Gelmiş geçmiş en güzel aşk şiirlerini bir araya getirsem tozlu rafların arasından...En mükemmel aşk mektuplarının arşivini sersem yüreğinin ortasına...Ne sana olan sevgimi anlatabilir ne de sana olan özlemimi ifade edebilir...

 

Bu gece, uykumdan uyanıp delice...Sana ağladım...Sessizliği dinlerken gecenin koynunda eski tahta sandığı açtım...Genzimi yaktı tüm hatıraların...Mektuplar sararmış...Çiçekler dalından kopmuş...

 

Gittiğin günden bu yana açmaya cesaret edemediğim bu eski tahta sandığın önünde diz çökmüş ağlıyorum şimdi...Ellerim titriyor dokunurken hatıralara...Nasıl da çekip gitmiştin bir yaz yağmuru sonrası...

 

Her veda bir başlangıçdır demiştin...Söylesene yeni başlangıçlarınla mutlu musun şimdi ?

 

Her mektubunun ayrı ayrı hikayesi var...Ama şu en çok göze çarpan,hani şu diğerlerinden farklı anılara sahip olan,kasvetli ve siyah zarflı olan mektubun var ya...İşte en acı hikayesi olan o mektup...Mürekkebi akmıştı ellerime gidişini seyrederken çaresizce...Her mektubunu defalarca okurdum...Gözlerimi kapatır hayal ederdim...Oysa gittiğin yağmurlardan sonra bir defa bile açıp okumaya cesaret edemedim...

 

Peki şimdi neden bu kahrolası sandığın başında sana ağlıyorum...Neden giderken söyleyemediklerimi mırıldanıp duruyorum şimdi...

 

Oysa hiç bir mecburiyetin yoktu gitmek için...

Sevgimiz mi bitmişti ?

Hayır... Çünkü son cümlen '' Seni çok seviyorum '' olmuştu...

Seven insan sevdiğini bırakıp gidermiydi ?

Evet... Çünkü sen taş kalpliydin...

 

Gece Yağmuru

 

 

Hayallerim nerede sen neredesin...Senin derdin başka benimki başka...Her hür görüyor bir ay tutulması...El ele tutunup anlar mı yok be...Aşığım gönül bu nasıl çeker mi zor be...

 

Kalanları zamanla unut çare yok...Bilmem kalanı var mı merak içindeyim...Her hür bir vurgun bilir geçmişte...Vurulan yerde güller biter mi yok be...Aşığım gönül bu nasıl çeker mi zor be...

 

Çok güvendiğin bir gün gelir ve sallar ellerini....Nihayet...Yazılmışsa kader bundan ibaret...