Madencilik şirketleri dünyanın en kurak yerine deniz suyu pompalıyor. Peki zarar verildi mi? Kuzey Şili'nin uçsuz bucaksız kumullarını aşan devasa boru hatları, And Dağları'ndaki deniz suyunu 3.000 metreden yüksek rakımlara pompalayarak dünyanın en büyük bakır üreticisi olan Escondida madenine taşıyor. Madenin sahipleri, yerel rezervuarlara güvenmek yerine doğrudan denizden su temin etmenin bölgesel su kaynaklarının korunmasına yardımcı olabileceğini söylüyor. Ancak Lickanantay de Peine Yerli Topluluğu lideri Sergio Cubillos'un algısı böyle değil. Cubillos ve diğer aktivistler, Şili'nin 15 yıldır ülkeyi kasıp kavuran büyük kuraklığın etkisi altında kalmasıyla birlikte, madencilik sektörünün bölgenin yetersiz su kaynaklarının azalmasına yardımcı olduğuna inanıyor. Ayrıca, tuzdan arındırılmış deniz suyunun kullanımının, kuzey Atacama bölgesinin hassas su ekosisteminin ve yerel geçim kaynaklarının uğradığı tahribatı telafi edemeyeceğinden endişe ediyorlar. Su çekimi, yeraltı su seviyelerinin düşmesine neden olarak, biyolojik çeşitliliği destekleyen ve yerel ürünler ile hayvancılık için hayati önem taşıyan kaynakları, sulak alanları ve yüzey suyu kaynaklarını tehlikeye attı. Cubillos, "Birçok sulak alan tamamen kurudu ve bitki örtüsü önemli ölçüde azaldı," diyor. Peine topluluğu, hassas ekolojik dengenin bölgeyi iklim değişikliklerine karşı oldukça savunmasız hale getirdiği bir tuz düzlüğünde yer alıyor. Cubillos, madenciliğin iklim krizinin etkilerini daha da kötüleştirdiğini ve topluluğun yeraltı suyu rezervlerini ciddi şekilde tükettiğini söylüyor. "Madencilik faaliyetleri, bölgeyi sığır otlatmak için elverişsiz hale getirdi." Bu mega kuraklık, son yüzyılın en uzun süreli ve yaygın kuraklığı olarak kabul ediliyor ve yerel halk ile madencilik şirketleri, dünyanın en kurak yeri olan ve dünyanın en büyük bakır ve lityum yataklarının bulunduğu Atacama Çölü'nde su hakkı için mücadele ediyor. Yağış eksikliği, Şili'nin su kaynakları, tarımı ve ekosistemleri üzerinde derin etkilere sahip ve Atacama bölgesindeki tatlı su rezervlerini ciddi şekilde tüketiyor. Su kıtlığı nedeniyle madencilik faaliyetleri bile zaman zaman durdurulmak zorunda kalmıştır. Aralık ayında, Escondida'nın çoğunluk hissedarı Avustralyalı madencilik firması BHP, ABD merkezli Albemarle ve Şilili firma Zaldívar, Monturaqui-Negrillar-Tilopozo akiferini tükettikleri ve çevredeki bitki örtüsüne zarar verdikleri gerekçesiyle eşi benzeri görülmemiş bir 47 milyon dolar (34,5 milyon sterlin) para cezasına çarptırıldı. Antofagasta Çevre Mahkemesi, üç şirketin yol açtığı hasarın "Peine Yerli topluluğunu olumsuz etkilediğine, yaşam sistemlerini ve geleneklerini değiştirdiğine" hükmetti. Mahkemeye göre, şirketlerin yeraltı suyu çıkarma konusunda yasal olarak izin verilen sınırları aştığı ve bunun sonucunda yeraltı su seviyesinin 25 cm'den fazla düşmesine neden olduğu ve bunun tuz düzlüğü ekosistemi için sürdürülemez bir miktar olduğu belirtildi. Şili Su İdaresi, 2018 yılında Escondida'nın su çıkarma faaliyetleri konusunda endişelerini dile getirmişti. Escondida, 2022 yılında bu konuda uyumsuzluk nedeniyle 8,4 milyon dolarlık para cezasına itiraz etti, ancak bu itiraz reddedildi. *** Çevre mahkemesinin kararı, Yerli topluluk, Şili hükümeti ve ilgili şirketler arasında müzakere edilen bir anlaşmanın ardından geldi. Para cezaları, bazı durumlarda tuzdan arındırma yatırımlarını da içeren çevresel iyileştirme