Admin Blog (Günlüğü)

Sizi anlıyorum.. bu hususlarda çok kitap okuyup,kendimi çok geliştirmeye çabalamışımdır,ama en sonunda sinir ve hüsranla ''bencil olmadıkça mutlu olmanın yok galiba'' diye inançlarımı kaybetme noktalarına çok gelmişimdir.

 

Sorun çevrenizdeki insanların sizin açınızdan bakmama bencilliğini gözünüze sokmaları..

 

Yine de herkesi ve herşeyi boşverip sırf kendi mutluluğumuz için yapabilmek zor ama önemli bir erdem..sırf kendin için yapınca da erdem olmaktan çıkıyor mu acaba

Hayata bakış için durduğumuz yeri sık sık değiştirip kameramızı doğru açılarda yerleştirebildikmi..göreceğiz ki ne kadar değişik duruş ve açı varsa o kadar güzellik var..her İNSAN başka bir duruş yeri..her açı başka bir güzelliğin keşfi..

 

Sürekli tebessüm edişim arada kahkaha atışım bu yüzden sn.Adminim..

Sizi anlıyorum.. bu hususlarda çok kitap okuyup,kendimi çok geliştirmeye çabalamışımdır,ama en sonunda sinir ve hüsranla ''bencil olmadıkça mutlu olmanın yok galiba'' diye inançlarımı kaybetme noktalarına çok gelmişimdir.

 

Sorun çevrenizdeki insanların sizin açınızdan bakmama bencilliğini gözünüze sokmaları..

 

Yine de herkesi ve herşeyi boşverip sırf kendi mutluluğumuz için yapabilmek zor ama önemli bir erdem..sırf kendin için yapınca da erdem olmaktan çıkıyor mu acaba

 

Şimdi kendimize bakalım dediğimde şöyle bir durum ortaya çıkıyor.

 

Bizim toplum olarak başkalarının sözleri ile yaşamayı çok seviyoruz ben buna alıntı imparatorluğu diyorum.

 

Önüne gelen şiir, güzel resim üzeri şiir, veya birine ait ve altına alıntı bile yazmadığı sözlerle kendini anlatmaya çalışıyor ve bu anlatımda 'yapma' ögesi hiç bir şekilde bulunmuyor. Demek istediğim 'lafta kalıyor' işte buraya dikkat çekmek istiyorum. O lafta kalan güzellikleri uygulamak ve sonuçlarını görmek gerekli diyorum ve bu görme olayının ötesinde hissetmeniz gerekir diyorum. Bir defa başladığınızda artık önüne geçemediğiniz bir güzelliğin başladığını ve hissettiklerinizin sizi daha da farklı bir insan yapacağından emin olmanız gerektiğini belirtiyorum.

 

kendin için yapacağını şeylerinde olması çok normaldir... insan egosu o kadar kolayca alt edilebilecek bir şey değil

Hayata bakış için durduğumuz yeri sık sık değiştirip kameramızı doğru açılarda yerleştirebildikmi..göreceğiz ki ne kadar değişik duruş ve açı varsa o kadar güzellik var..her İNSAN başka bir duruş yeri..her açı başka bir güzelliğin keşfi..

 

Sürekli tebessüm edişim arada kahkaha atışım bu yüzden sn.Adminim..

 

Sevgili DayıSı

 

Bu dediğini Robin Williams bir filminde (Ölü ozanlar derneği - Dead Poets Society) filminde olmuştu belki hatırlarsınız...

 

Çocuklara farklı bakış açılarını öğretirken bu olayı kullanmıştı ve en son kendini okuldan kovduklarında sınıfa dönerek eşyalarını almak istediğinde en çekingen öğrenci birden öğrenci sırasının üstüne çıkarak şunu bağırarak 'Captian My Captian' Kaptan Benim Kaptanım veya öğretmenim şunu demek istemiştir Bak öğretmenin ben de artık korkmadan sizin dediğiniz gibi olaylara değişik açıdan bakmaya başladım ve artık korkmuyorum....

 

Neden korku 'çünkü' kurulu düzen tarih boyunca farklı düşünmeyi kötü olarak göstermiştir...

