Φ denixpa Gönderi tarihi: 11 Şubat , 2007 Paylaş Gönderi tarihi: 11 Şubat , 2007 bir kesit!!! bu ilk şiirim belkide yazdığım şarkı sözlerini saymazsak hepsinde bir hesap, bir ölçü vardı veya uymakla yükümlü hissettiğim kurallar sana niye mi şarkı yazmadım? sen kurallarla uyulamayacak kadarsın çünkü belki de seçeneklerim yetersizdi ya da iyi bilmiyordum. oysaki ben seni ne kadar sevecektim... seni anlatmak müzikle yapılamayacaktı ama seçeneklerim azdı ve yedi nota yeterince seçenek sunmuyordu bana bildiğim lisan yeteneklerimle de her ne kadar kısıtlı olsada en az dört tane yedinin oluşturacağı genişlik itti bellikede beni bu şiire sonuçta harfler vardı.. belki notaların büyüsü yoktu ama senin büyünde harflerdeydi... işin garip kısmı kendimi bulduğum notalarda seni bulamamam, harflerde aramam değil işin garip kısmı harflerde bulduğum seni notalarda kaybetmem her ne kadar bir şiir gibi başlamış olsakta bir hikaye de sen buna bir roman de, çok komik geldiyse bi fıkra de, ne dersen de ama benim kaybettiğim mısralarda kendini arama.. 21 eylül gibiydi ve senesi önemli olmayan bir zaman dilimi aklımda ki her halinle ya beynimdeydin çıkmıyor ya kalbimdeydin acıtıyor binlerce kareye böldüm vücudumu bir gece acıların diner mi diye. sonra farkına vardım bi kare oluşamıyordu benim vücudumda bir anlamsız hal alyordu o kare, kare değildi ama o parça sen miydin? sonra karar verdim oluşmaya yeniden, yeniden doğmaya bir bütündüm ve o şekil yine görünmüyordu vücudumda neredeydi? bulsam söküp atacaktım, hangi uzvu olursa olsun yaşamamı engelleyecek dahi olsa düşündükçe beynimde buluyordum onu, hissettikçe kalbimde... kalbimdeydin ya da beynimde peki neden midem de acı yapıyordu, bazen boğazımda düğümleniyordu, saçlarımı yolsamda kafamda çalkalanıyordu, oh be diyordum gözlerimden gözyaşı olup çıkıyordu artık... belli bi zaman sonra dört duvarımdan dışarı taşamıyodu arayıp yine yerleşiyordu vücuduma tekrar. 21 eylül den beri bu dengesizlik vücudumun bir saplantısı haline gelmişti artık sonra kurtuluşu arama yollarının faydasız olacağını anladım sonra anladım sana ulaşmayı istemenin bu saplantıyı atamayacağını. ulaşmak istedikçe saplantıların arttığı ulaştıkça vazgeçmediği, kaçtıkça vazgeçmediği ne yapsam vazgeçemediği bir durum oldu bu ışıl ışıl bakıyordu gözlerin son gördüğümde seni gözlerimin içine derin derin baktın ya da ben öyle algıladım o an belki dökseydim bünyemdeki seni gözlerimden bir daha dönmeyecektin yerleştiğin yere bir daha çekmeyecektim bu acıyı bu sefer atabilecekti vücudum saplantılarını ve vazgeçecekti alışkanlık haline getirdiği davranışlarından. oysa bu sefer ben kaçmıştım, belki de sen yaklaşamamıştın... ışıl ışıl bakıyordu gözlerin son gördüğümde seni hep mi böyle bakıyordu gözlerime gözlerin yoksa hep mi böyle bakıyordu gözlerin sözler savuruyorduk birbirimize seninkiler anlamlı benimkiler anlamsızdı ben hazırdım sen değildin... şimdi beynimi kurcalıyan soruları sormak isterdim sana o kadar basit ki ya seni bişey itti benden ya beni bişey çekemedi sana sözlerim miydi, ses tonum mu, renkleri miydi kıyafetlerimin alışkanlıklarımımı bilyordun ki beğenmiyordun dostlarımla düşman mıydın vazgeç diyordun