çalışmaları için ayrıldı. Madencilik sektörü giderek daha fazla denize yöneliyor. Ulusal Madencilik Birliği'ne göre, Şili madenlerinde kullanılan suyun yaklaşık %30'u artık deniz suyundan (tuzdan arındırılmış veya arıtılmamış) geliyor. BHP, son yıllarda tuzdan arındırma altyapısına 4 milyar dolar (2,94 milyar sterlin) yatırım yaptığını belirtiyor. Şirket, bunun sonucunda 2019 yılında Peine sulak alanından su çıkarmayı bıraktığını belirtiyor. Madenden yaklaşık 170 km (105 mil) uzaklıktaki kıyı kenti Coloso'daki tuzdan arındırma tesisi, kapasite bakımından Şili'nin en büyüğü. BHP, "Şirketimizin ilk tuzdan arındırma tesisi 2006 yılında açıldı ve bu, madencilik sektöründeki öncü rolümüzün bir göstergesidir" diyor. Albemarle ayrıca Guardian'a, rezervden elde edilen yeraltı suyunu artık faaliyetlerinde kullanmadığını söyledi. Şirketin iletişim müdürü, "Şirketimiz bölgede hiçbir zaman önemli bir su kullanıcısı olmasa da, bu adım Atacama tuz düzlüğündeki uzun vadeli sürdürülebilirlik çabalarımızın bir parçası," diyor. Albemarle, mahkemenin resmi anlaşmasında çevresel hasarı gidermek için deniz suyu kullanımının yer almadığını da açıkladı; ancak web sitesinde tuzdan arındırma çalışmalarına devam eden yatırımlar vurgulanıyor. Zaldívar yorum yapmayı reddetti. İlgili: "Suyumuzun son damlaları": Bir maden Peru'nun en yoksul bölgelerinden bazılarını nasıl susuz bıraktı? Müzakerelere katılan Cubillos, bu değişimi kabul ediyor. "Şirketlerin yeraltı suyu rezervlerini kullanmayı bırakması olumlu," diyor. "Ancak tuzdan arındırılmış su topraklarımıza ulaşmıyor." Mahkemenin Peine'nin yeraltı sularını tüketmekten sorumlu bulduğu üç şirket, Şili'nin bakır üretiminin yaklaşık yarısını ve lityum üretiminin üçte birini üretiyor. Madencilik, Şili'nin gayri safi yurt içi hasılasının yaklaşık beşte birini oluşturuyor ve mineraller (özellikle küresel yeşil dönüşüm için hayati önem taşıyan bakır ve lityum), ülkenin başlıca ihracat ürünleri. Şili, AB'ye ithal edilen bakırın yaklaşık %13'ünü ve lityum karbonat ile rafine lityumun %80'ini sağlıyor. Lityum, elektrikli araç aküleri için kritik öneme sahipken, bakır çoğu yenilenebilir enerji teknolojisinin ve altyapısının temelini oluşturuyor. Küresel yeşil dönüşümün bakır ve lityum talebini önemli ölçüde artırması bekleniyor. Şili için bu, madencilik faaliyetleri için artan su ihtiyacı anlamına geliyor. Tuzdan arındırma alanındaki gelişmelere rağmen, madencilik, kuzeydeki bölgesel rezervlerin yaklaşık %50'sini oluşturarak tatlı suyun önemli bir tüketicisi olmaya devam ediyor. Şili Maden Bakanlığı, toplam su tüketiminin 2034 yılına kadar yaklaşık %20 artacağını öngörüyor. *** Tuzdan arındırma ve deniz suyunun iç bölgelere taşınması da çevresel maliyetler getiriyor. Bunlar enerji yoğun süreçler ve yapılan araştırmalar, Şili'nin tuzdan arındırma tesislerinden kaynaklanan CO2 emisyonlarının 2030 yılına kadar yıllık yaklaşık 700.000 ton CO2 eşdeğerine ulaşabileceğini öngörüyor; bu da Antigua ve Barbuda ile hemen hemen aynı. O'Higgins Üniversitesi'nde yardımcı doçent olan Sebastián Herrera-León'a göre, bu tesislerin yalnızca küçük bir kısmı yenilenebilir enerjiyle çalışıyor. "Şu anda Şili'deki tuzdan arındırma tesisleri, hem fosil yakıtlardan hem de yenilenebilir kaynaklardan beslenen ulusal şebeke tarafından destekleniyor," diyor. İleriye yönelik iki yol belirliyor: ya tuzdan arındırma tesisleri özel yenilenebilir enerji kaynaklarını entegre