Sırf buraya birşeyler yazabilmek için üye oldum. Daha önce başka bir yerde bunu arama motoruna yazdığımda ''aramak, öğrenmek ve bulmak'' diye bir tanım okumuştum. Bana kalırsa hepimiz acıklı ama anlamlı hikayeler oluşturmak için yaşıyoruz. Tanrısal kavramlara pek inandığımı söyleyemem. Dolayısıyla tanrının beni denemesi için gönderdiğine inanmıyorum. Çünkü tanrı neden bizi denesin ki? Gerçekten deneyip denemediğini bir kenara bırakın ya da tanrının gerçekten var olup olmadığınıda. Çoğunluğumuz bir tanrıya inanıyor ve genelde her şeye gücü yeten metafizik ötesi bir güçtür bu tanrı. Öyleyse her şeye gücü yetiyorsa neden bizi denemek istiyor? Bunu her sorduğumda ona olan sevgimizi sınamak için ve bizi ödüllendirmek için olduğunu söylüyorlar.
Tamam, peki neden sınamak istiyor? Tanrı merhametliyse ve ona olan inancımızı sınamak için bize sınava sokuyorsa gerçekten merhametli midir? Kendinizden pay biçin. Küçük kardeşinizin size olan sevgisini sınamak için ailenizle iş birliği yapıyorsunuz. Bir ablası yokmuş gibi davranıyorlar ancak o küçük çocuktan ablasının olduğuna inanmasını ve onu koşulsuzca sevmesini istiyorlar. Eğer bunu yapmazsa cehennem ile tehdit ediyorlar. Kardeşinize yaşadığı süre boyunca bir vahşet çektiriyorsunuz, her eziyeti yaptırıyorsunuz ancak sizin sınırsız merhamet ve gücünüz var ve bunları sadece onu denemek için yapıyorsunuz. Ben tanrı değilim ama eğer tanrı olsaydım birisini denemek için ona bu kadar acı çektirmezdim. Gereksiz bir şey bu. Ki ben bile saklambaç oynayıp eziyet etmeyeceksem tanrının benden çok daha üstün olması gerekir değil mi? Dolayısıyla insanın islamik bir sınav sebebiyle yaşadığına inanmıyorum. Ama dünyada herşeyin mümkün olabileceğine inanacak kadar çok şey yaşadım.
Dolayısıyla asla tanrı yoktur da diyemem. Ancak varsa bile bize anlatılan tanrı ile gerçek tanrının %100 aynı olmadığını her aklı başında insan anlayabilir. Tek bir cehenneme inanıyorum o da buradaki cehennem. Yaşanan vahşetler vicdan işi değil çünkü. Dolayısıyla metafiziksel iyi bir varlığın bizi sınadığı için yaşıyor olma ihtimalimiz neredeyse hiç yok. Bildiğimiz net bir şey vardır ki evren gerçektir ve enerjileri vardır. Paranormallik vardır. Evrenin gezegeninin birinde yaşayan gelişmiş canlı türlerinden birisiyiz. Elementler ve yıldız tozlarından oluşuyoruz ve anormal güçlerimiz var. Mesela inanç gibi. İlginç biliyorum ama gerçektende nasıl inanırsak öyle ölürüz arkadaşlar. Doğru bir inanç yok. Doğru olmadığı gibi yanlış bir inançta yok.
Bilim bu zamana kadar dünyanın farklı bölgelerinde bin bir türlü ölümler kayda geçti. Neye inanırsanız inanın tek bir gerçek var. Hepimiz evrenin yazarlarıyız ve kendi hikayemizi yazıyoruz. Bildiğim tek şey bu. Evren bu hikayeleri ne yapacak? Buraya neden geldik? Neden yazmamız gerekiyor vb soruların cevabını bilmiyorum ancak bir şekilde hikayemiz başladı ve sonu gelene kadar yazmaktan başka bir seçeneğimiz yok. Reddetsenizde reddedişi yazarsınız, savaşırsanızda savaşı. Hikayenin sonunda ne olacağını ve ne için yazdığımızı öğreneceğiz. Ancak ölüme mümkün olan en iyi hikayeyle gitmek hepimiz için daha iyi olmaz mı? Mümkün olan en iyi hikayeyle gidelim, böylece tüm ihtimallere karşı bir hazırlığımız olur.
