Φ kardelen1 Gönderi tarihi: 30 Mayıs , 2007 Gönderi tarihi: 30 Mayıs , 2007 Mevsimler sen kokarken Ay, geceye sürgün biliyorum.. Zemheri artığı umutlarımla Geceye inat yürüyorum. Gözlerini arıyorum, Karanlıkların düştügü kaldırımlarda.. Cehennem yangınlarından Kirpiklerine firar ediyorum. Ateşini söndüremezsem hasretinin, Korkma canım, Ateşlere gözlerini verdim diye... Sen; saçlarını bırak rüzgara, Küllerimden saçlarına gülleri işlemeden Ölümü dudaklarından öpmeyeceğim. Takvimler, yaprağından acıyı elerken Yıldızlar, karanlığa küskün biliyorum. Alnıma, kavgalarını alıp Cellatlığına soyunuyorum Gecmiş yıllarının.. Suskunluğunu almayın kurşunların. Yarimi yaralamadan, Gözbebeklerinden öpeyim ölümün... Menzil, bir kez ıskalarsa da gögsümü Ben serileyim elvedası topraga... Şafakları sökerken karanlıklardan Her sabah sana gülümsüyorum. Şimdi gülümseme zamanı ey yâr. Dünden miras kalsa da acıların, Hep güllerle anılacak ömrün. Aydınlığa çevir yüzünü, Meleklerin kirpiklerine yazılacak Bahar kokan o naif gülüşün.. ALINTI Alıntı
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.