünü buruşturup "yine miiii" dedi kadın... Genç kız, "yine yine yinee" deyip şirinlik yapıyordu karşısında... Çok da zor değildi aslında geçiştirmek; "sana haber var, yolun var, bir de balık gibi kısmetin var" dedin mi tamam. Ancak ağzından çıkacakları sabırsızlıkla ve heyecanla bekleyen tazecik yeni pırpır etmeye başlamış bir yürekse iş değişir, diye düşünüp sıkıntıyla kıpırdandı... O, düşlerinin gerçekleşeceğini müjdeleyen masalsı bir fal bekliyordu karşısındaki kadından.... Umut etmek iyi bir şey miydi artık o da bilmiyordu.... Umut denizin kıyısında çocukça bir çoşkuyla yapılan kaleydi, bir dalga ile yıkılacağını bile bile... O kalenin prensesi olmak ve hayal edilenin o kaleye geleceğiydi kızın düşü. Dalgalarla inatlaşabilir miydi? Yıkıntıdan sonra bile kırılmadan dimdik durabilir miydi genç kız? Bıkıp usanmadan yapabilir miydi kalesini yeniden? Aslında kızın gözlerindeki parıltıyı, evet evet parlıyordu gözleri hatta şarkı söylüyorlardı. Hani insan öyle durumlarda korkar ya; sanki herkes sizin gözlerinizde sakladığınız şeyi görecekmiş gibi. Çünkü o zaman gözlerinizde tek birşey vardır: Yüreğinizin baş köşesine oturttuğunuz insan. ....Gelir gözbebeklerinize yerleşiverir.) Okuldan etekleri uçuşarak dönüşünü, hararetle o gün olanları anlatışını gülümseyerek izliyordu kadın... Evet haklıydı, birlikte dinlenmiş bir şarkı, onun elinden alınmış bir su, gün içinde ona yapılmış her türlü şaka, kısacası geçirilen her an, mutluluk sebebiydi. Kadını endişelendiren onun kırılabilirliğiydi... İncecik, camdan bir kalp. Nitekim o, o kadar toydu ki; "Sen benim en iyi arkadaşımsın" dendiğinde bile sevinçle kanat çırpıyordu. Oysa kadının yüzü düştü, gülüşü dondu duyduğunda... "En iyi arkadaşım", "en süper arkadaşım" gibi sözlerin hiç de umut vaadeden sözler olmadığını hatta yorgan döşek yatma moduna girecek kadar moral bozması gereken sözler olduğunu kıza söyleyemedi... http://www.dailymotion.com/video/xf855y_haris-alexiou-patoma_music