 

Bu nedenle farklı düşünce çocuklarda veya gençlerde biraz da toplumun yardımı ile kolayca korkuya dönüşebiliyor...

şimdiye kadar okuduğum en anlaşılır ve en güzel yazınız bana göre..

 

yukarıda yazdığınız başlığı kendi üzerime alınabilirim ..bir zamanlar öyleydim diyerek..

 

başka insanlarda güzel bakış açıları yakalamak mümkün nadirde olsa..her insanda göremiyorum sizler gibi..

 

ya ben bakmasını bilmiyorum..yada etrafımda çoğunlukta değiller..

 

belkide bu yüzden sadece çocukların gözünden dünyaya bakmayı tercih ettim..

dünden beridir bu yazıyı okuyup çıkıyorum biraz ben merkezci biri olduğum içinmidir nedir ilgimi çekti.haklılık payı olsada genel anlamda pek doğru bulmadım açıkcası...

Neden dünyaya başka insanların gözünden bakayım ki?

Ben kendi gözlerimle dünyayı gözlemlemeliyim bu yaşadığım hayat bana ait kimsenin yerine emanet bir yaşam sürmüyorum.Empati sadece karşıdaki anlamak istediğim zamanlarda uyguladığım bir yöntem,hayatı başkalarının gözüyle değerlendirmek yerine kendi içinize bakmanızın daha doğru olduğuna inanıyorum..

İnsanları anlayabilmek için ilk önce kendini tanımalı ki insan sonrasında başkalarınıda anlayabilsin..

Ben kimin,ne istiyorum,hayattan beklentilerim nelerdir?

'Ya hep Ya hiç', ya hep alırım yada hep karşı çıkarım, arası yoktur. Dünya'yı çevrenizi, diğer insanları algılarken ve dünyaya bakarken hiç bir zaman, ya hep yapacaksınız yada hiç yapmayacaksınız mantığı ile yola çıkmamalısınız. Buda bir öneridir onuda düşünürsüzün ve ne kadar gerekli olduğu üzerinden mantığınızla gerektiği kadarını kullanırsınız.

Yazının özü bir gün dünyaya başkalarının gözünden bakarak onların da dünya hakkında (dünya genel bir terim, sorunlar, yaşam biçimleri, algılama herşey dünya teriminin içine sıkıştırılmış burada) hakkındaki düşüncelerini anlamaktan bahsediyoruz. Kendi düşünceleriniz zaten yerli yerinde duruyor ve sizi kendi gözünüzden kendi çizginizde götürüyor.

Önemli olan başkalarının nasıl baktığını ve bu bakış açılarının ve anlamalarının neden, nasıl, niçin oluştuğunu ve sizin açınızdan sizin bakış açınızla neden, nasıl, niçin çeliştiğini bulmanızdır.

 

İnsan, insan olarak bir bütünün kendine dönük ve gelişmeye elverişli paydalarında saklıdır. Bu paydalar kendini tamamlama ve geliştirme sürecinden hiç bir zaman diğerlerinden (diğer insanlardan) ayrılamaz ve ayrılmaya çalışırsa başana gelecek yegane iş 'ben ben yine ben hep ben ve sonuçta yine ben' olması kaçınılmazdır. Bu, bu kişinin doğru veya yanlış yolda olduğunu da gösteren bir şey değildir. Sadece kendi ekseni etrafında olanlar ve algılaması doğrultusunda dünyayı yorumlamasını sağlamaktadır.

 

İnsanın kendini iyi tanıması bir çok farklı algılama ve değerlendirme olayının sonucunda olan bir şeydir...

Kendinizi iyi tanımanız bile bir çok defa başkalarının gözü ile kendinize bakmanızdan (hep bunu yapacaksınız demiyorum - bir kaç defa diyorum) geçer çünkü göreceğiniz şeyler sizin kendi kendinize baktığınızda karşınıza çıkmayabilir.

 

En başta söylediğim gibi:

Lütfen bir defa da olsa çevrenize bakın ve dünyaya başkalarının gözünden bakmaya çalışın... deneyin bir şey kaybetmezsiniz...

