Kralın adamları pabuç getirdi dün, çok uğraştım sığdıramadım ayağıma. Bilmem ki ayaklarımmı istemedi sığmayı yoksa ayakkabımı ayaklarımı kabul etmedi?

 

Bİlemedim...

 

 

yine olamadım prenses. Oysa çocukluğumun en güzel oyunuydu bu. Hayallerimde içprensesi olmazdım ama, ben prenses olurdum babam kral, doğuştan gelirdi bu ünvan. Dün tamda gerçek olacakken hayalim yine ters gitti bişeyler, ayak parmaklarımı oynattım kaldım öylece, gözlerimden hafifçe yaşlar süzüldü aktı ayaklarıma...

 

gitti yine beyazatlım hiç gelmeden, ama tam da gelecekken meyil etmişken....

 

 

peki montaigne 'çık lanet olası leke, çık diyorum sana' derken aslında neyi kast ediyordu? Ve ben bu hikayeyi sizinle paylaşırken aslında neyi kast ediyorum?