-Anne. demiş çocuk

-Efendim. demiş anne

-Gökyüzünün ve suların mavi olmasını istiyorum. demiş çocuk

Kadın bir iç geçirmiş ve:

-Önceden her yer yemyeşildi gökyüzü maviydi şimdiki gibi içtiğimiz bu su kahverengi değildi. demiş anne

-Bütün arkadaşlarım onlara efsane diyo anne. demiş çocuk

Kadın acı acı gülmüş:

-Birazcık da bana neden bırakmadın anne ufak yeşillikler var onu da askerler koruyo göremiyoruz. demiş çocuk

Kadın gülümseyip öpmüş çocuğunu

-Ama bütün onları ben yok etmedim ki yavrum. demiş anne

-Eğer böyle olacağını bilseydiniz şu an çöplerin kenarındaki teknoloji parkına değil, çimenlerdeki salıncaklara koşacaktı yavrun anne. demiş çocuk

Ağlamış kadın. Biraz daha doğaya sevecen olsaymış belki hala çiçekli bir park olabilirmiş....