yitirdiğim bir şey var sende arıyorum

yüreğim madenci feneri yol uçurum

yaklaşma diyorsan peki umudum

bir daha kimseden sormayacağım seni

söz olsun...

 

akrep tutmuş gibi kirpiklerinin ucundan

beni görünce üşüyorsun, tamam

uğramam bir daha kamçılasa da kan

sana kör bakacağım görmeyeceğim seni

söz olsun...

 

dağlara doğru uçan kuşlarla

tüm sırları çözülmüş nemli düşlerle

öfke çiçekleri getiren kışlarla

korkma, yokuşlarda yormayacağım seni

söz olsun...

 

kurtlar gibi ulusa da gönlüm ardından

sormayacağım yüzünü, izini yollardan

silahımın namlusunun ucuna konan

kınalı keklik olsan da vurmayacağım seni

söz olsun...

 

bir kuvvet iksiridir masamdaki fotoğrafın

bakışların konuşur kilitlense de dudakların

şimdi bunalımlardayız bakın

af çıkmazsa artık sarmayacağım seni

söz olsun...

 

anla artık dönüştür bu ağıtı serenatlara

düş atları uçursun bizi bulutlara

iki kılıç gibi çarpışırken akla kara

adak olsan da kurban vermeyeceğim seni

söz olsun... söz olsun... söz olsun...

 

Galip Can