etmeli ya da ulusal enerji şebekesi yenilenebilir enerjiye geçişini tamamlamalı. Tuzdan arındırma, çevresel riskleri çölden okyanusa da taşıyabilir. Şili'nin kuzeyinde, Escondida'nın tuzdan arındırma tesisi ve limanının yakınında bulunan bir sahil kasabası olan Antofagasta'da, yerel balıkçılar değişiklikleri çoktan fark etti. 82 yaşındaki balıkçı Nelson Fornerod Gutiérrez, "Balık popülasyonları ölüyor. Escondida limanı uzun süredir denizi kirletiyor ve tuzdan arındırma tesisi durumu daha da kötüleştiriyor," diyor. Terram adlı STK'dan deniz biyoloğu Elizabeth Soto, tuzdan arındırma işleminden kaynaklanan tuzlu su deşarjının sucul biyolojik çeşitlilik için bir tehdit oluşturduğunu söylüyor. "Tuzdan arındırma tesisi yerleşimi için iyileştirilmiş mekansal planlama şart. Çevresel etkiler hesaba katılmadan tüm kıyı şeridi boyunca tesisler inşa etmek sürdürülebilir değil," diyor. Şili'nin faaliyette olan 24 tuzdan arındırma tesisinden 17'si madencilik şirketlerine ait ve Pasifik kıyısı boyunca daha fazlası planlanıyor. Ülkenin tuzdan arındırma kapasitesinin yaklaşık %75'i madencilik sektörüne hizmet veriyor. Tuzdan arındırılmış deniz suyu, azalan iç su kaynakları üzerindeki baskıyı hafifletmiş olsa da, Peine Yerli topluluğu temkinli olmaya devam ediyor. Hasarın geri döndürülemez olabileceğinden ve Lickanantay halkı için kutsal olduğu kadar hayati önem taşıyan tuz düzlüklerine ve sularına zarar verebileceğinden korkuyorlar. Cubillos, "Yerli kültürümüzün ve dünya görüşümüzün canlı kaldığını iddia eden maden şirketlerine direnmeye devam ediyoruz," diyor. Kaynak: Guardian
İzmir Büyükşehir Belediyesi'ne yönelik operasyonda tutuklanan eski belediye başkanı Tunç Soyer ve CHP İzmir İl Başkanı Şenol Aslanoğlu’nun da aralarında bulunduğu kişiler hakkında iddianame hazırlandı. Haberi Haber Kaynağından Oku
Madencilik şirketleri dünyanın en kurak yerine deniz suyu pompalıyor. Peki zarar verildi mi? Kuzey Şili'nin uçsuz bucaksız kumullarını aşan devasa boru hatları, And Dağları'ndaki deniz suyunu 3.000 metreden yüksek rakımlara pompalayarak dünyanın en büyük bakır üreticisi olan Escondida madenine taşıyor. Madenin sahipleri, yerel rezervuarlara güvenmek yerine doğrudan denizden su temin etmenin bölgesel su kaynaklarının korunmasına yardımcı olabileceğini söylüyor. Ancak Lickanantay de Peine Yerli Topluluğu lideri Sergio Cubillos'un algısı böyle değil. Cubillos ve diğer aktivistler, Şili'nin 15 yıldır ülkeyi kasıp kavuran büyük kuraklığın etkisi altında kalmasıyla birlikte, madencilik sektörünün bölgenin yetersiz su kaynaklarının azalmasına yardımcı olduğuna inanıyor. Ayrıca, tuzdan arındırılmış deniz suyunun kullanımının, kuzey Atacama bölgesinin hassas su ekosisteminin ve yerel geçim kaynaklarının uğradığı tahribatı telafi edemeyeceğinden endişe ediyorlar. Su çekimi, yeraltı su seviyelerinin düşmesine neden olarak, biyolojik çeşitliliği destekleyen ve yerel ürünler ile hayvancılık için hayati önem taşıyan kaynakları, sulak alanları ve yüzey suyu kaynaklarını tehlikeye attı. Cubillos, "Birçok sulak alan tamamen kurudu ve bitki örtüsü önemli ölçüde azaldı," diyor. Peine topluluğu, hassas ekolojik dengenin bölgeyi iklim değişikliklerine karşı oldukça savunmasız hale getirdiği bir tuz düzlüğünde yer alıyor. Cubillos, madenciliğin iklim krizinin etkilerini daha da kötüleştirdiğini ve topluluğun yeraltı suyu rezervlerini ciddi şekilde tükettiğini söylüyor. "Madencilik