Ne çabuk büyüdük
Ne çabuk büyüdük.ne çabuk koca adam oluverdik.büyürken hiç farketmedik yaşlanmışlıkları.annemiz sanki hep aynı anne babamızsa hep aynı babaydı.saçlarındaki azalmayı,gözlerindeki bulanıklığı .ellerindeki benleri hiç görmedik.sanki hep vardılar.çünkü hep yanımızdaydılar.ayırmadılar ki kendilerini emekliye çıkarmadılar ki görevimizi tamamladık diye.yaşlılıklarını anlayalım.çoğu zaman sıkıldık hep aynı ilgiyi görmekten.oysa memnundukta bizi düşünenlerin olduğunu bilmekten.adım adım hayat yolunda yürürken başka kim vardıki tutan elimizden.o el hep güçlüydü büyüdüğümüzün bile farkına farmak istemedik o eli tutmak daha kolay oluyordu uzanıp başka elleri keşfetmekten.babam sağolsun yazılarını gördük önümüzdeki aracın camında.evet babam sağolsun deyip uçurumdayken uzattığı güçlü eli geçti gözümüzün önünden.yanındayken kanıksadığın olayları bir yazı hatırlatıverir işte böyle bazen.
4 Yorum
Önerilen Yorumlar