Öylesi yalnız hissediyorum ki yine kendimi... Hani milyonlar içinde yalnız kaldım derler ya insanlar.. Benimkisi ondan da zor olanı... Bir sevda bile yok çevremde... Benden kaçıyor adeta umutlar... Yaşanmışlıkları hep atmışım bir kenara... İdare ediyorum senden bana kalanlarla... Terk etmiyor bir türlü sevdan... Ama uzaklarda benden ellerin.... Seni öylesi sevdim ki... Dön desem... Seviyorum desem.. Gelir misin bilmiyorum... Şu özlemlerimi bir dindirsen... Sevdaya yeni bir şans versen... Beni dünyanın en mutlu varlığı edersin...

 

 

 

Gittiğin yerde başlayacak

Yalnızlık dediğin..

Sen olacak benliğimde... Kaybolacağım yalnızlığın içinde... Umutsuzluk ve göz yaşı hakim olacak sevdama... Bir çağre bulmaya çalışacağımda çağrelerimin sende bittiğini bir türlü anlayamayacağım...

 

 

 

Olur mu, bilmem...

Olmasını istermiyim, evet...

Olmasını ve orada olmayı hep istediğim bir bahçe...

Sevdiğim ve ruhumu dinlendiren bir renk...

Yeşil ve toprak kokusu, çiğle buluşmuş...

Bakmak dahi, dinlendiriyor...

Boş bank, sanki beni çağırıyor...

Bir çay içimliğine de olsa, yalnızlığımı paylaşmaya...

 

 

 

Bir pencereyim, köhne...

Bir duvardayım virane...

Ne taşlarım sağlam, ne sıvam var ahşabımı örten...

Sıradan bildik viranenin, sıradan köhne penceresiyim...

Çerçevelerim kırık dökük, camlarım tuzla buz...

Söylenmeyin mahalle çocuklarına, sakın kızmayın onlara...

Camlarım, canımın kırıkları; onları çocuklar kırmadı...

Üşümekteyim; köhne bir pencereyim, camları kırık..

 

 

 

Zaman, çağlayan içli bir keman...

Güneş mahzun; gümüş, günün rengi...

Kalbimde, mızrap kırık sanki; ses vermiyor...

Aklımın delhizlerinde kayboldum...

İlham perim, ruhuma ihanet etti...

Bir sözle bitti; ardından her şey gitti...

Kelimelerimi rüzgar savurdu..

 

 

 

Ne kimsenin düşüyüm, ne de başkası adına düşünürüm...

Ne duvarda sazım, ne dilde dolaşan kıymetli bir sözüm...

Ah iki gözüm; cismim özüm...

Ben, her daim yalın çıplak sözüm...

Düşlerde peri değilim...

Başıma taç değilsin, eğilim...

Düşlediğin, düş/tü...

Düşünden, düştü...

 

 

Oturup beklemek varya gelmeyen sevgiliyi... Sonuna kadar beklemek..

 

 

Hiç gelmeyeceğini bile bile umudunu yitirmemek... Nasıldır bilirmisin böylesine sevebilmek...

 

 

Göz yaşlarına hakim olamayıp onları içine akıtmak...

 

 

Beklemek sonunda gelene kadar ya da sonun gelene kadar beklemek...

 

Alıntı