LostsouL's Blog

Ben hep sevmişimdir bu şehre giden yolu... Ama gerçekten uzundur, bana da çok uzun gelir hep bu yol... Niye bilmem, belki de tam İstanbul'un dibi, yan komşusu olduğundandır, haritadan şöyle bakarsın bi, İstanbul ve Tekirdağ yanyana, koyun koyuna ama o yola bi düştün mü İstanbul ile Tekirdağ ayrılmış da haberimiz yokmuş diyesi gelir insanın...

 

En son temmuz ayında gittim oraya, arkadaşlarla deniz kıyısında bir meyhanede oturduk bolca zaman gecirdik, ben arada bir martılara, arada da denize daldım, kare kare fotoğrafladım her anını deniizn ve martıların...

 

Tekirdağ enteresan şehir beeee, sever miyim sevmez miyim anlayamam, guzel mi çirkin mi onu da anlayamam, öyle çelişkide bırakır beni, çelişkili severim ben Tekirdağ'ı... Hani desem ki; "bu şehirde hiiç hatıram yok, ondan belki böyle dusunuyorumdur" ama öyle değil, bu şehir anılarla dolu benim için..

 

Bu şehirde çok şey yaşadım ben, bir defasında sırtımı arı bile soktu burada.... Bu şehirde, sabahın bir vakti kalkıp, Lüleburgaz'a kadar otostop yapacak cesareti bile buldum ben... Bu şehirde 99 depremini yaşadım... Bu şehirde sabahlara kadar uyumayıp, sabahın 5:00'inde en sevdiğim arkadaşımla kimseyi uyandırmamak adına balkondan atlayıp, bomboş caddelerde, boşluğun tadını çıkarırcasına yoruluncaya kadar koştum ben, yorulup kumsalına uzandım bu şehrin ve kumsalında uyudum da... Bu şehirde ilk biramı içip, hızımı da alamayıp ikinci, üçüncü, beşinci biramı da içtim, yetmedi terastan aşağı bile kustum... bu şehirde aşık da oldum, bu şehirde terk de edildim... Bu şehirde vardım ben de... Ama neden bu sehri tam olarak sevip sevmediğimi hiç bilemedim ben?