 

Saygılar

Ben empati yapacağım derken hep başkalarının gözünden baktığımı farkettim olaylara, hatta bir ara hangi düşünceler kendime ait, hangisi değil onu dahi karıştırır oldum. Ama aslında düşünceler çevremizdeki düşüncelerin bir sonucu değil mi. Öyle ya domino taşları gibi yayılmıyor mu düşünceler. Eğer bugüne kadar tanıştığım kişiler ve okuduğum yazarların düşünceleri olmasaydı, ben ben gibi düşünür müydüm. Sevgili Admin sen bile etkilemiyor musun bizleri diğer üyeler gibi. Galiba burada zamanla evli çiftler gibi herkesin bakış açısı biraz daha birbirine benziyor beraber aynı ortamda bulundukça.

 

'Ya hep Ya hiç', ya hep alırım yada hep karşı çıkarım, arası yoktur. Dünya'yı çevrenizi, diğer insanları algılarken ve dünyaya bakarken hiç bir zaman, ya hep yapacaksınız yada hiç yapmayacaksınız mantığı ile yola çıkmamalısınız. Buda bir öneridir onuda düşünürsüzün ve ne kadar gerekli olduğu üzerinden mantığınızla gerektiği kadarını kullanırsınız.

Yazının özü bir gün dünyaya başkalarının gözünden bakarak onların da dünya hakkında (dünya genel bir terim, sorunlar, yaşam biçimleri, algılama herşey dünya teriminin içine sıkıştırılmış burada) hakkındaki düşüncelerini anlamaktan bahsediyoruz. Kendi düşünceleriniz zaten yerli yerinde duruyor ve sizi kendi gözünüzden kendi çizginizde götürüyor.

Önemli olan başkalarının nasıl baktığını ve bu bakış açılarının ve anlamalarının neden, nasıl, niçin oluştuğunu ve sizin açınızdan sizin bakış açınızla neden, nasıl, niçin çeliştiğini bulmanızdır.

 

İnsan, insan olarak bir bütünün kendine dönük ve gelişmeye elverişli paydalarında saklıdır. Bu paydalar kendini tamamlama ve geliştirme sürecinden hiç bir zaman diğerlerinden (diğer insanlardan) ayrılamaz ve ayrılmaya çalışırsa başana gelecek yegane iş 'ben ben yine ben hep ben ve sonuçta yine ben' olması kaçınılmazdır. Bu, bu kişinin doğru veya yanlış yolda olduğunu da gösteren bir şey değildir. Sadece kendi ekseni etrafında olanlar ve algılaması doğrultusunda dünyayı yorumlamasını sağlamaktadır.

 

İnsanın kendini iyi tanıması bir çok farklı algılama ve değerlendirme olayının sonucunda olan bir şeydir...

Kendinizi iyi tanımanız bile bir çok defa başkalarının gözü ile kendinize bakmanızdan (hep bunu yapacaksınız demiyorum - bir kaç defa diyorum) geçer çünkü göreceğiniz şeyler sizin kendi kendinize baktığınızda karşınıza çıkmayabilir.

 

En başta söylediğim gibi:

Lütfen bir defa da olsa çevrenize bakın ve dünyaya başkalarının gözünden bakmaya çalışın... deneyin bir şey kaybetmezsiniz...

 

Saygılar

 

Geçenlerde çok samimi olduğum bir arkadaşım geldi yanıma,öfkeden deliye dönmüş bir halde "ne oldu"dedim falancayla çok kötü bir şekilde kavga ettim dedi falanca dediğide benim arkadaşım ve gerçekten çok sevdiğim bir arkadaşım.

Biri erkek diğeri bayan,anlattı dinledim anlattıkça sinirlendi bitirince oldukça sakin bir şekilde diğer arkadaşımın haklı olabileceği yönleri gösterdim (gerçi bu her zaman yaptığım bir şey)neden o şekilde davrandığını açıklamaya çalıştım.sonuçta öfkesi yatıştı gitti..

İşin komik yanı aynı gün diğer (erkek olan)arkadaşım geldi oda aynı mevzuyu anlattı ve en ilginci ne biliyormusun?

Neden o şekilde davrandığını anlatırken benim öteki arkadaşıma söylediklerimi sıraladı güldüm.Ve onu ne kadar iyi tanıdığımı bir kez daha fark ettim..

sonuçta iyi bir şeye sebep oldum barıştılar..