faaliyetleri, bölgeyi sığır otlatmak için elverişsiz hale getirdi." Bu mega kuraklık, son yüzyılın en uzun süreli ve yaygın kuraklığı olarak kabul ediliyor ve yerel halk ile madencilik şirketleri, dünyanın en kurak yeri olan ve dünyanın en büyük bakır ve lityum yataklarının bulunduğu Atacama Çölü'nde su hakkı için mücadele ediyor. Yağış eksikliği, Şili'nin su kaynakları, tarımı ve ekosistemleri üzerinde derin etkilere sahip ve Atacama bölgesindeki tatlı su rezervlerini ciddi şekilde tüketiyor. Su kıtlığı nedeniyle madencilik faaliyetleri bile zaman zaman durdurulmak zorunda kalmıştır. Aralık ayında, Escondida'nın çoğunluk hissedarı Avustralyalı madencilik firması BHP, ABD merkezli Albemarle ve Şilili firma Zaldívar, Monturaqui-Negrillar-Tilopozo akiferini tükettikleri ve çevredeki bitki örtüsüne zarar verdikleri gerekçesiyle eşi benzeri görülmemiş bir 47 milyon dolar (34,5 milyon sterlin) para cezasına çarptırıldı. Antofagasta Çevre Mahkemesi, üç şirketin yol açtığı hasarın "Peine Yerli topluluğunu olumsuz etkilediğine, yaşam sistemlerini ve geleneklerini değiştirdiğine" hükmetti. Mahkemeye göre, şirketlerin yeraltı suyu çıkarma konusunda yasal olarak izin verilen sınırları aştığı ve bunun sonucunda yeraltı su seviyesinin 25 cm'den fazla düşmesine neden olduğu ve bunun tuz düzlüğü ekosistemi için sürdürülemez bir miktar olduğu belirtildi. Şili Su İdaresi, 2018 yılında Escondida'nın su çıkarma faaliyetleri konusunda endişelerini dile getirmişti. Escondida, 2022 yılında bu konuda uyumsuzluk nedeniyle 8,4 milyon dolarlık para cezasına itiraz etti, ancak bu itiraz reddedildi. *** Çevre mahkemesinin kararı, Yerli topluluk, Şili hükümeti ve ilgili şirketler arasında müzakere edilen bir anlaşmanın ardından geldi. Para cezaları, bazı durumlarda tuzdan arındırma yatırımlarını da içeren çevresel iyileştirme çalışmaları için ayrıldı. Madencilik sektörü giderek daha fazla denize yöneliyor. Ulusal Madencilik Birliği'ne göre, Şili madenlerinde kullanılan suyun yaklaşık %30'u artık deniz suyundan (tuzdan arındırılmış veya arıtılmamış) geliyor. BHP, son yıllarda tuzdan arındırma altyapısına 4 milyar dolar (2,94 milyar sterlin) yatırım yaptığını belirtiyor. Şirket, bunun sonucunda 2019 yılında Peine sulak alanından su çıkarmayı bıraktığını belirtiyor. Madenden yaklaşık 170 km (105 mil) uzaklıktaki kıyı kenti Coloso'daki tuzdan arındırma tesisi, kapasite bakımından Şili'nin en büyüğü. BHP, "Şirketimizin ilk tuzdan arındırma tesisi 2006 yılında açıldı ve bu, madencilik sektöründeki öncü rolümüzün bir göstergesidir" diyor. Albemarle ayrıca Guardian'a, rezervden elde edilen yeraltı suyunu artık faaliyetlerinde kullanmadığını söyledi. Şirketin iletişim müdürü, "Şirketimiz bölgede hiçbir zaman önemli bir su kullanıcısı olmasa da, bu adım Atacama tuz düzlüğündeki uzun vadeli sürdürülebilirlik çabalarımızın bir parçası," diyor. Albemarle, mahkemenin resmi anlaşmasında çevresel hasarı gidermek için deniz suyu kullanımının yer almadığını da açıkladı; ancak web sitesinde tuzdan arındırma çalışmalarına devam eden yatırımlar vurgulanıyor. Zaldívar yorum yapmayı reddetti. İlgili: "Suyumuzun son damlaları": Bir maden Peru'nun en yoksul bölgelerinden bazılarını nasıl susuz bıraktı? Müzakerelere katılan Cubillos, bu değişimi kabul ediyor. "Şirketlerin yeraltı suyu rezervlerini kullanmayı bırakması olumlu," diyor. "Ancak tuzdan arındırılmış su topraklarımıza ulaşmıyor." Mahkemenin Peine'nin