saçlarım düzdü belki, belki de beğenmediğin bi şekildeydi huyum inatla sana değişebilecekken sevemedeğin miydi... oysaki en doğal halimle gelmiştim karşına tahmin mi etmeliydim sahte olmam gerektiğini gözlerimi ya beğenmedin ya bakışlarımı ya rengini ya şeklini ya da içinde olan seni kabullenemedin... hiç sana şiir yazdılar mı ya da yan yana gelebilecek en anlamlı notalardan bir şarkı bir uyuma sebep ettiler mi seni hiç hiç hayatlarına parça oldun mu birilerinin keşke sen olsaydın diyorum şimdi ne bilyim yokluğunda üşüdüğümde sarsaydın, en azından elini tutsaydım şimdi diyorum ki keşke sen olsaydın son gecem olsaydı da sen olsaydın sen olsaydında son olsaydın dizlerinde uyuyarak ölen bir benin sonu diyorum ki sen olsaydın şimdi sadece olsaydın da derdim olsaydın benim... kabuslar görmek sebep değildi aslında uykuları uykusuzluğa değişmeye ilk görene kadar her gece rüyalarımda gördüğüm seni tanıdıktan sonra sadece kabus olmasaydın eğer... bu ilk şiirim belkide yazdığım şarkı sözlerini saymazsak ve ne kadar anlamsız oldu baksana bir nevi saçmalıkların, kurulan anlamsız cümlelerin bir araya geldiği anlamsız bir metin oldu bu ilk şiirim belkide yazdığım şarkı sözlerini saymazsak sana ne kadar anlamsız oldu değil mi hiç bir şey ifade edemeyen bir bedende yaşayan kurgulardan oluşan kelimelerle dolu hiç bir şey anlatamayan anlamsız bir şiir bütün duyguları karışıkken zayıf türkçesiyle bir beynin parmaklarını zorladığı bütün anlamsız kelimeleri bir araya getir diye işkence yapan bir bünyenin oluşturabileceği anlamsız bir şiir... belki de en doğrusu bu işe hiç bulaşmamaktı 21 eylülü yaşamamak ve istediğinde istediğin kadar kare oluşturabilmekti hiç yazmamak bu şiiri en iyisiydi belki de illaki seni anlatmam için sözler gerekmiyormuş alternatifim çoğalsın diye yedili olasılığı yirmidokuza çıkarmam gerekmiyormuş seni anlatmam için bu kadar sözün anlamlanması yerine yaşayan herhangi bir bedeni anlamsızlaştırmak yetermiş! belki de en doğrusu bu işe hiç bulaşmamaktı herkez bildiğini yapmalıydı dengini dengine dengelemekti bütün sorun belki de en doğrusu bu işe hiç bulaşmamaktı en doğru bildiğim şekilde seni ifade edebilmek en kolayı en algılanabiliriydi belki de en doğrusu bu işe hiç bulaşmamaktı çünkü zaten sen beni anlayamamıştın burdaki sözlerin yan yana gelmesinide anlayamayacaksın... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ DİDEM Gönderi tarihi: 13 Nisan , 2007 Paylaş Gönderi tarihi: 13 Nisan , 2007 Ben çok sevdim şiirini.. çünkü bana inanılmaz içten ve doğal geldi.. Umarım birgün bu şiiri, kendisi için yazdığın insan da okur.. sevgiler.. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ denixpa Gönderi tarihi: 13 Nisan , 2007 Yazar Paylaş Gönderi tarihi: 13 Nisan , 2007 okumuştur zaten.. beğenmene sevindim.. süsLü keLimeLerden uzak kaLdım zaten hep, kayıpLarım oLmuştu çoğu zaman ; farkındaydım ama yaşam feLsefemde bir sanat barındıracaksam bu süsLeme oLmamaLıydı.. aLdatmaca gibi bişeydir süsLeme.. hep karşı çıktığım fikirLerdir.. ona son dediğim cümLe biLe o kadar süssüzdü ki o kadar süsLedi benim yüzümü ısLatan gözyaşLarım.. mutLuLuk diz boyu...!!! Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.