 

Amaa dışarıdan olayları değerlendirirken iyide kendimize sıra gelince bunu yapabiliyormuyuz?Hiç sanmıyorum çünkü olayın içerisinde olmak farklı bir şey olayı dışardan bağımsız bir şekilde değerlendirip yorumlamak farklı bir şey..

 

Birde şu söylediğin varya

 

"Kendinizi iyi tanımanız bile bir çok defa başkalarının gözü ile kendinize bakmanızdan (hep bunu yapacaksınız demiyorum - bir kaç defa diyorum) geçer çünkü göreceğiniz şeyler sizin kendi kendinize baktığınızda karşınıza çıkmayabilir."

 

Admin ya ben kendimi başkasının gözüyle değerlendirince çok çekilmez birini gördüm

Merhaba,

 

Buna çoğumuz empati deriz. İnsanın yapısı o kadar geniş, o kadar karmaşık bir de o kadar güzelldir. Hayat boyu kendisini arar durur. Bunu yaparklen de, çevrenin sosyal yapısı çok büyük bir etkeni vardır. Biraz tuhaf bir tarif gelse de, biz insanlar duygu tüketicisiyiz. Bizi herşeyden ayrına duygudur. Başka birinin gözünden bakmak çok zordur. İyi niyetli ne bileyim sevecan yada duygusal yapıda olan kişiler bunu yapsa bile mutlaka yaralanır. İçi yaralanır. Bazen başkasının gözyle dünyayı görmek istemeyiz. Mesela, ben Afrika'daki aç kalan veya Romanya'daki dilenciliğe alıştırılan ve kötü huy kazan çocukların gözüyle bir anlık için bakıyor olsam, içim kararır. Çin'deki Türkler'in yaşadıklarına bir bakın. Bu yüzden sosyal yapı çok önemlidir diyorum. İnsanlar bence sadece üzüntüleri paylaşır. Ya yaşadıkları mutlulukları? Onların paylaşılması niye bu kadar zor? Sokaktaki bir yabancıya ne olursa olsun, niye gülümseyemiyoruz? Yine sosyal yapı, yine ailedeki terbiye, yine geçim sıkıntısı, v.s.

Herşeye rağmen, bütün bunların bir "çözümü" var diyelim: Kendimizi çok iyi tanımaktır. İçimizle dışımızla barışık olamaktır. Bunlar varsa eğer, etrafımızdaki insanlara dikkatimizi verebiliriz. Artık içimizdeki savaşla değil, başkaların duygularına ve yaşadıklarına daha ılımlı bir yaklaşımla karşı karşıya olmaya hazır oluruz.

Sayın Admin,

Konu dışında çıkmış olabilirim.Bilmiyorum, anladığım kadarıyla sizlere konu dışında olsam bile, ufak bir yorum bırakmak istedim.

Saygılarımla.

Önce kendime bakmayı öğrendim...

 

Hatalarım,inatlarım,azmim, hepsini masaya yatırdım..

 

Kendimi tanıdıkça daha bir mutlu oldum,hatalarımı,eksiklerimi tamamlamaya çalıştım..

 

Sonra kendimi başkalarının yerine koydum

 

Değişik görüş açıları gördüm..Adını koyamadığım davranışlar tanıdım..

 

Bazen başkası olmak zor geldi o zaman içimdeki çocukla bakar oldum ..

 

Örnek aldığım kişiler kendimi geliştirme çabalarımda yardımcı oldu..

 

Belkide kişileri görmek istediğim gibi şekillendirdim...

 

Birşey kaybettim mi sanmıyorum.

 

Uzun zamandır yazasım vardı hep birşeyler yazmamı engelledi...

 

Saygılar

bu başlık tek eşlilik isteyenlere uyuyor insan hayatını istediği gibi yaşama hakkı vardır dolayısıyla istediğiyle beraber olur başlıktaki gibi hep ben diyen bir kişiyle hayat zindan olur sanırım bir zaman katlanırsın ama daha sonra onu görmekten miden bulanmaya başlar ve hep ben dayatması bir insan hakkı ihlalidir.