yeraltı sularını tüketmekten sorumlu bulduğu üç şirket, Şili'nin bakır üretiminin yaklaşık yarısını ve lityum üretiminin üçte birini üretiyor. Madencilik, Şili'nin gayri safi yurt içi hasılasının yaklaşık beşte birini oluşturuyor ve mineraller (özellikle küresel yeşil dönüşüm için hayati önem taşıyan bakır ve lityum), ülkenin başlıca ihracat ürünleri. Şili, AB'ye ithal edilen bakırın yaklaşık %13'ünü ve lityum karbonat ile rafine lityumun %80'ini sağlıyor. Lityum, elektrikli araç aküleri için kritik öneme sahipken, bakır çoğu yenilenebilir enerji teknolojisinin ve altyapısının temelini oluşturuyor. Küresel yeşil dönüşümün bakır ve lityum talebini önemli ölçüde artırması bekleniyor. Şili için bu, madencilik faaliyetleri için artan su ihtiyacı anlamına geliyor. Tuzdan arındırma alanındaki gelişmelere rağmen, madencilik, kuzeydeki bölgesel rezervlerin yaklaşık %50'sini oluşturarak tatlı suyun önemli bir tüketicisi olmaya devam ediyor. Şili Maden Bakanlığı, toplam su tüketiminin 2034 yılına kadar yaklaşık %20 artacağını öngörüyor. *** Tuzdan arındırma ve deniz suyunun iç bölgelere taşınması da çevresel maliyetler getiriyor. Bunlar enerji yoğun süreçler ve yapılan araştırmalar, Şili'nin tuzdan arındırma tesislerinden kaynaklanan CO2 emisyonlarının 2030 yılına kadar yıllık yaklaşık 700.000 ton CO2 eşdeğerine ulaşabileceğini öngörüyor; bu da Antigua ve Barbuda ile hemen hemen aynı. O'Higgins Üniversitesi'nde yardımcı doçent olan Sebastián Herrera-León'a göre, bu tesislerin yalnızca küçük bir kısmı yenilenebilir enerjiyle çalışıyor. "Şu anda Şili'deki tuzdan arındırma tesisleri, hem fosil yakıtlardan hem de yenilenebilir kaynaklardan beslenen ulusal şebeke tarafından destekleniyor," diyor. İleriye yönelik iki yol belirliyor: ya tuzdan arındırma tesisleri özel yenilenebilir enerji kaynaklarını entegre etmeli ya da ulusal enerji şebekesi yenilenebilir enerjiye geçişini tamamlamalı. Tuzdan arındırma, çevresel riskleri çölden okyanusa da taşıyabilir. Şili'nin kuzeyinde, Escondida'nın tuzdan arındırma tesisi ve limanının yakınında bulunan bir sahil kasabası olan Antofagasta'da, yerel balıkçılar değişiklikleri çoktan fark etti. 82 yaşındaki balıkçı Nelson Fornerod Gutiérrez, "Balık popülasyonları ölüyor. Escondida limanı uzun süredir denizi kirletiyor ve tuzdan arındırma tesisi durumu daha da kötüleştiriyor," diyor. Terram adlı STK'dan deniz biyoloğu Elizabeth Soto, tuzdan arındırma işleminden kaynaklanan tuzlu su deşarjının sucul biyolojik çeşitlilik için bir tehdit oluşturduğunu söylüyor. "Tuzdan arındırma tesisi yerleşimi için iyileştirilmiş mekansal planlama şart. Çevresel etkiler hesaba katılmadan tüm kıyı şeridi boyunca tesisler inşa etmek sürdürülebilir değil," diyor. Şili'nin faaliyette olan 24 tuzdan arındırma tesisinden 17'si madencilik şirketlerine ait ve Pasifik kıyısı boyunca daha fazlası planlanıyor. Ülkenin tuzdan arındırma kapasitesinin yaklaşık %75'i madencilik sektörüne hizmet veriyor. Tuzdan arındırılmış deniz suyu, azalan iç su kaynakları üzerindeki baskıyı hafifletmiş olsa da, Peine Yerli topluluğu temkinli olmaya devam ediyor. Hasarın geri döndürülemez olabileceğinden ve Lickanantay halkı için kutsal olduğu kadar hayati önem taşıyan tuz düzlüklerine ve sularına zarar verebileceğinden korkuyorlar. Cubillos, "Yerli kültürümüzün ve dünya görüşümüzün canlı kaldığını iddia eden maden şirketlerine direnmeye devam ediyoruz," diyor. Kaynak: Guardian